σκοταδισμός «ψηφιακής» εποχής

Η παραπάνω φωτογραφία προέρχεται από αυτόν τον διαδικτυακό χώρο, όπου όντας επίσης δημοσιευμένη σαν φωτογραφία, φιλοξενεί από κάτω τα σχόλια άλλων ατόμων, περισσότερο καταρτισμένων στην επιστήμη της Ιστορίας, που σχολιάζουν λυπημένοι ή στενοχωρημένοι την «ηλιθιότητα» των από πάνω. Από τα σχόλιά τους προκύπτει επίσης, ότι οι παραπάνω προβληματισμοί ανήκουν σε κατοίκους των ΗΠΑ, αυτήν την περιούσια χώρα που θεωρεί την «δημοκρατία» της αρκετή ώστε να επιβαλει δικτατορικά τη θέλησή της πάνω σε όλους τους λαούς της γης.

Κάποτε, σε ερώτηση που είχε δεχθεί για τη σχέση του με τον μαρξισμό, ο Τσε Γκεβάρα είχε απαντήσει ότι όπως αυτονόητα στις φυσικές επιστήμες είναι οπαδός του Νεύτωνα, το ίδιο αυτονόητα στις κοινωνικές επιστήμες είναι οπαδός του Μαρξ.

Στην εποχή του Νεύτωνα τον αναλφαβητισμό (και την «ηλιθιότητα») συνιστούσε η άποψη, σύμφωνα με την οποία το μήλο έπεφτε από τη μηλιά γιατί αυτό είναι το θέλημα του θεού.
Για να φτάσει η ιστορική στιγμή όπου ο Νεύτωνας μπόρεσε να διατυπώσει χωρίς φόβο τους φυσικούς νόμους της βαρύτητας, είχε χρειαστεί νωρίτερα να ανεβούν πολλοί στην πυρά της Ιερής Εξέτασης, όπως λ.χ. ο Τζορντάνο Μπρούνο, «μόνο και μόνο» γιατί υποστήριζε ότι δεν κινείται ο ήλιος γύρω από τη γη αλλά η γη γύρω από τον ήλιο, και ότι επομένως δεν μπορεί να είναι η γη το κέντρο του σύμπαντος. Αυτό το τελευταιο όμως έθετε σε αμφισβήτηση την ύπαρξη του θεού, η οποία θα ήταν «ολοφάνερη» εφόσον η γη και οι άνθρωποι που την κατοικούν βρίσκονταν τοποθετημένοι στο κέντρο του σύμπαντος: Τυχαίο; Δεν νομίζω.

Με την αμφισβήτηση της ύπαρξης του θεού, όμως, έμπαινε πλέον δογματικά σε αμφισβήτηση και κάθε ελέω θεού εξουσία, θρησκευτική και κοσμική. Κι έτσι ο Τζορντάνο Μπρούνο, μια που δεν έκανε και δήλωση μετανοίας και νομιμοφροσύνης στην «ηλιθιότητα» της εποχής του, οδηγήθηκε στην πυρά και τιμωρήθηκε γα τις «αναρχικές» θεωρίες του. Σημειωτέον, ότι ενώ οι φλόγες τυλίγανε το κορμί του, ο θεός δεν εμφανίστηκε για να τον σώσει από τον θάνατο, πράγμα που απέδειχνε ξεκάθαρα την αιρετική διαβολική φύση του ίδιου και των θεωριών του και το δίκαιο της ιεροεξεταστικής κρίσης.

Αυτο έγινε το 1600. 43 χρόνια αργοτερα στη χώρα της επερχόμενης βιομηχανικής επανάστασης και πρώτη χώρα του σύγχρονου βιομηχανικού καπιταλισμού, την Βρετανία, γεννήθηκε ο Νεύτωνας. Στη διάρκεια της ζωής του, και 29 χρόνια πριν τη χρονολογία του θανάτου του (1727), είχε ήδη κατασκευαστεί η πρώτη σύγχρονη ατμομηχανή του Τόμας Σέιβερι και το 1712 η ατμομηχανή του Τόμας Νιούκομεν. Το νόημα πίσω από όλα αυτά είναι, ότι η «ανερχόμενη» βιομηχανική αστική τάξη της εποχής δεν ήταν δυνατόν να βασίσει την κίνηση των ατμομηχανών της στη θέληση του θεού.
Με τη συνδρομή της λοιπόν ο αναλφαβητισμός ως προς τις φυσικές επιστήμες άρχισε να οπισθοχωρεί και να ξεπερνιέται. Μαζί του άρχισε να ξεπερνιέται και η συνειδησιακή και «πολιτική» εξουσία της θεοκρατίας, με τον βασικό φορέα της, την εκκλησιαστική ιεραρχία, να συμβιβάζεται αναγκαστικά και εν τέλει να οπισθοχωρεί και να περιορίζεται επί της ουσίας στην θέση, ότι οποιαδήποτε και να είναι τα πορίσματα της επιστήμης για τους νόμους της φύσης, ακόμα και όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά θελήματα του θεού στο κάτω-κάτω της γραφής.

