ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ Συγκεντρώνει υπογραφές για την άρση όλων των κυρώσεων εν μέσω της πανδημίας του Covid-19

Την άρση όλων των κυρώσεων που έχουν επιβάλει οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ σε ξένες χώρες προκειμένου να διευκολυνθεί η μάχη κατά της πανδημίας του κορονοϊού, ζητά με ανοικτή επιστολή προς την κυβέρνηση της χώρας και τον ΟΗΕ το Συμβούλιο Ειρήνης των ΗΠΑ.

Το Συμβούλιο Ειρήνης των ΗΠΑ συγκεντρώνει υπογραφές από όλον τον κόσμο και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης (ΠΣΕ) στηρίζει την πρωτοβουλία αυτή και καλεί σε όλο τον κόσμο για συνυπογραφή του κειμένου.

Η Ανοικτή Επιστολή του Συμβουλίου Ειρήνης των ΗΠΑ προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τον ΟΗΕ έχει ως εξής:

«9 Απριλίου 2020

Αγαπητοί φίλοι της ειρήνης, της δικαιοσύνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο,

Η παγκόσμια διάδοση του COVID-19 έδειξε την παράνομη και ανήθικη πρακτική της επιβολής μονομερών καταναγκαστικών μέτρων (οικονομικών κυρώσεων) από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών έναντι περισσότερων από τριάντα εθνών. Ο οικονομικός πόλεμος εναντίον εκείνων των εθνών είχε ήδη οδηγήσει σε αδιανόητο πόνο του λαού στα στοχευόμενα έθνη, ακόμη και πριν από την πανδημία του COVID-19.

Με την καταστροφή της παγκόσμιας πανδημίας, οι χώρες-στόχοι -ιδίως η Βενεζουέλα, η Κούβα, το Ιράν, η Συρία και η Ζιμπάμπουε- δυσκολεύονται να προστατεύσουν και να σώσουν τη ζωή των πολιτών τους ενόψει της συνεχιζόμενης παγκόσμιας έκτακτης ανάγκης. Οι κυρώσεις αυτές αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Αντί να βοηθήσουν αυτές τις χώρες να καταπολεμήσουν τις καταστροφικές επιπτώσεις της πανδημίας του COVID-19, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών χρησιμοποιεί τώρα την απόσπαση της κοινής γνώμης από την πανδημία για να εντείνει τις στρατιωτικές της ενέργειες εναντίον των στοχευόμενων κρατών. Αυξάνει τις απειλές του εναντίον του Ιράν και της Συρίας, συμμετέχοντας σε μια σιωπηρή συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεών του στο Ιράκ και απέστειλε τα ναυτικά του πολεμικά πλοία στις ακτές της Βενεζουέλας απαιτώντας τη συνολική παράδοση της κυβέρνησης της Βενεζουέλας στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μόνο ένα παγκόσμιο κύμα λαϊκής διαμαρτυρίας μπορεί να σταματήσει αυτές τις πολιτικές και ενέργειες κατά της ανθρωπότητας.

Χρησιμοποιήστε τον παρακάτω σύνδεσμο για να υπογράψετε την Ανοικτή Επιστολή προς την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και προς τα Ηνωμένα Έθνη, προς τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών και τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, ζητώντας όλες οι κυρώσεις των ΗΠΑ και των Ηνωμένων Εθνών εναντίον των λαών-στόχων  να αρθούν και όλες οι στρατιωτικές απειλές των ΗΠΑ και οι ενέργειες εναντίον τους να σταματήσουν αμέσως.

Έχουμε να κάνουμε με μια παγκόσμια έκτακτη ανάγκη και πρέπει να δράσουμε γρήγορα.

Οι κυρώσεις σκοτώνουν!».

Μπορείτε να υπογράψετε το κείμενο πατώντας εδώ.

