Το Ισραήλ βγάζει από τις φυλακές κρατούμενους λόγω πανδημίας, αλλά κανέναν Παλαιστίνιο

Η πολιτική γενοκτονίας του Ισραήλ ενάντια στους Παλαιστίνιους συνεχίζεται ή και εντείνεται εν μέσω πανδημίας, αφού το κράτος συνειδητά αδιαφορεί για τη μετάδοση του ιού μεταξύ του συγκεκριμένου πληθυσμού, παρά τους κινδύνους που αυτό εγκυμονεί για το σύνολο της κοινότητας. Χαρακτηριστικότερο ως τώρα δείγμα αυτής της ρατσιστικής προσέγγισης, είναι ότι στην απόφαση να βγουν 500 κρατούμενοι από ισραηλινές φυλακές και να τεθούν σε κατ’ οίκον περιορισμό, δεν περιλαμβάνεται κανένας από τους 5000 Παλαιστίνιους φυλακισμένους, ανάμεσά τους 180 ανήλικοι, 43 γυναίκες καθώς και 430 που κρατούνται χωρίς κατηγορίες ή δίκη, ενώ δε γίνεται εξαίρεση ούτε για τους σοβαρά πάσχοντες.

Όλα αυτά, παρότι, σύμφωνα με τη Λέσχη Παλαιστινίων Κρατουμένων, τουλάχιστον 4 Παλαιστίνιοι σε φυλακές του Ισραήλ έχουν διαγνωστεί θετικοί στον κορονοϊό, κάτι που επισήμως οι αρχές αρνούνται. Τα μέτρα που έχουν ληφθεί είναι η απαγόρευση επισκεπτηρίου από συγγενείς και δικηγόρους, που στην πραγματικότητα περισσότερο στοχεύουν στην περιστολή των ήδη ελάχιστων δικαιωμάτων των κρατουμένων παρά σε καταπολέμηση της πανδημίας. Εξάλλου, όπως καταγγέλλει η οργάνωση, δεν παρέχονται αντισηπτικά και καθαριστικά, ενώ δεν έχει βελτιωθεί η υγιεινή των χώρων. Η κατάσταση αυτή επιδεινώνει την ήδη χρόνια παραμέληση της υγείας των Παλαιστίνιων κρατουμένων, που έχουν ανεπαρκή πρόσβαση σε φάρμακα και υποσιτίζονται.

Οι κρατούμενοι ήδη ξεκινούν σταδιακά διαμαρτυρίες, μετά την άρνηση των αρχών να λάβουν μέτρα για την προστασία τους, παρά την προειδοποίηση των φυλακισμένων ότι θα ξεκινήσουν απεργία πείνας.

Απάνθρωποι είναι και η μεταχείριση που υπέστη Παλαιστίνιος εργάτης επειδή ήταν ύποπτος για κορονοϊό. Σε βίντεο που κυκλοφόρησε στα ΜΚΔ φαίνεται η κακοποίησή τους σε ισραηλινό σημείο ελέγχου κοντά στην πόλη Ναμπλούς της Δυτικής Όχθης. Ο άντρας, μιλώντας σε παλαιστινιακά και ισραηλινά μέσα, δήλωσε πως είχε πυρετό και τελικά διαγνώστηκε με κοινή γρίπη. Αρχικά ο εργοδότης του τον μετέφερε σε νοσοκομείο του Τελ Αβίβ, όπου του έγινε τεστ για κορονοϊό, αλλά πριν ακόμα βγουν τα αποτελέσματα, Ισραηλινοί αστυνομικοί τον συνέλαβαν και με χειροπέδες τον οδήγησαν και τον πέταξαν στο σημείο ελέγχου, όπου κατέρρευσε.

Η κατάσταση αυτή έχει προκαλέσει την αντίδραση του ειδικού εντεταλμένου του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Παλαιστίνη, Μάικλ Λινκ, που υπογράμμισε ότι οι επίσημες εκδόσεις του Ισραήλ σχετικά με την καταπολέμηση της πανδημίας εκδίδονται αποκλειστικά στην εβραϊκή γλώσσα.

“Αυτή η σοβαρή ανισορροπία κατά τα φαινόμενα επιλύεται μετά από διαμαρτυρίες, αλλά υπογραμμίζει τη σημασία να διασφαλιστεί η ισότητα της αντιμετώπισης” τονίζει ο Λινκ, προσθέτοντας πως: “Η νομική υποχρέωση που βασίζεται στο άρθρο 56 της τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης απαιτεί το Ισραήλ, ως δύναμη κατοχής, να διασφαλίσει ότι όλα τα προληπτικά μέσα που διαθέτει αξιοποιούνται “για την καταπολέμηση της διάδοσης μεταδοτικών ασθενειών και επιδημιών”.

Δεν αποτελεί έκπληξη ότι για μία ακόμα φορά το κράτος – δολοφόνος της Μέσης Ανατολής αγνοεί οποιαδήποτε έννοια διεθνούς δικαίου, με τραγικές συνέπειες για τους υπό κατοχή Παλαιστίνιους, δυνάμει ωστόσο για όλη τη χώρα, αφού είναι γνωστό πως ο ιός, σε αντίθεση με το ισραηλινό κράτος, δεν κάνει εθνοτικές και θρησκευτικές διακρίσεις.

