7μηνη κράτηση «Ινδιάνου»: Αστυνομικό φιάσκο ή επιχείρηση συγκάλυψης;

Το ερώτημα του τίτλου αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα ύστερα και από τη δημοσίευση οπτικού υλικού με άγνωστο «κύριο» (βλέπε εδώ κι εδώ), ο οποίος εμφανίζεται να προκαλεί την επίθεση των ΜΑΤ στους φοιτητές στη χθεσινή κινητοποίηση στο ΑΠΘ, ενώ ο ίδιος απομακρύνεται και κατόπιν κυκλοφορεί τριγύρω άνετος…

Έχουμε και λέμε λοιπόν: Επιτέλους Έπεσε αυλαία στη δικαστική περιπέτεια του 30χρονου αποκαλούμενου «Ινδιάνου», ο οποίος είχε παραμείνει προσωρινά κρατούμενος επί επτά μήνες για την απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος αστυνομικού στις 9 Μαρτίου 2021 στα επεισόδια στην Νέα Σμύρνη.

Το παραπάνω γεγονός, ωστόσο, δεν αναιρεί ορισμένα ερωτήματα που υπήρχαν ήδη από τη στιγμή της σύλληψής του και στη διάρκεια της «κατά λάθος» 7μηνης κράτησής του.

Έτσι για παράδειγμα, κι ένα «γυμνό μάτι» θα μπορούσε αμέσως να ξεχωρίσει ότι ο «Ινδιάνος» διαφέρει ακόμα και σωματικά από τον τύπο που, όπως εμφανίζεται σε βίντεο που κυκλοφορεί, άρπαξε τον αστυνομικό από το μηχανάκι, πυροδοτώντας τα επεισόδια και την κατοπινή αστυνομική κραυγή «πάμε να τους σκοτώσουμε» (τους διαδηλωτές)…

Κι ας πούμε ότι αυτό έχει να κάνει με κάποια επιδίωξη της αστυνομίας να «ξεπλύνει τη ντροπή» εμφανίζοντας κάποιον «ένοχο», ακόμα κι αν αυτός είναι αθώος, και κρατώντας τον 7 μήνες στο κελί…

Κοιτώντας όμως λίγο πιο προσεκτικά το βίντεο του περιστατικού, το ζήτημα αποκτά μια ακόμα διάσταση.

Βλέπουμε λοιπόν 10 μηχανάκια της αστυνομίας να μπαίνουν στην πλατεία, να σκάνε οι κρότου-λάμψης στη μεριά της πλατείας, και μετά την δεύτερη λάμψη καθώς οι καπνοί αραιώνουν και το πλήθος απομακρύνεται από το σημείο, διακρίνεται ένας τύπος που παραμένει εκεί ατάραχος και παίρνει ήδη φόρα, ενώ το πρώτο μηχανάκι δεν έχει καλά-καλά σταματήσει στη γωνία και τα υπόλοιπα 9 μηχανάκια είναι ακόμα εν κινήσει…

Γράφτηκε κάπου, εκείνες τις μέρες, ότι μάλλον θα ήταν «κάποιος θαρραλέος». Και σίγουρα δεν πρόκειται για αμφισβήτηση του θάρρους του, απλά η ετοιμότητα και η «εκτέλεση» της όλης δράσης προδίδουν περισσότερο προετοιμασία παρά θάρρος και μάλλον «ραντεβού στη γωνία» παρά αυθόρμητη ενέργεια.

Η παραπάνω περιγραφή, ενός ανθρώπου που κατευθύνεται στο στόχο του προτού ακόμα ο στόχος φτάσει στο «σημείο συνάντησης», είναι πιο καθαρή μετά το πρώτο λεπτό του βίντεο όπου το περιστατικό φαίνεται σε αργή κίνηση. Φυσικά, αν τα πράγματα έχουν έτσι όπως φαίνονται, τότε το όλο περιστατικό μόνο με κάποια «ενδοσυνεννόηση» μεταξύ των δυο «πλευρών» μπορεί να εξηγηθεί.

Μήπως λοιπόν η άδικη και «εν ψυχρώ» 7μηνη κράτηση του «Ινδιάνου» υποκρύπτει κάτι παραπάνω από ένα απλό «φιάσκο»; Μήπως υποκρύπτει και μια απόπειρα συγκάλυψης μεθοδεύσεων της ίδιας κατηγορίας με το επίκαιρο οπτικό υλικό για το οποίο γίνεται λόγος στην αρχή της ανάρτησης;

ΥΓ Για το αλατοπίπερο της υπόθεσης, μπορεί κανείς να προσέξει και την ενδυματολογική ομοιότητα του ατόμου που κατευθύνεται βιαστικά προς τη δουλειά του στο 13΄΄, προσπερνώντας τους δικυκλιστές αστυνομικούς την ώρα που στις γραμμές τους σημαίνει συναγερμός. Άραγε πρόκειται για το κοινό ραντεβού στη γωνία της πλατείας; Σε κάθε περίπτωση πάντως, το ζήτημα δεν βρίσκεται καν στο συγκεκριμένο άτομο σε τελική ανάλυση. Το ζήτημα βρίσκεται στο ερώτημα των ευθυνών για όλα αυτά.

αγάπη και συμπάθεια

«Αγάπη και συμπάθεια» επιστράτευσε χθες στη βουλή ο Χρυσοχοΐδης κατά τη συζήτηση της επίκαιρης ερώτησης του ΚΚΕ για την καταστολή.

Με «αγάπη και συμπάθεια» επιδόθηκε σε αλγεβρικές αποδείξεις ανυπαρξίας της καταστολής και της κλιμάκωσής της:

«Σε 12 μήνες», είπε, «έγιναν 12.000.000 αστυνομικοί έλεγχοι για την πανδημία. Πόσα επεισόδια έγιναν; 10, 15, 20, 50, 100; Εγώ λέω 100 στα 12.000.000. Μοιάζει με καταστολή, κλιμακούμενη κιόλας;»

Σωστά! Στους 12.000.0000  αστυνομικούς ελέγχους θα έπρεπε να έχουν γίνει τουλάχιστον 200.000 «επεισόδια» ώστε να δικαιούμαστε να μιλάμε για καταστολή και από 500.000 και πάνω για να την ονομάσουμε κλιμακούμενη…

Μέχρι να συμπληρωθούν αυτοί οι αριθμοί, το να βγάζει ένα αστυνομικό όργανο το ματσούκι και ν’ αρχίσει να κοπανάει όποιον βρει γύρω του επειδή του είπανε «γιατί μας γράφεις, δεν κάναμε τίποτα», δεν είναι «καταστολή», είναι «γεγονός κατάχρησης» από αυτά που συμβαίνουν «όσο υπάρχει αστυνομία, όσο υπάρχει εξουσία».   Προσέξτε: «όσο υπάρχει»! Διότι στο τέρμα του δρόμου που βαδίζουν οι υπουργοί της ΝΔ, αστυνομία και εξουσία μέλλεται να εξαλειφθούν…

Ως παρόμοια «γεγονότα κατάχρησης», λοιπόν, οφειλόμενα στο ότι ακόμα υπάρχει αστυνομία και εξουσία, πρέπει να θεωρηθούν π.χ. οι άγριοι αστυνομικοί ξυλοδαρμοί σε πλατείες (οργανωμένοι με ειδικές μάλιστα μεθοδεύσεις  σε ορισμένες περιπτώσεις), το καλοκαίρι, ανάμεσα στον μηδενισμό ουσιαστικά των κρουσμάτων και  την έλευση των 4.500.000 τουριστών. Ένα απλό «γεγονός κατάχρησης» είναι π.χ. και το κατοχικού τύπου αστυνομικό μπλόκο σε τρόλεϊ, πριν τρεις μήνες, όπου το τρόλεϊ ακινητοποιήθηκε και οι επιβάτες εξαναγκάστηκαν σε αποβίβαση προκειμένου να ελεγχθούν, ε, αυτά θα συμβαίνουν «όσο υπάρχει εξουσία»…

Το θέμα, όμως, είναι ότι «εξουσία» υπήρχε και πρόπερσι, αλλά τέτοια περιστατικά δεν ήταν και τόσο συνηθισμένα… Αυτό που έλειπε πρόπερσι δεν ήταν η «εξουσία», ήταν η πανδημία και το πρόσφορο έδαφός της σαν πεδίο «ασκήσεων» των κατασταλτικών μηχανισμών του αστικού κράτους σύμφωνα με τους σχεδιασμούς των επιτελείων του.

