Η σκλαβιά (αντάρτικο) – Παλαιστίνη 2023

«Η σκλαβιά πικρό φαρμάκι», το γνωστό αντάρτικο τραγούδι, με τις τελευταίες τρεις στροφές τροποποιημένες, έτσι ώστε να αφιερωθεί στον ηρωικό λαό της Παλαιστίνης:

Βέβαια το ΥΤ, αυτόματα, αμέσως την ίδια στιγμή που ανέβηκε το τραγούδι, κατέταξε το βίντεο στα «ακατάλληλα για ανηλίκους» με επιπρόσθετη προειδοποίηση ότι ενδεχομένως (!!) έχει βίαιο περιεχόμενο και ότι συστήνεται η «διακριτική ευχέρεια» (ή όπως αλλιώς μπορεί να μεταφραστεί το «discretion») του χρήστη.

«Ακατάλληλο για ανηλίκους» οποιοδήποτε οπτικό ίχνος, έστω, σχετικό με τη μεταχείριση της παιδικής και της νεανικής ηλικίας από το κατοχικό ισραηλινό κράτος-τρομοκράτη…

*

Υπάρχει και το ηχητικό εδώ:

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ Συγκεντρώνει υπογραφές για την άρση όλων των κυρώσεων εν μέσω της πανδημίας του Covid-19

Την άρση όλων των κυρώσεων που έχουν επιβάλει οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ σε ξένες χώρες προκειμένου να διευκολυνθεί η μάχη κατά της πανδημίας του κορονοϊού, ζητά με ανοικτή επιστολή προς την κυβέρνηση της χώρας και τον ΟΗΕ το Συμβούλιο Ειρήνης των ΗΠΑ.

Το Συμβούλιο Ειρήνης των ΗΠΑ συγκεντρώνει υπογραφές από όλον τον κόσμο και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης (ΠΣΕ) στηρίζει την πρωτοβουλία αυτή και καλεί σε όλο τον κόσμο για συνυπογραφή του κειμένου.

Η Ανοικτή Επιστολή του Συμβουλίου Ειρήνης των ΗΠΑ προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τον ΟΗΕ έχει ως εξής:

«9 Απριλίου 2020

Αγαπητοί φίλοι της ειρήνης, της δικαιοσύνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο,

Η παγκόσμια διάδοση του COVID-19 έδειξε την παράνομη και ανήθικη πρακτική της επιβολής μονομερών καταναγκαστικών μέτρων (οικονομικών κυρώσεων) από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών έναντι περισσότερων από τριάντα εθνών. Ο οικονομικός πόλεμος εναντίον εκείνων των εθνών είχε ήδη οδηγήσει σε αδιανόητο πόνο του λαού στα στοχευόμενα έθνη, ακόμη και πριν από την πανδημία του COVID-19.

Με την καταστροφή της παγκόσμιας πανδημίας, οι χώρες-στόχοι -ιδίως η Βενεζουέλα, η Κούβα, το Ιράν, η Συρία και η Ζιμπάμπουε- δυσκολεύονται να προστατεύσουν και να σώσουν τη ζωή των πολιτών τους ενόψει της συνεχιζόμενης παγκόσμιας έκτακτης ανάγκης. Οι κυρώσεις αυτές αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Αντί να βοηθήσουν αυτές τις χώρες να καταπολεμήσουν τις καταστροφικές επιπτώσεις της πανδημίας του COVID-19, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών χρησιμοποιεί τώρα την απόσπαση της κοινής γνώμης από την πανδημία για να εντείνει τις στρατιωτικές της ενέργειες εναντίον των στοχευόμενων κρατών. Αυξάνει τις απειλές του εναντίον του Ιράν και της Συρίας, συμμετέχοντας σε μια σιωπηρή συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεών του στο Ιράκ και απέστειλε τα ναυτικά του πολεμικά πλοία στις ακτές της Βενεζουέλας απαιτώντας τη συνολική παράδοση της κυβέρνησης της Βενεζουέλας στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μόνο ένα παγκόσμιο κύμα λαϊκής διαμαρτυρίας μπορεί να σταματήσει αυτές τις πολιτικές και ενέργειες κατά της ανθρωπότητας.

Χρησιμοποιήστε τον παρακάτω σύνδεσμο για να υπογράψετε την Ανοικτή Επιστολή προς την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και προς τα Ηνωμένα Έθνη, προς τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών και τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, ζητώντας όλες οι κυρώσεις των ΗΠΑ και των Ηνωμένων Εθνών εναντίον των λαών-στόχων  να αρθούν και όλες οι στρατιωτικές απειλές των ΗΠΑ και οι ενέργειες εναντίον τους να σταματήσουν αμέσως.

Έχουμε να κάνουμε με μια παγκόσμια έκτακτη ανάγκη και πρέπει να δράσουμε γρήγορα.

Οι κυρώσεις σκοτώνουν!».

Μπορείτε να υπογράψετε το κείμενο πατώντας εδώ.

902gr

Ο χαιρετισμός των τουρκικών συνδικάτων στην πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση στην Αθήνα

Στο χαιρετισμό των τουρκικών συνδικάτων στην κεντρική απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα αναφέρθηκαν τα εξής:

«Αγαπητοί φίλοι, αδέλφια μας εργάτες, αγωνιστές του ΠΑΜΕ,

Σας στέλνουμε τους χαιρετισμούς δεκάδων χιλιάδων εργατών από όλη την Τουρκία!