Με πληροφορίες από middleeastmonitor.com

πηγή: Κατιούσα

ελληνικές μπίζνες σε κατεχόμενα ψευδο-ισραηλινά εδάφη…

Για ποιο λόγο – παρά και την απόφαση της βουλής τον Δεκέμβρη του 2015 – η κυβέρνηση δεν προχωρά στην αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους, στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ;

Μα αν η κυβέρνηση αναγνώριζε το κράτος της Παλαιστίνης, πώς θα μπορούσε η (κρατική) ΣΤΑΣΥ και η (ιδιωτική) ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ να «χτυπήσουν» την κατασκευή του τραμ που θα συνδέει  τους κατοχικούς ισραηλινούς εποικισμούς με την κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ;

Όμως εδώ δεν πρόκειται μόνο για την καταρράκωση κάθε πολιτικής αρχών, αλλά σε τελική ανάλυση – κι όταν λέμε «τελική», δεν εννοούμε καθόλου «μακρινή» –  για την καταρράκωση κάθε πολιτικής που έστω και «υπολογιστικά» θα είχε σαν μέλημα τη θωράκιση των εθνικών «μας» θεμάτων από την άποψη της αναγνώρισης και της τήρησης ενός μη διαπραγματεύσιμου διεθνούς δικαίου.

Εθνικών «μας», εντός εισαγωγικών, όχι επειδή είναι δικά τους κι όχι δικά μας τα θέματα αυτά, όπως εύκολα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, αλλά επειδή όπως αποδεικνύεται γι’ αυτούς,  για την εξουσία των μονοπωλίων και τους δουλικούς πολιτικούς-κυβερνητικούς υπαλλήλους της, το υπέρτατο «εθνικό συμφέρον» συνίσταται στις «επενδυτικές» αρπαχτές του κεφαλαίου στους κατοχικούς ισραηλινούς εποικισμούς και στα ψευδο-ισραηλινά εδάφη της κατεχόμενης Παλαιστίνης. 

Αυτή την καταρράκωση συνιστά εξαρχής η στρατιωτικο-πολιτική συνεργασία με το δολοφονικό ισραηλινό κράτος, κι αυτή η καταρράκωση φτάνει τώρα ως την χυδαιότερη και την πιο «πραγματιστική» μορφή της, τη μορφή που εκτός  των άλλων φέρνει και λεφτά,  προσθέτει νέα κέρδη και νέα κεφάλαια στα ήδη συσσωρευμένα.

Μπροστά σε τέτοιες επενδυτικές «ευκαιρίες», τι να σου κάνει οποιαδήποτε υπόμνηση αρχών, αξιοπρέπειας, οποιαδήποτε υπόμνηση ότι κάθε μάχη είναι στην αφετηρία της και τη βάση της πολιτική, και ότι χωρίς τέτοια πολιτική βάση και αφετηρία (με προϋπόθεση μάλιστα και την έλλειψή της!) η κάθε «συμμαχία» και τα κάθε κάθε είδους οπλικά συστήματα, ακόμα και τα πιο σύγχρονά και τα πιο ακριβά, δεν είναι απλώς άχρηστα αλλά και επιζήμια.

Χωρίς τέτοια πολιτική βάση και αφετηρία κάθε μάχη είναι προδομένη πριν καν δοθεί. Εκτός αν ο λαός από τη δική του πολιτική βάση και τη δική του πολιτική αφετηρία σταθεί ικανός να δώσει την δική του μάχη σε όλη την έκταση του πολέμου: από το μεροκάματο και τα κοινωνικά-πολιτικά δικαιώματά του ως τα «εθνικά θέματα», δηλαδή σε όλη την έκταση  που καταλαμβάνουν οι σχέσεις εξουσίας και το ζήτημά της σε τελική ανάλυση…

Αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης, στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, τώρα!

 

Η «θεωρία των άκρων» σε νέα φιλόδοξη έκδοση

Αντιγράφω από τη δεύτερη σελίδα του (προ)χθεσινού Ριζοσπάστη:

Ομοιότητες…

Σε δημοσιεύματα για τις παρεμβάσεις διαφόρων αμερικανικών κέντρων σε ευρωπαϊκά ΜΜΕ, σημειώνεται μεταξύ άλλων η περίπτωση του Ινστιτούτου Gatestone «που ειδικεύεται στην προώθηση ισλαμοφοβικών κειμένων». Για τη δράση του στην Ελλάδα, η «Εφ.Συν.» έγραφε πρόσφατα ότι σε περσινό του κείμενο, το ίδρυμα «ταύτιζε το ΚΚΕ με ομάδες ισλαμιστών τρομοκρατών που επιβουλεύονται το μέλλον της χώρας και απορρίπτουν την προσέγγιση Ελλάδας – Ισραήλ. «Η συμπεριφορά του ΚΚΕ», έγραφε, «δείχνει έναν τρόπο με τον οποίο οι ακροαριστεροί και οι ριζοσπάστες ισλαμιστές συγκλίνουν», ενώ κατηγορούσε το κόμμα του Περισσού ότι πραγματοποιεί εδώ και δεκαετίες «αντισημιτική εγκεφαλική πλύση»». Αν όλα αυτά θυμίζουν κάτι από την πρεσβεία και τους «κύκλους» της, που μαζί με την ΕΕ αξιοποιούν τον «ριζοσπαστισμό» για να στρώσουν το έδαφος στην ποινικοποίηση και καταστολή του λαϊκού κινήματος, οι ομοιότητες κάθε άλλο παρά συμπτωματικές είναι.