Αλλά επίσης, ποιος είπε στον κ. Χρυσοχοΐδη ότι καταστολή είναι μόνο το ξύλο κι όχι το πρόστιμο, ότι «δεν γίνεται η κρατική καταστολή με ομάδες με μπλοκάκια που κόβουν πρόστιμα κόβιντ», ακόμα και χωρίς «επεισόδια»; Ναι, κι έτσι «γίνεται η κρατική καταστολή», πόσο μάλλον όταν η κατεύθυνση του υπουργείου του δεν καλλιεργεί την κριτική  ικανότητα των αστυνομικών οργάνων στο να εφαρμόζουν τον νόμο, αλλά εξωθεί είτε στον «αυτοματισμό» της εφαρμογής του νόμου ανεξάρτητα από τον υποτιθέμενο σκοπό του είτε και στην τιμωρητική  εφαρμογή του για άσχετους λόγους, όπως π.χ. γιατί μια γυναίκα μόνη της πήγε κι άφησε ένα λουλούδι στην πύλη του Πολυτεχνείου στην επέτειο της 17/11.

Για να μην περιοριστούμε στην κρατική καταστολή της καθημερινότητας, την οποία κυρίως αφορούν τα παραπάνω, ας συνεχίσουμε με τις αλγεβρικές εξισώσεις Χρυσοχοΐδη:

«Σε όλη την Ελλάδα σε 50 μέρες έγιναν 632 συναθροίσεις και 25 μόνο είχαν επεισόδια. Οι 189 έγιναν στην Αθήνα. Και μόνο σε 14 είχαμε επεισόδια».

Δεν μπορώ να γνωρίζω τι εννοεί ο κ. Χρυσοχοΐδης με τη λέξη «επεισόδια». Είναι όμως γνωστά τα «επεισόδια» που απρόκλητα προκάλεσε η κυβέρνηση του και η αστυνομική βία της, όχι σε μια, όχι σε δυο, αλλά ίσως και σε 14 ή και σε 25 διαδηλώσεις: Στις 17/11, στις μαθητικές  κινητοποιήσεις, σε κινητοποιήσεις υγειονομικών, σε απεργιακές και φοιτητικές κινητοποιήσεις, στις εκδηλώσεις μνήμης του Γρηγορόπουλου,  και σε μια σειρά άλλες περιπτώσεις,  σε μια κατασταλτική έξαρση λίγων μόνο μηνών. Και βέβαια, δεν είναι μόνο τα «επεισόδια». Είναι και οι διώξεις που – χωρίς «επεισόδια», και αθόρυβα, χωρίς τους προβολείς της δημοσιότητας – έχουν ασκηθεί σε «οργανωτές»  εργατικών κινητοποιήσεων, σε υγειονομικούς που απεύθυναν κάλεσμα συμμετοχής σε κινητοποιήσεις, μόλις χθες και σε υγειονομικό επειδή είπε δημόσια ότι πλέον δεν υπάρχουν ελεύθερες ΜΕΘ. Μόλις μερικές δεκάδες διώξεις ανάμεσα σε εκατοντάδες που θα μπορούσαν να ασκηθούν, θα έλεγε – μαντεύω – ο κ. Χρυσοχοΐδης.

Από την άλλη, την προηγούμενη βδομάδα στη Νέα Σμύρνη, είπε ο κ. υπουργός, έπεσαν «500 και παραπάνω μολότοφ». Τις «μετρήσαμε» ξανά τις μολότοφ και έξω από το Εφετείο, θυμάμαι, και δεν μας βγαίναν τα νούμερα… Ωστόσο, αν δοκιμάζαμε για λίγο την αλγεβρική υπουργική  λογική, θα μπορούσαμε να πούμε ότι κι αυτός ο αριθμός (500 και παραπάνω) δεν είναι και εκπληκτικός σε έναν πληθυσμό 10.000.000 κατοίκων. Πολύ μικρότερη αναλογία από 25 μόνο «επεισόδια» σε 632 συναθροίσεις. Το πρόβλημα, προφανώς, δεν βρίσκεται στη «διαπίστωση». Βρίσκεται στις αλγεβρικές μεθόδους Χρυσοχοΐδη.

Μπορεί, επίσης, ο κ. Χρυσοχοΐδης να παρέλειψε, εδώ όμως ας μην παραλείψουμε – πέρα από «επεισόδια» και αριθμούς – το κατασταλτικό νομοθετικό έργο της κυβέρνησης το οποίο, από μόνο του, πιστώνεται επίσης στην κλιμακούμενη κρατική καταστολή. Περιορισμοί στο δικαίωμα του λαού να διαδηλώνει, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, έλεγχος εισόδου και «πανεπιστημιακή αστυνομία» στα ΑΕΙ…

Που όμως δεν είναι η αστυνομία. Είναι η… δημοκρατία!

*

Αν πιστεύαμε τον κ. Χρυσοχοΐδη, θα έπρεπε να υποθέσουμε ότι και στη Νέα Σμύρνη, την προηγούμενη βδομάδα, δεν έδρασε η αστυνομία αλλά η δημοκρατία… Ήταν η «δημοκρατία» που την Κυριακή 7/3 άσκησε βία, με μίσος και φανατισμό, ενάντια στους πολίτες. Βία «άσκοπη και καταδικαστέα», βέβαια, από τη στιγμή που έπεσαν στο κενό τα απροσχημάτιστα ψέματα, τα οποία από την άκρη της κυβερνητικής γλώσσας διοχετεύονταν στα μμε και αναμεταδίδονταν από αυτά με βιομηχανική ομοιομορφία.

Πρόκειται για τις χυδαίες ψευδολογίες, από τις οποίες δεν απέμεινε παρά η φράση «ό,τι κι αν προηγήθηκε», την οποία ψέλλισε ο κ. Χρυσοχοΐδης κατά τη χθεσινή κοινοβουλευτική του τοποθέτηση.

Αν πιστεύαμε  τον κ. Χρυσοχοΐδη, θα έπρεπε να υποθέσουμε ότι δεν ήταν η αστυνομία αλλά η… δημοκρατία, αυτή που στις 9/3 επιδόθηκε σε μια πολύωρη επιχείρηση κυνηγητού και ξυλοδαρμού διαδηλωτών στους δρόμους της Νέας Σμύρνης και της ευρύτερης περιοχής, μια πολύωρη επιχείρηση τρομοκράτησης των περιοίκων, με το προσφερόμενο πρόσχημα του ξυλοδαρμού ενός αστυνομικού υπό θολές – το λιγότερο που μπορεί να ειπωθεί – συνθήκες, και ακόμα θολότερες με τη διαφαινόμενη μεθοδολογία των συλλήψεων που ακολούθησαν τις επόμενες μέρες…

Αν πιστεύαμε τον κ. Χρυσοχοΐδη, στη  Νέα Σμύρνη είχαμε «9 τραυματισμένους αστυνομικούς, κανέναν διαδηλωτή». Οπότε, και στις εικόνες που ακολουθούν, και αποτελούν ένα μόνο παράδειγμα, από αυτά που καταγράφηκαν, ανάμεσα σε τόσα που δεν έτυχε να καταγραφούν,  μπορούμε απλώς να πούμε ότι η κοπέλα, που αστυνομικοί απρόκλητα κι αναίτια την πετάνε από τα σκαλιά και την κλοτσάνε στο σώμα με  όλη τους τη δύναμη, δεν «τραυματίστηκε».

