Πραγματική εμπειρία να βλέπεις πώς συζητάνε μεταξύ τους «αυτοί». Εν προκειμένω ο πρόεδρος των ΗΠΑ τα λέει με τα φιλαράκια του στο κλαμπ με τον τίτλο «Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων». Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία πυροδοτήθηκε και στο όνομα του «δικαιώματος» της «ανεξάρτητης» Ουκρανίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. (Τι κι αν στην πραγματικότητα βέβαια το ζήτημα δεν αφορά το «δικαίωμα της Ουκρανίας», αλλά το δικαίωμα του ΝΑΤΟ να επεκταθεί κι άλλο ή όχι προς τα ανατολικά, και την πολιτική του επιλογή να διατηρεί το ζήτημα ανοιχτό).
Ωστόσο θα ήμασταν άδικοι αν δεν προσθέταμε και την ακόλουθη απόδειξη της βαθιάς προσήλωσης του Μπάιντεν (βλ. των ΗΠΑ) στην υπόθεση της ειρήνης, της ελευθερίας και γενικώς της «σωστής πλευράς της Ιστορίας».
Αυτοί που 30 χρόνια τώρα αιματοκυλούν τους λαούς, αυτοί που από τον 1ο «πόλεμο του Κόλπου» υποδαυλίζουν πολέμους και επιβάλλουν το «δίκαιο» των βομβαρδιστικών και των κανονιοφόρων τους, αυτοί που με τόνους βομβών διαμέλισαν τη Γιουγκοσλαβία για ν’ αλλάξουν τα σύνορα στα Βαλκάνια και την Ευρώπη, αυτοί που επί 20 χρόνια βομβάρδιζαν αμάχους στο Αφγανιστάν, αυτοί που πέρασαν το λαό του Ιράκ από τη φωτιά και το σίδερο, αυτοί που κατέστρεψαν τη Λιβύη, αυτοί που ευθύνονται για τις εκατόμβες των θυμάτων στη Συρία, αυτοί που οργάνωσαν το αιματηρό πραξικόπημα στην Ουκρανία κι έφτασαν να καίνε ζωντανούς τους ανθρώπους στην Οδησσό, τώρα αυτοπαινεύονται ότι είναι στη «σωστή πλευρά της ιστορίας».
Τη δική τους «πλευρά της ιστορίας» την έχουν γράψει όλες αυτές τις δεκαετίες που ανεμπόδιστα ισοπεδώνουν και καταστρέφουν κράτη, χώρες και λαούς έχοντας μετατρέψει ολόκληρο τον πλανήτη Γη σε πεδίο βολής, σε κατοικία τρομοκρατημένων ανθρώπων, τις θάλασσες σε υγρό τάφο δεκάδων χιλιάδων προσφύγων από τα εκατομμύρια των ξεριζωμένων που τρέχουν από τόπο σε τόπο με μια τσάντα στο χέρι για να γλυτώσουν από τους πολέμους τους και την οικονομική καταλήστευση των χωρών τους.
Τη δική τους πλευρά της ιστορίας την γράφουν όλες αυτές τις δεκαετίες που ποδοπατούν τους λαούς των χωρών τους, που συνθλίβουν τους εργαζόμενους στη μέγγενη της καπιταλιστικής τους ανάπτυξης και των καπιταλιστικών τους κρίσεων, που οδηγούν όλο και μεγαλύτερες μάζες λαού στα όρια και κάτω από τα όρια της φτώχειας, της πείνας, της παγωνιάς, για να ξεχειλίζουν με εκατομμύρια και δισεκατομμύρια ευρώ, λίρες, δολάρια τα ταμεία των δικών τους «ολιγαρχών».
Τώρα που, όπως όλα δείχνουν, η εποχή που μοίραζαν μόνοι τους τον κόσμο τελείωσε, τώρα που η εποχή των αιματοβαμμένων ιμπεριαλιστικών τους περιπάτων πέρασε ανεπιστρεπτί, τώρα που η εποχή αυτή δίνει τη θέση της σε μια εποχή σύγκρουσης ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων, τώρα που οι «ολιγάρχες» των «άλλων» διεκδικούν τα «δικά τους» μερίδια στη μοιρασιά των οικοπέδων, τώρα τούτοι εδώ κάνουν λόγο για τη δική τους «πλευρά της ιστορίας» και μας προστάζουν να ταχτούμε κι εμείς με το μέρος τους.
Μας προστάζουν και μας καλούν να θυσιάσουμε τις ζωές μας και τα όνειρά μας, τις ζωές και τα όνειρα των παιδιών μας, μας καλούν να επιστρατεύσουμε το παρόν και το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας και των αγέννητων ακόμα παιδιών στο μεγάλο τους «όραμα» της επικράτησης των δικών τους «ολιγαρχών» ενάντια στους «ολιγάρχες» των άλλων, μας προστάζουν και μας καλούν να στρατευτούμε με το μέρος τους και με τη δική τους «πλευρά της ιστορίας» στους νέους «ολιγαρχικούς» πολέμους που σχεδιάζουν και υλοποιούν για να πνίξουν την εργαζόμενη ανθρωπότητα, για να τροφοδοτούν με τη ζωή της και με το θάνατό της τις μηχανές της κερδοφορίας τους.
Την δική τους «πλευρά της ιστορίας» την ξέρουμε κι από την «ειρήνη» τους. Δεν περιμένουμε τον πόλεμό τους για να τη μάθουμε.