… και στοχεύσεις

Οι ΗΠΑ ενοχλούνται από τη συνεπή αντιιμπεριαλιστική δράση του ΚΚΕ, του ελληνικού λαού και της νεολαίας, από τον αγώνα τους στο πλευρό των Παλαιστινίων, από την καταγγελία του Ισραήλ ως κράτους – δολοφόνου. Γι’ αυτό, προσπαθούν με κάθε μέσο να διαβάλουν και να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ και το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, ταυτίζοντάς τους με τα κηρύγματα μίσους και τη δράση «τρομοκρατικών» ομάδων, που οι ίδιοι έστησαν, χρηματοδοτούν και αξιοποιούν για να προωθούν τα βρώμικα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια σε βάρος των λαών. Είναι μάλιστα βέβαιο ότι όλες αυτές οι χυδαίες συκοφαντίες και οι προβοκατόρικοι παραλληλισμοί, με την ανοχή και στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης, θα γνωρίσουν «νέες δόξες» το επόμενο διάστημα, μετά και την έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που βάζει ρητά ως στόχο τη δημιουργία μιας φουρνιάς «ηγετών» με φιλοαμερικανικές θέσεις, ώστε ο λαός να «γνωρίσει» και «να συμμεριστεί» τους βρώμικους στόχους των ΗΠΑ στην περιοχή, αλλά και τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε αυτούς.

***

Χωρίς περισσότερα σχόλια, μόνο ένα δικό μας τραγούδι και μια φωτογραφία ίση με χίλιες λέξεις. Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

 

 

 

Γάζα: Το Μουντιάλ με ένα πόδι δίπλα στα κατοχικά συρματοπλέγματα

Πηγή:  Ημεροδρόμος

Στον πρώτο αγώνα Γαλλίας-Αυστραλίας, ο Γάλλος Αντουάν Γκριζμάν σκόραρε με δύο γκολ. Ο αγώνας όμως δεν έγινε σε κανένα ρωσικό στάδιο, αλλά περίπου 750 μέτρα μακριά από τα συρματοπλέγματα μεταξύ Ισραήλ και Γάζας. Τον ξανθό Γκριζμάν, με τη μπλε φανέλα με τον αριθμό 7, παρίστανε ο 25χρονος Ραμί Τζέντια, ο οποίος έπαιξε με τον αθλητικό σύλλογό του στη Γάζα σε αγώνα προσομοίωσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου που πραγματοποιήθηκε στην κατασκήνωση που έχει στηθεί για τις διαμαρτυρίες της Μεγάλης Πορείας για την Επιστροφή, στη Γάζα.

Στην προσομοίωση έπαιξαν 14 ακρωτηριασμένοι παίκτες, οι οποίοι είχαν χάσει το ένα τους πόδι είτε από τα πυρά των ισραηλινών σκοπευτών κατά  τις εβδομαδιαίες πορείες που ξεκίνησαν στις 31 Μαρτίου, είτε από τους τρεις πολέμους στη Γάζα κατά την τελευταία δεκαετία.

 

Ο σκόρερ Ραμί Τζέντια

Οι παίκτες της ομάδας προσομοίωσης φορούσαν μπλουζάκια από διάφορες χώρες που συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Δεν ήταν σε θέση να αγοράσουν μόνο γαλλικές και αυστραλιανές φανέλες, επειδή δεν είναι διαθέσιμες σε καταστήματα αθλητικού εξοπλισμού στην αποκλεισμένη Γάζα.

Το σύντομο παιχνίδι διήρκεσε μόνο το ένα έκτο του πραγματικού αγώνα, λόγω της δυσκολίας των παικτών να τρέχουν με το ένα ποδί σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.

Ο 23χρονος Χάμζα Σερσάουι, ο οποίος παρίστανε τον σούπερ σταρ της Μάντσεστερ Σίτι, Λιρόϊ Σέιν, προτίμησε να παίξει ως τερματοφύλακας παρά την παράλυση στην αριστερή πλευρά του σώματος του και ανίκανος να αποκρούσει τις μπαλιές των αντιπάλων του.

Ο Χάμζα Σερσάουι στο τέρμα

«Υπάρχουν άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη που αγαπούν τη ζωή και τον αθλητισμό και δεν αναγκάζονται να σκοτωθούν ή να τραυματιστούν για την ελευθερία τους», δήλωσε ο Χάμζα Σερσάουι στο Mondoweis, ο οποίος εκπροσώπησε την εθνική ομάδα στίβου της χώρας του το 2012.

Ο αγώνας, ο οποίος τελείωσε με δύο γκολ σε δύο τέρματα χωρίς δίχτυα, συνοδεύονταν από τις κραυγές των παικτών που ζητούσαν πάσες από τους συμπαίκτες τους, καθώς και από τη σύγκρουση των δεκανικιών αλουμινίου τα οποία οι παίκτες χρησιμοποιούσαν μερικές φορές για να σπρώξουν τη μπάλα, όταν δεν κατάφερναν να την κλωτσήσουν με τα πόδια τους.

Η Γάζα έχει τρεις ειδικές ομάδες ποδοσφαιριστών των οποίων τα πόδια έχουν ακρωτηριαστεί λόγω τραυματισμών από τα ισραηλινά πυρά.

Δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι της Γάζας συγκεντρώνονται συνήθως για να παρακολουθήσουν αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου ή το πρωτάθλημα Europa σε μεγάλες οθόνες τοποθετημένες σε πλατείες και παραθαλάσσια καφέ.

Αλλά οι διοργανωτές του αγώνα λένε ότι κανένας κάτοικος της Γάζας δεν θα μπορούσε να φτάσει στα ρωσικά γήπεδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο λόγω των περιορισμών στη μετακίνησή τους. Η έξοδος από τη Γάζα για την Αίγυπτο μέσω της διέλευσης της Ράφα είναι μια σπάνια, δαπανηρή και επίπονη διαδικασία για τους Παλαιστίνιους. Η βόρεια διέλευση στο Ερέζ, η άλλη έξοδος για τους κατοίκους, ελέγχεται από το Ισραήλ που θέτει μεγάλους περιορισμούς στον αριθμό των ανθρώπων που μπορούν να περάσουν από αυτό.

Κατά τη διάρκεια του τελευταίου Παγκοσμίου Κυπέλλου, οι ποδοσφαιριστές της Γάζας προσομοίωσαν τη Βραζιλία και την Κροατία σε έναν αγώνα, και φορούσαν φανέλες με ένα σύνθημα που ζητούσε την άρση της πολιορκίας στη Γάζα.

Ο Αμπντουσαλάμ Χανίγια,  μέλος του Ανώτερου Συμβουλίου Νεολαίας και Αθλητισμού στη Γάζα, δήλωσε ότι αυτό το γεγονός είναι ένα σύντομο μήνυμα προς όλους τους οπαδούς του ποδοσφαίρου πως υπάρχουν άνθρωποι που είναι απομονωμένοι από τον κόσμο, οι οποίοι θέλουν κι αυτοί να συμμετέχουν στον αθλητισμό και αποτελούν μέρος μια κοινωνίας που αγαπά τη ζωή.

«Αυτός ο αγώνας αντιπροσωπεύει τη θέληση των νέων ανθρώπων, οι οποίοι  απευθύνονται στους λαούς του κόσμου που καταλαβαίνουν αυτή τη γλώσσα, τη γλώσσα του ποδοσφαίρου, που μπορεί να έχει αντίκτυπο ως πολιτική ικανή να αλλάξει τις κατευθύνσεις και τις τάσεις των κοινωνιών», δήλωσε ο Χανίγια στο Mondoweiss.

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Αργεντινής ακύρωσε την περασμένη εβδομάδα έναν φιλικό αγώνα με την εθνική ομάδα του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ εν μέσω πολιτικής πίεσης. Για να ευχαριστήσουν την ομάδα για την ακύρωση, οι Παλαιστίνιοι κόλλησαν μια γιγαντιαία αφίσα του Λάινελ Μέσι σε κύριο σταυροδρόμι της Γάζας που πάνω της γράφει: «Ευχαριστούμε την Αργεντινή και τον Λάινελ Μέσι για την ακύρωση του φιλικού αγώνα με το Ισραήλ. Βάλατε ένα γκολ για την ελευθερία».

Από το filistina.blog – του Ahmad Kabariti – mondoweiss.net (απόδοση: A.Z.Ioannidou) – Οι φωτογραφίες είναι του Μοχάμεντ Άσαντ

Κι άλλο «εθνικοπατριωτικό» ακροδεξιό ξέπλυμμα του δολοφονικού ισραηλινού κράτους

Στην προηγούμενη ανάρτηση σχολιάζαμε με τη φράση «όμοιος στον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα» την υποστήριξη που παρείχαν ακροδεξιά στοιχεία (σαν τον Βορίδη και τον Άδωνι) στην πρόσφατη εν ψυχρώ μαζική δολοφονία των Παλαιστινίων από το ισραηλινό κράτος.

Βέπουμε όμως (εδώ κι εδώ) ότι συνεχώς προστίθενται κι άλλοι χειροκροτητές των εγκλημάτων του κρατικού σιωνισμού.

Αντιγράφουμε από τον Ριζοσπάστη χωρίς άλλα σχόλια:

«Διαπιστευτήρια...

Είναι γνωστά τα αντανακλαστικά της ισραηλινής πρεσβείας, που αναζητά και βρίσκει πρόθυμους να υπερασπιστούν την εγκληματική πολιτική του κράτους του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων, ιδιαίτερα σε περιόδους που οι μαζικές δολοφονίες από τον ισραηλινό στρατό μεγαλώνουν την αγανάκτηση και την κατακραυγή. Ενας απ’ αυτούς φαίνεται πως είναι και ο γνωστός Φαήλος Κρανιδιώτης, πρόεδρος της «Νέας Δεξιάς», ο οποίος, σε αρθρογραφία του στην εφημερίδα «Δημοκρατία», πλέκει το εγκώμιο των ελληνο-ισραηλινών σχέσεων και κατηγορεί τη «Χαμάς» για τους θανάτους Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας, παρουσιάζοντας, ούτε λίγο ούτε πολύ, τα θύματα ως πληρωμένους μάρτυρες και τα γυναικόπαιδα που διαδηλώνουν ως ασπίδα των τρομοκρατών απέναντι στον αμυνόμενο (!) ισραηλινό στρατό.