***

Το φάντασμα του «ευρωπαϊκού μέσου όρου» δεν παύει να πλανιέται πάνω από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Άλλοτε πρόκειται για τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του φορολογικού συντελεστή των επιχειρήσεων, άλλοτε για τον ευρωπαϊκό μέσο όρο θανάτων από την πανδημία ανά εκατομμύριο κατοίκους, τώρα προέκυψε και ο ευρωπαϊκός κατασταλτικός μέσος όρος.  Ο κ. Χρυσοχοΐδης βάλθηκε χθες να μας απαριθμεί πόσα ευρωπαϊκά κατασταλτικά μέσα δεν διαθέτει το ελληνικό κρατικό κατασταλτικό οπλοστάσιο.  Διαμαρτυρήθηκε για τα λόγια περί «χούντας» που ακούγονται, μη-προβληματιζόμενος για όσα τείνουν να εξομοιώνουν με χούντα τη «δημοκρατία» που υπηρετεί (κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και πανεπιστημιακή αστυνομία είναι σαφώς ένα από αυτά, αλλά όχι μόνο), και στη συνέχεια, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα φυσά το «δροσερό αεράκι της δημοκρατίας» (σύμφωνα με τα πρωθυπουργικά λόγια) σκιαγράφησε μια εικόνα ευρωενωσιακής «χούντας» που επιτίθεται στους λαούς με ελαστικές σφαίρες, άλογα, χειροβομβίδες, αστυνομικούς σκύλους.

Για να δοθεί «δημοκρατική» επίφαση στο ευρωενωσιακό κατασταλτικό οικοδόμημα, δεν παρέλειψε  να τοποθετήσει απέναντί του και τον  «εσωτερικό εχθρό» που θα προτιμούσε, κατατάσσοντας συλλήβδην όλες τις λαϊκές κινητοποιήσεις  που δέχονται την καταστολή των κυβερνήσεων της ΕΕ στην κατηγορία των «ακροδεξιών αρνητών των εμβολίων και της μάσκας»…

Είναι παραπάνω από φανερό ότι το αστικό πολιτικό σύστημα θα ήθελε να έχει απέναντι του «αρνητές της πανδημίας» αντί για τη λαϊκή διεκδίκηση μέτρων ενίσχυσης των Συστημάτων Υγείας (που πεισματικά αρνείται να πάρει η κυβέρνηση του κ. Χρυσοχοΐδη), αντί για τη διεκδίκηση των λαϊκών δικαιωμάτων στη δουλειά και στη ζωή, όπως είναι φανερά και τα αντανακλαστικά στα οποία στοχεύει ο συγκεκριμένος ρητορικός χειρισμός . Αλλά στο σημείο αυτό τίθεται γενικότερα το ζήτημα των ιδεολογικών στοχεύσεων της τοποθέτησης του .

Με «αγάπη και συμπάθεια» απευθύνθηκε προς τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ, διερωτώμενος σχετικά με της κινητοποιήσεις στη Νέα Σμύρνη: «Ποιος σας κατέστειλε; Ποιος χάλασε την εικόνα της δικής σας διαμαρτυρίας;».  Πέρα από το ΚΚΕ δεν αναγνώρισε παρά «λούμπεν και βίαιες μειοψηφίες»…  Την σωματική κακοποίηση της κοπέλας που στο παραπάνω βίντεο εικονίζεται να ξυλοκοπιέται απρόκλητα και βάναυσα από τους αστυνομικούς (και βεβαίως δεν είναι η μόνη), την διαδέχθηκε χθες και η ηθική της κακοποίηση από το βήμα της βουλής εκ μέρους  του υπουργού της αστυνομίας, που ουσιαστικά την αποκάλεσε «λούμπεν», αποσκοπώντας ταυτόχρονα να υποβάλει την εντύπωση ότι εκμαιεύει συναινέσεις πατώντας πάνω στη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο συγκροτημένο λαϊκό κίνημα και τη δράση των «λούμπεν» στοιχείων, όπως υβριστικά χαρακτήρισε τη συγκεκριμένη κοπέλα – ασχέτως που δεν την κατονόμασε – όπως και όλους τους νέους που υπέστησαν στη Νέα Σμύρνη την κρατική κατασταλτική βία.

Με τον ίδιο τρόπο έθεσε στο κατασταλτικό κυβερνητικό στόχαστρο «τα γήπεδα», όχι βέβαια αναγνωρίζοντας το ρόλο των κρατικών προβοκατόρων που δρουν μεταξύ οργανωμένων οπαδών των ομάδων, στον οποίο ρόλο αναφέρθηκε ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, αλλά ψαρεύοντας εντυπώσεις συναίνεσης στα θολά νερά στα οποία νιώθουν σαν το ψάρι τα κρατικά επιτελεία που ως υπουργός εκπροσωπεί ο κ. Χρυσοχοΐδης.

Την εντύπωση της εκμαιευμένης συναίνεσης θέλησε να υποβάλει ο  κ. Χρυσοχοΐδης και στην περίπτωση των διαδηλώσεων «για τον Κουφοντίνα», 316 στον αριθμό όπως τις μέτρησε («οι μισές από τις 632»), «ξεχνώντας» ότι κι  αυτές (όσες στην πραγματικότητα είναι) αποτελούν το όχι-απρόσμενο προϊόν της πολύμορφης κυβερνητικής αυθαιρεσίας (νομοθετικής και εκτελεστικής) στη μεταχείριση του κρατούμενου. Σε κάθε περίπτωση, οι όποιες κάθετες ηθικές, ιδεολογικές, πολιτικές διαφωνίες με τη δράση του Κουφοντίνα δεν επέτρεψαν και δεν επιτρέπουν στην κυβέρνηση την απόσπαση συναίνεσης για τη «διαχείριση» της θέσης του ως κρατούμενου, ποινικά καταδικασμένου για τις πράξεις του. Η ίδια αυτή «διαχείριση» δεν επιτρέπει στην κυβέρνηση να επικαλείται σαν κάτι «ξένο» από την ίδια και την πολιτική της τις διαδηλώσεις «για τον Κουφοντίνα». Και, τέλος, οι πολιτικές και ποινικές ιδιότητες του Κουφοντίνα δεν «αρκούν» για να αποσπαστεί η κυβερνητική μεταχείρισή του από την συνολική επίδειξη αντιλαϊκής πυγμής και από την κυβερνητική κατασταλτική κλιμάκωση που με τόση ιερή αγανάκτηση, τόση «αγάπη και συμπάθεια», αποποιήθηκε ο κ. Χρυσοχοΐδης στην κοινοβουλευτική του τοποθέτηση.

***

Δυο φορές στην τοποθέτησή του ο κ. Χρυσοχοΐδης, έκανε λόγο για την «διαγενεακή ανισότητα» που συνιστά η πανδημία για τους νέους…

Η προσπάθεια εξοβελισμού της «κλασικής» κοινωνικο-οικονομικής ισότητας από την κοινωνική συνείδηση δεν είναι πολύ πρόσφατη υπόθεση. Μέρος αυτής της προσπάθειας αποτελεί κι η εφεύρεση «ανισοτήτων» αυτού του είδους, ως υποκατάστατων της ανισότητας που συνεπάγεται η κυριαρχία των εκμεταλλευτικών παραγωγικών σχέσεων.