Σας στέλνουμε τους χαιρετισμούς αυτών που δεν επιτρέπουν την απάτη του λαού με κοροϊδίες, των εκπαιδευτικών και επιστημόνων που απαρνιούνται τα σκοταδιστικά εκπαιδευτικά προγράμματα και διδάσκουν με επιμονή στους νέους και τις νέες τη θεωρία της εξέλιξης, την επιστήμη και το διαφωτισμό, των εργατών από τον τομέα της Υγείας που αγωνίζονται για δημόσια και δωρεάν Υγεία ενάντια στο σύστημα που εμπορευματοποιεί την Υγεία, των οικοδόμων που εργάζονται σε συνθήκες που τους φέρνουν συχνά αντιμέτωπους με το θάνατο, των εργατών των αεροδρομίων, των υπαλλήλων χρηματιστικών και τραπεζικών επιχειρήσεων που στους τσιμεντένιους πύργους, τις λεγόμενες δηλαδή πλάζες, γίνονται μάρτυρες πολλών διάφορων υποκρισιών, των εργατών της υφαντουργίας και του μετάλλου, των εργατών από το Αιγαίο, τη Θράκη, την περιοχή του Τσουκούροβα, τα Άδανα.

Στην Τουρκία που για τα συμφέροντα των αφεντικών η Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης συνεχίζεται, η εργατική τάξη δέχεται βαρύ πλήγμα από την ταξική εκμετάλλευση που αρχίζει από παιδική ηλικία, με εργασία χωρίς Κοινωνική Ασφάλιση, συμβάσεις, χωρίς ελεύθερο χρόνο, με εργασία μέχρι θανάτου και με ταπείνωση.

Στην Ελλάδα υπάρχει μια κυβέρνηση που έχει έρθει με ψεύτικες υποσχέσεις. Ο λαός δεν έχει πάρει καμία ανάσα από τα ασταμάτητα μέτρα λιτότητας, οι νέοι «συμμορφώνονται» με την ανεργία και οι συνταξιούχοι ζούνε σε άθλιες συνθήκες. Από τη μια μεριά μιλάνε για δημοκρατία και από την άλλη επιτίθενται στους σπουδαστές, παίρνουν από τα χέρια των εργαζομένων το δικαίωμα της απεργίας, διώκουν τους συνδικαλιστές. Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι η μέρα που υψώνεται η φωνή της εργατικής τάξης για να πει για μια ακόμη φορά ότι δεν δέχεται να καταδικαστεί σε αυτές τις συνθήκες.

Στην Τουρκία και στην Ελλάδα το παγκόσμιο κεφάλαιο και οι σύμμαχοί του συνεχίζουν να βάζουν χέρι στις αξίες που παράγει ο λαός. Για περισσότερα κέρδη καλλιεργούν εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς, δίνουν γη στους ιμπεριαλιστές για τις στρατιωτικές τους βάσεις, ενώ οι κυβερνήσεις δαπανούν ένα μεγάλο μέρος του εθνικού εισοδήματος για οπλικούς εξοπλισμούς προς όφελος των μονοπωλίων των όπλων. Η τουρκική αστική τάξη ορέγεται την περιουσία του ελληνικού λαού που ξεπουλάει η ελληνική κυβέρνηση με τις ιδιωτικοποιήσεις.

Όπως οι πλατείες ανήκουν σήμερα στους εργάτες, έτσι και το λιμάνι του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, τα ναυπηγεία, τα ορυχεία, τα εργοστάσια, τα νοσοκομεία, τα διυλιστήρια και τα αεροδρόμια ανήκουν στους εργάτες. Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι η μέρα που η εργατική τάξη προχωράει στην κατεύθυνση της ανατροπής, της ημέρας που θα πάρει αυτό που της ανήκει από τα χέρια της παρασιτικής αστικής τάξης.

Σήμερα εμείς, οι σύντροφοί σας στην Τουρκία, οι εργάτες που οργανωνόμαστε στις Εργασιακές Επιτροπές, είμαστε έτοιμοι σε 9 πόλεις της Τουρκίας να δείξουμε πόσο ισχυρή είναι η εργατική τάξη.

Γνωρίζουμε ότι η εργατική τάξη μόνο αν είναι ενωμένη και οργανωμένη μπορεί να είναι δυνατή. Η μάχη για την εργατική εξουσία είναι η μοναδική μάχη που έχει στον ορίζοντά της την ευτυχία και την ευημερία.

Και γνωρίζουμε, αδέλφια μας εργάτες, ότι στην Ελλάδα η εργατική τάξη με την πρωτοπορία του ΠΑΜΕ είναι ισχυρή και με την εμπειρία δεκάδων χρόνων μεταφέρει τον επαναστατικό ταξικό αγώνα στα Συνδικάτα, στις Ομοσπονδίες, στους χώρους δουλειάς και τους δρόμους. Γι’ αυτό η Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα είναι μέρα συστράτευσης στο ΠΑΜΕ.

Φίλοι μας, Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!».

Αλληλεγγύη Οικοδόμων του τρίτου αεροδρομίου Κωνσταντινούπολης

Εργαζόμενοι του Αεροδρομίου «Ατατούρκ» Κωνσταντινούπολης

Εργαζόμενοι του Αεροδρομίου «Σαμπιχά Γκιοκσέν» Κωνσταντινούπολης

Επιτροπές Υπαλλήλων τραπεζικών και χρηματιστικών επιχειρήσεων

Η Επιτροπή Υπαλλήλων İşbankası

Η Επιτροπή Υπαλλήλων Denizbank

Η Επιτροπή Υπαλλἡλων Yapı Kredi Bankası

Η Επιτροπή Υπαλλήλων Finansbank

Η Επιτροπή Υπαλλήλων στις πλάζες της περιοχἡς Maslak και Levent

Εργάτες των εργοστασίων της περιοχἡς του Arnavutköy

Εργάτες των εργοστασίων της περιοχής του Hadımköy

Εργάτες εργοστασίων της ελεύθερης ζώνης της Tuzla

Εργάτες εργοστασίων της βιομηχανικής ζώνης του Gebze

Εργάτες των εργοστασίων:

-Bosal

-Sarkuysan

-General Elektrik

-Ford

-Böhler

-Mata Otomotiv

Εργαζόμενοι ιδιωτικών νοσοκομείων Κωνσταντινούπολης

Εργαζόμενοι Υγείας στη Δυτική Πλευρά της Κωνσταντινούπολης

Εργάτες του Δήμου της Κωνσταντινούπολης

Εργάτες Μικροαυτοβιομηχανιών Κωνσταντινούπολης

Το Συνδικάτο θυρωρών κτιρίων κατοικιών

Το Συνδικάτο Birleşik Metal-İş, εργασιακοί εκπρόσωποι του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας ΚΚΤ (TKP)

Εργαζόμενοι κρατικών νοσοκομείων Σμύρνης

Εργαζόμενοι ιδιωτικών νοσοκομείων Σμύρνης

Εργάτες παραγωγής ζαντών CMJ

Εργάτες του Vestel

Εργάτες της βιομηχανικής περιοχής του Çiğli Σμύρνης

Εργάτες της βιομηχανικής περιοχής του Aliağa Σμύρνης

Εργάτες του İçdaş στην περιοχή της Biga

Εργάτες του BSH στην περιοχή του Çerkezköy

Δικηγορικοί υπάλληλοι

Ειδικοί υπάλληλοι Υγείας και Ασφάλειας εργασιακών χώρων, μέλη του ΚΚΤ (TKP)

Εργαζόμενοι στο πανεπιστήμιο ODTÜ Άγκυρας

Εργαζόμενοι στο πανεπιστήμιο İTÜ Κωνσταντινούπολης

Εργαζόμενοι στο πανεπιστήμιο Boğaziçi Κωνσταντινούπολης

Εργαζόμενοι του Pakkens

Εργαζόμενοι στα LCW

Εργάτες του Δήμου Çankaya Άγκυρας

Εργάτες του Temsa, Άδανα

Δάσκαλοι και καθηγητές μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας (TKP)

Εργάτες της Oyak Renault

Εργάτες εργοστασίων της βιομηχανικής περιοχής Sincan Άγκυρας

Εργάτες υάλου του Εσκισεχίρ

Εργάτες των σούπερ μάρκετ Α101

Εργάτες της αμυντικής βιομηχανίας Άγκυρας

902

43ος χρόνος στις φυλακές των ΗΠΑ για τον Λεόναρντ Πελτιέ

Πηγή: www.resumenlatinoamericano.org                                                      από: prensa-rebelde

«Ήμουν πολεμιστής από την ηλικία των εννέα ετών. Στα 73 μου, ακόμα αισθάνομαι πολεμιστής. Βρίσκομαι εδώ πολύ καιρό. Χρειάζομαι την βοήθειά σας. Χρειάζομαι σήμερα την υποστήριξή σας. Μια μέρα φυλακής ακόμα, για μένα είναι μια ολόκληρη ζωή αυτών που βρίσκονται έξω από δω, γιατί είμαι απομονωμένος από τον κόσμο».

Φυλακισμένος για 42 χρόνια, έχοντας καταδικαστεί με εξόφθαλμα κατασκευασμένα στοιχεία (που αργότερα οι φυσικοί αυτουργοί το ομολόγησαν), ο ινδιάνος Λεόναρντ Πελτιέ βρίσκεται για 42 ολόκληρα χρόνια στις φυλακές των ΗΠΑ. 

Μπαίνοντας στο 43ο έτος κράτησης, απευθύνει ένα γράμμα – κραυγή ελευθερίας από την φυλακή που μεταξύ άλλων αναφέρει:

6 Φεβρουαρίου 2018

Χαιρετίζω την οικογένεια, τους φίλους και τους υποστηρικτές μου

 

Είμαι συγκλονισμένος, γιατί σήμερα μπαίνω στο 43ο έτος φυλάκισης. Τα τελευταία χρόνια είχα τόσες ελπίδες να μπορέσω να βγω και να γυρίσω με την οικογένειά μου στη Βόρεια Ντακότα. Και όμως, είμαι εδώ, το 2018 εξακολουθώ στα 73 μου χρόνια να αγωνίζομαι για την ελευθερία μου.

 

Δεν θέλω να φανώ αχάριστος σε όλους τους ανθρώπους που με υποστήριξαν όλα αυτά τα χρόνια. Τους αγαπώ, τους σέβομαι και τους ευχαριστώ για όλη την αγάπη που μου έχουν δείξει. Αλλά η αλήθεια είναι ότι είμαι κουρασμένος, οι αρρώστιες μου μου προκαλούν πόνο, με μικρά διαστήματα ανακούφισης, που πολλές φορές διαρκούν μέρες ολόκληρες. Πρέπει να υποβληθώ σε μία εγχείριση στην καρδιά και έχω και άλλα προβλήματα υγείας που πρέπει να αντιμετωπιστούν, ανεύρυσμα αορτής που μπορεί να σπάσει ανά πάσα στιγμή, προστάτη και αρθρίτιδα στο ισχίο και τα γόνατα. 

 

Δεν νομίζω ότι έχω άλλα δέκα χρόνια και αυτά που μου μένουν θέλω να τα περάσω με την οικογένειά μου. Τίποτα δεν θα μου έδινε μεγαλύτερη ευτυχία, από το να μπορέσω να αγκαλιάσω τα παιδιά μου, τα εγγόνια και τα δισέγγονά μου.

