Παραβιάζει το Σύνταγμα η ΔΕΛΤΑ! Να δημευθεί το εργοστάσιο!

Κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος συνιστά η απόφαση της εταιρείας «ΔΕΛΤΑ» να κλείσει το εργοστάσιο παραγωγής γάλακτος στο Πλατύ Ημαθίας και να μεταφέρει την παραγωγή στο εξωτερικό.

Η απόφαση της εταιρίας έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το άρθρο 17 του Συντάγματος, σύμφωνα με οποίο «η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους», αλλά «τα δικαιώματα όμως που απορρέουν από αυτή δεν μπορούν να ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος».  

Το ότι με την απόφαση αυτή τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα της εταιρίας ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος, είναι τόσο πασιφανές από τα διδάγματα της κοινής πείρας, ώστε να μη χρειάζεται επ’ αυτού περισσότερη ανάλυση και φιλοσοφία.

Φυσικά η συγκεκριμένη συνταγματική παραβίαση δεν αφορά μόνο τη ΔΕΛΤΑ και την εν λόγω απόφασή της, ούτε επίσης μόνο τις περιπτώσεις βιομηχανιών που μεταφέρονται στο εξωτερικό προς άγρα φτηνών εργατικών χεριών και  φορολογικών παραδείσων, αφού καπιταλιστική ιδιοκτησία και γενικο συμφέρον έχουν προ πολλού καταστεί έννοιες ασύμβατες και αντιτιθέμενες.

Όμως το επίκαιρο και το κραυγαλέο της συνταγματικής παραβίασης στην προκειμένη περίπτωση επιτρέπει και επιβάλλει να εστιάσουμε πάνω της.

Πρόκειται για μια ακόμα περίπτωση – ανάμεσα σε αναρίθμητες όμοιες –  όπου απέναντι στην αντισυνταγματική άσκηση των «δικαιωμάτων που απορρέουν από την ιδιοκτησία», προβάλλει ως μοναδικό πρόσφορο μέτρο η δήμευση της παραγωγικής μονάδας και η υπαγωγή της στην υπηρέτηση του γενικού συμφέροντος, το οποίο και δεν μπορεί να νοηθεί διαφορετικό από το συμφέρον των εργαζομένων και του λαού. 

Ίσως στην αντίληψη αρκετών να φαντάζει ευτράπελη αυτή η τοποθέτηση, όμως το ερώτημα που τίθεται και απαιτεί απάντηση είναι αν υπάρχει πιο κατάλληλος κρίκος από τον οποίο μπορεί να πιαστεί και να τραβηχτεί ολόκληρη η αλυσίδα του καθεστώτος της ανομίας… 

Ο χαιρετισμός των τουρκικών συνδικάτων στην πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση στην Αθήνα

Στο χαιρετισμό των τουρκικών συνδικάτων στην κεντρική απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα αναφέρθηκαν τα εξής:

«Αγαπητοί φίλοι, αδέλφια μας εργάτες, αγωνιστές του ΠΑΜΕ,

Σας στέλνουμε τους χαιρετισμούς δεκάδων χιλιάδων εργατών από όλη την Τουρκία!

Σας στέλνουμε τους χαιρετισμούς αυτών που δεν επιτρέπουν την απάτη του λαού με κοροϊδίες, των εκπαιδευτικών και επιστημόνων που απαρνιούνται τα σκοταδιστικά εκπαιδευτικά προγράμματα και διδάσκουν με επιμονή στους νέους και τις νέες τη θεωρία της εξέλιξης, την επιστήμη και το διαφωτισμό, των εργατών από τον τομέα της Υγείας που αγωνίζονται για δημόσια και δωρεάν Υγεία ενάντια στο σύστημα που εμπορευματοποιεί την Υγεία, των οικοδόμων που εργάζονται σε συνθήκες που τους φέρνουν συχνά αντιμέτωπους με το θάνατο, των εργατών των αεροδρομίων, των υπαλλήλων χρηματιστικών και τραπεζικών επιχειρήσεων που στους τσιμεντένιους πύργους, τις λεγόμενες δηλαδή πλάζες, γίνονται μάρτυρες πολλών διάφορων υποκρισιών, των εργατών της υφαντουργίας και του μετάλλου, των εργατών από το Αιγαίο, τη Θράκη, την περιοχή του Τσουκούροβα, τα Άδανα.

Στην Τουρκία που για τα συμφέροντα των αφεντικών η Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης συνεχίζεται, η εργατική τάξη δέχεται βαρύ πλήγμα από την ταξική εκμετάλλευση που αρχίζει από παιδική ηλικία, με εργασία χωρίς Κοινωνική Ασφάλιση, συμβάσεις, χωρίς ελεύθερο χρόνο, με εργασία μέχρι θανάτου και με ταπείνωση.

Στην Ελλάδα υπάρχει μια κυβέρνηση που έχει έρθει με ψεύτικες υποσχέσεις. Ο λαός δεν έχει πάρει καμία ανάσα από τα ασταμάτητα μέτρα λιτότητας, οι νέοι «συμμορφώνονται» με την ανεργία και οι συνταξιούχοι ζούνε σε άθλιες συνθήκες. Από τη μια μεριά μιλάνε για δημοκρατία και από την άλλη επιτίθενται στους σπουδαστές, παίρνουν από τα χέρια των εργαζομένων το δικαίωμα της απεργίας, διώκουν τους συνδικαλιστές. Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι η μέρα που υψώνεται η φωνή της εργατικής τάξης για να πει για μια ακόμη φορά ότι δεν δέχεται να καταδικαστεί σε αυτές τις συνθήκες.

Στην Τουρκία και στην Ελλάδα το παγκόσμιο κεφάλαιο και οι σύμμαχοί του συνεχίζουν να βάζουν χέρι στις αξίες που παράγει ο λαός. Για περισσότερα κέρδη καλλιεργούν εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς, δίνουν γη στους ιμπεριαλιστές για τις στρατιωτικές τους βάσεις, ενώ οι κυβερνήσεις δαπανούν ένα μεγάλο μέρος του εθνικού εισοδήματος για οπλικούς εξοπλισμούς προς όφελος των μονοπωλίων των όπλων. Η τουρκική αστική τάξη ορέγεται την περιουσία του ελληνικού λαού που ξεπουλάει η ελληνική κυβέρνηση με τις ιδιωτικοποιήσεις.

Όπως οι πλατείες ανήκουν σήμερα στους εργάτες, έτσι και το λιμάνι του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, τα ναυπηγεία, τα ορυχεία, τα εργοστάσια, τα νοσοκομεία, τα διυλιστήρια και τα αεροδρόμια ανήκουν στους εργάτες. Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι η μέρα που η εργατική τάξη προχωράει στην κατεύθυνση της ανατροπής, της ημέρας που θα πάρει αυτό που της ανήκει από τα χέρια της παρασιτικής αστικής τάξης.

Σήμερα εμείς, οι σύντροφοί σας στην Τουρκία, οι εργάτες που οργανωνόμαστε στις Εργασιακές Επιτροπές, είμαστε έτοιμοι σε 9 πόλεις της Τουρκίας να δείξουμε πόσο ισχυρή είναι η εργατική τάξη.

Γνωρίζουμε ότι η εργατική τάξη μόνο αν είναι ενωμένη και οργανωμένη μπορεί να είναι δυνατή. Η μάχη για την εργατική εξουσία είναι η μοναδική μάχη που έχει στον ορίζοντά της την ευτυχία και την ευημερία.