902gr

μακρόνησος: τραγούδι σε στίχους άγνωστου εξόριστου

Είχα ξαναβάλει στο μπλογκ κάποιες εκδοχές του ίδιου τραγουδιού, αλλά αυτή η καινούργια ηχογράφηση είναι μάλλον η καλύτερη ως τώρα…

https://soundcloud.com/marasagis/06-03a

Το ποίημα του ανώνυμου εξόριστου παρατίθεται στο άλμπουμ «Μακρόνησος» του Γιώργου Φαρσακίδη (1η έκδοση το 1964 – σελ. 43 4η έκδοση «σκυτάλη»), από όπου (έργο του Φαρσακίδη) και το μακρονησιώτικο «τοπίο» της εικόνας.

Για τη μουσική είμαι ο υπεύθυνος…

ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ (ανώνυμου)

Τ’ άχαρο σχήμα σου χαράζεται παντού
Μπλάβα σημάδια αχνά στα σώματά μας
Πληγές ματώνουνε στα σωθικά μας
Μα στις καρδιές μας το γαλάζιο του ουρανού

Έρχονται οι μπόρες κι οι βοριάδες ως περνούν
Αντίσταση δε βρίσκουν στην ορμή τους
Δέντρο, πουλί ή κλαρί – τη δύναμή τους
Τα μπράτσα και τα στήθια μας τη σταματούν

Ντρέπεται ο ήλιος ως διαβαίνει απ’ το νησί
Τόσο σκυφτούς ανθρώπους ν’ αντικρίζει
Ντρέπεται για τους δήμιους μα δακρύζει
Κάποια χαράδρα όταν φωτίζει ή μια κορφή

Εκεί ψηλά σαν κάστρα υψώνονται στο φως
Κορμιά που δεν λυγούν στην καταιγίδα
Οι δήμιοι εδώ ας χάσουν κάθε ελπίδα
Είναι χαράκωμα που δεν πατά ο εχθρός

Μονάχα ο θάνατος θα βγάλει από τ’ αμπρί
Εμάς της λευτεριάς τους μονομάχους
Ροδίζει στης Μακρόνησος τους βράχους
Τ’ ανθρώπου η νίκη φωτοστεφάνωτη λαμπρή

Παραβιάζει το Σύνταγμα η ΔΕΛΤΑ! Να δημευθεί το εργοστάσιο!

Κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος συνιστά η απόφαση της εταιρείας «ΔΕΛΤΑ» να κλείσει το εργοστάσιο παραγωγής γάλακτος στο Πλατύ Ημαθίας και να μεταφέρει την παραγωγή στο εξωτερικό.

Η απόφαση της εταιρίας έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το άρθρο 17 του Συντάγματος, σύμφωνα με οποίο «η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους», αλλά «τα δικαιώματα όμως που απορρέουν από αυτή δεν μπορούν να ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος».  

Το ότι με την απόφαση αυτή τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα της εταιρίας ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος, είναι τόσο πασιφανές από τα διδάγματα της κοινής πείρας, ώστε να μη χρειάζεται επ’ αυτού περισσότερη ανάλυση και φιλοσοφία.

Φυσικά η συγκεκριμένη συνταγματική παραβίαση δεν αφορά μόνο τη ΔΕΛΤΑ και την εν λόγω απόφασή της, ούτε επίσης μόνο τις περιπτώσεις βιομηχανιών που μεταφέρονται στο εξωτερικό προς άγρα φτηνών εργατικών χεριών και  φορολογικών παραδείσων, αφού καπιταλιστική ιδιοκτησία και γενικο συμφέρον έχουν προ πολλού καταστεί έννοιες ασύμβατες και αντιτιθέμενες.

Όμως το επίκαιρο και το κραυγαλέο της συνταγματικής παραβίασης στην προκειμένη περίπτωση επιτρέπει και επιβάλλει να εστιάσουμε πάνω της.

Πρόκειται για μια ακόμα περίπτωση – ανάμεσα σε αναρίθμητες όμοιες –  όπου απέναντι στην αντισυνταγματική άσκηση των «δικαιωμάτων που απορρέουν από την ιδιοκτησία», προβάλλει ως μοναδικό πρόσφορο μέτρο η δήμευση της παραγωγικής μονάδας και η υπαγωγή της στην υπηρέτηση του γενικού συμφέροντος, το οποίο και δεν μπορεί να νοηθεί διαφορετικό από το συμφέρον των εργαζομένων και του λαού. 

