Στον πρώτο αγώνα Γαλλίας-Αυστραλίας, ο Γάλλος Αντουάν Γκριζμάν σκόραρε με δύο γκολ. Ο αγώνας όμως δεν έγινε σε κανένα ρωσικό στάδιο, αλλά περίπου 750 μέτρα μακριά από τα συρματοπλέγματα μεταξύ Ισραήλ και Γάζας. Τον ξανθό Γκριζμάν, με τη μπλε φανέλα με τον αριθμό 7, παρίστανε ο 25χρονος Ραμί Τζέντια, ο οποίος έπαιξε με τον αθλητικό σύλλογό του στη Γάζα σε αγώνα προσομοίωσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου που πραγματοποιήθηκε στην κατασκήνωση που έχει στηθεί για τις διαμαρτυρίες της Μεγάλης Πορείας για την Επιστροφή, στη Γάζα.
Στην προσομοίωση έπαιξαν 14 ακρωτηριασμένοι παίκτες, οι οποίοι είχαν χάσει το ένα τους πόδι είτε από τα πυρά των ισραηλινών σκοπευτών κατά τις εβδομαδιαίες πορείες που ξεκίνησαν στις 31 Μαρτίου, είτε από τους τρεις πολέμους στη Γάζα κατά την τελευταία δεκαετία.
Ο σκόρερ Ραμί Τζέντια
Οι παίκτες της ομάδας προσομοίωσης φορούσαν μπλουζάκια από διάφορες χώρες που συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Δεν ήταν σε θέση να αγοράσουν μόνο γαλλικές και αυστραλιανές φανέλες, επειδή δεν είναι διαθέσιμες σε καταστήματα αθλητικού εξοπλισμού στην αποκλεισμένη Γάζα.
Το σύντομο παιχνίδι διήρκεσε μόνο το ένα έκτο του πραγματικού αγώνα, λόγω της δυσκολίας των παικτών να τρέχουν με το ένα ποδί σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Ο 23χρονος Χάμζα Σερσάουι, ο οποίος παρίστανε τον σούπερ σταρ της Μάντσεστερ Σίτι, Λιρόϊ Σέιν, προτίμησε να παίξει ως τερματοφύλακας παρά την παράλυση στην αριστερή πλευρά του σώματος του και ανίκανος να αποκρούσει τις μπαλιές των αντιπάλων του.
Ο Χάμζα Σερσάουι στο τέρμα
«Υπάρχουν άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη που αγαπούν τη ζωή και τον αθλητισμό και δεν αναγκάζονται να σκοτωθούν ή να τραυματιστούν για την ελευθερία τους», δήλωσε ο Χάμζα Σερσάουι στο Mondoweis, ο οποίος εκπροσώπησε την εθνική ομάδα στίβου της χώρας του το 2012.
Ο αγώνας, ο οποίος τελείωσε με δύο γκολ σε δύο τέρματα χωρίς δίχτυα, συνοδεύονταν από τις κραυγές των παικτών που ζητούσαν πάσες από τους συμπαίκτες τους, καθώς και από τη σύγκρουση των δεκανικιών αλουμινίου τα οποία οι παίκτες χρησιμοποιούσαν μερικές φορές για να σπρώξουν τη μπάλα, όταν δεν κατάφερναν να την κλωτσήσουν με τα πόδια τους.
Η Γάζα έχει τρεις ειδικές ομάδες ποδοσφαιριστών των οποίων τα πόδια έχουν ακρωτηριαστεί λόγω τραυματισμών από τα ισραηλινά πυρά.
Δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι της Γάζας συγκεντρώνονται συνήθως για να παρακολουθήσουν αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου ή το πρωτάθλημα Europa σε μεγάλες οθόνες τοποθετημένες σε πλατείες και παραθαλάσσια καφέ.
Αλλά οι διοργανωτές του αγώνα λένε ότι κανένας κάτοικος της Γάζας δεν θα μπορούσε να φτάσει στα ρωσικά γήπεδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο λόγω των περιορισμών στη μετακίνησή τους. Η έξοδος από τη Γάζα για την Αίγυπτο μέσω της διέλευσης της Ράφα είναι μια σπάνια, δαπανηρή και επίπονη διαδικασία για τους Παλαιστίνιους. Η βόρεια διέλευση στο Ερέζ, η άλλη έξοδος για τους κατοίκους, ελέγχεται από το Ισραήλ που θέτει μεγάλους περιορισμούς στον αριθμό των ανθρώπων που μπορούν να περάσουν από αυτό.