Και γνωρίζουμε, αδέλφια μας εργάτες, ότι στην Ελλάδα η εργατική τάξη με την πρωτοπορία του ΠΑΜΕ είναι ισχυρή και με την εμπειρία δεκάδων χρόνων μεταφέρει τον επαναστατικό ταξικό αγώνα στα Συνδικάτα, στις Ομοσπονδίες, στους χώρους δουλειάς και τους δρόμους. Γι’ αυτό η Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα είναι μέρα συστράτευσης στο ΠΑΜΕ.

Φίλοι μας, Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!».

Αλληλεγγύη Οικοδόμων του τρίτου αεροδρομίου Κωνσταντινούπολης

Εργαζόμενοι του Αεροδρομίου «Ατατούρκ» Κωνσταντινούπολης

Εργαζόμενοι του Αεροδρομίου «Σαμπιχά Γκιοκσέν» Κωνσταντινούπολης

Επιτροπές Υπαλλήλων τραπεζικών και χρηματιστικών επιχειρήσεων

Η Επιτροπή Υπαλλήλων İşbankası

Η Επιτροπή Υπαλλήλων Denizbank

Η Επιτροπή Υπαλλἡλων Yapı Kredi Bankası

Η Επιτροπή Υπαλλήλων Finansbank

Η Επιτροπή Υπαλλήλων στις πλάζες της περιοχἡς Maslak και Levent

Εργάτες των εργοστασίων της περιοχἡς του Arnavutköy

Εργάτες των εργοστασίων της περιοχής του Hadımköy

Εργάτες εργοστασίων της ελεύθερης ζώνης της Tuzla

Εργάτες εργοστασίων της βιομηχανικής ζώνης του Gebze

Εργάτες των εργοστασίων:

-Bosal

-Sarkuysan

-General Elektrik

-Ford

-Böhler

-Mata Otomotiv

Εργαζόμενοι ιδιωτικών νοσοκομείων Κωνσταντινούπολης

Εργαζόμενοι Υγείας στη Δυτική Πλευρά της Κωνσταντινούπολης

Εργάτες του Δήμου της Κωνσταντινούπολης

Εργάτες Μικροαυτοβιομηχανιών Κωνσταντινούπολης

Το Συνδικάτο θυρωρών κτιρίων κατοικιών

Το Συνδικάτο Birleşik Metal-İş, εργασιακοί εκπρόσωποι του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας ΚΚΤ (TKP)

Εργαζόμενοι κρατικών νοσοκομείων Σμύρνης

Εργαζόμενοι ιδιωτικών νοσοκομείων Σμύρνης

Εργάτες παραγωγής ζαντών CMJ

Εργάτες του Vestel

Εργάτες της βιομηχανικής περιοχής του Çiğli Σμύρνης

Εργάτες της βιομηχανικής περιοχής του Aliağa Σμύρνης

Εργάτες του İçdaş στην περιοχή της Biga

Εργάτες του BSH στην περιοχή του Çerkezköy

Δικηγορικοί υπάλληλοι

Ειδικοί υπάλληλοι Υγείας και Ασφάλειας εργασιακών χώρων, μέλη του ΚΚΤ (TKP)

Εργαζόμενοι στο πανεπιστήμιο ODTÜ Άγκυρας

Εργαζόμενοι στο πανεπιστήμιο İTÜ Κωνσταντινούπολης

Εργαζόμενοι στο πανεπιστήμιο Boğaziçi Κωνσταντινούπολης

Εργαζόμενοι του Pakkens

Εργαζόμενοι στα LCW

Εργάτες του Δήμου Çankaya Άγκυρας

Εργάτες του Temsa, Άδανα

Δάσκαλοι και καθηγητές μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας (TKP)

Εργάτες της Oyak Renault

Εργάτες εργοστασίων της βιομηχανικής περιοχής Sincan Άγκυρας

Εργάτες υάλου του Εσκισεχίρ

Εργάτες των σούπερ μάρκετ Α101

Εργάτες της αμυντικής βιομηχανίας Άγκυρας

902

Να απομονώσει ο λαός την εγκληματική Χρυσή Αυγή και όσους τη θρέφουν

ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΓΗΣ ΣΤΟΝ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟ

Σε συγκέντρωση καταδίκης καλούν η ΤΟ Θριασίου – Μεγαρίδας και οι Κλαδικές ΚΟ του ΚΚΕ στην περιοχή, την Παρασκευή 13 Οκτώβρη, στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Δημαρχείου Ασπροπύργου

• Δολοφονική επίθεση εξαπέλυσαν εγκληματίες χρυσαυγίτες κατά Πακιστανών μεταναστών εργατών γης το απόγευμα του Σαββάτου, στην Γκορυτσά Ασπροπύργου, την ώρα που δούλευαν σε θερμοκήπια. Οι μετανάστες μεταφέρθηκαν στο Τζάνειο Νοσοκομείο, όπου ο ένας παραμένει για νοσηλεία και τον επισκέφτηκε χτες αντιπροσωπεία του ΚΚΕ.
• Αποδεικνύεται, για μια ακόμη φορά, η θρασυδειλία και το μίσος των χρυσαυγιτών που στρέφεται κατά ταλαιπωρημένων ανθρώπων, εργατών – Ελλήνων και μεταναστών – την ίδια στιγμή που κάνουν πλάτες σε αφεντικά και μεγάλα συμφέροντα, οι οποίοι θέλουν εργάτες – σύγχρονους δούλους.
• ΚΚΕ: Η κυβέρνηση έχει σοβαρή ευθύνη, όχι μόνο για την κωλυσιεργία της δίκης, αλλά και γιατί συμμορίες φασιστών δρουν ανενόχλητες σε περιοχές όπως ο Ασπρόπυργος και άλλες. Πρέπει άμεσα να εντοπίσει και να συλλάβει τους δράστες της επίθεσης και τους εγκληματίες καθοδηγητές τους. Οι εργαζόμενοι, ο λαός να καταδικάσουν τέτοιες ενέργειες και να απομονώσουν αποφασιστικά τη Χρυσή Αυγή και όσους τη θρέφουν.

Δύο τραυματίες εργάτες γης είναι τα θύματα της νέας ρατσιστικής δολοφονικής ενέργειας στον Ασπρόπυργο

Δολοφονική επίθεση εξαπέλυσαν ναζί εγκληματίες κατά Πακιστανών μεταναστών εργατών γης το απόγευμα του Σαββάτου, στην Γκορυτσά Ασπροπύργου. Ομάδα πέντε ατόμων επιτέθηκε με σιδηρογροθιές σε δύο μετανάστες εργάτες, την ώρα που βρίσκονταν σε θερμοκήπια και δούλευαν. Τρεις από τους τραμπούκους κύκλωσαν τον έναν μετανάστη και τον χτυπούσαν στο πρόσωπο, ενώ οι άλλοι δύο χτύπησαν τον δεύτερο φωνάζοντας και βρίζοντας. Οι μετανάστες μεταφέρθηκαν στο Τζάνειο Νοσοκομείο, όπου ο ένας παραμένει για νοσηλεία και βρίσκεται εκτός κινδύνου.

Μιλώντας ένα από τα θύματα της επίθεσης σε ΜΜΕ, είπε πως οι δράστες είναι γνωστοί και ότι ο ίδιος τα χρόνια που ζει στην περιοχή έχει δει πολλές επιθέσεις. Η μαρτυρία του είναι συγκλονιστική:

«Ημασταν με τον φίλο μου στο χωράφι και ήρθαν πέντε άτομα. Πρόλαβα να δω ότι οι δύο φορούσαν μαύρες μπλούζες και ο ένας μπλε. Ο τέταρτος κρατούσε μια μαύρη σακούλα. Μας κοίταξαν, έφυγαν και μετά από δυο τρία λεπτά ξαναγύρισαν. Μας είπαν «βρωμιάρηδες ακόμα δεν έχετε φύγει; Φύγετε Πακιστανοί θα σας γ…με». Οι τρεις έπιασαν εμένα και οι άλλοι δύο κυνήγησαν τον φίλο μου. Εκείνος πρόλαβε και έτρεξε και δεν χτυπήθηκε πολύ. Εγώ έπεσα κάτω. Ενώ με χτυπούσαν οι δυο με τις σιδηρογροθιές, φώναζαν στον τρίτο «Βγάλε το μαχαίρι. Βγάλε το μαχαίρι». Με τραυμάτισαν κάτω από το μάτι και μετά άρχισαν να με χτυπάνε και οι πέντε. (…) Αυτός που φορούσε την μπλε μπλούζα, μου πέταξε μια πέτρα η οποία με χτύπησε στο μάτι και μου είπε «Θα σε κάψουμε ζωντανό. Τι θες εδώ;«».