Ίσως στην αντίληψη αρκετών να φαντάζει ευτράπελη αυτή η τοποθέτηση, όμως το ερώτημα που τίθεται και απαιτεί απάντηση είναι αν υπάρχει πιο κατάλληλος κρίκος από τον οποίο μπορεί να πιαστεί και να τραβηχτεί ολόκληρη η αλυσίδα του καθεστώτος της ανομίας… 

-Πας καλά; Πλήρωνα 400 ευρώ τροφεία κι αυτοί έκαναν τζάμπα σταθμούς. Τι με νοιάζει αν ο δικός σου είναι καλός οικογενειάρχης;

Κάνω εκλογές απ’το 2002. Το πράμα που είδα δυο Κυριακές στα Ζαρουχλέικα Πατρών, δεν το ‘χω ματαδεί. Ανάμεσα σε καταθλιπτικά “πρότζεκτς”, ανάμεσα σε φτωχομάγαζα και αποθήκες, μια ανάσα απ’ το λιμάνι, δυο ανάσες απ’ την ΒΙΠΕ, μιλάμε για ένα εκλογικό τμήμα στην καρδιά της πατρινής εργατικής τάξης. Ένας κατάλογος γεμάτος εσωτερικούς (Κεφαλλονίτες, απ’ τα χωριά του Βοϊδιά κλπ) κι εξωτερικούς (Αλβανία) μετανάστες, που βρέθηκαν τις περασμένες δεκαετίες στην Πάτρα και στέριωσαν εργάτες και κάνανε οικογένειες. Ούτε “αριστοκρατία”, ούτε τσιφλικαδόσογα.

Πρώτη φορά είδα τόσο πολλούς ανθρώπους να έρχονται να ψηφίζουν με χαμόγελο, πειθαρχημένοι, αξιοπρεπείς, αποφασιστικοί, χωρίς ίχνος δισταγμού. Όσα προβλήματα δημιουργήθηκαν, δημιουργήθηκαν απ’ τον κόσμο που κινητοποίησαν οι κομματάρχες του ΠΑΣΟΚ/ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και “ανεξάρτητοι”: αυτοί που είχαν έρθει να ψηφίσουν τον τάδε ή τον δείνα γνωστό από υποχρέωση, το τάδε κόμμα από παράδοση. Φωνακλάδες και τραμπούκοι, μη χαθεί για το μαγαζάκι τους ένα κουκί που κανείς τους δεν έκανε τίποτα ουσιαστικό για να το κερδίσει. Άβουλοι άνθρωποι, που εξάντλησαν την ενέργειά τους στην αίτηση ενός ρουσφετιού, παραδομένοι σε μια απροσδιόριστη μοίρα, που τους οδηγάει σε εκτρωματικές επιλογές. “Τι θέλετε να ψηφίσετε;” “ΣΥΡΙΖΑ” “Εδώ είναι οι δημοτικές, τι σας έχουν δώσει για Δήμο;” “Αλεξόπουλο. Τον Κατσιφάρα εδώ θα τον ψηφίσω;”

Πρώτη φορά είδα στους διαπληκτισμούς ανάμεσα στους αντιπροσώπους των παρατάξεων να παρεμβαίνουν οι ίδιοι οι πολίτες, υπερασπιζόμενοι τον Δήμαρχό τους. Είδα να βγαίνουν απ’ την κάλπη ψήφοι δουλεμένες μία μία. Ψήφοι που δεν αντανακλούσαν συνδιαλλαγές και συμφέροντα, αλλά ψήφοι που εξέφραζαν εκτίμηση, ευγνωμοσύνη. Όχι μόνο απέναντι στο Δήμαρχο, αλλά και απέναντι σε όλους τους ανθρώπους που κινητοποιούνται καθημερινά κάτω από τον Πελετίδη για να καταγράφουν τα προβλήματα του Πατρινού Λαού και να παλεύουν για τη λύση τους. Απ’ τα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, τα λαϊκά φροντιστήρια για τα παιδιά των εργατών, στα ξεχορταριάσματα, στους δρόμους και στο Νότιο Πάρκο, που καλοκαίρι, όταν βουτάει ο ήλιος στον Πατραϊκό παίζει να είναι το ομορφότερο σημείο στον πλανήτη.