Κατά τη διάρκεια του τελευταίου Παγκοσμίου Κυπέλλου, οι ποδοσφαιριστές της Γάζας προσομοίωσαν τη Βραζιλία και την Κροατία σε έναν αγώνα, και φορούσαν φανέλες με ένα σύνθημα που ζητούσε την άρση της πολιορκίας στη Γάζα.
Ο Αμπντουσαλάμ Χανίγια, μέλος του Ανώτερου Συμβουλίου Νεολαίας και Αθλητισμού στη Γάζα, δήλωσε ότι αυτό το γεγονός είναι ένα σύντομο μήνυμα προς όλους τους οπαδούς του ποδοσφαίρου πως υπάρχουν άνθρωποι που είναι απομονωμένοι από τον κόσμο, οι οποίοι θέλουν κι αυτοί να συμμετέχουν στον αθλητισμό και αποτελούν μέρος μια κοινωνίας που αγαπά τη ζωή.
«Αυτός ο αγώνας αντιπροσωπεύει τη θέληση των νέων ανθρώπων, οι οποίοι απευθύνονται στους λαούς του κόσμου που καταλαβαίνουν αυτή τη γλώσσα, τη γλώσσα του ποδοσφαίρου, που μπορεί να έχει αντίκτυπο ως πολιτική ικανή να αλλάξει τις κατευθύνσεις και τις τάσεις των κοινωνιών», δήλωσε ο Χανίγια στο Mondoweiss.
Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Αργεντινής ακύρωσε την περασμένη εβδομάδα έναν φιλικό αγώνα με την εθνική ομάδα του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ εν μέσω πολιτικής πίεσης. Για να ευχαριστήσουν την ομάδα για την ακύρωση, οι Παλαιστίνιοι κόλλησαν μια γιγαντιαία αφίσα του Λάινελ Μέσι σε κύριο σταυροδρόμι της Γάζας που πάνω της γράφει: «Ευχαριστούμε την Αργεντινή και τον Λάινελ Μέσι για την ακύρωση του φιλικού αγώνα με το Ισραήλ. Βάλατε ένα γκολ για την ελευθερία».
Είτε ειλικρινής είτε υποκριτική η δήλωσή του περί «άγνοιας», έτσι κι αλλιώς στο βάθος της πραγματικότητας είναι αληθινή:
Σ’ ένα κοινωνικό σύστημα που ο φασισμός βγαίνει απ’ όλους του τους πόρους, σε μια παιδεία που αντί για τους αγώνες του ελληνικού και κάθε λαού για ελευθερία, μόρφωση, ψωμί, δουλειά, ανεξαρτησία, ισότητα, αδελφοσύνη διδάσκει την «επιχειρηματικότητα», τις «αξίες» του καπιταλισμού, τα «ιδανικά» της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, που κάνει τις πολυεθνικές «χορηγούς» των σχολείων, που σαν υπέρτατη αξία επικρατεί η καριέρα και το χρήμα, η εμπορευματοποίηση, η ατομική «επιτυχία» επί πτωμάτων, που η ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα γίνεται συστατικό της καθημερινής ζωής, που ο άνθρωπος εξαναγκάζεται να καθρεφτίζει τον εαυτό του στα κίβδηλα όνειρα της διαφήμισης, που σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν, που το ποδόσφαιρο έχει γίνει ιππόδρομος και τους ποδοσφαιριστές τους κοιτάνε στα δόντια οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες και οι σεϊχηδες για να τους αγοράσουν, να τους πουλήσουν και να παίξουνε πάνω τους δισ…
…Σ’ ένα τέτοιο κόσμο είναι φυσικό να βγαίνουν με «άγνοια» άτομα σαν τον Κατίδη. Όπως αντίθετα βγαίνει με πλήρη επίγνωση όλη η δράκα των υποκριτών, αυτοί που δεκάρα δε δίνουν για τον Κατίδη και τον κάθε Κατίδη, τον Κατίδη-πεινασμένο, τον Κατίδη-μετανάστη, τον Κατίδη-πρόσφυγα, τον Κατίδη-άνεργο, τον Κατίδη-χωρίς θέρμανση, τον Κατίδη-χωρίς ρεύμα, τον Κατίδη-εργάτη στα βιομηχανικά τους κάτεργα, τον Κατίδη-απολυμένο, τον Κατίδη-νεκρό στους ληστρικούς πολέμους τους για τα πετρέλαια, τον Κατίδη-άστεγο, τον Κατίδη-πρεζάκια, τον Κατίδη-χωρίς φάρμακα, τον Κατίδη-χωρίς μέλλον, τον Κατίδη-μπάλα στο ποδόσφαιρο που παίζουν στην πλάτη του λαού Στουρνάρες, Σαμαράδες, Κουβέληδες, Βενιζέλοι, Μιχαλολιάκοι, βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές, μεγαλέμποροι, μεγαλοεργολάβοι, μεγαλοεκδότες, καναλάρχες, μεγαλοπαράγοντες του επαγγελματικού αθλητισμού. Και που στον Κατίδη και στον κάθε Κατίδη, για να συμμορφωθεί με τους κανονες τους, του τάζουν ακριβά αυτοκίνητα, ακριβές γκόμενες, λεφτά – πολλά λεφτά, αποθέωση από τα παιδάκια στις κερκίδες των γηπέδων και μια θέση κατοικίδιου καραγκιόζη στα σαλόνια τους.