Το ένα από τα θύματα της επίθεσης φέρεται ότι έχει ήδη αναγνωρίσει έναν από τους δράστες και πληροφορίες αναφέρουν ότι πρόκειται για άτομα που κινούνται στην περιοχή και δεν είναι πρώτη φορά που εμπλέκονται σε επιθέσεις εναντίον μεταναστών. Αξίζει, επίσης, να αναφερθεί ότι αστυνομικές πηγές αναφέρουν ότι πριν από λίγο καιρό, στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης της Αστυνομίας στη Δυτική Αττική, εκτός από τις ενισχύσεις και τις παρεμβάσεις που έγιναν, απομακρύνθηκαν αστυνομικοί από υπηρεσίες της περιοχής για τους οποίους υπήρχαν αναφορές και υπόνοιες ότι μπορεί να έκαναν «τα στραβά μάτια» σε δράσεις ακροδεξιών στοιχείων, «προκειμένου να μην υπάρχουν εμπόδια και σκοτεινά σημεία στην αντιμετώπιση ρατσιστικών ενεργειών και την επιβολή του νόμου».

Συντεταγμένες και επαναλαμβανόμενες επιθέσεις

Πρέπει να σημειώσουμε ότι τους τελευταίους 8 μήνες είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο οι επιθέσεις σε βάρος μεταναστών στον Ασπρόπυργο, ακόμα και μέσα στα σπίτια που μένουν. Χαρακτηριστικά παραδείγματα:

— Στις 29 Μάρτη 2017, την ώρα της δουλειάς στα χωράφια, ομάδα τριών ατόμων επιτέθηκε τραυματίζοντας έναν εργάτη. Εφτασε περιπολικό της Αστυνομίας, το οποίο «κράτησε» τους τρεις δράστες στο χωράφι, στον τόπο της επίθεσης, αλλά τους άφησε ελεύθερους, αφού παρενέβησαν συγγενείς τους.

— Στις 2 Απρίλη, φέρονται να είναι τα ίδια πρόσωπα που εισέβαλαν στο σπίτι του Α.Λ. και τον ξυλοκόπησαν άγρια. Φώναζαν «φύγετε από τη χώρα μας. Αν σας ξαναδούμε εδώ θα σας κάψουμε ζωντανούς». Το βράδυ μεταφέρθηκε στο Τζάνειο Νοσοκομείο και το πρωί βρέθηκε ο ίδιος να κρατείται σε κελί της Αστυνομίας Ασπροπύργου.

— Στις 3 Απρίλη, ομάδα περίπου 15 ατόμων εισέβαλαν στο σπίτι όπου διέμεναν τέσσερις εργάτες γης. Τους χτύπησαν με ξύλα στο κεφάλι και το πρόσωπο, ενώ κάποιοι τους απειλούσαν: «Αν δεν φύγετε για τη χώρα σας, θα σας κάψουμε ζωντανούς. Θα έρθουμε ξανά». Η Αστυνομία, μετά το συμβάν, κράτησε έναν από τους μετανάστες.

Στο μεταξύ, νέα καταγγελία για ρατσιστική επίθεση φασιστοειδών κατά μετανάστη εργαζόμενου σε εστιατόριο στην Λαμπρινή, έγινε χτες. Το περασμένο Σάββατο στην λεωφόρο Ηρακλείου και Τραλλέων ο μετανάστης από το Πακιστάν δέχτηκε επίθεση από ομάδα 10-12 ατόμων. Νοσηλεύεται στο νοσοκομείο «Αγία Ολγα» με τραύματα στο πρόσωπο.

Μπράβοι του συστήματος που επιτίθενται σε εργάτες

Να απομονωθούν οι ναζιστές εγκληματίες ζητάει το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου, με αφορμή το νέο δολοφονικό χτύπημα της Χρυσής Αυγής κατά εργατών μεταναστών στον Ασπρόπυργο. Στην ανακοίνωση που εξέδωσε τονίζει τα εξής:

«Οι φασίστες ναζιστές της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή προχώρησαν σε ακόμα μια εγκληματική ενέργεια ενάντια σε εργάτες μετανάστες στον Ασπρόπυργο. Πέντε θρασίμια πήγαν σε θερμοκήπιο όπου εργάζονταν 2 εργάτες πακιστανικής καταγωγής, τους επιτέθηκαν με σιδηρογροθιές και τους έστειλαν στο νοσοκομείο. Αυτοί είναι οι χρυσαυγίτες, μπράβοι του συστήματος, υποστηρικτές των επιλογών του κεφαλαίου και εχθροί κάθε εργαζόμενου, μετανάστη ή Ελληνα.

Ευθύνες για την όλη κατάσταση έχει η κυβέρνηση και για την καθυστέρηση της δίκης αλλά και για τα συνεχόμενα χτυπήματα της εγκληματικής οργάνωσης στην περιοχή του Ασπροπύργου. Να συλληφθούν τώρα τα μαντρόσκυλα και να συμπεριληφθούν τα νέα εγκλήματα στο μακρύ κατάλογο της δίκης.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τη νεολαία να τους απομονώσουν αποφασιστικά, να μη βρίσκουν πού να κρυφτούν. Κάθε ρατσιστική – εθνικιστική ρητορεία να αποστομώνεται στη γέννησή της. Η ισχυροποίηση του ταξικού κινήματος, η οργανωμένη πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή – αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και της εργοδοσίας είναι ο δρόμος πάνω στον οποίο θα συντρίβεται και η πιο ακραία έκφραση της δικτατορίας του κεφαλαίου».

• Τη δολοφονική επίθεση καταδικάζουν με ανακοινώσεις τους το Σωματείο Εργαζομένων ΠαΓΝΗ, τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», ΠΕΕΜΑΓΕΝ, ΠΕΣ/ΝΑΤ.

Συμπαράσταση και αλληλεγγύη από το ΚΚΕ

Στο πλευρό του μετανάστη εργάτη γης που δέχτηκε την άγρια δολοφονική επίθεση στον Ασπρόπυργο, επισκέφτηκε χτες αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Γιώργο Τούσσα,μέλος της ΚΕ του Κόμματος.

Ο Ασφάκ Μαχμούντ, που μαζί με τον συνάδελφο και συμπατριώτη του έπεσαν θύματα της ρατσιστικής επίθεσης από τους φασίστες εγκληματίες, παραμένει νοσηλευόμενος στο Τζάνειο Νοσοκομείο. Συζητώντας με την αντιπροσωπεία του Κόμματος, σημείωσε ότι η επίθεση που δέχτηκε ήταν σχεδιασμένη, καθώς οι φασίστες κυκλοφορούν πολύ καιρό στην περιοχή, στοχοποιώντας τους μετανάστες που μένουν ή δουλεύουν εκεί.