“Ρε πας καλά; Πλήρωνα 400 ευρώ για τα σχολεία των παιδιών μου, κι ήρθε αυτός ο άνθρωπος κι έκανε τους σταθμούς τζάμπα! Τι με νοιάζει αν ο δικός σου είναι καλός οικογενειάρχης;”

Μπάμπης Καββαδίας / katiousa

Η επόμενη μέρα στην Πετρούπολη – Υπάρχουν ήττες που είναι πιο σημαντικές από τις νίκες

Άσχημη δεν είναι η ήττα, αλλά η μάχη που δεν δόθηκε.

Άσχημη δεν είναι η προσπάθεια που δεν τελεσφόρησε, αλλά η προσπάθεια βασισμένη σε ψέματα και συκοφαντίες.

Άσχημη δεν είναι καν η σύμπραξη λεόντων, αλλά η υποκρισία του να μιλάς για ακομμάτιστη πόλη και αλλαγή σελίδας.

Γιατί υπάρχουν ήττες που είναι πιο σημαντικές από νίκες. Πρόκειται για τις ήττες που σε πεισμώνουν και σε κινητοποιούν πιο πολύ.

Ας θυμηθούμε τα λόγια του Τάσου Λειβαδίτη: «Κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ’ την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά απ’ αυτό το πάθος για κάτι πιο μακρινό».

Συνεχίζουμε…

Στη φωτογραφία βλέπουμε στιγμιότυπο από το χθεσινοβραδινό γλέντι που στήθηκε στην Πετρούπολη απ’ αυτούς που έχασαν, αλλά δεν ηττήθηκαν…

Πώς θα μπορούσαν, άλλωστε;

Παναγιώτης Κολέλης / katiousa

παγωμένα σπίτια αλλά… ρεκόρ κερδών στα πετρέλαια

Την υψηλότερη επίδοση στην ιστορία του,  ιστορικό ρεκόρ κερδοφορίας, ρεκόρ καθαρών κερδών πέτυχε ο όμιλος ΕΛΠΕ…

Πότε; Το έτος 2016, μια χρονιά δηλαδή που ο κόσμος ξεπάγιαζε στα παγωμένα σπίτια γιατί δεν είχε λεφτά να βάλει πετρέλαιο.

Η προσφορά και η ζήτηση λοιπόν έχουν πολλά ποδάρια, πλοκάμια, κεφάλια  (δίκην λερναίας ύδρας), και το ότι οι εργαζόμενοι υποφέρουν από την καπιταλιστική κρίση δεν σημαίνει καθόλου το ίδιο και για τους καπιταλιστικούς ομίλους.

Ρεκόρ κερδών από την πάλαι ποτέ κρατική επιχείρηση, που ο ΣΥΡΙΖΑ προγραμματίζει να ολοκληρώσει το ξεπούλημά της εκχωρώντας και το τελευταίο 35% των μετοχών που κατέχει ακόμα το δημόσιο (μαζί με το 17% της ΔΕΗ και το 65% της ΔΕΠΑ).

Και, φυσικά, το ζήτημα δεν είναι απλώς να είναι κρατικά τα ΕΛΠΕ (και συνολικά ο κλάδος της ενέργειας), αλλά  και να τεθεί η λειτουργία τους στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.

Μια διεκδίκηση 100% σημερινή, όσο 100% σημερινές είναι και οι λαϊκές ανάγκες για θέρμανση, όσο κι αν η οριστική της ικανοποίηση προϋποθέτει τη λαϊκή εξουσία και το σοσιαλισμό.

Άλλλωστε και η λαϊκή εξουσία κι ο σοσιαλισμός προϋποθέτούν εξίσου την διεκδικητική πάλη για την ικανοποίηση των σημερινών λαϊκών αναγκών. Καμία αντίφαση εδώ…

 

Παγκόσμια Τράπεζα: λαός είναι όσοι δεν έχουν καυστήρα

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της 3-11-2016: «Την επανεξέταση 35 ομάδων κοινωνικών παροχών προτείνει στην Έκθεσή της η Παγκόσμια Τράπεζα, με στόχο την κατάργηση ή τον περιορισμό τους, προκειμένου να βρει πόρους για τη γενικευμένη εφαρμογή του λεγόμενου «Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης» (ΚΕΑ), εργαλείο διαχείρισης της ακραίας φτώχειας».