 

Δεν ήρθα στη φυλακή για να γίνω πολιτικός κρατούμενος. Εντάχθηκα στην αντίσταση της φυλής μου από την ηλικία των εννέα ετών. Η αδερφή μου, ο ξάδερφος μου και εγώ, απαχθήκαμε και μας έκλεισαν σε ίδρυμα. Αυτό είχε έναν φοβερό αντίκτυπο στη ξαδέρφη μου Παολίν και σε μένα. Αυτό το ίδιο συναίσθημα με βασανίζει όταν σκέφτομαι αυτά τα 42 χρόνια της παράνομης κράτησης.

 

[…] Ήμουν πολεμιστής από την ηλικία των εννέα ετών. Στα 73 μου, ακόμα αισθάνομαι πολεμιστής. Βρίσκομαι εδώ πολύ καιρό. Χρειάζομαι την βοήθειά σας. Χρειάζομαι σήμερα την υποστήριξή σας. Μια μέρα φυλακής ακόμα, για μένα είναι μια ολόκληρη ζωή αυτών που βρίσκονται έξω από δω, γιατί είμαι απομονωμένος από τον κόσμο.

 

Συνεχίζω να νιώθω δυνατός μόνο χάρη στην υποστήριξή σας, μέσω προσευχών ακτιβισμού και δωρεών που κρατούν νομικά ζωντανή την ελπίδα μου. 

Στο πνεύμα του Τρελού Αλόγου

Doksha

Λεόναρντ Πελτιέ

Για την απελευθέρωση της 16χρονης Αχέντ Ταμίμι και όλων των Παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων – Για την αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ

Το ακόλουθο βίντεο του ΠΑΜΕ είναι ενταγμένο στην Διεθνή Καμπάνια Αλληλεγγύης της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ) Free Palestine-Free Ahed Tamimi, για την Απελευθέρωση της Αχέντ Ταμίμι και όλων των Παλαιστίνιων πολιτικών Κρατουμένων.

Αντιγράφω από το σημείωμα που συνοδέυει το βίντεο:

Η Άχεντ Ταμίμι συνελήφθη μέσα στο σπίτι της με την κατηγορία της αντίστασης κατά των αρχών, ενώ στην συνέχεια της απήγγειλαν 12 κατηγορίες για την δράση της ενάντια στην κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών από τον ισραηλινό στρατό.

Η Άχεντ Ταμίμι είναι μία από τους χιλιάδες νέους της Παλαιστίνης που παλικαρίσια παλεύουν ενάντια στην βαρβαρότητα του ισραηλινού κράτους για το αυτονόητο, δηλαδή για το δικαίωμα τους να ζουν στη δική τους πατρίδα χωρίς ξένους δυνάστες.

Σύμφωνα με στοιχεία των παλαιστινιακών οργανώσεων 350 ανήλικοι παλαιστίνιοι βρίσκονταν φυλακισμένοι στο Ισραήλ τον Δεκέμβρη, ενώ πάνω από 8.000 παιδιά από την Παλαιστίνη έχουν συλληφθεί και περάσει από ισραηλινά στρατοδικεία από το 2000.

Το κράτος δολοφόνος του Ισραήλ, που καταδυναστεύει χρόνια τώρα τον παλαιστινιακό λαό, δεν διστάζει να φυλακίζει μικρά παιδιά αποθρασυνόμενο από τη στήριξη των ΗΠΑ, αλλά και την πάγια τακτική των «ίσων αποστάσεων» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η απόφαση της κυβέρνησης Τραμπ να μεταφέρει την πρεσβεία της στην Ιερουσαλήμ, αναγνωρίζοντας επί της ουσίας την Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσα του Ισραήλ, έδωσε “αέρα στα πανιά” της καταστολής του ισραηλινού κράτους. Οι δίκαιες αντιδράσεις του παλαιστινιακού λαού αντιμετωπίζονται για ακόμη μια φορά με βαρβαρότητα, δολοφονίες διαδηλωτών, συλλήψεις και διωγμούς.

Μεγάλες είναι και οι ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που μιλά για ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή και οικοδομεί σχέσεις με κράτη – δολοφόνους, όπως το κράτος του Ισραήλ ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει να μην αναγνωρίζει το Παλαιστινιακό κράτος.

Ο δίκαιος αγώνας του Παλαιστινιακού λαού για να ζήσουν τα παιδιά του ελεύθερα, στο δικό τους κράτος είναι και δικός μας αγώνας.

Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση της Άχεντ Ταμίμι και όλων των Παλαιστινίων πολιτικών κρατουμένων.

***

Στο μεταξύ, στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) συνεχίζεται η συλλογή υπογραφών αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό στο παρακάτω κείμενο:

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΠΑ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΩΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

Οι παρακάτω υπογράφοντες καταγγέλλουμε και καταδικάζουμε τις ΗΠΑ που με την πράξη αναγνώρισης της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, βάζουν νέα «φωτιά» στο Παλαιστινιακό και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας στον δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού κατά της Ισραηλινής κατοχής, που διαιωνίζεται με τη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ. Καταδικάζουμε τη βία, τον αυταρχισμό, τις δολοφονίες αγωνιστών, τις φυλακίσεις, το απαράδεκτο τείχος, τους εποικισμούς του Ισραήλ, την προσπάθεια ταύτισης του «θύτη» με το «θύμα».

Οι κινήσεις των ΗΠΑ, της ΕΕ και των συμμάχων τους ιμπεριαλιστών σχετίζονται με τους λυσσαλέους ανταγωνισμούς για την περιοχή της Μέσης Ανατολής, με την κρίσιμη γεωστρατηγική σημασία, τους πλούσιους ενεργειακούς κι άλλους πόρους και τους διαύλους μεταφοράς τους.