Ο Γ. Τούσσας εξέφρασε τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη του Κόμματος τόσο στον ίδιο, όσο και σε όλους τους μετανάστες και πρόσφυγες εργάτες, που ξεριζωμένοι από τις πατρίδες τους πέφτουν θύματα άγριας εκμετάλλευσης στους χώρους δουλειάς, αλλά και θύματα ρατσιστικών επιθέσεων από τις φασιστικές συμμορίες.

ΚΟ ΤΟΥ ΚΚΕ

Εργατική – λαϊκή απάντηση στις δολοφονικές επιθέσεις

Συγκέντρωση στον Ασπρόπυργο την Παρασκευή 13 Οκτώβρη από την ΤΟ Θριασίου-Μεγαρίδας και κλαδικές ΚΟ του ΚΚΕ

Σε άμεση απάντηση καλεί την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα το ΚΚΕ για τη νέα δολοφονική επίθεση των φασιστοειδών. Στο πλαίσιο αυτό, η ΤΟ Θριασίου – Μεγαρίδας του ΚΚΕ και οι κλαδικές Κομματικές Οργανώσειςτης περιοχής απευθύνουν κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στη συγκέντρωση καταδίκης των ρατσιστικών – φασιστικών επιθέσεων και της εγκληματικής Χρυσής Αυγής, την Παρασκευή 13 Οκτώβρη στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Δημαρχείου Ασπροπύργου.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο λαός να απομονώσει τη Χρυσή Αυγή και όσους τη θρέφουν

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση για τη νέα δολοφονική επίθεση σε βάρος μεταναστών εργατών στον Ασπρόπυργο:

«Το ΚΚΕ καταγγέλλει τη νέα δολοφονική επίθεση των εγκληματιών ναζιστών της Χρυσής Αυγής σε βάρος μεταναστών εργατών στην περιοχή του Ασπροπύργου. Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά η θρασυδειλία και το μίσος των χρυσαυγιτών, που στρέφεται κατά ταλαιπωρημένων ανθρώπων, εργατών – Ελλήνων και μεταναστών – την ίδια στιγμή που κάνουν πλάτες σε αφεντικά και μεγάλα συμφέροντα, οι οποίοι θέλουν εργάτες – σύγχρονους δούλους.

Η κυβέρνηση έχει σοβαρή ευθύνη γι’ αυτήν την εξέλιξη. Οχι μόνο για την κωλυσιεργία της δίκης, αλλά και γιατί συμμορίες φασιστών δρουν ανενόχλητες σε περιοχές όπως τον Ασπρόπυργο και στην ευρύτερη περιοχή. Πρέπει άμεσα να εντοπίσει και να συλλάβει τους δράστες της επίθεσης και τους εγκληματίες καθοδηγητές τους, της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής.

Οι εργαζόμενοι, ο λαός, χρειάζεται να καταδικάσουν τέτοιες ενέργειες και να απομονώσουν αποφασιστικά τη Χρυσή Αυγή και όσους τη θρέφουν».

ριζοσπάστης 1 2

ζεϊμπέκικο μισό και ζεϊμπέκικο ολόκληρο

Ήταν κάποτε ένα ζεϊμπέκικο μισό που έγινε ολόκληρο .

Το «μισό  ζεϊμπέκικο» μπορειτε ν’ ακούσετε εδώ.

Το «ζεϊμπέκικο ολόκληρο» εδώ.

Επίσης και στο ΥΤ αν τα προβλήματα ήχου είναι του  μηχανήματός μου (υποκειμενικά) κι όχι του ανεβασμένου αρχείου (αντικειμενικά):

Παραθέτω και τα στιχάκια
(Η πρώτη στροφή είναι τα στιχάκια του «μισού ζεϊμπέκικου». Οι υπόλοιπες 4 στροφές είναι το άλλο μισό, που έλειπε…)

άιντε κάτσε γράψε απόψε ένα τραγούδι
άιντε με δικά σου λόγια να το πεις
άιντε ανάμεσα σε δώδεκα στιχάκια
άιντε να χωρέσει το νόημα της ζωής

στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι
γιαρ χωρίς εσένανε γρανάζι δε γυρνά
έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι
γιαρ μπορείς εργάτη χωρίς αφεντικά

γιαρ δουλειά για όλους μόρφωση υγεία
γιαρ μ’ αγώνες έχει γίνει η ασφάλιση
την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία
δεν είναι για παζάρια και για διάλυση

οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν
γιαρ μπορείς εργάτη χωρις αφεντικά
με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν
γιαρ χωρίς εσένανε γρανάζι δε γυρνά

άιντε να σας πω αυτά που δε σας είπαν
άιντε να τραβήξω το δέκα το καλό
άιντε να μου βάλετε και ένσημα στο ΙΚΑ
τα όνειρά μας καίγονται σε λαύρο σπαραγμό

Καλή ακρόαση!

Ο παντοδύναμος θεός έκανε τις γυναίκες καί η συμμορία των ληστών του Ροκφέλερ έκανε τις κυρίες

«Οι ανθρακωρύχοι έχασαν», τους είπα, «γιατί είχαν με το μέρος τους μόνο τό σύνταγμα. Η άλλη πλευρά όμως είχε τις ξιφολόγχες, και στό τέλος οί ξιφολόγχες νικάνε πάντα».
Τους διηγήθηκα πώς ο υπολοχαγός Χόουερτ του Ουόλσιμνμπεργκ μου είχε προσφέρει το μπράτσο του καθώς με συνόδευε στή φυλακή. «Κυρία», μού είπε, «θέλεις να στηριχτείς στό χέρι μου;»
«Δεν είμαι Κυρία», τού είπα. «Είμαι ή Μάνα Τζόουνς. Η κυβέρνηση δέν μπορεί νά πάρει τη ζωή μου κι εσύ δεν μπορείς νά πιάσεις τό χέρι μου, αλλά μπορείς νά πιάσεις τη βαλίτσα μου».
Τους έξήγησα πώς είχα στείλει ένα γράμμα στον Τζον Ροκφέλερ Τζούνιορ, εξηγώντας του τις συνθήκες στα ορυχεία. Είχα άκούσει ότι ήταν ένας καλός νεαρός που διάβαζε τη Βίβλο, και σκέφτηκα ότι άξιζε να δοκιμάσω. Τό γράμμα γύρισε πίσω, με την ένδειξη «Αρνήθηκε να το παραλάβει» γραμμένη πάνω στό φάκελο. «Φυσικά», σκέφτηκα, «πώς περίμενα να ακούσει μια γριά γυναίκα, τη στιγμή που δεν άκουσε τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, στο πρόσωπο του αντιπροσώπου του γερουσιαστή Φόστερ».
Πεντακόσιες γυναίκες είχαν διοργανώσει ένα γεύμα και μου ζήτησαν να μιλήσω. Τίς περισσότερες τις είχε συνεπάρει η ιδέα της γυναικείας ψήφου. Νόμιζαν ότι με την πολιτική χειραφέτηση των γυναικών θα ερχόταν η Βασιλεία των Ουρανών.
«Πρέπει να αγωνιστείτε για το δικαίωμα να μιλάτε ελεύθερα στους δρόμους», τους είπα.
«Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό από τη στιγμή που δεν μπορούμε να ψηφίσουμε;» τσίριξε μιά γυναίκα. «Εγώ ποτέ δέν ψήφισα», της είπα, «αλλά αυτό δεν εμπόδισε να έχω κάνει άνω κάτω όλη τη χώρα. Δε χρειάζεται η ψήφος για να τα κάνεις όλα άνω κάτω. Αυτό που χρειάζεται είναι η πίστη σ’ αυτό που κάνεις και η φωνή!»
Κάποια νιαούρισε: «Είσαι κι εσύ αντίθετη!»
«Δεν είμαι αντίθετη σε οτιδήποτε θα ‘φερνε ελευθερία στην τάξη μου», απάντησα. «Αλλά θέλω να είμαι τίμια με εσάς, γυναίκες, που παλεύετε με καλή διάθεση για ψήφο στις γυναίκες. Οι γυναίκες του Κολοράντο έχουν το δικαίωμα ψήφου εδώ καί δυο γενιές, αλλά οι εργάτες, άντρες και γυναίκες, ζουν στη σκλαβιά. Η πολιτεία ολόκληρη βρίσκεται στη σκλαβιά, υπόδουλη στα συμφέροντα της Εταιρίας Σιδήρου και Καυσίμων τού Κολοράντο και των θυγατρικών της.
Είπα στίς γυναίκες ότι δεν πίστευα σε δικαιώματα των γυναικών ούτε σε δικαιώματα των αντρών, αλλά σε ανθρώπινα δικαιώματα. «Για όποιο πράγμα κι αν παλεύετε», τους είπα, «μην παριστάνετε τις κυρίες! Ο Παντοδύναμος θεός έκανε τις γυναίκες καί η συμμορία των ληστών του Ροκφέλερ έκανε τις κυρίες. Εδώ και δεκάξι μήνες συμμετέχω σ’ ένα σκληρό πόλεμο στο Κολοράντο. Εχω αντιμετωπίσει οπλισμένους μισθοφόρους, και αυτή η γριά γυναίκα, χωρίς ψήφο και χωρίς τίποτα άλλο παρά μόνο μιά καρφίτσα απ’ το καπέλο τούς τρόμαξε.
«Η οργανωμένη εργατική τάξη πρέπει να οργανώσει τις γυναίκες της σέ βιομηχανικό επίπεδο. Η πολιτική είναι μόνο υπηρέτης των βιομηχάνων. Η πλουτοκρατία έχει οργανώσει τις γυναίκες της και τις βάζει να ασχολούνται με την ψήφο, με την ποτοαπαγόρευση και με φιλανθρωπίες».