Ανάμεσα στις 35 αυτές «ομάδες κοινωνικών παροχών» η ΠΤ βάζει και το επίδομα θέρμανσης:

«Μεταξύ άλλων, η Παγκόσμια Τράπεζα προτείνει: (…) Τη μείωση του επιδόματος θέρμανσης (λίγο πιο κάτω, ωστόσο, μιλά για κατάργηση), χρησιμοποιώντας το επιχείρημα ότι το επίδομα αυτό το παίρνουν υψηλότερες εισοδηματικές κατηγορίες γιατί «οι πιο ευκατάστατοι είναι πιο πιθανό να ζουν σε σπίτια που έχουν θέρμανση με πετρέλαιο»! (…)»

Ουδέν σχόλιον.

Και ολόκληρο το ρεπορτάζ:

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ

Εκθεση – γκιλοτίνα για τις κοινωνικές και προνοιακές παροχές

Την επανεξέταση 35 ομάδων κοινωνικών παροχών προτείνει στην Εκθεσή της η Παγκόσμια Τράπεζα, με στόχο την κατάργηση ή τον περιορισμό τους, προκειμένου να βρει πόρους για τη γενικευμένη εφαρμογή του λεγόμενου «Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης» (ΚΕΑ), εργαλείο διαχείρισης της ακραίας φτώχειας. Η βαρύτητα της Εκθεσης αναδεικνύεται από το γεγονός ότι στο συμπληρωματικό μνημόνιο του καλοκαιριού, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεσμεύτηκε «μέχρι το Σεπτέμβρη του 2016 να ολοκληρώσει με τη βοήθεια της Παγκόσμιας Τράπεζας την Εκθεση για την Αναθεώρηση της Κοινωνικής Πρόνοιας», στοχεύοντας στο πετσόκομμα των παροχών που αντιστοιχούν στο 0,5% του ΑΕΠ, περίπου 900 εκατ. ευρώ.

«Ευκατάστατος» αν έχεις πετρέλαιο για θέρμανση!

Οι κατηγορίες που εξετάζονται με στόχο την κατάργηση ή την αναμόρφωσή τους, αφορούν σε οικογενειακές παροχές και παροχές τέκνων, σε παροχές αναπηρίας, στο επίδομα θέρμανσης, στις παροχές ανεργίας, στις παροχές κοινωνικού τουρισμού, σε παροχές ειδικών κατηγοριών, στις όποιες φοροελαφρύνσεις έχουν μείνει. Μεταξύ άλλων, η Παγκόσμια Τράπεζα προτείνει:

• Την εξάλειψη του επιδόματος πολύτεκνης οικογένειας, που σήμερα ανέρχεται σε 500 ευρώ ετησίως για κάθε παιδί και δίνεται εφόσον το συνολικό εισόδημα της τρίτεκνης οικογένειας είναι μέχρι 45.000 ευρώ (προσαυξάνεται κατά 3.000 για το τέταρτο και κατά 4.000 για κάθε επιπλέον τέκνο).
• Την κατάργηση του ενιαίου επιδόματος τέκνων για την τρίτη υψηλότερη εισοδηματική κατηγορία (12.000 – 18.000 ευρώ) και αναπροσαρμογή προς τα κάτω της πρώτης (από 6.000 στα 5.000 ευρώ) και της δεύτερης εισοδηματικής κατηγορίας (από 12.000 στα 10.000 ευρώ). Μάλιστα, η Παγκόσμια Τράπεζα, για να δικαιολογήσει την καρατόμηση του επιδόματος πολυτέκνων, λέει ότι «πολλές οικογένειες που κατατάσσονται στα ανώτερα εισοδηματικά κλιμάκια, λαμβάνουν επίσης επιδόματα εξαιτίας των σημερινών πολύ γενναιόδωρων ορίων»! Είναι, δηλαδή, πλούσια μια πενταμελή οικογένεια με εισόδημα 45.000 ευρώ το χρόνο.
• Τη μείωση του επιδόματος θέρμανσης (λίγο πιο κάτω, ωστόσο, μιλά για κατάργηση), χρησιμοποιώντας το επιχείρημα ότι το επίδομα αυτό το παίρνουν υψηλότερες εισοδηματικές κατηγορίες γιατί «οι πιο ευκατάστατοι είναι πιο πιθανό να ζουν σε σπίτια που έχουν θέρμανση με πετρέλαιο»! Προφανώς, για την Παγκόσμια Τράπεζα και τους άλλους οργανισμούς του κεφαλαίου κοινωνικές παροχές δικαιούνται μόνο όσοι ζουν σε …τρώγλες!
• Τη μείωση του αφορολόγητου ορίου, το οποίο εκτιμά ότι θα αποφέρει περίπου 1 δισ. ευρώ έσοδα! Ακόμα, προτείνει την κατάργηση των όποιων φοροαπαλλαγών έχουν απομείνει λόγω ιατρικών δαπανών.