Ποιος θυμάται όμως την «εκλαϊκευση» της «διαγενεακής ανισότητας» από τον πρωθυπουργικό σύμβουλο που διακήρυσσε ότι «σταματάμε να παίρνουμε τα λεφτά των νέων και να τα δίνουμε στους ηλικιωμένους»…

***

Έκανε λόγο ο κ. Χρυσοχοΐδης για «παραμύθια με δράκους αστυνομικούς και καταστολές και βασανιστήρια».

Θα όφειλε, από τη θέση του, να είναι μάλλον θορυβημένος από τις λεπτομερείς καταγγελίες βασανισμών σε βάρος συλληφθέντων στο εσωτερικό της ΓΑΔΑ.

Η ελαφρότητα της σχετικής υπουργικής αποστροφής αποπνέει άρωμα συγκάλυψης όχι μόνο ενδεχόμενων βασανιστηρίων που διαπράχθηκαν, αλλά και του μηχανισμού που τα διέπραξε.

Στη θέση της εξονυχιστικής έρευνας των καταγγελιών,  οι υπουργικές αναφορές στη φήμη της χώρας (!) και στην επερχόμενη τουριστική περίοδο (!), μόνο ως χυδαιότητα μπορούν να χαρακτηριστούν.

***

Δυο διαφωτιστικά κείμενα για την κυβερνητική διαχείριση της απεργίας πείνας του Δ. Κουφοντίνα

Προτού προχωρήσω στην παράθεση των δυο κειμένων, ξεκαθαρίζω ορισμένα πράγματα:

Σχετικά με την άποψή μου για τη δράση του Δ. Κουφοντίνα, την επονομαζόμενη «ΕΟ17Ν» και την «τρομοκρατία», υπάρχει επαρκής χρόνος να «εξεταστώ» αργότερα. Δεύτερον, η εκ μέρους μου ενασχόληση με την υπόθεση της απεργίας πείνας του Δ. Κουφοντίνα, εδώ όπως κι εκεί, δεν έχει στο κέντρο της την, βεβαίως όχι ασήμαντη, ανθρωπιστική διάσταση του θέματος, αλλά πρώτα από όλα το δίκαιο και το νόμιμο του αιτήματός του, αφενός, και το προκλητικά απαράδεκτο τσαλάκωμα κάθε έννοιας νομιμότητας από την ΓΓ Αντεγκληματικής Πολιτικής ως εκπρόσωπο της κυβέρνησης, αφετέρου. Φυσικά, πέρα από το ζήτημα της νομιμότητας, πέρα και από το επικίνδυνο προηγούμενο που συνιστούν οι εν λόγω προκλητικές (προβοκατόρικες για όσους το προτιμάνε στα ελληνικά) κυβερνητικές μεθοδεύσεις, από αυτές τις ίδιες αναδεικνύεται και το ζήτημα των ευρύτερων πολιτικών κυβερνητικών στόχων που ενσωματώνονται σε αυτές σε μια εποχή που η διαχείριση των λεγόμενων κοινωνικών αυτοματισμών, των κοινωνικο-πολιτικών συμπεριφορών και των αντίστοιχων «εξαρτημένων αντανακλαστικών», ακόμα και των προσχημάτων «εσωτερικής κατανάλωσης», βρίσκεται στον πυρήνα ποικίλων αντιλαϊκών σχεδιασμών. Τρίτον, πέρα από κάθε ιδεολογική ή ιδεολογίζουσα προσέγγιση, σαφώς και από την όλη υπόθεση αναδεικνύεται το ζήτημα του λεγόμενου «κράτους δικαίου»: Δεν πρόκειται για ζήτημα ονομασίας, δεν πρόκειται για το αν είναι δυνατό να υπάρχει «κράτος δικαίου» στο έδαφος μιας άδικης κοινωνίας. Πρόκειται για την χωρίς παραχωρήσεις απλούστατη απαίτηση προς την «διοίκηση», απαίτηση που δεν περιορίζεται στην συγκεκριμένη υπόθεση, να λειτουργεί με τους όρους της «δικής της» έστω νομιμότητας και όχι σαν «σκοτεινό κέντρο».

==============================================================

Πώς η Σοφία Νικολάου οργανώνει τον καφκικό εφιάλτη του Δημήτρη Κουφοντίνα

Στις 3 Μάρτη (σημειώστε την ημερομηνία), η Σοφία Νικολάου έκανε δύο τηλεοπτικές εμφανίσεις. Το πρωί στο ΟΡΕΝ, το βράδυ στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1. Αφήνουμε στην άκρη τα γνωστά εμέσματα ενάντια στον Δημήτρη Κουφοντίνα και στεκόμαστε στο δρόμο της δικαστικής προσφυγής, που υποδείκνυε και που ήταν το τελευταίο καταφύγιο της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε καμιά δήλωση από πλευράς των δικηγόρων του Κουφοντίνα ότι σκοπεύουν να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη. Το αντίθετο: δήλωναν –και είχαν δίκιο- ότι δεν έχουν καμιά νομική δυνατότητα δικαστικής προσφυγής, διότι η αίτηση Κουφοντίνα για μεταγωγή στον Κορυδαλλό εκκρεμούσε ενώπιον της ΚΕΜ (Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών), στην οποία είχε υποβληθεί δυο φορές: μία από τον Κουφοντίνα στη γραμματεία της Φυλακής Δομοκού, στις 28.12.2020, και μία από τη συνήγορό του στις 28.2.2021.

Στον «αέρα» του ΟΡΕΝ πληροφορούν τη Νικολάου ότι η Ι. Κούρτοβικ ανακοίνωσε στο πρωινάδικο του ΑΝΤ1, ότι θα κάνει προσφυγή στο δικαστικό συμβούλιο Λαμίας. Η Νικολάου δηλώνει: «Είναι μια καλή εξέλιξη. Αυτό έπρεπε να κάνει εξαρχής. Να προσφύγει στη Δικαιοσύνη κι από εκεί και πέρα η Δικαιοσύνη να αποφασίσει εάν ο Κουφοντίνας πρέπει να επιστρέψει στον Κορυδαλλό ή όχι. Θα έπρεπε να προσφύγει εξαρχής, πριν καν αρχίσει την απεργία πείνας». Δεν παραλείπει, βέβαια, να εκφράσει το διακαή της πόθο: «Ο Κουφοντίνας θα πρέπει να σταματήσει την απεργία πείνας και να αναμένει την απόφαση της Δικαιοσύνης. Φαντάζομαι η Δικαιοσύνη θα είναι πολύ γρήγορη στη διαδικασία της».

Το βράδυ, στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1, ο Χατζηνικολάου θέτει υπόψη της Νικολάου τη δήλωση Κούρτοβικ ότι θα κάνει προσφυγή στο δικαστικό συμβούλιο Λαμίας και η Νικολάου απαντά (με τα λειψά ελληνικά της): «Αυτό έπρεπε να κάνει εξαρχής. Να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, προκειμένου, εφόσον αμφισβητεί τη νομιμότητα των ενεργειών απ’ την πλευρά της γενικής γραμματείας για το ότι βρίσκεται στον Δομοκό ο Κουφοντίνας, αυτό έπρεπε να κάνει απ’ την αρχή. Και χαίρομαι ειλικρινά που το κάνει έστω κι αυτή τη στιγμή». Και κλείνει με τον καημό της: «Απομένει, όμως, να σταματήσει ο Κουφοντίνας την απεργία πείνας».

Κανένας δεν ήξερε εκείνη τη στιγμή ότι αυτή η κυρία εξαπατούσε, όχι μόνο την υπεράσπιση Κουφοντίνα, αλλά και τους δημοσιογράφους συνομιλητές της και δι’ αυτών τον ελληνικό λαό. Γιατί είχε η ίδια φροντίσει, μια βδομάδα πρωτύτερα, να φράξει κάθε δυνατότητα δικαστικής διευθέτησης του ζητήματος!