*

Ημουνα ενενήντα ενός χρόνων όταν παρακολούθησα το συνέδριο της Παναμερικανικής Ομοσπονδίας Εργατών που έγινε το 1921, στο Μέξικο Σίτυ…
… Μίλησα στους συνέδρους. Τους είπα ότι ένα συνέδριο όπως αυτό το παναμερικανικό συνέδριο εργατών, ήταν η αρχή μιάς καινούριας εποχής, μιάς εποχής όπου οι εργάτες όλου του κόσμου δε θα ήξεραν άλλα σύνορα εκτός απ’ τα σύνορα ανάμεσα στον εκμεταλλευτή και τον εκμεταλλευόμενο. «H Σοβιετική Ρωσία είχε τολμήσει να προκαλέσει την παλιά τάξη», είπα, «είχε παραδόσει τη γή σ’ αυτούς που μοχθούσαν πάνω της, και οι καπιταλιστές όλου του κόσμου έτρεμαν μέσα στα παπούτσια τους, τα φτιαγμένα από απεργοσπάστες». Τους είπα για την εθνική φάρσα της ποτοαπαγόρευσης στην Αμερική.
«Η ποτοαπαγόρευση βγήκε», είπα, «μέσα από μιά ένωση επιχειρηματιών που ήθελαν να βγάλουν κάτι παραπάνω απ’ τους εργάτες τους, μαζί μ’ ένα σωρό ιεροκήρυκες κι ένα κοπάδι λυσσασμένες γάτες που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, όταν βλέπουν έναν εργάτη ν’ αγοράζει ένα μπουκάλι μπίρα, αλλά δε βρίσκουν καμιά αιτία για να εξαγριωθούν, όταν αυτός και η γυναίκα του και τα μικρά παιδιά του υποφέρουν κάτω απ’ την κατάρα των χαμηλών μισθών και τις συνθλιπτικές ώρες μόχθου».
«Η ποτοαπαγόρευση», είπα, «άρπαξε την μπίρα απ’ τον εργάτη και έκλεισε τα σαλούν που ήτανε η μοναδική του λέσχη. Οι πλούσιοι περιδρομιάζουν όπως έκαναν πάντα. Δεν ισχύει γι’ αυτούς η ποτοαπαγόρευση. Αυτοί έχουν τα κλαμπ τους που είναι απαραβίαστα και απρόσβλητα από ενοχλήσεις. To μόνο κλαμπ που έχει ο εργάτης είναι το κλόμπ του αστυνομικού. Και το έχει όταν κατεβαίνει σε απεργία».

Μάνα Τζόουνς

(Από Μάνα Τζόουνς, Αυτοβιογραφία, εκδόσεις Οδυσσέας)

«εμφυλιοπολεμικά κατάλοιπα» και «η τελευταία σοβιετική δημοκρατία» (αναδημοσίευση)

Το κείμενο που ακολουθεί αναρτήθηκε πέρσι τέτοιες μέρες στο άλλο μου μπλογκ «διέξοδος» και αναδημοσιεύεται από εκεί, ως μάλλον επίκαιρο. Σαν βοήθημα, για τους μελετηρούς, θα πρότεινα συμπληρωματικά την ανάγνωση και αυτού του απανθίσματος: «ο Τσε για την τρομοκρατία, ο Λένιν για την παράνομη επαναστατική οργάνωση», επίσης αναρτημένο πέρσι στο άλλο μου μπλογκ: προκειμένου να μην παίζουμε με τις λέξεις, και προκειμένου να ξέρουμε τι εννοούμε όταν μιλάμε.

***

Πρέπει να ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε ανακοινώσει τη θεσμοθέτηση της αγροτικής σύνταξης, κι η γειτόνισσα βρήκε ευκαιρία να «την πει» στη γιαγιά, μεμφόμενη τους αριστερούς που κατηγορούν τον Παπανδρέου και που δεν τον ψηφίζουν. Η δωρική απάντηση της γιαγιάς ήταν: «Για να δώσει ο Παπανδρέου σύνταξη στους αγρότες, εμένα ο γιός μου στήθηκε στα 5 μέτρα».

Τη μικρή αυτή αφήγηση τη θυμήθηκα πριν μερικά χρόνια, όταν συζητιόταν η συνταγματική αναθεώρηση για την ανώτατη παιδεία και ο Παπανδρέου ο Γ΄από τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης έβαζε πλάτη λέγοντας ότι η συνταγματική κατοχύρωση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας με το άρθρο 16 του συντάγματος «είναι κατάλοιπο της εμφυλιοπολεμικής Ελλάδας». Δεν εννοούσε βέβαια το ίδιο πράγμα ο Γ.Α.Π., όμως με τη φράση αυτή είχε πει, με ηθελημένη ή αθέλητη προκλητικότητα, μια μεγάλη αλήθεια: ότι από όλα τα λαϊκά δικαιώματα (αυτά που σήμερα ξηλώνονται με εντατικούς ρυθμούς) ούτε ένα δεν χαρίστηκε, είναι όλα κατακτημένα με τον αγώνα, με την ανείπωτη θυσία και με το αίμα που έχυσε ο λαός στην πάλη του για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.

Πρόκειται για μια αλήθεια ιδιαίτερα επίκαιρη: είτε πρόκειται για τις νεοφιλελέδικες πρωθυπουργικές μπούρδες για την Ελλάδα που πλέον  (χάρη στην κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ) «παύει να είναι η τελευταία Σοβιετική Δημοκρατία της Ευρώπης», είτε πρόκειται για το «κοινωνικό συμβόλαιο» που θέλει να συνάψει ο ΣΥΡΙΖΑ σε συμβολαιογραφείο πολυτελείας με την πλουτοκρατική ολιγαρχία, είτε πρόκειται για «περιορισμένες» ερμηνείες της προκλητικής όσο και κυνικής ασυναρτησίας  αυτού του είδους – όπως περιορισμένη είναι κατά την πεποίθησή μου η ερμηνεία που επιχειρείται στο σχόλιο του Ριζοσπάστη όπου οδηγεί η παραπάνω παραπομπή.