… μετ’ επιτάσεως

Για τον αρθρογράφο και όσους αναπαράγουν τα ίδια αισχρά επιχειρήματα (με την υπόδειξη μάλιστα ότι πρέπει να είμαστε με το Ισραήλ, επειδή έχουμε κοινό αντίπαλο την Τουρκία…), καμιά σημασία δεν έχει το γεγονός ότι οι Παλαιστίνιοι ζουν σε καθεστώς ισραηλινής κατοχής. Οτι έχουν εκδιωχθεί από την πατρίδα τους και έχουν φυλακιστεί σε δυο κομμάτια γης. Οτι χιλιάδες απ’ αυτούς είναι κρατούμενοι σε ισραηλινές φυλακές. Οτι τους απαγορεύεται να ψαρεύουν σε απόσταση μεγαλύτερη των έξι μιλίων από τις ακτές τους και να καλλιεργούν τα πιο εύφορα χωράφια, που είναι «νεκρή ζώνη». Οτι τα σχολεία και τα σπίτια τους καταστρέφονται κάθε τρεις και λίγο από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς. Σε κάθε περίπτωση, η υπεράσπιση της δολοφονικής πολιτικής του Ισραήλ έναντι των Παλαιστινίων δεν δίνει μόνο άλλοθι στα επόμενα εγκλήματα, αλλά αθωώνει και το ρόλο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Πράγμα που μετ’ επιτάσεως δείχνει να επιδιώκει και ο αρθρογράφος της αντικομμουνιστικής «Δημοκρατίας». Βλέπετε, αντικομμουνισμός και στήριξη των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων πάνε χέρι – χέρι….»

Ο εβραϊκός σοβινισμός ξεπλένει ρατσιστές και αντισημίτες

Την φρίκη του Ισραηλινού και Εβραίου αρθρογράφου κ. Σάμπυ Μιωνή είχε προκαλέσει πριν λίγο καιρό η υποστήριξη του Βορίδη στη μεταφορά της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ.

Ξεκαθαρίζοντας εξαρχής ο αρθρογράφος ότι η Ιερουσαλήμ είναι πρωτεύουσα της καρδιάς του (κάτι παρόμοιο με τα σύνορα της καρδιάς του Ερντογάν, και της καρδιάς του κάθε μεγαλοϊδεατισμού, σα να λέμε) και «αδιαμφισβήτητη πρωτεύουσα του Ισραήλ», στη συνέχεια ερμηνεύει την τοποθέτηση Βορίδη ως επικοινωνιακό τέχνασμα: «Φαίνεται ότι οι επικοινωνιολόγοι του Μάκη Βορίδη τού είπαν ότι με τις τόσο στενές σχέσεις που η Ελλάδα έχει συνάψει με το Ισραήλ, ο αντισημιτισμός δεν πουλάει πλέον και ότι πρέπει να βρει τρόπο να ξεχάσουν οι Εβραίοι το ποιος πραγματικά είναι», γράφει. Και αφού παραθέτει τεκμήρια για τον αντισημιτισμό του Βορίδη, αποφαίνεται ότι «το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα πρέπει να σκεφτεί αν ο φιλελευθερισμός συνάδει με το βιογραφικό του Μάκη Βορίδη».  «Ο εβραϊκός λαός δεν μοιράζει συγχωροχάρτια με αντάλλαγμα ανειλικρινή αρθρογραφία και όψιμες απόψεις προφανούς σκοπιμότητας», καταλήγει.

*

Δεν πρόκειται παρά για τη μια από τις δυο όψεις του ιδεολογικού αδιεξόδου, στο οποίο έχει περιέλθει ο ισραηλινός και εβραϊκός σοβινισμός.

Ο οποίος, από τη μια μεριά, με βιομηχανικά τυποποιημένες μεθόδους επιζητά στο όνομα του «αντι-αντισημιτισμού» την ιδεολογική νομιμοποίηση των διαρκών και κατά συρροή επαναλαμβανόμενων εγκλημάτων του ισραηλινού κράτους, φωτογραφίζοντας για το σκοπό αυτό σαν «αντισημιτικές» τις θέσεις πολιτικών δυνάμεων που στο παρελθόν πρωτοστάτησαν στην πάλη για τη σωτηρία των Ελλήνων Εβραίων από τους ναζιστικούς διωγμούς.

Ενώ, από την άλλη, βρίσκεται αμήχανος μπροστά στο φαινόμενο να εκφράζουν την υποστήριξή τους στο Ισραήλ πολιτικοί με πιστοποιημένο αντισημιτικό παρελθόν, όπως ο κ. Βορίδης. Κι από την αμηχανία οδηγείται σε αφελείς ερμηνείες: επικοινωνιακό τέχνασμα, και σε ανούσιους καυγάδες: ματσαράγκες, ούτως ώστε οι υψωμένοι τόνοι να συγκαλύψουν την πολιτική ευθυγράμμιση των «προαιώνιων εχθρών». Χρήσιμο. Τόσο πολιτικά όσο και ψυχολογικά.

*

Μόνο που δεν βρίσκονται σε κάποιο επικοινωνιακό τέχνασμα οι λόγοι της υποστήριξης του κ. Βορίδη στον ισραηλινό σοβινισμό.

Μάλλον βρίσκονται στην παροιμιώδη αλήθεια, ότι «όμοιος ομοίω αεί πελάζει» ή, επί το λαϊκότερο, «ο όμοιος στον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα».