Καταγγέλλουμε την πολιτική – οικονομική – στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας – Ισραήλ, που είναι ένας ακόμα μοχλός της ισραηλινής επιθετικότητας ενάντια στους Παλαιστίνιους. Καταδικάζουμε την υποκρισία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ απέναντι στο λαό της Παλαιστίνης και απαιτούμε να εφαρμόσει την απόφαση της Βουλής, του Δεκέμβρη 2015 και να προχωρήσει άμεσα στην αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους.

Απαιτούμε:

• Να πάρει θέση τώρα η ελληνική κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας το Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
• Το σταμάτημα των εποικισμών και την αποχώρηση όλων των εποίκων που έχουν εγκατασταθεί πέρα από τα σύνορα του ’67.
• Το γκρέμισμα του απαράδεκτου τείχους διαχωρισμού στην Ιερουσαλήμ.
• Το δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστίνιων προσφύγων στις εστίες τους, με βάση τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.
• Την άρση κάθε αποκλεισμού των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας.
• Την άμεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων και άλλων πολιτικών κρατουμένων, που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές.
• Την αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από όλα τα κατεχόμενα εδάφη του 1967, συμπεριλαμβανομένων των υψωμάτων του Γκολάν και της περιοχής Σεμπάα του Νότιου Λιβάνου.

*

Υπογραφές μαζεύουν και οι κατά τόπους Επιτροπές Ειρήνης. Μετά τη λήξη της καμπάνιας, οι υπογραφές θα  κατατεθούν στην Ελληνική Βουλή, απαιτώντας την αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης στη βάση της απόφασής της τον Δεκέμβρη του 2015, στην πρεσβεία της Παλαιστίνης ως ένδειξη της έμπρακτης αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, καθώς και στην πρεσβεία του Ισραήλ εκφράζοντας την αντίθεση του Ελληνικού λαού στην Ισραηλινή κατοχή που διαιωνίζεται με ευθύνη των ΗΠΑ και της ΕΕ.

γράψε λάθος!

<< Kαλούμε το Κολομβιανό κράτος και τις αρμόδιες αρχές

απαιτεί από την Κολομβιανή Κυβέρνηση και το υπουργείο Άμυνας

“να εξασφαλίσουν την τήρηση της συμφωνίας, για την παροχή της αναγκαίας ασφάλειας για την συμμετοχή των μελών μας στην πολιτική” καθώς και να αναγνωρίσουν

To FARC ζήτησε από την Γενική Εισαγγελία να διερευνήσει σε βάθος

να σταματήσει η ατιμωρησία στη χώρα

να ελέγξει την “παράβαση καθήκοντος και την αλληγορία των δημοσίων υπαλλήλων που είναι αρμόδιοι

που επιδιώκουν να υπονομεύσουν την ειρηνευτική συμφωνία και να προκαλέσουν φόβο σε εκείνους που “πιστεύουμε στο δρόμο της συμφιλίωσης” >>

*

Οι παραπάνω φράσεις είναι «κόπι-πέιστ» από το ρεπορτάζ του μπλογκ prensa-rebelde.

Στο σημείο που μιλάει για «αλληγορία των δημοσίων υπάλλληλων»  έπρεπε προφανώς, αντί για «αλληγορία», να βρίσκεται η λέξη «ολιγωρία».

Μάλλον πρόκειται για τον τον εφησυχασμό του «δαίμονα της αυτόματης μετάφρασης», αλλά το λάθος δεν βρίσκεται εκεί.

Το λάθος βρίσκεται, πρώτα από όλα, στην παράδοση των όπλων, στην εμπιστοσύνη στο κράτος των αστών και στις «εγγυήσεις» των «Πόντιων Πιλάτων» του ΟΗΕ.

Και, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, το λάθος βρίσκεται πράγματι στην ολιγωρία. Όχι όμως στην «ολιγωρία των δημοσίων υπαλλήλων», αλλά στην ολιγωρία αυτών που υπέγραψαν τον αφοπλισμό τον δικό τους και των συντρόφων τους, στην ολιγωρία τους να αναγνωρίσουν το λάθος τους και να το επανορθώσουν όσο είναι καιρός.

*

Στη χώρα που ζούμε έχουμε, όπως έχουν και στην Κολοβία, αρκετή ιστορική πείρα για να ξέρουμε πόση αξία έχουν τα λόγια για «το κράτος και τις αρμόδιες αρχές», την «Κυβέρνηση και το υπουργείο Άμυνας», την «εξασφάλιση τήρησης της συμφωνίας και την παροχή της αναγκαίας ασφάλειας», την «Γενική Εισαγγελία και το σταμάτημα της ατιμωρησίας», την «παράβαση καθήκοντος και την ολιγωρία», την «υπονόμευση της συμφωνίας και την πρόκληση φόβου»…

…Αρκετή ιστορική πείρα για ξέρουμε ότι, όπως λένε κι οι κλασικοί, αυτά πρέπει να τα σκοτώνεις από μικρά.

*

Αιώνια τιμή στους 30 δολοφονημένους αγωνιστές, λευτεριά στους 600 φυλακισμένους αντάρτες των FARC!