Αν είναι ανεπαρκής η «απλοϊκή» ερμηνεία της γιαγιάς, στην εισαγωγή της ανάρτησης, προκειμένου να γίνει αντιληπτό τι σημαίνει, σε περιπτώσεις σαν κι αυτές, το «εμφυλιοπολεμικό κατάλοιπο» ή η παραλλαγή του ως «τελευταία σοβιετική δημοκρατία»,  προκειμένου επίσης να γίνουν αντιληπτές οι «κινητήριες δυνάμεις» και οι στοχεύσεις αυτών και των παρόμοιων «δογμάτων» σαν του Παπανδρέου Γ΄ή του Σαμαρά, προκειμένου επίσης να γίνει αντιληπτός ο τρόπος με τον οποίο «συνάπτονται» στην πραγματική και όχι τηλεοπτική ιστορία  τα «κοινωνικά συμβόλαια» ανάμεσα στην τάξη των εκμεταλλευτών και την τάξη των καταπιεζόμενων, τότε είναι απαραίτητη  η θεωρητική τεκμηρίωση της κουβέντας εκείνης που είπε η γιαγιά στη γειτόνισσα κάποια τυχαία μέρα μιας χρονιάς στη δεκαετία του ’60.

*

«Στην πραγματικότητα», έγραφε ο Λένιν τον Ιανουάριο του 1917, «το ζήτημα τίθεται έτσι: Είτε επαναστατικός αγώνας που παράγωγο προϊόν του είναι, σε περίπτωση όχι ολοκληρωτικής επιτυχίας του, οι μεταρρυθμίσεις (αυτό το έχει αποδείξει ολόκληρη η ιστορία των επαναστάσεων σ’ όλο τον κόσμο) είτε τίποτε άλλο εκτός από κουβέντες για μεταρρυθμίσεις και υποσχέσεις μεταρρυθμίσεων» (Πασιφισμός αστικός και πασιφισμός σοσιαλιστικός, στη συλλογή Λένιν, Για τον πόλεμο και τη σοσιαλιστική επανάσταση, ΣΕ, σελ. 296).

«Αυτό», λοιπόν, που «το έχει αποδείξει ολόκληρη η ιστορία των επαναστάσεων σ’ όλο τον κόσμο», αυτό ακριβώς είναι που υπονοούν στην πραγματικότητα είτε ο Παπανδρέου πριν λίγα χρόνια είτε ο Σαμαράς πριν λίγες μέρες. Αυτό ακριβώς είναι που δήθεν δεν κατανοεί ο ΣΥΡΙΖΑ όταν καλεί τους διαχειριστές της κυριαρχίας των μονοπωλίων να προσέλθουν στο γραφείο του συμβολαιογράφου. Και αυτό ακριβώς είναι που δε χωρά στην ερμηνεία των, κατά τα άλλα, ασυναρτησιών του πρωθυπουργού, όταν αυτή η ερμηνεία περιορίζεται στην ολόσωστη, κατά τα άλλα, αποποίηση  των ευθυνών του σοσιαλισμού και του εργατικού κινήματος για τη σημερινή κατάσταση του καπιταλισμού και για τα φαινόμενα εκφυλισμού του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Αν δούμε το θέμα στα ελληνικά ιστορικά πλαίσια, τότε ναι, πράγματι, όλα τα λαϊκά δικαιώματα που σήμερα ξηλώνονται, είναι «κατάλοιπο της εμφυλιοπολεμικής Ελλάδας», «παράγωγο προϊόν» της «όχι ολοκληρωτικής επιτυχίας» του επαναστατικού αγώνα. Και οι ρητορικές επιθέσεις των αστών πολιτικών σε κάθε είδους τέτοιο «κατάλοιπο», δεν αποσκοπούν κυρίως ή μόνο στην καλλιέργεια της σύγχυσης, αλλά πρώτα από όλα σηματοδοτούν το ιστορικό βάθος στο οποίο στοχεύει η εξελισσόμενη αντιλαϊκή επίθεση των επιτελείων του συστήματος της εκμετάλλευσης, σηματοδοτούν το μέγεθος του ιστορικού πισωγυρίσματος στο οποίο αποσκοπεί αυτή η επίθεση, σηματοδοτούν ιστορικά τον ταξικό και πολιτικό τους εχθρό ενάντια στον οποίο στρέφεται αυτή η επίθεση.

Κι αν δούμε το ίδιο θέμα στα διεθνή πλαίσια του, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουμε ότι η «όχι ολοκληρωτική επιτυχία» του επαναστατικού αγώνα στη διάρκεια του 20ου αιώνα, αποκρυσταλλώθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με τη διεθνή μορφή της «συνύπαρξης των δυο συστημάτων», και ότι ακριβώς στη βάση αυτής της μορφής ήρθαν σαν «παράγωγο προϊόν του επαναστατικού αγώνα» όλες οι λαϊκές – εργατικές κατακτήσεις στον καπιταλιστικό κόσμο,  όλα τα «κοινωνικά συμβολαια», που δεν «συνάφθηκαν» χάρη στην «κατανόηση» των εκμεταλλευτών και τον οπορτουνιστικό τους εξωραϊσμό, αλλά χάρη στους ποταμούς αίματος των εργαζομένων όλου του κόσμου στην πάλη τους ενάντια στο φασισμό και την εκμετάλλευση.

*

Αυτά τα γεγονότα έχει υπόψη του πρώτα από όλα ο Σαμαράς, σαν «ιππότης του κεφαλαίου» που είναι κι αυτός όπως και ο συμφοιτητής του Παπαπανδρέου ο Γ΄, όταν κάνει λόγο για την «τελευταία σοβιετική δημοκρατία». Το ότι στην κυριολεξία της η φράση ειναι μια μπούρδα, αυτό δεν τον απασχολεί, του αρκεί που ο ίδιος θα πάρει καλό βαθμό εκεί που βαθμολογείται. Το ότι αυτή η μπούρδα είναι κατάλληλη και για την καλλιέργεια πολιτικής σύγχυσης κατά τον τρόπο που συνοπτικά περιγράφει το σχόλιο του «Ριζοσπάστη», είναι για το Σαμαρά και τους κύκλους του ωφέλιμο μεν αλλά δευτερεύον. Αυτό που, όμως, αποτελεί τον πυρήνα του «μηνύματος» είναι η κατανόηση από τον ίδιο, και η προκλητική απέναντι στους λαούς και την ιστορία τους, διακήρυξη του πραγματικού περιεχομένου της στρατηγικής που υπηρετεί. Της στρατηγικής που σαν δεύτερο αντεπαναστατικό κύμα, ύστερα από το πρώτο που γκρέμισε τις κατακτήσεις των εργαζομένων στις χώρες του σοσιαλισμού, σαρώνει τώρα στις καπιταλιστικές χώρες το «παράγωγο προϊόν» της «όχι ολοκληρωτικής επιτυχίας» του επαναστατικού αγώνα των λαών, τις κατακτήσεις τους τις οποίες έγραψαν σε νόμους και σε συντάγματα με το αίμα τους, τις κατακτήσεις τους που σαν «παράγωγο προϊόν» του επαναστατικού τους αγώνα δεν είναι για τον Σαμαρά και τους κύκλους του παρά «σοβιετικές». Και με αυτή τη συγκεκριμένη έννοια πράγματι είναι…

*

““Σοσιαλισμός”! Χαρακτήριζαν σοσιαλιστικό και αυτόν ακόμα τον αστικό φιλελευθερισμό, σοσιαλιστικό τον αστικό διαφωτισμό, σοσιαλιστική και την αστική δημοσιο-οικονομική μεταρρύθμιση. Ήταν σοσιαλιστικό να γινει ένας σιδηρόδρομος όπου υπήρχε κιόλας μια διώρυγα και ήταν σοσιαλιστικό το να υπερασπίζεις τον εαυτό σου με μπαστούνι όταν σου επιτίθενται με σπαθί.