Νέα σφοδρή επίθεση στις παροχές αναπηρίας

Η Εκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας περιορίζεται, όπως γράφει, «στον περιορισμό και εξορθολογισμό τριών παροχών αναπηρίας» και στον εξορθολογισμό επιδομάτων «για αναψυχή και διακοπές που αποδίδονται σε ανάπηρους συνταξιούχους, ενώ έχουν καταργηθεί για τους υπόλοιπους συνταξιούχους».

Ωστόσο, τονίζει πως απαιτείται μια συνολική μεταρρύθμιση του συστήματος πιστοποίησης της αναπηρίας, «που θα διασφαλίζει ότι τα επιδόματα θα στοχεύουν στους πραγματικά ανάπηρους»! Οπως φαίνεται παρακάτω, για την Παγκόσμια Τράπεζα δεν πρέπει να παίρνουν παροχές όλοι οι ανάπηροι…

Λέει συγκεκριμένα ότι το πρόβλημα με το σύστημα πιστοποίησης της αναπηρίας στην Ελλάδα «είναι ότι η προσέγγιση που εφαρμόζεται για την αξιολόγηση της αναπηρίας και τον προσδιορισμό των παροχών, βασίζεται στα ιατρικά δεδομένα. Αντί για μια πιστοποίηση αναπηρίας που στοχεύει στον καθορισμό των ικανοτήτων του ατόμου, των εμποδίων που αντιμετωπίζει, και του τύπου της υποστήριξης που χρειάζεται, στην Ελλάδα η χορήγηση επιδομάτων, υπηρεσιών και προστασίας βασίζεται ολοκληρωτικά σε ιατρικά κριτήρια και καθορίζεται από ιατρικές επιτροπές» (!).

Και σε αυτό το σημείο, αναγγέλλει την επερχόμενη επίθεση λέγοντας: «Μια επικείμενη έκθεση θα αξιολογήσει το σύστημα παροχών αναπηρίας».

Ανεξάρτητα από το ποιες τελικά περικοπές καταργηθούν ή συρρικνωθούν, το σίγουρο είναι ότι αυτές θα γίνουν όπως προβλέπει η συμπληρωματική μνημονιακή συμφωνία. Η εξοικονόμησή τους θα χρηματοδοτήσει το κόστος εφαρμογής του ΚΕΑ.

μακρόνησος

ΑΚΟΥΣΤΕ

>>>>>>>>>ΕΔΩ<<<<<<<<<<<

Το ποίημα του ανώνυμου εξόριστου παρατίθεται στο άλμπουμ «Μακρόνησος» του Γιώργου Φαρσακίδη (1η έκδοση το 1964 – σελ. 43 4η έκδοση «σκυτάλη» – μπορείτε να ξεφυλλίσετε το έργο κάνοντας κλικ εδώ), από όπου (έργο του Φαρσακίδη) και το μακρονησιώτικο «τοπίο» της εικόνας.
Για τη μουσική είμαι ο υπεύθυνος…

