Αποκαλυπτικό: Γιουγκοσλάβικη η γλώσσα των «Βορειομακεδόνων»

Δεν αντιλαμβάνομαι ποιες ακριβώς ανησυχίες καθησυχάζονται με την επίσημη αυτή διευκρίνιση, πάντως σύμφωνα με τη ρηματική διακοίνωση της ΠΓΔΜ για ιθαγένεια και γλώσσα, «η “Μακεδονική γλώσσα” αναφέρεται στην επίσημη γλώσσα του Δεύτερου Μέρους όπως αναγνωρίστηκε από την Τρίτη Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το 1977 και ανήκει στην ομάδα των Νότιων Σλαβικών γλωσσών».

Σύμφωνα, επίσης, με τα αυτόματα διαδικτυακά λεξικά – τι μαθαίνει κανείς χάρη στην περιέργειά του! – οι λέξεις  νότος, νότιος αποδίδονται στις σλαβικές γλώσσες με τις λέξεις yugo, jug.

Στην ομάδα των γιουγκοσλαβικών γλωσσών  ανήκει λοιπόν η «μακεδονική» της «Βόρειας Μακεδονίας», για γιουγκοσλάβικα μακεδόνικα πρόκειται, οπότε προβάλλει το ερώτημα: για ποιο λόγο τόση φασαρία  προκειμένου να φύγει από το όνομα της ΠΓΔΜ ο προσδιορισμός «γιουγκοσλαβική», αντί πολύ πιο απλά – από κάθε άποψη – να έφευγε ο προσδιορισμός «πρώην»;

Και για ποιο λόγο, αντ’ αυτού, η πρώην-ΓΔΜ να μετατραπεί σε πρώην-ΠΓΔΜ δια του ονόματος «Βόρεια Μακεδονία», με αυτόν τον συγκεκριμένο «γεωγραφικό προσδιορισμό» που, αφενός, νοηματικά, δεν προσδιορίζει την Μακεδονία  ως γεωγραφική περιοχή αλλά προσδιορίζει γεωγραφικά το τμήμα της που ανήκει στο γειτονικό κυρίαρχο κράτος και που, αφετέρου, παραπέμπει στην πλειάδα των περιπτώσεων όπου «Βόρεια» και «Νότια» ονομάζονται κράτη τα οποία και έχουν διαιρεθεί λόγω «ιδιοτροπιών» της ιστορίας και των οποίων επιζητείται η «επανένωση».

Υπάρχει – και σε αυτό το σημείο – κάποιο πονηρό ΝΑΤΟϊκό νεύμα προς τους εθνικισμούς και των δυο χωρών;

Δεν πρόκειται για ερωτήματα ικανά  – ούτε αποσκοπούν ούτε και είναι σε θέση – να αποτελέσουν «αυτοεκπληρούμενη προφητεία».

Πρόκειται απλώς για επισημάνσεις που η παράλειψη τους θα αποτελούσε «στρουθοκαμηλισμό».

Και βεβαίως, το «ονοματολογικό» δεν είναι το «κύριο». Όμως σαν «δευτερεύον» αποκτά το περιεχόμενό του από όσα στο σύνολό της η συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ προβλέπει, από όσα δεν προβλέπει, από όσα καθιστά σαφή, από όσα καθιστά ασαφή, και από τις προεκτάσεις όλων αυτών που – όλες μαζί – απολήγουν στη ΝΑΤΟϊκή επέκταση και στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Και για αυτούς τους λόγους λοιπόν…

…Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας: ο πιο γεωγραφικός προσδιορισμός!

Κι άλλο «εθνικοπατριωτικό» ακροδεξιό ξέπλυμμα του δολοφονικού ισραηλινού κράτους

Στην προηγούμενη ανάρτηση σχολιάζαμε με τη φράση «όμοιος στον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα» την υποστήριξη που παρείχαν ακροδεξιά στοιχεία (σαν τον Βορίδη και τον Άδωνι) στην πρόσφατη εν ψυχρώ μαζική δολοφονία των Παλαιστινίων από το ισραηλινό κράτος.

Βέπουμε όμως (εδώ κι εδώ) ότι συνεχώς προστίθενται κι άλλοι χειροκροτητές των εγκλημάτων του κρατικού σιωνισμού.

Αντιγράφουμε από τον Ριζοσπάστη χωρίς άλλα σχόλια:

«Διαπιστευτήρια...

Είναι γνωστά τα αντανακλαστικά της ισραηλινής πρεσβείας, που αναζητά και βρίσκει πρόθυμους να υπερασπιστούν την εγκληματική πολιτική του κράτους του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων, ιδιαίτερα σε περιόδους που οι μαζικές δολοφονίες από τον ισραηλινό στρατό μεγαλώνουν την αγανάκτηση και την κατακραυγή. Ενας απ’ αυτούς φαίνεται πως είναι και ο γνωστός Φαήλος Κρανιδιώτης, πρόεδρος της «Νέας Δεξιάς», ο οποίος, σε αρθρογραφία του στην εφημερίδα «Δημοκρατία», πλέκει το εγκώμιο των ελληνο-ισραηλινών σχέσεων και κατηγορεί τη «Χαμάς» για τους θανάτους Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας, παρουσιάζοντας, ούτε λίγο ούτε πολύ, τα θύματα ως πληρωμένους μάρτυρες και τα γυναικόπαιδα που διαδηλώνουν ως ασπίδα των τρομοκρατών απέναντι στον αμυνόμενο (!) ισραηλινό στρατό.

… μετ’ επιτάσεως

Για τον αρθρογράφο και όσους αναπαράγουν τα ίδια αισχρά επιχειρήματα (με την υπόδειξη μάλιστα ότι πρέπει να είμαστε με το Ισραήλ, επειδή έχουμε κοινό αντίπαλο την Τουρκία…), καμιά σημασία δεν έχει το γεγονός ότι οι Παλαιστίνιοι ζουν σε καθεστώς ισραηλινής κατοχής. Οτι έχουν εκδιωχθεί από την πατρίδα τους και έχουν φυλακιστεί σε δυο κομμάτια γης. Οτι χιλιάδες απ’ αυτούς είναι κρατούμενοι σε ισραηλινές φυλακές. Οτι τους απαγορεύεται να ψαρεύουν σε απόσταση μεγαλύτερη των έξι μιλίων από τις ακτές τους και να καλλιεργούν τα πιο εύφορα χωράφια, που είναι «νεκρή ζώνη». Οτι τα σχολεία και τα σπίτια τους καταστρέφονται κάθε τρεις και λίγο από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς. Σε κάθε περίπτωση, η υπεράσπιση της δολοφονικής πολιτικής του Ισραήλ έναντι των Παλαιστινίων δεν δίνει μόνο άλλοθι στα επόμενα εγκλήματα, αλλά αθωώνει και το ρόλο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Πράγμα που μετ’ επιτάσεως δείχνει να επιδιώκει και ο αρθρογράφος της αντικομμουνιστικής «Δημοκρατίας». Βλέπετε, αντικομμουνισμός και στήριξη των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων πάνε χέρι – χέρι….»