Και αυτό δεν ήταν απλώς τρόπος του λέγειν, μόδα ή κομματική ταχτική. Η αστική τάξη είχε τη σωστή άποψη πως όλα τα όπλα που είχε σφυρηλατήσει ενάντια στη φεουδαρχία στρέψανε την αιχμή τους ενάντια στην ίδια, πως όλα τα εκπαιδευτικά μέσα που είχε δημιουργήσει επαναστατούσαν ενάντια στον ίδιο της τον πολιτισμό, πως όλοι οι θεοί που είχε πλάσει την είχαν εγκαταλείψει…» (Μαρξ, 18η Μπριμέρ, σελ. 79, θεμέλιο 1967)

Με τέτοια λόγια περιγράφει ο Μαρξ την αστική τάξη στην αντεπαναστατική – αντιδραστική  φάση της ύστερα από το 1848: Δεν ήταν και ούτε και τώρα είναι «τρόπος του λέγειν, μόδα ή κομματική τακτική». Η βασική διαφορά ανάμεσα στον τότε «σοσιαλιστικό σιδηρόδρομο όπου υπήρχε κιόλας μια διώρυγα» και στη σημερινή «εμφυλιοπολεμική» δημόσια και δωρεάν παιδεία ή τη «σοβιετική» κρατική ΔΕΗ, τις «σοβιετικές» συντάξεις, τις «σοβιετικές» συλλογικές συμβάσεις εργασίας, μισθούς, ωράρια κλπ  κλπ, βρίσκεται στο διαφορετικό χαρακτήρα της πρώιμης αστικής αντίδρασης και της αντιδραστικής φύσης του ύστερου – ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού. Βρίσκεται επίσης στο γεγονός ότι τότε η αστική τάξη βρισκόταν αντιμέτωπη με το «παράγωγο προϊόν» του δικού της επαναστατικού αγώνα ενάντια στη φεουδαρχία, ενώ τώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με το «παράγωγο προϊόν» του επαναστατικού αγώνα των εργαζομένων εναντίον της.

Το κοινό στοιχείο είναι και στις δυο περιπτώσεις η κυριαρχία της αντεπανάστασης. Η κυριαρχία της αντίδρασης που σήμερα εκτείνεται σε όλη την ιστορική γραμμή και στοχεύει σε όλο το ιστορικό βάθος, γιατί αυτός είναι ο ιμπεριαλισμός, και πόσο μάλλον ο ιμπεριαλισμός που ολοκληρώνει μια αντεπανάσταση σαρώνοντας το «παράγωγο προϊόν» του επαναστατικού αγώνα  με τη μορφή μεταρρυθμίσεων που αναγκάστηκε να «παραχωρήσει» στο παρελθόν.

Απέναντι σ’ αυτή τη στρατηγική, τη στρατηγική της γενικευμένης ιστορικής αντίδρασης, δεν υπάρχει για τους λαούς άλλος δρόμος από την πάλη για την ανατροπή της. Δεν υπάρχει δηλαδή άλλος δρόμος από το δρόμο της ταξικής πάλης των εργαζομένων, της πάλης για την απόκρουση της επίθεσης που δέχονται, της πάλης που εφόσον διεξάγεται με συνέπεια είναι η μόνη ικανή να βαθύνει το πολιτικό της περιεχόμενο και να μετατρέψει την «τελευταία γραμμή άμυνας» σε πρώτη γραμμή αντεπίθεσης, σε αφετηρία της δικής τους επίθεσης και της δικής τους νίκης.

«Δημοκρατική Συσπείρωση»: Να κλείσουν τώρα η Αμυγδαλέζα και όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών!

Για την πολύμηνη φυλάκιση χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, μέσα σε κυριολεκτικά άθλιες συνθήκες, χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα, για το μόνο λόγο ότι δεν διαθέτουν νομιμοποιητικά έγγραφα, καταγγέλλει για μιαν ακόμη φορά την κυβέρνηση η «Δημοκρατική Συσπείρωση».

Ο πρόσφατος θάνατος του νεαρού κρατούμενου μετανάστη Μοχάμεντ Ασφάκ στο στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας, που έχει προκαλέσει τη δικαιολογημένη οργή και την απεργία πείνας των συγκρατουμένων του, ήταν το αναμενόμενο τραγικό αποτέλεσμα των ελεεινών συνθηκών διαβίωσης και της άγριας κακομεταχείρισης των μεταναστών που επικρατούν σε αυτό, όπως και στα άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης, της απουσίας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της πλήρους αδιαφορίας για την ανθρώπινη ζωή. Πρόκειται για ένα ακόμη έγκλημα στο βωμό της αντιμεταναστευτικής πολιτικής κυβέρνησης και ΕΕ.

Η «Δημοκρατική Συσπείρωση» απαιτεί:
Να κλείσουν τώρα όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών στη χώρα μας.
Να δημιουργηθούν ανοικτά κέντρα φιλοξενίας μεταναστών και προσφύγων, με αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, με πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και νομική αρωγή, με σεβασμό όλων των δικαιωμάτων τους.
Να χορηγηθεί άσυλο ή επικουρική διεθνής προστασία στους πρόσφυγες που διώκονται από αντιδραστικά καθεστώτα, στα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων.
Να νομιμοποιηθούν όσοι μετανάστες ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, πρωτίστως αυτοί που έχουν αναπτύξει ιδιαίτερους βιοτικούς δεσμούς με τη χώρα.
Να χορηγηθούν ταξιδιωτικά έγγραφα σε όσους επιθυμούν να μεταβούν σε άλλες χώρες της ΕΕ, με μη εφαρμογή και κατάργηση του Κανονισμού του Δουβλίνου και της Συνθήκης Σένγκεν.

πηγή

Από την βιομηχανία ποινικοποίησης των εργατικών αγώνων

Καταδίκες σε φυλάκιση αγωνιστών της εργατικής τάξης, απεργών, στελεχών του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, 2013-2014:

1. Πέτρος Πουντίδης, 5 μήνες φυλακή με αναστολή
2. Παύλος Πουντίδης, 5 μήνες φυλακή με αναστολή
3. Σωτήρης Ζαριανόπουλος, 6 μήνες φυλακή με αναστολή
4. Άννα Ανανιάδου, 6 μήνες φυλακή με αναστολή
5. Γιώργος Σιφωνιός, 23 μήνες φυλακή με αναστολή
6. Νάσος Παυλάκης, 23 μήνες φυλακή με αναστολή
7. Νίκος Χαροκόπος, 23 μήνες φυλακή με αναστολή
8. 22 ακόμα χαλυβουργοί, 21 μήνες φυλακή με αναστολή
9. Άκης Αντωνίου, 12 μήνες φυλακή με αναστολή
10. Πέτρος Πουντίδης, 12 μήνες φυλακή με αναστολή (δεύτερη ποινή φυλάκισης)
11. Σοφία Καλαντίδου, 5 μήνες φυλακή με αναστολή
12. Βαγγέλης Δεληολάνης, 5 μήνες φυλακή με αναστολή

Μπάμπης Αγγουράκης, 1951-2014. Χτυπημένος από τα ΜΑΤ σε πορεία του ΠΑΜΕ, 5 Μάη 2014