 

(με το θάρρος της γνώμης παρά τη διαφορά των συνθηκών)

 

 

18η μέρα: Απεργία πείνας πάνω από 1500 Παλαιστίνιων πολιτικών κρατούμενων στις φυλακές του Ισραήλ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

Το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας εκφράζει την συμπαράσταση των οικοδόμων και των εργαζομένων στις κατασκευές στους πάνω από 1500 Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους στις φυλακές του Ισραήλ που έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας από τις 17 Απρίλη, ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης τους, διεκδικώντας την επαναφορά δικαιωμάτων, που τους τα έχουν στερήσει, όπως πρόσβαση σε γιατρούς και φάρμακα, συχνότερες επαφές με τους δικηγόρους και τις οικογένειές τους, την κατάργηση της φυλάκισης χωρίς δίκη και την κατάργηση του πειθαρχικού μέτρου της απομόνωσης.

Απαιτούμε όχι απλά την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, αλλά την άμεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων στις ισραηλινές φυλακές.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού να πάρει τις τύχες του στα χέρια του, κατά της ισραηλινής κατοχής που διαρκεί για δεκαετίες, με ευθύνη και των ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ.

Ιδιαίτερες ευθύνες έχει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που συνεχίζει και επιδιώκει να αναβαθμίσει την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική συνεργασία με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, που κλιμακώνει την επιθετικότητά του απέναντι στον πολύπαθο λαό της Παλαιστίνης.

Είμαστε δίπλα σε κάθε λαό που αγωνίζεται για τα συμφέροντά του. Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις, ώστε να απαλλαγούμε από αυτό το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννά μόνο βάσανα, φτώχεια και δυστυχία για τους εργαζόμενους, για να θησαυρίζουν μια χούφτα παράσιτα.

Όπως έλεγε και το σύνθημα της φετινής Εργατικής Πρωτομαγιάς: «Παλεύουμε με τους εργαζόμενους όλων των χωρών για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά».

(πηγή)

Δείτε ΕΔΩ: «Γιατί κάνουμε Απεργία Πείνας στις ισραηλινές φυλακές»

«εγκατάλειψη των όπλων»

Είμαι πολύ «μικρός» και επίσης είμαι πολύ μακριά από την Κολομβία, ώστε να έχω «άποψη» για τις διαπραγματεύσεις που λαβαίνουν χώρα ανάμεσα στην κολομβιανή κυβέρνηση και τον αντάρτικο στρατό FARC.

Ξέρω όμως να διαβάζω και νομίζω ότι έχω μια ορισμένη ικανότητα κατανόησης του νοήματος των «διατυπώσεων».

Διαβάζω λοιπόν στην ανακοίνωση της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός:

«Πρόκειται για συμφωνία που αφορά τη διμερή και οριστική κατάπαυση του πυρός, την εγκατάλειψη των όπλων, τις εγγυήσεις για την ασφάλεια. Επίσης, την καταπολέμηση των εγκληματικών οργανώσεων που είναι υπεύθυνες για δολοφονίες και σφαγές ή που επιτίθενται ενάντια στους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων, επίσης των εγκληματικών οργανώσεων που έχουν οριστεί ως διάδοχες παραστρατιωτικών ομάδων και των δικτύων υποστήριξής τους και τη δίωξη των εγκληματικών συμπεριφορών που απειλούν την υλοποίηση των συμφωνιών και την οικοδόμηση της ειρήνης».

Μέχρι «τη διμερή και οριστική κατάπαυση του πυρός», όλα κατανοητά.

Συνεχίζει: «…την εγκατάλειψη των όπλων»: Είναι προφανές, εξ ορισμού, ότι η «εγκατάλειψη των όπλων» δεν μπορεί και φυσικά δεν πρόκειται να είναι «διμερής», κι ας μην παρεμβάλλεται τελεία ανάμεσα στις δυο αυτές φράσεις… Και βέβαια, δεν πρόκειται για «ερμηνεία» αλλά για στοιχειώδη αντικειμενική εκτίμηση της πραγματικότητας. Η οποία, στο πλαίσιο της ιστορικής εμπειρίας της χώρας μας και του λαϊκού της κινήματος, μόνο ανησυχητικές διαστάσεις μπορεί να προσλαμβάνει.

Θα πει βέβαια κάποιος, ότι η ανακοίνωση προβλέπει επίσης, «την καταπολέμηση των εγκληματικών οργανώσεων που είναι υπεύθυνες για δολοφονίες και σφαγές». Δεν μπορώ να αποφύγω, και πάλι, κάποιες ιστορικές «αναμνήσεις»: Ο Μάης του 36 τερματίστηκε, ύστερα από διαπραγματεύσεις, με μια εύηχη συμφωνία περί «τιμωρίας των υπευθύνων» για το αίμα που κύλησε. Και την επόμενη κιόλας μέρα ως «υπεύθυνοι» αναγνωρίστηκαν οι «ταραχοποιοί» αγωνιστές εργάτες, που γέμισαν τα κρατητήρια και πήραν τους δρόμους της εξορίας. Μετά το Φλεβάρη του 45, τη συμφωνία της Βάρκιζας, την «διμερή και οριστική κατάπαυση του πυρός» και την «εγκατάλειψη των όπλων», ως «εγκληματίες υπεύθυνοι για δολοφονίες και σφαγές» αναγνωρίστηκαν οι αγωνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που γέμισαν μεμιάς τις φυλακές και τα εδώλια των κατηγορουμένων, για να βρεθούν μπρος στις κάνες των εκτελεστικών αποσπασμάτων.