Αφιερωμένη λοιπόν, η παρακάτω ποδοσφαιρική ιστορία (εκτός ύλης σχολείων και χρυσαυγίτικης «διάπλασης των παίδων»), στην «άγνοια» του Κατίδη και στην ψυχρή επίγνωση των «σοκαρισμένων» που χάρη σ’ αυτή την «άγνοια» διατηρούν το χρήμα και την εξουσία τους, και χάρη στο χρήμα και την εξουσία τους διατηρούν την «άγνοια» του Κατίδη και του κάθε Κατίδη.
τσίμπα το δόλωμα…
…and get rich!!!
Τον Αύγουστο του 1942, μια χούφτα ποδοσφαιριστών από το Κίεβο ταπείνωσαν τους ναζί με τίμημα τη ζωή τους.
Η ιστορία του περίφημου «αγώνα του θανάτου» (The Death Match) στο κατεχόμενο από τους ναζί Κίεβο το 1942, όπου κατέληξε στην εκτέλεση Σοβιετικών ποδοσφαιριστών από την Ουκρανία, αφού τόλμησαν να αμφισβητήσουν με συγκεκριμένο τρόπο τους κατακτητές.
Κίεβο 1941. Η πείνα, η εξαθλίωση αλλά και οι εκτελέσεις σε καθημερινή βάση είναι η πραγματικότητα στην ουκρανική πόλη που στενάζει κάτω από το ζυγό των ναζί, ενώ η επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα» βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Κατά την κατάκτηση του Κιέβου οι ναζί πιάνουν περίπου 630.000 αιχμαλώτους ανάμεσά τους και πολλούς αθλητές που ανήκουν στην ομάδα της Ντιναμό Κιέβου. Μιας ομάδας που είχε ιδρυθεί το 1927 από δυο νεαρούς Σοβιετικούς αξιωματικούς της αστυνομίας προκειμένου και στο Κίεβο (όπως και σε άλλες πόλεις) να υπάρχει παράρτημα του αθλητικού σωματείου Ντιναμό Κλαμπ που είχε ιδρύσει η Σοβιετική Αστυνομία.
Οι παίκτες της Δυναμό Κιέβου το 1940 πριν την Γερμανική εισβολή.
Ο επικεφαλής ενός αρτοποιείου που είχαν ανοίξει οι ναζί για τις ανάγκες του στρατού και δούλευαν Ουκρανοί εργάτες Γιόζεφ Κόρντιτς είχε μια απρόοπτη και καθοριστική συνάντηση.
Ξαφνικά συνάντησε ένα πρωί σε άθλια κατάσταση από τις κακουχίες και τραυματισμένο από τον πόλεμο ίσως το μεγαλύτερο όνομα της προπολεμικής ποδοσφαιρικής Ντιναμό Κιέβου (αλλά και του τότε σοβιετικού ποδοσφαίρου) τον Κόλια Τρούσεβιτς. Αφού τον πήρε στο αρτοποιείο όπου ανάμεσα στους εργάτες υπήρχαν αρκετοί αθλητές της ομάδας του Κιέβου, η ιδέα της συγκρότησης μιας ποδοσφαιρικής ομάδας άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά στις αρχές του 1942.