Αυτό αποκαλύφθηκε όταν η εισαγγελέας Πρωτοδικών Λαμίας κατέθεσε την πρότασή της προς το δικαστικό συμβούλιο. Αναφέρει η εισαγγελέας στην πρότασή της:

«Τέλος, σύμφωνα με το υπ’ αριθμ. 10136-γ’/25-2-2021 έγγραφο της Γενικής Γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής προς την Εισαγγελία Πρωτοδικών Λαμίας, σε απάντηση σχετικού εγγράφου μας για την πορεία εξέτασης της υπόθεσης και του αιτήματος μεταγωγής του κρατουμένου, αναφέρεται ότι “το υποβληθέν αίτημα του κρατουμένου Δημητρίου Κουφοντίνα, έχει τεθεί όπως προβλέπεται (άρθρο 9 Ν. 2776/1999), προς εξέταση υπόψη της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών και βρίσκεται σε εκκρεμότητα. Σε κάθε περίπτωση, σχετική ληφθείσα απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών για την εν λόγω υπόθεση θα σας γνωστοποιηθεί άμεσα“».

Στις 25 Φλεβάρη, λοιπόν, όταν από την πλευρά των δικηγόρων του Κουφοντίνα δεν υπήρχε ούτε καν υπαινιγμός για δικαστική προσφυγή, η Νικολάου, με δική της πρωτοβουλία, έστειλε στην Εισαγγελία Λαμίας ένα έγγραφο (το οποίο φρόντισε να κρατήσει κρυφό), στο οποίο έλεγε, σε ελεύθερη απόδοση: «Προσέξτε: αν κάποια στιγμή σας καταθέσουν προσφυγή οι συνήγοροι του Κουφοντίνα, να ξέρετε ότι ο Κουφοντίνας δεν έχει πάρει απόρριψη από την ΚΕΜ. Η αίτησή του βρίσκεται σε εκκρεμότητα. Επομένως, βάσει του νόμου που επιτρέπει στο συμβούλιο εκτέλεσης ποινών να επιλαμβάνεται, μετά από δύο αρνήσεις, δε δικαιούστε να αποφασίσετε, διότι δεν πληρούνται οι τυπικές προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος»!

Στις 25 Φλεβάρη είχε στείλει προειδοποιητική επιστολή στην εισαγγελέα Λαμίας, φράζοντας το δρόμο σε κάθε δυνατότητα να γίνει δεκτή η προσφυγή της υπεράσπισης Κουφοντίνα, τις επόμενες μέρες έλεγε με αθώο ύφος «να προσφύγει στη Δικαιοσύνη ο Κουφοντίνας» και όταν οι δικηγόροι ανακοίνωσαν ότι θα κάνουν προσφυγή στο δικαστικό συμβούλιο Λαμίας, εξέφραζε υποκριτικά την… ειλικρινή χαρά της που οι δικηγόροι την άκουσαν και έκαναν προσφυγή. Είχε στήσει μια παγίδα και ταυτόχρονα εξαπατούσε τον Χατζηνικολάου, τον Παυλόπουλο και τους άλλους αστούς δημοσιογράφους, λέγοντάς τους ότι το δικαστήριο της Λαμίας «θα αποφασίσει εάν ο Κουφοντίνας πρέπει να επιστρέψει στον Κορυδαλλό ή όχι», ενώ η ίδια είχε φροντίσει από τις 25 Φλεβάρη, με το έγγραφό της, να προειδοποιήσει τους δικαστές της Λαμίας να μην τολμήσουν να μπουν στην ουσία της υπόθεσης, γιατί η αίτηση Κουφοντίνα εκκρεμεί ακόμα στην ΚΕΜ!

Ας σημειωθεί ότι το ίδιο έγγραφο, που στην Εισαγγελέα Λαμίας είχε αποστείλει στις 25 Φλεβάρη, στη συνήγορο του Δ. Κουφοντίνα το έστειλε στις 3 Μάρτη. Μια βδομάδα μετά! Κανονικά η προσφυγή δε θα έπρεπε να κατατεθεί, γιατί δεν είχε προδήλως καμιά τύχη, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι η συμπεριφορά της Νικολάου.

Το δικαστήριο της Λαμίας δεν είχε δεύτερη επιλογή. Η Νικολάου με το έγγραφό της είχε δέσει τα χέρια εισαγγελέα και δικαστών.

Η εισαγγελέας πρότεινε: «Ως εκ τούτου, από τα στοιχεία που προσκομίζει ο προσφεύγων σε συνδυασμό με το ως άνω υπ’ αριθμ. 10136-γ’/25-2-2021 έγγραφο της Γενικής Γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής, που επισυνάπτεται αυτεπαγγέλτως στο φάκελο της υπόθεσης, προκύπτει ότι επί του επικαλούμενου αιτήματος μεταγωγής του κρατουμένου στο Κ.Κ. Κορυδαλλού δεν εξεδόθη μέχρι την κατέθεση της υπό κρίση προσφυγής απορριπτική απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών». Κι αφού δεν εξεδόθη απορριπτική απόφαση της ΚΕΜ, ενώ ο Σωφρονιστικός Κώδικας απαιτεί να έχουν εκδοθεί δύο απορρπτικές αποφάσεις, η προσφυγή δεν μπορεί να γίνει δεκτή.

Με την πρόταση της εισαγγελέα συμφώνησε ομόφωνα και το δικαστήριο, σημειώνοντας: «Ιδίως δε από το με αριθμό πρωτοκόλλου 10136-γ’/25-2-2021 έγγραφο της Γενικής Γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής με θέμα “Υποβολή αιτήματος εξέτασης υπόθεσης του κρατούμενου Κουφοντίνα Δημητρίου“, προκύπτει ότι το υποβληθέν αίτημα του προσφεύγοντος για μεταγωγή του στο Κ.Κ. Κορυδαλλού έχει τεθεί προς εξέταση υπόψη της Κ.Ε.Μ. και βρίσκεται σε εκκρεμότητα. Ως εκ τούτου, δεν εκδόθηκε μέχρι την κατάθεση της προσφυγής απορριπτική απόφαση της Κ.Ε.Μ., και μάλιστα δύο φορές απορριπτική, όπως απαιτεί η διάταξη του άρθρου 9 παρ. 4 Σωφρονιστικού Κώδικα».

Ετσι, η προσφυγή απορρίφθηκε. Απορρίφθηκε με βάση το έγγραφο που είχε φροντίσει να στείλει η Νικολάου, προτού καν υπάρξει «μυρωδιά» προσφυγής.

Απευθυνόμαστε σε όσους και όσες ομνύουν στον «νομικό πολιτισμό», το «κράτος δικαίου», την «ισονομία» και όλα τα ηχηρά παρόμοια και τους ρωτάμε: πώς θα χαρακτηρίζατε ένα κυβερνητικό στέλεχος που στήνει τέτοιου είδους παγίδες; Πώς μπορεί ένας πολίτης (ο Κουφοντίνας είναι πολίτης της Ελληνικής Δημοκρατίας, μην το ξεχνάμε) να βρει το όποιο δίκιο του, όταν η εκτελεστική εξουσία (για να μιλήσουμε με όρους αστικής κοινωνιολογίας) τού συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο; Οταν τον στέλνει στα δικαστήρια, έχοντας φροντίσει να φράξει κάθε δρόμο εξέτασης του αιτήματός του από τα δικαστήρια, ενώ την ίδια στιγμή δεν εξετάζει την αίτηση που αυτός έχει υποβάλει;