πηγή: LeninReloaded

γλυκό κρασί

αντιγράφω από τη σελίδα 22 του σημερινού Ριζοσπάστη:

*

Την Κυριακή, 12 Οκτώβρη 2014, άφησε την τελευταία του πνοή στο χωριό του, Μαλεσίνα, ο σύντροφος ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΓΓΑΦΑΣ και η κηδεία του έγινε το απόγεμα στο νεκροταφείο του χωριού του. Υπήρξε, χρόνια πολλά, εργάτης στη ΛΑΡΥΜΝΑ. Και η φωτογραφία του, με ένα ποτήρι κρασί, είναι μετά τη νίκη της μεγάλης απεργίας της ΛΑΡΚΟ που κράτησε 112 μέρες.
Στη μνήμη του, προσφέρω στο «Ριζοσπάστη» 50 ευρώ.
Γιώργης Μωραΐτης

*

για την αντιγραφή: ένας ξένος

Τίποτα δε χαρίζεται

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ
Υπέγραψαν σύμβαση με σημαντικές αυξήσεις

Από 22% έως 35% αυξάνονται τα κατώτερα μεροκάματα. Επίδομα σήραγγας 10% και άλλα θεσμικά περιλαμβάνει η συμφωνία

Παλεύοντας μέσα σε δύσκολες συνθήκες και έχοντας στο πλευρό του την Ομοσπονδία Οικοδόμων και το Συνδικάτο της Αθήνας, το Σωματείο Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων στις εταιρείες κατασκευής του Αττικό Μετρό πέτυχε σημαντικές αυξήσεις στους μισθούς και τα μεροκάματα, υπογράφοντας σύμβαση με την κοινοπραξία των εργοδοτών («G&P Αβαξ», «Ghella SpA», «Alstom Transport SA»).
Μαζί με τα επιδόματα και τα «θεσμικά», οι αυξήσεις αυτές δίνουν μια ανάσα στους 300 και πλέον εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων που απασχολούνται στα έργα επέκτασης του Μετρό στην Αθήνα. Η σύμβαση ισχύει αναδρομικά από 1/7/2014 και είναι διάρκειας ενός έτους. Σε ό,τι αφορά το οικονομικό σκέλος, προβλέπει τα εξής:
Για όσους εργαζόμενους έχουν προσληφθεί με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) και αμείβονται με ημερομίσθιο, η αύξηση είναι 8 ευρώ για όλους. Αυτό σημαίνει αυξήσεις από 22% έως 35%, ανάλογα με το ύψος του μεροκάματου, που κυμαίνεται από 22,83 ευρώ (άγαμος εργατοτεχνίτης, κάτω των 25 ετών, χωρίς προϋπηρεσία), έως 36,65 ευρώ (έγγαμος, άνω των 25 ετών, με έξι τριετίες). Η μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση αφορά αναλογικά στα μικρότερα μεροκάματα. Η κατηγορία αυτή των εργαζομένων περιλαμβάνει κατά κύριο λόγο οικοδόμους.
Για όσους αμείβονται με την ΕΓΣΣΕ, αλλά με μισθό (από 511 ευρώ ο κατώτερος, για άγαμο υπάλληλο, κάτω των 25 ετών, χωρίς προϋπηρεσία, μέχρι 820 ο μεγαλύτερος, για έγγαμο, άνω των 25 ετών και με τρεις τριετίες), η αύξηση είναι 20% για όλους. Στην κατηγορία αυτή υπάγονται κυρίως διοικητικοί και άλλοι υπάλληλοι των εταιρειών της κοινοπραξίας.
Για όσους αμείβονται με βάση κλαδικές συμβάσεις που έχουν υποστεί μειώσεις (μηχανικοί, παλιοί εργαζόμενοι, κ.ά.) η αύξηση είναι 3% για όλους, επί του κατώτατου προβλεπόμενου μισθού.
Μηδενικές είναι οι αυξήσεις για τους υπαλλήλους της κοινοπραξίας, κυρίως διευθυντικά στελέχη, που αμείβονται με κλαδικές συμβάσεις, οι οποίες δεν έχουν υποστεί μειώσεις.

Επίσης:
Η σύμβαση προβλέπει 10% επίδομα σήραγγας, ενώ κατοχυρώνει παροχές, όπως δύο φόρμες το χρόνο, γάλα, ιματισμό κ.ά.
Εξίσου σημαντικός είναι ο όρος να καταβάλλει η εργοδοσία βοήθημα αγοράς σχολικών ειδών για τα παιδιά των εργαζομένων. Το βοήθημα αυτό, που καταβάλλεται ήδη, ορίστηκε στα 300 ευρώ για όσους αμείβονται με την ΕΓΣΣΕ και σε 150 ευρώ για όσους αμείβονται με κλαδικές συμβάσεις (εξαιρείται και εδώ η τελευταία κατηγορία).

Με τη σφραγίδα των εργαζομένων

Σχολιάζοντας το περιεχόμενο της σύμβασης και τον τρόπο με τον οποίο οι εργαζόμενοι πέτυχαν την υπογραφή της, ο Σταύρος Λίτσας, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, σημείωσε στον «Ριζοσπάστη»: «Πρόκειται για σημαντική κατάκτηση, που φέρει τη σφραγίδα των ίδιων των εργαζομένων στα έργα επέκτασης του Μετρό. Με τη βοήθεια της Ομοσπονδίας και του Συνδικάτου Οικοδόμων, συγκροτήθηκε σωματείο στο χώρο και πρωτοστάτησε στη μάχη της Σύμβασης.

Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν τον περασμένο Μάη και για την υπογραφή της οργανώθηκαν σημαντικοί αγώνες στα εργοτάξια. Το σωματείο κήρυξε αλλεπάλληλες στάσεις εργασίας, τις οποίες αποφάσιζε και οργάνωνε μαζί με τους εργαζόμενους. Γι’ αυτό η συμμετοχή ήταν καθολική, σε όλες τις βάρδιες. Μέχρι και ο μετροπόντικας σταματούσε στη διάρκεια των κινητοποιήσεων, πράγμα που δεν είναι εύκολο να γίνει και για τεχνικούς λόγους.

Η βοήθεια της Ομοσπονδίας και του Συνδικάτου Οικοδόμων ήταν καθοριστική. Οι οικοδόμοι που πρωτοστάτησαν στη συγκρότηση και στη δράση του σωματείου στο Μετρό, ήταν εργάτες στους οποίους με πολλούς τρόπους σταθήκαμε δίπλα τους όλο το προηγούμενο διάστημα που ήταν άνεργοι. Αυτό βοήθησε ώστε με καλύτερους όρους να επιστρέψουν στο μεροκάματο, με ψηλά το κεφάλι.

Μπορεί ο φόβος και η μοιρολατρία να είναι ανασταλτικοί παράγοντες στην οργάνωση των αγώνων, αλλά στην περίπτωση των εργαζομένων στα έργα του Μετρό μέτρησε η προηγούμενη εμπειρία από τον κλάδο των οικοδόμων για το πώς αποσπώνται κατακτήσεις.

Επιβεβαιώνεται ότι εκεί που υπάρχει μια αποφασισμένη πρωτοπορία, εκεί που η λειτουργία και η δράση του συνδικάτου αγκαλιάζει όλους τους εργαζόμενους και παίρνει υπόψη τις δικές τους ανάγκες, εκεί όπου οι εργαζόμενοι δεν περιμένουν μοιρολατρικά λύσεις από τα πάνω, αλλά διεκδικούν με τις δικές τους δυνάμεις, η εργατική τάξη μπορεί να εμποδίζει τα χειρότερα, ακόμα και να αποσπά κατακτήσεις, που της προσφέρουν μια κάποια ανακούφιση».

πηγή