Ο Τρούσεβιτς άρχισε να ψάχνει για πρώην συμπαίκτες που ίσως να είχαν επιζήσει της γερμανικής επιδρομής όπως και για υπόλοιπους γνωστούς του παίκτες από άλλες ομάδες. Σε λίγο καιρό είχαν συγκεντρωθεί αρκετοί τόσο από την Ντιναμό όσο και από άλλους συλλόγους.
Ο Κόλια Τρούσεβιτς ο τερματοφύλακας και αρχηγός της FC Start
Την ίδια εποχή, στα πλαίσια της προπαγάνδας των ναζί στην πόλη και με τη βοήθεια ενός δοσίλογου του Ουκρανού εθνικιστή και πρώην ποδοσφαιριστή του Γκιόργκι Σφετσόφ επανέφεραν το ποδόσφαιρο στην πόλη δημιουργώντας παράλληλα και μια ομάδα τη Ρουχ. Ο Σφετσόφ προσπάθησε να πείσει όσους παίκτες ήταν στο αρτοποιείο και αποτελούσαν σπουδαία ονόματα του ποδοσφαίρου (ιδιαίτερα μάλιστα τον Τρούσεβιτς) να ενταχθούν στην ομάδα κυρίως για προπαγανδιστικούς λόγους. Το γεγονός όμως ότι ήταν συνεργάτης των Γερμανών και οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές της Ρουχ ήταν ομοϊδεάτες του δεν ενθουσίασε τους Σοβιετικούς ποδοσφαιριστές που με μπροστάρη τον Τρούσεβιτς αρνήθηκαν και δημιούργησαν τον δικό τους σύλλογο που ονόμασαν FC Start.
Η Μικτή Κιέβου που ονομάστηκε Σταρτ δημιουργήθηκε από οκτώ ποδοσφαιριστές της Ντιναμό (Dynamο) τους Mykola Trusevych, Mikhail Svyridovskiy, Mykola Korotkykh, Oleksiy Klimenko, Fedir Tyutchev, Mikhail Putistin, Ivan Kuzmenko, Makar Goncharenko και τρεις παίκτες από την Λοκομοτίβ Κίεβου (Lokomotiv Kiev) τους Vladimir Balakin, Vasil Sukharev and Mikhail Melnyk.
Toν Ιούνιο του 1942 ορίζεται η έναρξη του λεγόμενου ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος Κιέβου με τον πρώτο αγώνα να είναι αυτός μεταξύ της Ρουχ και της Σταρτ.
Για τον δοσίλογο Σφετσόφ το παιχνίδι είναι ένα μεγάλο στοίχημα, προκειμένου να τιμωρήσει την άρνηση των σοβιετικών αθλητών αλλά και να γίνει πιο αρεστός στους ναζί εάν η Ρουχ (Rukh) νικούσε. Οι παίκτες της Ρουχ (Rukh) ήταν κατάλληλα προετοιμασμένοι. Άδειες από τις δουλειές τους, καλύτερο υλικό εξοπλισμό, οργανωμένη προπόνηση. Στην αντίπερα όχθη, οι παίκτες της Σταρτ (FC Start ) εκτός από τις μάλλινες φανέλες που κάπου είχαν βρει εγκαταλειμμένες τίποτα άλλο οργανωμένο. Ο καθένας ότι παπούτσια έβρισκε, προπόνηση στα διαλείμματα της δουλειάς (αφού το αρτοποιείο οι ναζί το ήθελαν ανοιχτό 24 ώρες). Όμως είχαν κάτι άλλο… Το πάθος να υπερασπιστούν τα ιδανικά τους. Κάτι που φάνηκε στα λόγια του Τρούσεβιτς λίγο πριν τον αγώνα, αφού σύμφωνα με μαρτυρίες τόνισε στους συμπαίκτες τους. «Δεν έχουμε όπλα να τους πολεμήσουμε. Θα παίξουμε με τα χρώματα της σημαίας μας. Οι φασίστες θα καταλάβουν ότι αυτό το χρώμα είναι ανίκητο».
Και πραγματικά το τελικό σκορ 7-2 υπέρ της Σταρτ (FC Start) μαρτυράει το τι έγινε στο γήπεδο. Και ήταν μόνο η αρχή.