Φέρτε στο νου σας όλη τη μεθόδευση από την αρχή. Η εκτελεστική εξουσία φτιάχνει ένα φωτογραφικό νόμο για να τον διώξει από τις αγροτικές φυλακές. Μετά παραβιάζει αυτόν τον νόμο και τον στέλνει στον Δομοκό αντί για τον Κορυδαλλό. Ο κρατούμενος πολίτης καταθέτει αίτηση ζητώντας να εφαρμοστεί ό,τι προβλέπει ο φωτογραφικός νόμος, αλλά η εκτελεστική εξουσία κλειδώνει την αίτηση σ’ ένα συρτάρι και την «ξεχνάει». Ο κρατούμενος πολίτης ζητάει να του δώσουν αντίγραφα των αποφάσεων που τον αφορούν και η εκτελεστική εξουσία αρνείται να του τα δώσει, κοροϊδεύοντάς τον αισχρά. Ο κρατούμενος πολίτης αναγκάζεται να ξεκινήσει απεργία πείνας. Η εκτελεστική εξουσία τον αγνοεί, μέχρι που μπροστά στον απεργό πείνας κρατούμενο πολίτη διαγράφεται το φάσμα του θανάτου. Τότε η εκτελεστική εξουσία του λέει να πάει στα δικαστήρια, έχοντας όμως φροντίσει στα μουλωχτά να πει στα δικαστήρια ότι δε δικαιούνται να βγάλουν απόφαση, γιατί το αίτημα του κρατούμενου βρίσκεται ακόμα στη δικαιοδοσία της εκτελεστικής εξουσίας και τα δικαστήρια δεν έχουν ακόμα δικαιοδοσία.

Αν ζούσε ο Κάφκα, ίσως έγραφε μια δεύτερη εκδοχή της «Δίκης». Ομως εδώ δε βρισκόμαστε στο πεδίο της λογοτεχνίας, βρισκόμαστε στο πεδίο της πολιτικής. Η Σοφία Νικολάου, υπό άλλες συνθήκες, θα είχε πάρει πόδι. Ομως, το γεγονός ότι κάνει αυτά που κάνει ειδικά ενάντια στον Δημήτρη Κουφοντίνα, ένα πρόσωπο που έχουν φροντίσει να το φορτίσουν ιδεολογικά και πολιτικά, έτσι που να χάνει την ιδιότητα του κρατούμενου (πολιτικού κρατούμενου για εμάς) ενός αστικού κοινοβουλευτικού καθεστώτος και να αντιμετωπίζεται ως κρατούμενος μεσαιωνικής μοναρχίας, την προστατεύει.

Ανεξάρτητα, όμως, από τις μαφιόζικου τύπου μεθοδεύσεις της Νικολάου και των εντολοδόχων της, οφείλουν όλοι να αντιληφθούν ότι, μετά και τη σημερινή απόφαση της προέδρου του ΣτΕ, όλη η νομικίστικη θολούρα διαλύθηκε και τα πράγματα είναι πλέον πεντακάθαρα: η αίτηση του Κουφοντίνα για μεταγωγή του στον Κορυδαλλό είναι αποκλειστικά αρμοδιότητας της ΚΕΜ. Κανενός δικαστηρίου, ποινικού ή διοικητικού.

Η ΚΕΜ πρέπει να συγκληθεί άμεσα και να συζητήσει την αίτηση που έχει υποβάλει ο Δ. Κουφοντίνας από τις 28.12.2020 (και την έχει επανυποβάλει η συνήγορός του στις 28.2.2021). Κι επειδή η Νικολάου δε συγκαλεί την ΚΕΜ, όπως έχει υποχρέωση (70 μέρες πέρασαν από την υποβολή της αίτησης, 61 μέρες απεργία πείνας συμπλήρωσε ο Δημήτρης Κουφοντίνας), επειδή ούτε ο κουμπάρος της προτίθεται να κάνει κάτι (αυτό δα έλειπε), οφείλει να πάρει την πρωτοβουλία το τρίτο μέλος της ΚΕΜ, η επόπτρια των φυλακών Κορυδαλλού, αντεισαγγελέας Εφετών Πειραιά Καλλιόπη Νταγιάντα, όπως ήδη την καλούν με δημόσια επιστολή τους δεκάδες δικηγόροι και νομικοί.

πηγή

*

Επιστολή δικηγόρων προς την Εισαγγελέα της ΚΕΜ: Ζητήστε σήμερα κιόλας σύγκληση της ΚΕΜ για την αίτηση Κουφοντίνα

Δικηγόροι και νομικοί απευθύνουν δημόσια επιστολή προς την αντεισαγγελέα Εφετών Πειραιά και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών κ. Καλλιόπη Νταγιάντα, ζητώντας της να λάβει την πρωτοβουλία άμεσης σύγκλησης της ΚΕΜ, αφού η πρόεδρός της Σοφία Νικολάου ολιγωρεί, για την εξέταση του αιτήματος μεταγωγής Κουφοντίνα στον Κορυδαλλό.

Την επιστολή υπογράφουν 36 δικηγόροι και νομικοί, ενώ η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται.

Ακολουθεί η δημόσια επιστολή των δικηγόρων και νομικών:

Π Ρ Ο Σ

Την κ. Καλλιόπη Νταγιάντα του Χρήστου, Αντιεισαγγελέα Εφετών Πειραιώς, επόπτη του συγκροτήματος – καταστήματος κράτησης Κορυδαλλού, ως τακτικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Δικηγόρων και Νομικών σχετικά με την υπόθεση Κουφοντίνα.

1. Με την υπ’ αριθμ. πρωτοκόλλου 22575/18-2-2020 Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) του Υπουργού Δικαιοσύνης και του Υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη, που έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο (ΑΔΑ 696546ΝΤΛΒ-Χ11), συγκροτήθηκε η τριμελής Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών του άρθρου 9 νόμου του Σωφρονιστικού Κώδικα (ν. 2776/1999), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με το άρθρο 1 παρ. 1 Ν. 4760/2020 (ΦΕΚ Α 247/11-12-2020) και ορίστηκαν ως τακτικά μέλη αυτής α) η κ. Σοφία Νικολάου, Γενική Γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής ως πρόεδρός της, β) εσείς υπό τις ανωτέρω ιδιότητές σας και γ) ο δικηγόρος κ. Παναγιώτου Θεόδωρος.

2. Όπως είναι πανελληνίως γνωστό, ο κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται σήμερα στην 61η ημέρα απεργίας πείνας, νοσηλευόμενος υπό κράτηση στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας, ζητώντας τη μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού και διαμαρτυρόμενος για την παράνομη μεταγωγή του από τις αγροτικές φυλακές Κασσαβέτειας, όπου εξέτιε την ποινή του τα τελευταία τρία χρόνια, έως τις 21/12/2020, όχι στον Κορυδαλλό, αλλά στις κλειστές φυλακές Δομοκού, κατά παράβαση του άρθρου 3 Ν. 4760/2020, σύμφωνα με το οποίο: «Κρατούμενος ο οποίος από τον χρόνο μετάβασής του σε αγροτικές φυλακές ή στην Κ.Α.Υ.Φ. απωλέσει τις προϋποθέσεις χορήγησης άδειας ή εκλείψει ο λόγος χορήγησής της ή υποπέσει σε πειθαρχικό παράπτωμα ή ασκηθεί σε βάρος του ποινική δίωξη για αξιόποινη πράξη σε βαθμό πλημμελήματος που ενέχει πράξεις βίας ή απειλής βίας κατά προσώπων και πραγμάτων ή κακουργήματος ή διαδικασία εκτέλεσης ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης ή έκδοσης σε τρίτη χώρα, επαναμετάγεται στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθη».