Την ίδια ώρα, μια σειρά «εγκληματικές οργανώσεις», παλιές ή «που είχαν οριστεί ως διάδοχες παραστρατιωτικών ομάδων και των δικτύων υποστήριξής τους» επιδίδονταν σε ένα δολοφονικό όργιο «ενάντια στους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων», αλλά  πλέον η ένοπλη αντιμετώπισή τους θεωρούνταν «εγκληματική συμπεριφορά που απειλεί την υλοποίηση των συμφωνιών και την οικοδόμηση της ειρήνης», αφού πρώτη από όλες τις απειλές για την «υλοποίηση των συμφωνιών και την οικοδόμηση της ειρήνης» είχε αναγορευτεί η παραβίαση της «εγκατάλειψης των όπλων» που φυσικά δεν ήταν και δεν θα μπορούσε να είναι «διμερής»…

Κατόπιν αυτών, φυσικά και δεν θα ήμουν σε θέση ως «μικρός και μακρινός» παρατηρητής να χειροκροτήσω αυτή την «ειρήνευση». Θα μπορούσα μόνο να «ευχηθώ» όλες οι παραπάνω ανησυχίες να μην είναι τίποτα άλλο παρά προϊόν ενός «ιστορικού τραύματος» μοναδικού και ανεπανάληπτου στην ιστορία, μια «ευχή» που καθόλου δεν είμαι σε θέση να στηρίξω λογικά.

 

«Δημοκρατική Συσπείρωση»: Να κλείσουν τώρα η Αμυγδαλέζα και όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών!

Για την πολύμηνη φυλάκιση χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, μέσα σε κυριολεκτικά άθλιες συνθήκες, χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα, για το μόνο λόγο ότι δεν διαθέτουν νομιμοποιητικά έγγραφα, καταγγέλλει για μιαν ακόμη φορά την κυβέρνηση η «Δημοκρατική Συσπείρωση».

Ο πρόσφατος θάνατος του νεαρού κρατούμενου μετανάστη Μοχάμεντ Ασφάκ στο στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας, που έχει προκαλέσει τη δικαιολογημένη οργή και την απεργία πείνας των συγκρατουμένων του, ήταν το αναμενόμενο τραγικό αποτέλεσμα των ελεεινών συνθηκών διαβίωσης και της άγριας κακομεταχείρισης των μεταναστών που επικρατούν σε αυτό, όπως και στα άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης, της απουσίας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της πλήρους αδιαφορίας για την ανθρώπινη ζωή. Πρόκειται για ένα ακόμη έγκλημα στο βωμό της αντιμεταναστευτικής πολιτικής κυβέρνησης και ΕΕ.

Η «Δημοκρατική Συσπείρωση» απαιτεί:
Να κλείσουν τώρα όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών στη χώρα μας.
Να δημιουργηθούν ανοικτά κέντρα φιλοξενίας μεταναστών και προσφύγων, με αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, με πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και νομική αρωγή, με σεβασμό όλων των δικαιωμάτων τους.
Να χορηγηθεί άσυλο ή επικουρική διεθνής προστασία στους πρόσφυγες που διώκονται από αντιδραστικά καθεστώτα, στα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων.
Να νομιμοποιηθούν όσοι μετανάστες ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, πρωτίστως αυτοί που έχουν αναπτύξει ιδιαίτερους βιοτικούς δεσμούς με τη χώρα.
Να χορηγηθούν ταξιδιωτικά έγγραφα σε όσους επιθυμούν να μεταβούν σε άλλες χώρες της ΕΕ, με μη εφαρμογή και κατάργηση του Κανονισμού του Δουβλίνου και της Συνθήκης Σένγκεν.

πηγή

Τουρκία: Απεργία και διαδηλώσεις για το νέο εργοδοτικό έγκλημα στο ανθρακωρυχείο

Μεγάλη απεργία των εργαζόμενων του δημόσιου τομέα πραγματοποιείται σήμερα στην Τουρκία σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το νέο εργοδοτικό έγκλημα στο ανθρακωρυχείο της δυτικής πόλης Σόμα, που ως τώρα έχει προκαλέσει το θάνατο τουλάχιστον 282 εργατών (επίσημες πηγές), ενώ δεκάδες άλλοι εξακολουθούν να αγνοούνται στις υπόγειες στοές σε βάθος δύο χιλιομέτρων.

Διαδηλώσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα

Οι σημαντικές εργατικές – λαϊκές διαδηλώσεις στον τόπο της τραγωδίας, αλλά και σε άλλες πόλεις της Τουρκίας συνεχίζονται το απόγευμα της Πέμπτης.

Χιλιάδες εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν το μεσημέρι για να διαδηλώσουν σε Άγκυρα και Κωνσταντινούπολη, ωστόσο μετά από λίγα λεπτά οι συγκεντρώσεις διαλύθηκαν στις περισσότερες περιπτώσεις από επιθέσεις της αστυνομίας με αντλίες νερού και δακρυγόνα. Κυριάρχησε το σύνθημα: «Δεν ήταν δυστύχημα, ήταν φόνος». Στη Σμύρνη η αστυνομία επιχείρησσε να διαλύσει 20.000 διαδηλωτές οι οποίοι συγκεντρώθηκαν για να καταγγείλουν το εργοδοτικό έγκλημα και τις ευθύνες της κυβέρνησης.

Η Συνομοσπονδία Συνδικάτων Εργαζομένων του Δημοσίου (KESK) αποφάσισε τη σημερινή απεργία αργά το βράδυ της Τετάρτης, σημειώνοντας ότι γίνεται σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη στάση αυτών που «στο πλαίσιο της ιδιωτικοποίησης και της μείωσης του κόστους θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των εργαζομένων». Στην ίδια ανακοίνωση ζητείται να λογοδοτήσουν άμεσα οι ένοχοι για τη σφαγή στη Σόμα. Παράλληλα, σε δηλώσεις που έκανε στο BBC ο επικεφαλής της Συνομοσπονδίας Επαναστατικών Συνδικάτων Τουρκίας Aρζού Τσερκέζογλου, κάλεσε τους εργαζόμενους να φορέσουν μαύρα (σε ένδειξη πένθους για τους εκατοντάδες ανθρακωρύχους του Σόμα) και να κάνουν μαζικά πορεία μέχρι το υπουργείο Εργασίας στην Άγκυρα.