Οι παίκτες της Σταρτ
Ακολούθησαν οι νίκες επί μιας ομάδας Ούγγρων στρατιωτών (συνεργάτες των Ναζί) με 6-2, μιας αντίστοιχης Ρουμάνων στρατιωτών (επίσης συνεργάτες) με 11-0 και μιας επίλεκτης του γερμανικού στρατού με 6-0.
Οι νίκες της Σταρτ είχαν πάρει μια μορφή αντίστασης, αφού οι κάτοικοι του Κιέβου έβλεπαν με αυτόν τον τρόπο την αμφισβήτηση των κατακτητών. Από την άλλη, οι ναζί και ντόπιοι συνεργάτες είχαν αρχίσει να θορυβούνται από το γεγονός και ιδιαίτερα μετά την ήττα της ομάδας του γερμανικού στρατού. Γι’ αυτό και αποφάσισαν να ορίσουν αντίπαλο της Σταρτ μια ομάδα επίλεκτων της Λουτβάφε, , την Flakelf ( Φλάκελφ). Το πρώτο πείραμα στις 6 Αυγούστου αποτυγχάνει πλήρως για τους κατακτητές, αφού η ομάδα της Λουτβάφε χάνει με 5-1.
Τώρα οι ναζί όρισαν αγώνα ρεβάνς τρεις μέρες μετά στις 9 Αυγούστου. Την ίδια ώρα ζητούν διπλασιασμό της παραγωγής του αρτοποιείου, με αποτέλεσμα στους παίκτες να μένει κάτι λιγότερο από τρεις ώρες τη μέρα για ύπνο.
Αρχίζουν να απειλούν με εκτελέσεις και επιβάλλουν κλίμα τρομοκρατίας στους εργαζόμενους του αρτοποιείου έχοντας σαφή στόχο να τρομάξουν τους ποδοσφαιριστές που εργάζονται εκεί. Ο λαός του Κιέβου όμως την ημέρα του αγώνα ξέροντας τις τακτικές των ναζί δίνει βροντερό «παρών» κατακλύζοντας το γήπεδο της Ζενίτ και αψηφώντας τις δυνάμεις κατοχής που πάνοπλες έχουν περικυκλώσει το γήπεδο και τους γύρω χώρους. Οι Ουκρανοί νίκησαν ξανά, κι όταν στις 16 Αυγούστου 1942 συνέτριψαν μια άλλη μικτή Ουκρανική ομάδα, τη Rukh, με 8-0, οι ναζί διέταξαν τη διάλυση της Σταρτ. Ας δούμε όμως τι έγινε σ’ αυτόν τον «αγώνα του θανάτου».
Η Rukh εμφανίζεται με 7 καινούργιους παίκτες σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι, ενώ διαιτητής αναλαμβάνει ένας αξιωματικός των SS.
Η ουκρανική ομάδα Football Club Start
Στα αποδυτήρια οι παίκτες της FC Start σχεδιάζουν πως θα ταπεινώσουν την εκλεκτή των Γερμανών Rukh, την ώρα εκείνη μπήκε στα αποδυτήρια ο Γερμανός διαιτητής: «Ξέρω πως είστε μια πολύ καλή ομάδα, με πολύ καλούς παίκτες. Πρέπει όμως να ακολουθήσετε τους κανόνες και να χαιρετίσετε την γερμανική ομάδα με τον Ναζιστικό τρόπο πριν τον αγώνα».
Η αντίδραση των ποδοσφαιριστών της Σταρτ στο ξεκίνημα να μην χαιρετίσουν φασιστικά (παρά το γεγονός ότι τους είχαν επιβάλει να το κάνουν) αλλά να βάλουν το χέρι στο μέρος της καρδιάς και να φωνάξουν ”Fizcult Huraaa”, δηλαδή “Πάμε δυνατά, Ουράαα”. Λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας ο αρχηγός της Start που έπαιζε με κόκκινες φανέλες και λευκά σορτσάκια (επιστρατεύτηκαν άρον άρον οι εμφανίσεις της Σπάρτακ γιατί δεν είχαν ρούχα) μίλησε στους συμπαίκτες του:
“Παίζουμε με κόκκινες φανέλες που δεν είναι το χρώμα της Ντιναμό ούτε της Λοκομοτίβ. Σας καλώ σήμερα όμως να παίξουμε για αυτό το χρώμα, που είναι το χρώμα της σημαίας μας της Σοβιετικής Ένωσης και να τους δείξουμε ότι αυτή η σημαία δεν χάνει ποτέ”, είπε ο τερματοφύλακας και αρχηγός της Ντιναμό, Κόλια Τρούσεβιτς. Και πραγματικά έτσι έγινε. Παρά τα τερτίπια του διαιτητή και την αντιαθλητική συμπεριφορά των αντιπάλων παικτών, ενδεικτικά κάποια στιγμή ένας Γερμανός επιθετικός κλωτσάει στο κεφάλι τον τερματοφύλακα των Ουκρανών και τον αφήνει αναίσθητο. Τότε βάζουν οι Γερμανοί το πρώτο τους γκόλ.