Η παραπάνω μεταγωγή στον Δομικό αποφασίστηκε με την υπ’ αριθμ. 18159 οικ/21-12-20020 απόφαση μεταγωγής της Γενικής Γραμματέως Αντεγκληματικής Πολιτικής, η οποία φέρεται, σύμφωνα με πολύ μεταγενέστερες δηλώσεις της κ. Νικολάου, ότι εγκρίθηκε από την Κ.Ε.Μ. στις 4/1/2021, πλην όμως δεν έχει κοινοποιηθεί μέχρι σήμερα το κείμενο και το σκεπτικό της απόφασης αυτής, παρά μόνο μία σφραγίδα με υπογραφές, η οποία επιβεβαιώνει την λήψη της απόφασης αυτής.

3. Ήδη από τις 28/12/2020 ο Δημήτρης Κουφοντίνας υπέβαλε αυτοπροσώπως στην Γραμματεία του Καταστήματος Κράτησης Δομοκού αίτηση μεταγωγής στον Κορυδαλλό, η οποία, σύμφωνα με δηλώσεις της συνηγόρου του, διαβιβάστηκε στις 11/1/2021 στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Παρότι η αίτηση αυτή απευθύνεται στην Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών, η τελευταία δεν έχει ακόμα επιληφθεί, παρά το γεγονός ότι εξαιτίας της ολιγωρίας αυτής, η συνήγορος του, δύο μήνες μετά (28/2/2021), επανυπέβαλε την αίτηση στην Κ.Ε.Μ.

Όμως η πρόεδρος της Κ.Ε.Μ. και Γενική Γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής κ. Νικολάου, αντί να συγκαλέσει ως όφειλε την Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών το συντομότερο δυνατό από τον χρόνο κατά τον οποίο κατέστη γνωστή η κατάθεση της παραπάνω αίτησης ή να εκδώσει με την διαδικασία κατεπείγοντος του άρθρου 9 παρ. 3 Ν. 2776/1999, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει απόφαση επί αυτής (όπως ακριβώς είχε κάνει επικαλούμενη κατεπείγοντες λόγους στις 21/12/2020), ολιγωρεί και παραλείπει να συγκαλέσει την Κ.Ε.Μ., παρά το γεγονός ότι, όπως προαναφέρθηκε, ο Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 8/1/2021, αρνούμενος ρητά και με επανειλημμένες δηλώσεις του, όπως είναι γνωστό και όπως αποτελεί δικαίωμα του άλλωστε, την αναγκαστική σίτιση και συνεπώς η ζωή του τίθεται σε άμεσο κίνδυνο.

Αντί αυτών, δεκάδες κυβερνητικά στελέχη, προεξαρχούσης της κ. Νικολάου, με καθημερινές δηλώσεις τους στα ΜΜΕ εμφανίζουν τον Κουφοντίνα ως δήθεν αιτούντα προνομιακή μεταχείριση, ως εκβιαστή, πλέον φυσικά των γνωστών διαχρονικών χαρακτηρισμών του.

Επιπλέον, τις τελευταίες δέκα ημέρες προκαλούν δημοσίως τους συνηγόρους υπεράσπισης του Δημήτρη Κουφοντίνα να προσφύγουν στα δικαστήρια, παρά το γεγονός, ότι όπως πολύ καλά γνωρίζουν, αρμόδιοι για να διατάξουν τη μεταγωγή του στον Κορυδαλλό είναι αποκλειστικά και μόνο, όπως προβλέπεται από το άρθρο 9 παρ. 3 ν. 2776/1999 υπό συνθήκες κατεπείγουσας διαδικασίας:

α) Ο Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, στον οποίο έχουν περιέλθει οι σχετικές αρμοδιότητες του Υπουργού Δικαιοσύνης και ενώπιον του οποίου εκκρεμεί ήδη από 2/3/2021 αίτηση της συνηγόρου του Δ. Κουφοντίνα, αλλά δεν έχει επιληφθεί.

β) Η ίδια η Γ.Γ. κ. Νικολάου.

γ) Και βεβαίως η Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών, η οποία και είναι επιφορτισμένη με το καθήκον της απόφασης έγκρισης των παραπάνω πράξεων, αλλά και γενικότερα με την αρμοδιότητα παραγγελίας των μεταγωγών και ρύθμισης κάθε σχετικού με αυτές θέματος (άρθρο 9 παρ. 2 ν. 2776/1999)..

4. Η υποστηριζόμενη δυστυχώς από τα Μ.Μ.Ε. προσπάθεια της κ. Νικολάου και άλλων κυβερνητικών στελεχών να μεταθέσουν τις ευθύνες στους συνηγόρους του Κουφοντίνα και στα δικαστήρια, ενώ γνωρίζουν ότι όλα αυτά είναι αναρμόδια, έχει ως σκοπό την αποποίηση των πολιτικών ευθυνών της Κυβέρνησης, η οποία και επέλεξε να αυθαιρετήσει σε βάρος του Δημήτρη Κουφοντίνα παραβιάζοντας τον νόμο, που εκείνη είχε ψηφίσει, ενώ παράλληλα επιφορτίζει τους συνηγόρους του Κουφοντίνα με το ηθικό βάρος ένδικων μέσων και βοηθημάτων, εν γνώσει τους πολλές φορές ότι αυτά θα απορριφθούν ως απαράδεκτα, όπως και καθημερινά τις τελευταίες ημέρες συμβαίνει.

Η υπεράσπιση του Δημήτρη Κουφοντίνα μετέρχεται αναγκαστικά όλα τα παραπάνω, για να αποσείσει τη μομφή αυτή και να αφαιρέσει τα προσχήματα. Και τελικά αποδεικνύεται ότι η θέση την οποία εξαρχής είχε διατυπώσει, ότι αρμόδια για την μεταγωγή του Δημήτρη Κουφοντίνα είναι η Κ.Ε.Μ. και η κ. Σοφία Νικολάου, είναι ορθή.

Αυτό τουλάχιστον επιβεβαιώνεται καθημερινά από όλες τις αποφάσεις των δικαστηρίων, οι οποίες βεβαίως δεν απορρίπτουν το αίτημα κατ’ ουσίαν, όπως μερίδα των ΜΜΕ σκόπιμα και με σκοπό διαστρέβλωσης προβάλλει, αλλά ως απαράδεκτο ελλείψει αρμοδιότητας.

Έτσι, όπως γνωρίζετε, έχουν απορριφθεί ήδη, χωρίς να εξεταστεί η ουσία τους, τα αιτήματα:

α) Διακοπής ποινής του Κουφοντίνα από το Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λαμίας (Κ.Ποιν.Δ 557),

β) Μεταγωγής του Κουφοντίνα από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λαμίας (δικαστήριο εκτέλεσης ποινών, βούλευμα 32/2021)

Οχι βεβαίως ως ουσία αβάσιμο, αλλά με το ορθό σκεπτικό ότι η αίτηση είναι απαράδεκτη, δεδομένου ότι δεν έχουν προηγηθεί, όπως απαιτείται από το άρθρο 9 παρ. 4 ν. 2776/1999 όπως προστέθηκε με το άρθρο 1 παρ. 2 ν. 4274/2014, δύο συνεχόμενες απορριπτικές αποφάσεις της ΚΕΜ.

Πώς όμως θα ήταν δυνατόν να έχουν προηγηθεί δύο συνεχόμενες απορριπτικές αποφάσεις της Κ.Ε.Μ., όταν σε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των δύο μηνών δεν έχει εξεταστεί ούτε η μία;

Αλλωστε από το ίδιο βούλευμα 32/2021 του Δικαστηρίου Εκτέλεσης ποινών αποκαλύπτεται ότι την ώρα που η κ. Νικολάου προέτρεπε δημόσια τους συνηγόρους του Κουφοντίνα να τρέχουν στα δικαστήρια, ενημέρωνε «εσωτερικά» την Εισαγγελία Πρωτοδικών Λαμίας ότι η υπόθεση εκκρεμεί στην ΚΕΜ (έγγραφο 10136-γ/25.2.2021), συμβάλλοντας στην ανάδειξη ότι στερούνται ακόμα αρμοδιότητας να κρίνουν. Και δεν μένει πιά καμμία αμφιβολία για το ενσυνείδητο της προσπάθειάς της να εξωθήσει τους συνηγόρους του σε ένδικα βοηθήματα που ήξερε ότι θα απορριφθούν για τυπικούς λόγους με σκοπό την απαλλαγή της κυβέρνησης από τις ευθύνες της.