Καταγράφω τους στίχους από μνήμης:

ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ (ανώνυμου)

Τ’ άχαρο σχήμα σου χαράζεται παντού
Μπλάβα σημάδια αχνά στα σώματά μας
Πληγές ματώνουνε στα σωθικά μας
Μα στις καρδιές μας το γαλάζιο του ουρανού

Έρχονται οι μπόρες κι οι βοριάδες ως περνούν
Αντίσταση δε βρίσκουν στην ορμή τους
Δέντρο, πουλί ή κλαρί – τη δύναμή τους
Τα μπράτσα και τα στήθια μας τη σταματούν

Ντρέπεται ο ήλιος ως διαβαίνει απ’ το νησί
Τόσο σκυφτούς ανθρώπους ν’ αντικρίζει
Ντρέπεται για τους δήμιους μα δακρύζει
Κάποια χαράδρα όταν φωτίζει ή μια κορφή

Εκεί ψηλά σαν κάστρα υψώνονται στο φως
Κορμιά που δεν λυγούν στην καταιγίδα
Οι δήμιοι εδώ ας χάσουν κάθε ελπίδα
Είναι χαράκωμα που δεν πατά ο εχθρός

Μονάχα ο θάνατος θα βγάλει από τ’ αμπρί
Εμάς της λευτεριάς τους μονομάχους
Ροδίζει στης Μακρόνησος τους βράχους
Τ’ ανθρώπου η νίκη φωτοστεφάνωτη λαμπρή

«εγκατάλειψη των όπλων»

Είμαι πολύ «μικρός» και επίσης είμαι πολύ μακριά από την Κολομβία, ώστε να έχω «άποψη» για τις διαπραγματεύσεις που λαβαίνουν χώρα ανάμεσα στην κολομβιανή κυβέρνηση και τον αντάρτικο στρατό FARC.

Ξέρω όμως να διαβάζω και νομίζω ότι έχω μια ορισμένη ικανότητα κατανόησης του νοήματος των «διατυπώσεων».

Διαβάζω λοιπόν στην ανακοίνωση της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός:

«Πρόκειται για συμφωνία που αφορά τη διμερή και οριστική κατάπαυση του πυρός, την εγκατάλειψη των όπλων, τις εγγυήσεις για την ασφάλεια. Επίσης, την καταπολέμηση των εγκληματικών οργανώσεων που είναι υπεύθυνες για δολοφονίες και σφαγές ή που επιτίθενται ενάντια στους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων, επίσης των εγκληματικών οργανώσεων που έχουν οριστεί ως διάδοχες παραστρατιωτικών ομάδων και των δικτύων υποστήριξής τους και τη δίωξη των εγκληματικών συμπεριφορών που απειλούν την υλοποίηση των συμφωνιών και την οικοδόμηση της ειρήνης».

Μέχρι «τη διμερή και οριστική κατάπαυση του πυρός», όλα κατανοητά.

Συνεχίζει: «…την εγκατάλειψη των όπλων»: Είναι προφανές, εξ ορισμού, ότι η «εγκατάλειψη των όπλων» δεν μπορεί και φυσικά δεν πρόκειται να είναι «διμερής», κι ας μην παρεμβάλλεται τελεία ανάμεσα στις δυο αυτές φράσεις… Και βέβαια, δεν πρόκειται για «ερμηνεία» αλλά για στοιχειώδη αντικειμενική εκτίμηση της πραγματικότητας. Η οποία, στο πλαίσιο της ιστορικής εμπειρίας της χώρας μας και του λαϊκού της κινήματος, μόνο ανησυχητικές διαστάσεις μπορεί να προσλαμβάνει.