Ο γιος του Makar Gonacharenko ενός από τους 3 παίκτες που τελικά επέζησαν θυμάται τι του έλεγε ο πατέρας του για τον συγκεκριμένο αγώνα: “Ξύλο… πολύ ξύλο. Σε κάθε επαφή με την μπάλα σε κάθε τρέξιμο μας κλωτσούσαν παντού. Νιώθαμε τα κόκαλα μας να πονάνε, έτοιμα να βγουν από τις κλειδώσεις τους”
Το ημίχρονο έληξε 3-1 και αφού ο μέσος των Ουκρανών Goncharenko , χόρεψε όλη τη γερμανική άμυνα και στη συνέχεια κεραυνοβόλησε τον τερματοφύλακα. Στο ημίχρονο οι Ουκρανοί παίκτες δέχτηκαν και νέα επίσκεψη στα αποδυτήρια. Ήταν ο Γερμανός διοικητής της πόλης. Με ένα προσποιητό χαμόγελο και σφιγμένα δόντια εισέβαλε συνοδευόμενος από αξιωματικούς των Ες Ες και είπε: “Εντάξει μπορείτε τώρα να τα παρατήσετε.
Δείξατε σε όλους τι αξίζετε, αλλά μέχρι εδώ. Είστε φανταστική ομάδα με απίστευτες ικανότητες και μας έχετε εντυπωσιάσει όλους, αλλά όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορείτε να κερδίσετε.
Δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση. Μέχρι εδώ. Σκεφτείτε τις συνέπειες των πράξεων σας…”
Ο Paul Otto von Radomski ήταν διοικητής του στρατοπέδου συγκέντρωσης Syrets κοντά στο Κίεβο, πολλοί παίκτες της FC Start εξοντώθηκαν στο στρατόπεδό του. Στις 28 Νοεμβρίου 1943, Radomski διορίστηκε διοικητής του στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Χαϊδάρι της Αθήνας, μετά τον τέλος του πολέμου χάθηκε.
Οι Ουκρανοί παίχτες ήταν προκλητικά αδιάφοροι όσοι ώρα μιλούσε ο ανώτατος Γερμανός αξιωματικός. Άλλος έδενε τα παπούτσια του, άλλος έπινε νερό, άλλος έκανε διατάσεις και κρατούσε το σώμα του ζεστό, άλλος έφτιαχνε τα μαλλιά του… Κανείς δεν του έδινε σημασία.
Στο δεύτερο ημίχρονο η κάθε ομάδα σκόραρε από 2 φορές και 5 λεπτά πριν τη λήξη, ενώ το σκορ ήταν 5-3 υπέρ των Ουκρανών, ο Klimenko, ένας κεντρώος που έπαιζε όμως στα μπακ με την ομάδα της FC Start, πήρε την μπάλα, κατέβηκε αλλάζοντας με απίστευτη ταχύτητα πάσες με τους συμπαίκτες του, προς την Γερμανική περιοχή και εκεί ξεφτίλισε ολόκληρη την ομάδα επίλεκτων της Βέρμαχτ.
Ο Klimenko, πέρασε με ντρίμπλες πέντε παίκτες της Γερμανικής άμυνας, και βρέθηκε τετ α τετ με τον Γερμανό τερματοφύλακα. Μια , δυο προσποιήσεις ο τερματοφύλακας πέφτει αριστερά και ο Ουκρανός τον περνάει από δεξιά. Όμως δεν σουτάρει προς το άδειο τέρμα, κάνει μια στροφή και ξαναπερνάει άλλη μια φορά τον τερματοφύλακα, ο οποίος ζαλίζεται και πέφτει κάτω.