Δεν θα έπρεπε λοιπόν να εντυπωσιάζεται και να εξίσταται ο αρθρογράφος. Τι πιο φυσικό από το ότι ένας εκφραστής των ελληνικών εθνικιστικών και ρατσιστικών πολιτικών συμπλεγμάτων προσεγγίζει το εθνικιστικό και ρατσιστικό πολιτικό σύμπλεγμα της ισραηλινής κρατικής πολιτικής, εφόσον οι δυο αυτοί εθνικισμοί (και οι δυο «φιλελεύθεροι» κατά τα διδάγματα της Θάτσερ και του Πινοτσέτ, κατά τα άλλα) επενδύουν τις βλέψεις τους υπαγόμενοι στον ίδιο ιμπεριαλιστικό συνασπισμό;

Ο κ. Βορίδης, άλλωστε, απλώς ευθυγραμμίστηκε με την πολιτική Τραμπ. Πώς και δεν αγανακτεί ο άρθρογράφος και για την «ανειλικρίνεια» αυτής της πολιτικής, όταν είναι γνωστό ότι η εκλογή του Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ απέσπασε συγχαρητήρια εκ μέρους της ρατσιστικής Κου Κλουξ Κλαν; Πώς και παρακάμπτει την ιδεολογική ταύτιση, σε μια σειρά θέματα, μεταξύ  Βορίδη και Τραμπ; Πώς νιώθει ο αρθρογράφος να λερώνεται από τις πολιτικές θέσεις του Βορίδη, και να νομίζει την ίδια στιγμή ότι μένει καθαρός από το πρωτότυπό τους, που είναι η πολιτική Τραμπ;

*

Για τον εθνικισμό, είτε ελληνικός είναι αυτός είτε ισραηλινός, η ειλικρίνεια δεν είναι ζήτημα αρχών αλλά ζήτημα ευμετάβλητο όσο ευμετάβλητοι είναι οι δείκτες των αγορών, όσο ευμετάβλητη είναι η εκάστοτε ιμπεριαλιστική διανομή και αναδιανομή των αγορών, των εδαφών, των «σφαιρών επιρροής».

Αυτού του είδους η «ειλικρίνεια» έχει πλέον εξομοιώσει και την επίκληση του «αντισημιτισμού» εναντίον όσων καταδικάζουν την δολοφονική ισραηλινή πολιτική της κρατικής τρομοκρατίας και του φυλετικού διαχωρισμού, με τις κατά καιρούς επικλήσεις του «ανθελληνισμού» εναντίον όσων πολέμησαν όλους στη σειρά τους ξένους δυνάστες, κατακτητές, ιμπεριαλιστές, από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι και σήμερα, εναντίον όσων αντιτάχθηκαν στο μίσος του εθνικισμού και έγραψαν τη φιλία των λαών στη σημαία τους.

Στο στόμα των απολογητών της ισραηλινής κρατικής πολιτικής ο «αντισημιτισμός» έχει καταντήσει και δεν αποτελεί παρά ένα χυδαίο ιδεολογικό εργαλείο ηθικού εκβιασμού και δικαιολόγησης των εγκλημάτων ενός εθνικισμού, του ισραηλινού, ίδιου με κάθε εθνικισμό, της ιμπεριαλιστικής πολιτικής μιας άρχουσας καπιταλιστικής τάξης ίδιας με κάθε ιμπεριαλιστική πολιτική κάθε άρχουσας καπιταλιστικής τάξης.

*

Ο «αντιρατσισμός», ο «αντιφασισμός», από θέσεις απολογητικής μιας ρατσιστικής και φασιστικής στην ουσία της κρατικής πολιτικής, σαν του Ισραήλ, είναι σαν πυροβολισμός που κάνει μεν πολύ κρότο μόνο που τα πυρά του είναι άσφαιρα.

Χωρίς ταξικά γυαλιά κάθε λαός, και ο εβραϊκός, είναι εκτεθειμμένος στη φασιστική χολέρα του δικού του έθνους.

 

Αχέντ Ταμίμι: ένα τραγούδι για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της

ΠΑΜΕ: «Ένα Τραγούδι για την Αχέντ»

Μέσα στον πόλεμο και τη Μεσόγειο
Είσαι πυξίδα
Από τη φλόγα σου κι από το μάγμα σου
Φτιάχνεις πατρίδα

Χώμα να βρούνε όσοι δεν πρόλαβαν
Και να ανθίσουν
Να κατοικήσουνε αυτοί που χάθηκαν
Να ξαναζήσουν

Τρέχω σαν άνεμος πάνω απ’ τη θάλασσα
Για να βρεθούμε
Σε έχω φίλη μου. Είσαι τ’ αδέλφι μου
Και ας καούμε.

Μες στου στρατώνα το σιωπητήριο
Θα τραγουδήσουμε
Και τον πλανήτη που ισοπέδωσαν
Θα ξαναχτίσουμε

Παίρνω απ’ το θάρρος σου
κι από τη δύναμη νέα πορεία

Αχέντ, στη γλώσσα μου
έχεις το όνομα Ελευθερία

*

Και στ’ αγγλικά:

In the war and the sea / You show the way / Your fire and your magma / Create land / For those we miss to find / And to blossom / For those we miss to live / To be reborn / I run like the wind, over the sea / To find you / You are my friend. / You are my sister / Whatever comes / We will sing in their camps / Break the silence / We will build a new world / Of what they left / Your courage shows me / A new way / Ahed in my language / means FREEDOM!