Θα πει βέβαια κάποιος, ότι η ανακοίνωση προβλέπει επίσης, «την καταπολέμηση των εγκληματικών οργανώσεων που είναι υπεύθυνες για δολοφονίες και σφαγές». Δεν μπορώ να αποφύγω, και πάλι, κάποιες ιστορικές «αναμνήσεις»: Ο Μάης του 36 τερματίστηκε, ύστερα από διαπραγματεύσεις, με μια εύηχη συμφωνία περί «τιμωρίας των υπευθύνων» για το αίμα που κύλησε. Και την επόμενη κιόλας μέρα ως «υπεύθυνοι» αναγνωρίστηκαν οι «ταραχοποιοί» αγωνιστές εργάτες, που γέμισαν τα κρατητήρια και πήραν τους δρόμους της εξορίας. Μετά το Φλεβάρη του 45, τη συμφωνία της Βάρκιζας, την «διμερή και οριστική κατάπαυση του πυρός» και την «εγκατάλειψη των όπλων», ως «εγκληματίες υπεύθυνοι για δολοφονίες και σφαγές» αναγνωρίστηκαν οι αγωνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που γέμισαν μεμιάς τις φυλακές και τα εδώλια των κατηγορουμένων, για να βρεθούν μπρος στις κάνες των εκτελεστικών αποσπασμάτων.

Την ίδια ώρα, μια σειρά «εγκληματικές οργανώσεις», παλιές ή «που είχαν οριστεί ως διάδοχες παραστρατιωτικών ομάδων και των δικτύων υποστήριξής τους» επιδίδονταν σε ένα δολοφονικό όργιο «ενάντια στους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων», αλλά  πλέον η ένοπλη αντιμετώπισή τους θεωρούνταν «εγκληματική συμπεριφορά που απειλεί την υλοποίηση των συμφωνιών και την οικοδόμηση της ειρήνης», αφού πρώτη από όλες τις απειλές για την «υλοποίηση των συμφωνιών και την οικοδόμηση της ειρήνης» είχε αναγορευτεί η παραβίαση της «εγκατάλειψης των όπλων» που φυσικά δεν ήταν και δεν θα μπορούσε να είναι «διμερής»…

Κατόπιν αυτών, φυσικά και δεν θα ήμουν σε θέση ως «μικρός και μακρινός» παρατηρητής να χειροκροτήσω αυτή την «ειρήνευση». Θα μπορούσα μόνο να «ευχηθώ» όλες οι παραπάνω ανησυχίες να μην είναι τίποτα άλλο παρά προϊόν ενός «ιστορικού τραύματος» μοναδικού και ανεπανάληπτου στην ιστορία, μια «ευχή» που καθόλου δεν είμαι σε θέση να στηρίξω λογικά.

 

ζεϊμπέκικο μισό και ζεϊμπέκικο ολόκληρο

Ήταν κάποτε ένα ζεϊμπέκικο μισό που έγινε ολόκληρο .

Το «μισό  ζεϊμπέκικο» μπορειτε ν’ ακούσετε εδώ.

Το «ζεϊμπέκικο ολόκληρο» εδώ.

Επίσης και στο ΥΤ αν τα προβλήματα ήχου είναι του  μηχανήματός μου (υποκειμενικά) κι όχι του ανεβασμένου αρχείου (αντικειμενικά):

Παραθέτω και τα στιχάκια
(Η πρώτη στροφή είναι τα στιχάκια του «μισού ζεϊμπέκικου». Οι υπόλοιπες 4 στροφές είναι το άλλο μισό, που έλειπε…)

άιντε κάτσε γράψε απόψε ένα τραγούδι
άιντε με δικά σου λόγια να το πεις
άιντε ανάμεσα σε δώδεκα στιχάκια
άιντε να χωρέσει το νόημα της ζωής

στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι
γιαρ χωρίς εσένανε γρανάζι δε γυρνά
έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι
γιαρ μπορείς εργάτη χωρίς αφεντικά

γιαρ δουλειά για όλους μόρφωση υγεία
γιαρ μ’ αγώνες έχει γίνει η ασφάλιση
την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία
δεν είναι για παζάρια και για διάλυση

οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν
γιαρ μπορείς εργάτη χωρις αφεντικά
με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν
γιαρ χωρίς εσένανε γρανάζι δε γυρνά

άιντε να σας πω αυτά που δε σας είπαν
άιντε να τραβήξω το δέκα το καλό
άιντε να μου βάλετε και ένσημα στο ΙΚΑ
τα όνειρά μας καίγονται σε λαύρο σπαραγμό

Καλή ακρόαση!