Ο Klimmenko φτάνει στην γραμμή του άδειου τέρματος χαμογελάει, γυρίζει την πλάτη του και σουτάρει επιδεικτικά με δύναμη προς το κέντρο του γηπέδου.
Ο Γερμανός διαιτητής έξαλλος σφυρίζει την λήξη του αγώνα στο 85.
Το τελικό σκορ έγραψε 5-3 υπέρ της Σταρτ ξεσηκώνοντας όλους όσοι βρέθηκαν στις εξέδρες. Την ίδια ώρα Γερμανοί αξιωματούχοι και στρατιώτες δεν μπορούν να κρύψουν την ταπείνωση. Και αποφασίζουν να δράσουν… Διατάσσουν «έκτακτη ανάκριση» και αμέσως μετά το παιχνίδι οι ποδοσφαιριστές οδηγούνται στα γραφεία της γερμανικής διοίκησης… Το πρώτο βράδυ στα κρατητήρια της Γκεστάπο ο Mykola Korotkykh το αριστερό εξτρέμ της Start, πέθανε από τα βασανιστήρια. Την επόμενη μέρα (ύστερα από ολονύχτιο ξύλο και βασανισμούς) έστειλαν τους υπόλοιπους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Syrezky, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Κίεβο στην περιοχής Babi yar.
Μέχρι τον Φεβρουάριο του 1943, οι περισσότεροι παίκτες εκτελέστηκαν ή πέθαναν από της κακουχίες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ανάμεσα τους οι Ivan Kuzmenko, Oleksey Klimenko, και ο αρχηγός Mykola Trusevich. Στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Siretz. τον επόμενο Φεβρουάριο, τρεις βρήκαν τραγικό θάνατο στη διάρκεια μιας εξέγερσης. Άλλοι τρεις συνελήφθησαν αλλά δραπέτευσαν αργότερα και διασώθηκαν. Το τέλος του πολέμου, βρίσκει ζωντανούς μόνο τρεις από τους 11 παίκτες της Start. Τους Fedir Tyutchev, Mikhail Sviridovskiy και Makar Honcharenko…
Το 1971, έξω από το στάδιο της Zenit όπου έγινε ο αγώνας στήθηκε ένα τεράστιο μνημείο για τους 11 ήρωες. Δέκα χρόνια αργότερα το 1981, το στάδιο της Zenit μετονομάστηκε σε Start.
Το μνημείο για τους παίχτες της FC Start
Οι αγώνες που έδωσε η FC Start από την δημιουργία της μέχρι την διάλυσή της είναι οι πιο κάτω:
Στις 7 Ιουνίου με Rukh (Ukrainian Nationals) νίκησε 7-2
Στις 21 Ιουνίου με Hungarian garrison νίκησε 6-2
Στις5 Ιουλίου με Romanian garrison νίκησε 11-0
Στις 12 Ιουλίου με Military railroad workers team νίκησε 9-1
Στις 17 Ιουλίου με PGS (Germany) νίκησε 6-0
Στις 19 Ιουλίου με MSG.Wal (Hungary) νίκησε 5-1
Στις 21 Ιουλίου με MSG.Wal (Hungary) νίκησε 3-2
Στις 6 Αυγούστου με Flakelf (Germany) νίκησε 5-1
Στις 16 Αυγούστου με Rukh (Ukrainian Nationals) νίκησε 8-0
Μια δραματοποιημένη παρουσίαση των γεγονότων αυτών περιγράφεται στο ουγγαρέζικο φιλμ του 1961 Két félidő a pokolban, στο οποίο εμφανίζεται ότι μετά τη συντριβή των Γερμανών με 5-1 διέταξαν την εκτέλεση με τυφεκισμό όλων των Ουκρανών ποδοσφαιριστών.
Μια άλλη παραλλαγή της ιστορίας με θετικό τέλος και φυσικά την «ηρωική συμμετοχή των Δυτικών συμμάχων» παρουσιάστηκε στο αμερικάνικο φιλμ του 1981 Escape to Victory (ελλ. τίτλος «Η μεγάλη απόδραση των 11») , στο οποίο τα γεγονότα τοποθετούνται στο Παρίσι και ως αντίπαλος των Γερμανών παρουσιάζεται μια μικτή αιχμαλώτων ποδοσφαιριστών από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.
ιππόκαμπος 