*

Στίχοι: Ανθή Μητροπέτρου
Μουσική: Ανδρέας Μανωλίδης
Τραγουδούν: Ανδρέας Μανωλίδης-Σύλβια Καπερνάρου
Επιμέλεια Βίντεο: Κώστας Σταματόπουλος-Γιάννης Μαρούδας

*

Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο βρίσκεται σταθερά στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού, όπου η Ισραηλινή κατοχή δε διστάζει δε διστάζει να φυλακίζει και να δολοφονεί μικρά παιδιά.

Ειδικότερα στο πλαίσιο της Διεθνούς Καμπάνιας της Επιτροπής Νεολαίας της ΠΣΟ για την Απελευθέρωση της νεαρής παλαιστίνιας Αχέντ Ταμίμι το ΠΑΜΕ κάλεσε τα συνδικάτα, τους νέουςεργαζόμενους της Ελλάδας να εκφράσουν την Αλληλεγγύη τους και να απαιτήσουν την απελευθέρωση της Αχέντ και όλων των παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων. Σε αυτή τη κατεύθυνση πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις και δράσεις σε όλη την Ελλάδα σε χώρους δουλειάς, σχολές και σχολεία. Επιπλέον το ΠΑΜΕ επισκέφτηκε με αντιπροσωπεία του την Παλαιστίνη και το χωριό Ναμπί Σαλέχ όπου συναντήθηκε με την οικογένεια Ταμίμι, εκφράζοντας έμπρακτα την στήριξη του. Τα ταξικά συνδικάτα και εργαζόμενοι από όλους τους χώρους και κλάδους συνεχίζουμε να συμπαραστεκόμαστε στον ηρωικό λαό της Παλαιστίνης και στον αγώνα για την Απελευθέρωση της νεαρής Αχέντ.

Εκφράζοντας με τον δικό τους τρόπο την αλληλεγγύη τους για την Αχέντ, αγωνιστές καλλιτέχνες προχώρησαν στη δημιουργία ενός τραγουδιού με συνοδεία βίντεο με τίτλο «ένα Τραγούδι για την Αχέντ». Το ΠΑΜΕ ευχαριστεί όλους τους συντελεστές που συνεισέφεραν σε αυτήν την αξιέπαινη και ξεχωριστή πρωτοβουλία αλληλεγγύης. Καλούμε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, ενόψει και της νέας δίκης της Αχέντ Ταμίμι, στις 11 Μάρτη, να αξιοποιήσουν το βίντεο και το τραγούδι.

Να σταλεί σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε μέλος των συνδικάτων. Τα συνδικάτα να κλιμακώσουν τη δράση τους και να πάρουν νέες πρωτοβουλίες Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό.

πηγή

Για την απελευθέρωση της 16χρονης Αχέντ Ταμίμι και όλων των Παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων – Για την αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ

Το ακόλουθο βίντεο του ΠΑΜΕ είναι ενταγμένο στην Διεθνή Καμπάνια Αλληλεγγύης της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ) Free Palestine-Free Ahed Tamimi, για την Απελευθέρωση της Αχέντ Ταμίμι και όλων των Παλαιστίνιων πολιτικών Κρατουμένων.

Αντιγράφω από το σημείωμα που συνοδέυει το βίντεο:

Η Άχεντ Ταμίμι συνελήφθη μέσα στο σπίτι της με την κατηγορία της αντίστασης κατά των αρχών, ενώ στην συνέχεια της απήγγειλαν 12 κατηγορίες για την δράση της ενάντια στην κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών από τον ισραηλινό στρατό.

Η Άχεντ Ταμίμι είναι μία από τους χιλιάδες νέους της Παλαιστίνης που παλικαρίσια παλεύουν ενάντια στην βαρβαρότητα του ισραηλινού κράτους για το αυτονόητο, δηλαδή για το δικαίωμα τους να ζουν στη δική τους πατρίδα χωρίς ξένους δυνάστες.

Σύμφωνα με στοιχεία των παλαιστινιακών οργανώσεων 350 ανήλικοι παλαιστίνιοι βρίσκονταν φυλακισμένοι στο Ισραήλ τον Δεκέμβρη, ενώ πάνω από 8.000 παιδιά από την Παλαιστίνη έχουν συλληφθεί και περάσει από ισραηλινά στρατοδικεία από το 2000.

Το κράτος δολοφόνος του Ισραήλ, που καταδυναστεύει χρόνια τώρα τον παλαιστινιακό λαό, δεν διστάζει να φυλακίζει μικρά παιδιά αποθρασυνόμενο από τη στήριξη των ΗΠΑ, αλλά και την πάγια τακτική των «ίσων αποστάσεων» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η απόφαση της κυβέρνησης Τραμπ να μεταφέρει την πρεσβεία της στην Ιερουσαλήμ, αναγνωρίζοντας επί της ουσίας την Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσα του Ισραήλ, έδωσε “αέρα στα πανιά” της καταστολής του ισραηλινού κράτους. Οι δίκαιες αντιδράσεις του παλαιστινιακού λαού αντιμετωπίζονται για ακόμη μια φορά με βαρβαρότητα, δολοφονίες διαδηλωτών, συλλήψεις και διωγμούς.

Μεγάλες είναι και οι ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που μιλά για ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή και οικοδομεί σχέσεις με κράτη – δολοφόνους, όπως το κράτος του Ισραήλ ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει να μην αναγνωρίζει το Παλαιστινιακό κράτος.

Ο δίκαιος αγώνας του Παλαιστινιακού λαού για να ζήσουν τα παιδιά του ελεύθερα, στο δικό τους κράτος είναι και δικός μας αγώνας.

Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση της Άχεντ Ταμίμι και όλων των Παλαιστινίων πολιτικών κρατουμένων.

***

Στο μεταξύ, στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) συνεχίζεται η συλλογή υπογραφών αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό στο παρακάτω κείμενο:

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΠΑ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΩΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

Οι παρακάτω υπογράφοντες καταγγέλλουμε και καταδικάζουμε τις ΗΠΑ που με την πράξη αναγνώρισης της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, βάζουν νέα «φωτιά» στο Παλαιστινιακό και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας στον δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού κατά της Ισραηλινής κατοχής, που διαιωνίζεται με τη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ. Καταδικάζουμε τη βία, τον αυταρχισμό, τις δολοφονίες αγωνιστών, τις φυλακίσεις, το απαράδεκτο τείχος, τους εποικισμούς του Ισραήλ, την προσπάθεια ταύτισης του «θύτη» με το «θύμα».

Οι κινήσεις των ΗΠΑ, της ΕΕ και των συμμάχων τους ιμπεριαλιστών σχετίζονται με τους λυσσαλέους ανταγωνισμούς για την περιοχή της Μέσης Ανατολής, με την κρίσιμη γεωστρατηγική σημασία, τους πλούσιους ενεργειακούς κι άλλους πόρους και τους διαύλους μεταφοράς τους.

Καταγγέλλουμε την πολιτική – οικονομική – στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας – Ισραήλ, που είναι ένας ακόμα μοχλός της ισραηλινής επιθετικότητας ενάντια στους Παλαιστίνιους. Καταδικάζουμε την υποκρισία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ απέναντι στο λαό της Παλαιστίνης και απαιτούμε να εφαρμόσει την απόφαση της Βουλής, του Δεκέμβρη 2015 και να προχωρήσει άμεσα στην αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους.

Απαιτούμε:

• Να πάρει θέση τώρα η ελληνική κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας το Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
• Το σταμάτημα των εποικισμών και την αποχώρηση όλων των εποίκων που έχουν εγκατασταθεί πέρα από τα σύνορα του ’67.
• Το γκρέμισμα του απαράδεκτου τείχους διαχωρισμού στην Ιερουσαλήμ.
• Το δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστίνιων προσφύγων στις εστίες τους, με βάση τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.
• Την άρση κάθε αποκλεισμού των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας.
• Την άμεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων και άλλων πολιτικών κρατουμένων, που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές.
• Την αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από όλα τα κατεχόμενα εδάφη του 1967, συμπεριλαμβανομένων των υψωμάτων του Γκολάν και της περιοχής Σεμπάα του Νότιου Λιβάνου.

*

Υπογραφές μαζεύουν και οι κατά τόπους Επιτροπές Ειρήνης. Μετά τη λήξη της καμπάνιας, οι υπογραφές θα  κατατεθούν στην Ελληνική Βουλή, απαιτώντας την αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης στη βάση της απόφασής της τον Δεκέμβρη του 2015, στην πρεσβεία της Παλαιστίνης ως ένδειξη της έμπρακτης αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, καθώς και στην πρεσβεία του Ισραήλ εκφράζοντας την αντίθεση του Ελληνικού λαού στην Ισραηλινή κατοχή που διαιωνίζεται με ευθύνη των ΗΠΑ και της ΕΕ.

18η μέρα: Απεργία πείνας πάνω από 1500 Παλαιστίνιων πολιτικών κρατούμενων στις φυλακές του Ισραήλ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

Το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας εκφράζει την συμπαράσταση των οικοδόμων και των εργαζομένων στις κατασκευές στους πάνω από 1500 Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους στις φυλακές του Ισραήλ που έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας από τις 17 Απρίλη, ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης τους, διεκδικώντας την επαναφορά δικαιωμάτων, που τους τα έχουν στερήσει, όπως πρόσβαση σε γιατρούς και φάρμακα, συχνότερες επαφές με τους δικηγόρους και τις οικογένειές τους, την κατάργηση της φυλάκισης χωρίς δίκη και την κατάργηση του πειθαρχικού μέτρου της απομόνωσης.

Απαιτούμε όχι απλά την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, αλλά την άμεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων στις ισραηλινές φυλακές.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού να πάρει τις τύχες του στα χέρια του, κατά της ισραηλινής κατοχής που διαρκεί για δεκαετίες, με ευθύνη και των ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ.

Ιδιαίτερες ευθύνες έχει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που συνεχίζει και επιδιώκει να αναβαθμίσει την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική συνεργασία με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, που κλιμακώνει την επιθετικότητά του απέναντι στον πολύπαθο λαό της Παλαιστίνης.

Είμαστε δίπλα σε κάθε λαό που αγωνίζεται για τα συμφέροντά του. Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις, ώστε να απαλλαγούμε από αυτό το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννά μόνο βάσανα, φτώχεια και δυστυχία για τους εργαζόμενους, για να θησαυρίζουν μια χούφτα παράσιτα.

Όπως έλεγε και το σύνθημα της φετινής Εργατικής Πρωτομαγιάς: «Παλεύουμε με τους εργαζόμενους όλων των χωρών για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά».

(πηγή)

Δείτε ΕΔΩ: «Γιατί κάνουμε Απεργία Πείνας στις ισραηλινές φυλακές»