Η δική μας πλευρά της ιστορίας είναι αντιμέτωπη με τη δική τους πλευρά, είναι αντιμέτωπη με τους πολέμους των «ολιγαρχών», αντιμέτωπη με τους ιμπεριαλιστικούς τους πολέμους, αντιμέτωπη με την εξουσία των μονοπωλίων, συμμαχικών ή εμπόλεμων, αντιμέτωπη με τον Προκρούστη της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Σήμερα η Οδησσός αποτίει φόρο τιμής στους ηρωικούς νεκρούς του Σπιτιού των Συνδικάτων, οι οποίοι έπεσαν θύματα του φασιστικού πογκρόμ στις 2 Μάη του 2014.
Πέντε χρόνια μετά τη σφαγή, χιλιάδες Οδεσσίτες αψήφησαν την μετατροπή της πόλης σε ανοιχτή «φυλακή», με τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας και τα πάνοπλα φασιστοτάγματα που συνεργάζονται μαζί της με την «μάσκα» της «Εθνοφυλακής» να έχουν πλημμυρίσει το κέντρο, με θωρακισμένα οχήματα και σκυλιά και άφησαν ένα λουλούδι μπροστά από το εμβληματικό κτίριο της θυσίας, σύμβολο της ανυπότακτης στον φασισμού, Οδησσού.
Είναι χαρακτηριστικό του τρόμου των ουκρανικών αρχών για το λανθάνων μίσος του λαού εναντίον τους, που επιστράτευσαν σε υπηρεσία περιπόλων ακόμη και σπουδαστές των αστυνομικών σχολών.
Για να φτάσει μέχρι το Σπίτι των Συνδικάτων ο κόσμος πρέπει να περάσει από διπλή αστυνομική ζώνη, ενώ σε ετοιμότητα βρίσκονται πλήθος αστυνομικών λεωφορείων.
Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν είναι ικανό να αποτρέψει τον κόσμο να τιμήσει τους νεκρούς του.
Τίποτα δεν είναι ικανό να σβήσει την μνήμη.
Εκείνη την μέρα, η αιχμή του «δόρατος» του τμήματος της ουκρανικής αστικής τάξης που κυριάρχησε μέσω του «Μαϊντάν», δηλαδή οι φασιστικές – νεοναζιστικές συμμορίες, οι οποίες λίγο αργότερα θα έπαιρναν την μορφή συγκροτημένων ένοπλων ταγμάτων και θα ματοκυλούσαν το Ντονμπάς, εισβάλλουν στην Οδησσό μασκαρεμένες ως «φανατικοί οπαδοί» ποδοσφαιρικής ομάδας και κατευθύνονται προς το Σπίτι των Συνδικάτων το οποίο αποτελούσε την άτυπη «έδρα» των αντιφασιστικών κινημάτων, του κινήματος ενάντια στο «Μαϊντάν» και άλλων αριστερών και προοδευτικών οργανώσεων και συλλογικοτήτων, αλλά και ανθρώπων που απλά διέβλεπαν τον άμεσο κίνδυνο για τον λαό.
Στο διάβα τους, οι φασίστες, οι οποίοι από ένα σημείο και μετά δεν έβλεπαν κανέναν λόγο να κρύψουν ότι ήταν μέλη του ναζιστικού «Δεξιού Τομέα» και της λεγόμενης «Αυτοάμυνας του Μαϊντάν» – ουσιαστικά η «ομπρέλα» των μικρότερων φασιστικών ομάδων – έσπασαν κιόσκια οργανώσεων που μάζευαν υπογραφές υπέρ του να γίνει δημοψήφισμα για την ομοσπονδιοποίηση της Ουκρανίας και κατά του «Μαϊντάν» και κυνήγησαν τον κόσμο προς την πλατεία του Σπιτιού των Συνδικάτων.
Αυτό που ακολούθησε έχει καταγραφεί και τεκμηριωθεί πλήρως από το οπτικό υλικό που έκανε τον γύρο του κόσμου: Οι φασίστες πυρπόλησαν το κτίριο και σκότωναν όποιος προσπαθούσε να γλιτώσει πηδώντας από τα παράθυρα. Ο επίσημος απολογισμός ήταν 48 νεκροί – ανάμεσά τους επτά γυναίκες και ένα παιδί – και 247 τραυματίες.
Οι αρχές προχώρησαν σε «έρευνα» της τραγωδίας, η οποία τυπικά δεν έχει κλείσει. Ουσιαστικά, όμως, τα μέχρι τώρα «ευρήματά» της είναι ότι… οι άνθρωποι στο Σπίτι των Συνδικάτων κάηκαν μόνοι τους! Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι μισοί από τους συλληφθέντες για την τραγωδία ήταν μέλη του κινήματος του «αντι-Μαϊντάν», δηλαδή οι στόχοι των φασιστών!
Σήμερα, πέντε χρόνια μετά το Κίεβο αναστέλλει και τυπικά τη διερεύνηση των τραγικών γεγονότων της 2 Μάη του 2014 στην Οδησσό, παρά τις εκκλήσεις διεθνών οργανισμών.
Οπως σχολίασε και το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών οι Δυτικοί επιτηρητές του Κιέβου παραμένουν επίσης σιωπηλοί, καθώς είναι «ασύμφορη η παραδοχή ότι κάτω από την κηδεμονία τους υπάρχουν δυνάμεις στο τιμόνι της χώρας που έχουν αίμα στα χέρια τους».
Ας μην ξεχνάμε, ότι ο Τζέφρι Πάιατ, ο νυν πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα – του οποίου η γλώσσα στάζει μέλι για το υψηλό επίπεδο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ήταν πρέσβης των ΗΠΑ στο Κίεβο λίγο πριν και κατά τη διάρκεια του Μαϊντάν. Εθεάθη μάλιστα να μοιράζει και κουλουράκια στους «εξεγερμένους» ναζί…
ιππόκαμπος 