Ο πρόεδρος της Τουρκίας, Αμπντουλάχ Γκιουλ, έφθασε στη Σόμα δηλώνοντας ότι «πρέπει η Τουρκία που πλέον ανήκει στις ανεπτυγμένες χώρες να λάβει περισσότερα μέτρα ασφαλείας για τους εργαζόμενους». Δεν βρήκε πάντως να πει μια λέξη για τις ευθύνες των επιχειρηματικών ομίλων που συστηματικά δεν παίρνουν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας. Υπό δρακόντεια μέτρα έγινε η επίσκεψή του, ενώ πλήθος κόσμου τον αποδοκίμασε, όπως έκανε χθες και με τον πρωθυπουργό Ερντογάν και άλλα στελέχη της κυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.

Κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν και το απόγευμα της Τετάρτης σε Κωνσταντινούπολη, Άγκυρα, Κοτσαέλι, Μερσίνα και Σμύρνη, ενώ εκατοντάδες ανθρακωρύχοι και συγγενείς των νεκρών αποδοκίμασαν τον Ερντογάν και άλλα στελέχη της κυβέρνησής του που έφτασαν στη Σόμα, αποκαλώντας τους «δολοφόνους».

Πόσοι τελικά βρίσκονταν μέσα στο ανθρακωρυχείο;

Σημερινό άρθρο στο πόρταλ του ΚΚ Τουρκίας θέτει το εξής ζήτημα: 787 ανθρακωρύχοι βρίσκονταν στον τόπο της τραγωδίας εκείνη την ώρα, 274 τουλάχιστον έχασαν τη ζωή τους (σ.σ.με βάση πρωγενέστερα στοιχεία), 150 παραμένουν εντός του ορυχείου, 75 τραυματίες διασώθηκαν. Οι υπόλοιποι 288 εργαζόμενοι πού είναι;

Σε κάθε περίπτωση, το νέο εργοδοτικό έγκλημα στην πόλη Σόμα επαναφέρει στο προσκήνιο τα σοβαρά προβλήματα και τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν χιλιάδες Τούρκοι εργάτες που δραστηριοποιούνται στο χώρο των ορυχείων, καθώς από το 2000 ως σήμερα έχουν καταγραφεί πάνω από 1.300 σοβαρά εργατικά δυστυχήματα. Όπως υπολογίζει το BBC, το 2013 περίπου 13.000 ανθρακωρύχοι έθεσαν σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή και την ασφάλειά τους από τραυματισμούς που ήταν αποτέλεσμα των συνθηκών γαλέρας που επικρατούν σε πολλά ορυχεία, ιδιαίτερα μετά την πλήρη ιδιωτικοποίησή τους τα τελευταία χρόνια.

Σε ανακοίνωσή του για το εργοδοτικό έγκλημα στην Τουρκία το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:

«Το ΚΚΕ εκφράζει την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη του στον εργαζόμενο λαό της Τουρκίας και ιδιαίτερα στις οικογένειες των εκατοντάδων ανθρακωρύχων που έχασαν τη ζωή τους στο τραγικό δυστύχημα στο ορυχείο της Σόμα, στην Τουρκία, καθώς και εκείνων που εξακολουθούν να είναι παγιδευμένοι στις σήραγγες».
902

Ανακοίνωση του ΠΑΜΕ για την τραγωδία στο ανθρακωρυχείο της Τουρκίας

Το ΠΑΜΕ εκφράζει την αγανάκτησή του για το νέο εργοδοτικό έγκλημα που έγινε σε ανθρακωρυχείο της πόλης Σόμα στην Δυτική Τουρκία με αποτέλεσμα το θάνατο τουλάχιστον 201 εργατών, ενώ εκατοντάδες άλλοι εργάτες παραμένουν εγκλωβισμένοι στο ανθρακωρυχείο.

Η εταιρία «SOMA Komur Isletmeleri A.S.» που ανήκει το ορυχείο, έχει εγκληματικές ευθύνες καθώς δεν έπαιρνε ούτε τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας, αλλά και από το γεγονός ότι έχει αυξηθεί η χρησιμοποίηση των υπεργολάβων και η ασφυκτική πίεση στους εργαζόμενους για να παράγουν όσο το δυνατό περισσότερα μέσα σε άθλιες συνθήκες εργασίας.

Σύμφωνα με εκπροσώπους των μεταλλωρύχων, η αγαστή συνεργασία της διοίκησης της εταιρίας SOMA ( και άλλων ομίλων σε αυτό τον τομέα δραστηριοποίησης) με την κυβέρνηση της Τουρκίας, εμπόδισαν τη θέσπιση και ψήφιση οποιασδήποτε νομοθεσίας για την βελτίωση των συνθηκών εργασίας και την διεύρυνση των συνδικαλιστικών ελευθεριών σε πολλά από τα ορυχεία της Τουρκίας, στο όνομα υποτίθεται της «ανάπτυξης».

Το ΠΑΜΕ εκφράζει τα βαθιά συλλυπητήρια του στις οικογένειες των θυμάτων και την αλληλεγγύη του στους Τούρκους εργαζόμενους στον αγώνα τους για να σταματήσει η εκμετάλλευση, να παρθούν ουσιαστικά μέτρα ασφάλειας των εργαζομένων και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι του εργοδοτικού εγκλήματος.

902