Στην πραγματικότητα και αυτός ακόμα ο συμβιβασμός, θα ήταν εντελώς αδιάφορος και άχρηστος για την νέα άρχουσα τάξη, την τάξη των καπιταλιστών, αν δεν είχαν κι αυτοί να αντιμετωπίσουν με τη σειρά τους ένα εξαιρετικά λεπτό πρόβλημα, που τους έκανε σύντομα να συνειδητοποιήσουν ότι μια κάποια θεϊκή θέληση δεν έπαυε να τους είναι χρήσιμη, ακόμα κι αν δεν γινόταν να την βάλουν να τους φτιάχνει υφάσματα, άλευρα και οδοντογλυφίδες.

Το πρόβλημα των ανθρώπων ηταν, οτι από τη στιγμή που αντικατέστησαν την προηγούμενη τάξη των φεουδαρχών στην εξουσία της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης του λαού, αφού δημιούργησαν απέναντί τους μια εργατική τάξη εξασφαλίζοντάς της τις πιο απάνθρωπες συνθήκες εξαθλίωσης, την στιγμή που οι ίδιοι δεν έπαυαν να συσσωρεύουν όλο και περισσοτερο πλούτο τον οποίο είχε παραγάγει γι’ αυτούς ο νέος κοινωνικός κίνδυνος, ήταν απαραίτητη πια και γι’ αυτούς μια θεωρητική δικαιολόγηση της κοινωνικής τους θέσης, τέτοια που να αποτελεί ταυτόχονα και θεωρητική δικαιολόγηση της κοινωνικής θέσης της εργατικής τάξης, που με μια φράση να αποτελεί θεωρητική δικαιολόγηση της ισχύουσας κοινωνικής τάξης και κατά προέκταση της τάξης του κόσμου.
Αφού λοιπόν ο νόμος της βαρύτητας μπορεί να είναι θέλημα του θεού, αφού η θερμοκρασία βρασμού του νερού, η μετατροπή των στερεών σε υγρά και αέρια κι όλα τα πράγματα αυτού του είδυς μπορεί να είναι θελήματα του θεού, τότε γιατί να μην είναι θέλημα του θεού και το ότι οι εργάτες είναι πάντα πιο φτωχοί και οι βιομήχανοι, έμποροι, τραπεζίτες κλπ πάντα πιο πλούσιοι, γιατί να μην είναι θέλημα του θεού η στρατιά των ανέργων κι η εξαθλίωση, γιατί να μην είναι θέλημα του θεού και οι καπιταλιστικές κρίσεις όπου εκτός από τους ανέργους πρέπει πια να πεινάνε κι αυτοί που δουλεύουν;

Κι αν δεν είναι θέλημα του θεού όλα αυτά, τότε ας είναι και «φυσικοί» νόμοι της οικονομίας, έχουμε όμως πει οι φυσικοί νόμοι Τίνος θέλημα είναι!

Από τότε κι έπειτα λοιπόν ο αναλφαβητισμός εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει, αν όχι στο πεδίο των φυσικών επιστημών, όμως σίγουρα στο πεδίο των επιστημών της οικονομίας, της κοινωνίας, της ιστορίας.
Σήμερα που ζούμε χειροπιαστά την θεολογική, μυστικιστική ερμηνεία (;) της κρίσης του κεφαλαίου, είναι καλό να γυρνάμε πίσω και να θυμόμαστε τον Τζορντάνο Μπρούνο στην πυρά της Ιερής Εξέτασης, όπως κι όλους τους αμέτρητους που θυσιάστηκαν στις «πυρές» της αστικής εξουσίας «μόνο και μόνο» γιατί έμπρακτα αμφισβήτησαν την θεολογία των καπιταλιστικών νόμων της προσφοράς και της ζήτησης, της μισθωτής και της απλήρωτης εργασίας και της απόσπασης της υπεραξίας, «μόνο και μόνο» γιατί με τη στάση της ζωής τους διέδοσαν την «αιρετική» θεωρία ότι «η ιστορία όλων των μέχρι τώρα κοινωνιών είναι η ιστορία των ταξικών αγώνων».

Αυτές τις σκέψεις μου προξένησε ο προβληματισμός που απεικονίζεται στην κορφή του ποστ, γύρω από το πώς είναι δυνατον οι ολυμπιακοί αγώνες, ενώ γεννήθηκαν πριν 3000 χρόνια να έχουν γίνει μόνο 30-35 φορές. Γύρω επίσης από το ακόμα πιο ακανθώδες πρόβλημα: πώς είναι δυνατόν οι ολυμπιακοί αγώνες να γεννήθηκαν πριν τρεις χιλιάδες χρόνια εφόσον ακόμα είμαστε στο έτος 2012. Και δηλαδή τι; Γίνονται ολυμπιακοί αγώνες από τα μισά κιόλας χρόνια της ύπαρξης του σύμπαντος;

Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση αλα αμερικανικά είπατε;