γ) Προσωρινής διαταγής αναστολής της υπ’ αριθμ. 18159 οικ/21-12-20020 απόφασης μεταγωγής της Γενικής Γραμματέως Αντεγκληματικής Πολιτικής στο Συμβούλιο της Επικρατείας, του οποίου επελήφθη η ίδια η πρόεδρος του, λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας, καθόσον ο έλεγχος της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων που σχετίζονται με ζητήματα σωφρονιστικού δικαίου διέπεται από τον Σωφρονιστικό Κώδικα και ασκείται από τα εκεί προβλεπόμενα διοικητικά όργανα και δικαστήρια.

5. Απομένει λοιπόν ως μόνη διέξοδος η εξέταση του αιτήματος του Δημήτρη Κουφοντίνα από την ΚΕΜ, τη σύγκληση της οποίας η πρόεδρός της ολιγωρεί και παραλείπει.

Όπως σας είναι γνωστό, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (ν. 2690/1999), που διέπουν τον τρόπο λειτουργίας όλων των συλλογικών διοικητικών οργάνων και ιδίως το άρθρο 14 παρ. 7 αυτού, η σύγκληση του συλλογικού οργάνου προς συνεδρίαση είναι υποχρεωτική εάν το 1/3 τουλάχιστον του συνόλου των τακτικών μελών του το ζητήσει εγγράφως από τον πρόεδρο, προσδιορίζοντας και το προς συζήτηση θέμα.

Συνεπώς, τα συλλογικά διοικητικά όργανα δεν συγκαλούνται μόνο από τον πρόεδρο, αλλά και από το 1/3 των μελών τους, όταν τούτο ζητηθεί εγγράφως.

Η Κ.Ε.Μ. αποτελεί τριμελές Συλλογικό Διοικητικό Όργανο και συνεπώς έχετε την αρμοδιότητα και το δικαίωμα να ζητήσετε εγγράφως την σύγκλησή του, αφού είστε ένα από τα τρία μέλη και συνεπώς πληροίτε την προϋπόθεση του 1/3.

Και έχουμε την απαίτηση να το πράξετε και την επίγνωση ότι δεν σας ζητάμε τίποτα έξω και πάνω από τα όρια των νομίμων αρμοδιοτήτων σας.

Όχι διότι προσβλέπουμε σε οποιαδήποτε εύνοια προς τον κρατούμενο από την απόφαση της ΚΕΜ. Είναι γνωστό, ότι τα δύο λοιπά μέλη της συνδέονται με σχέση οιονεί συγγένειας μεταξύ τους, δεδομένου ότι έχει γραφτεί δημόσια, χωρίς να διαψευστεί, ότι ο κ. Παναγιώτου είναι κουμπάρος της κ. Νικολάου και την έχει παντρέψει, ενώ η κ. Νικολάου, όπως προαναφέρθηκε και είναι γνωστό, καθημερινά επιδίδεται σε δηλώσεις και χαρακτηρισμούς δυσμενείς για τον Κουφοντίνα στα ΜΜΕ, πράγμα το οποίο έρχεται σεπλήρη αντίθεση με την αρχή της αμεροληψίας των διοικητικών οργάνων (άρθρου 7 Ν. 2690/1999) και θα ήταν το ελάχιστο που θα αξιώναμε, όταν συγκληθεί η ΚΕΜ, η ίδια να απόσχει από την συμμετοχή και την ψηφοφορία για τη λήψη απόφασης, ως ελάχιστη ένδειξη ευαισθησίας και τήρησης των νόμων.

Εσείς όμως, που η ιδιότητα υπό την οποία κατέστητε μέλος της Κ.Ε.Μ. αποτελεί θεσμική εγγύηση, λόγω της εμπεριστατωμένης ενασχόλησής σας με το αντικείμενο του Σωφρονιστικού Δικαίου και την εποπτεία του μεγαλύτερου καταστήματος κράτησης της χώρας, έχετε την υποχρέωση να δράσετε άμεσα, αποκαθιστώντας τουλάχιστον την διοικητική αυθαιρεσία της παράλειψης οφειλόμενης ενέργειας (σύγκλησης της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών) και να το ζητήσετε σήμερα κιόλας, προκειμένου να εξεταστεί η αίτηση μεταγωγής του Δημήτρη Κουφοντίνα, να αποκατασταθεί η κυβερνητική αυθαιρεσία σε βάρος του και να σωθεί η ζωή του.

Ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του, παρακαλούμε αναλάβετε και εσείς τις δικές σας.

Αθήνα, 9/3/2021

Δικηγόροι και νομικοί

πηγή

«Εποπτευόμενοι Σταθμοί»: Στη γειτονιά, στο σχολείο, στο στρατό, στη δουλειά…

Υποτίθεται πως «η ζωή είναι ωραία». Ισχύει για όλους αυτό ή μήπως για πολλούς η ζωή εξισώνεται με αγγαρεία, με τιμωρία, για τη διατήρηση της οποίας πρέπει μάλιστα να μοχθούν καθημερινά, και για την οποία τιμωρία προορίζονταν πριν καν υπάρξουν; Ξέρετε, η φτώχια, οι κληρονομημένες κοινωνικές συνθήκες, ο άνθρωπος που ορίζει την ιστορία του αλλά σε συνθήκες που δεν τις επιλέγει αλλά τις βρίσκει δοσμένες και όλα αυτά. Η ζωή βέβαια διαθέτει ήλιο, νερό, αέρα, θάλασσα, γη κι επομένως έχει όλες τις δυνατότητες να είναι ωραία. Δε φτάνει όμως που, παρ’ όλα αυτά, το βιολογικό γεγονός της ζωής από μόνο του σε καμιά περίπτωση δεν εγγυάται ότι θα είναι και πράγματι ωραία η ζωή, έρχεται αμέσως στη συνέχεια η εκμεταλλευτική κοινωνία στην ολότητα των σχέσεών της να εγγυηθεί το ιστορικά συσσωρευμένο της αίσχος της κι όποιου τ’ αρέσει. Κι εντός αυτού του αίσχους, υπό τους όρους του, δεν υπάρχουν βέβαια περιθώρια επιλογής, παρά μόνο είτε προσαρμογής είτε φυγής κι ούτε καν. Στο κουτί της Πανδώρας δε μένει παρά η γνώση της αναγκαιότητας.

*****

Ίσως αρκετοί δεν θυμούνται ότι  στα μέσα στης δεκαετίας του 1980 , τότε  που είχε κυκλοφορήσει το τραγούδι τών Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα που εμφανίζεται στη συνέχεια της ανάρτησης, αυτό που επικρατούσε γύρω από τα ναρκωτικά, την ηρωίνη, την «πρέζα» και τα συναφή, ήταν η αντίληψη ότι ο ναρκωμανής είναι άτομο τελειωμένο, χωρίς ελπίδα και δυνατότητα για γλυτωμό, μια αντίληψη καλλιεργούμενη και επιτεινόμενη κι από την πότε σκανδαλιστική, πότε δακρύβρεχτη, πότε φρικιαστική, πότε ηθικολογική προσέγγιση του θέματος από τον Τύπο της εποχής εντός των ορίων των χαραγμένων από τις συντεταγμένες: κοινωνική υστερία –  αστυνομικού τύπου αντιμετώπιση – μυθοποίηση, γοητεία και «φιλελευθερισμός» – αποσιώπηση…

…Καθοριστικός παράγοντας που συνέβαλε έμπρακτα στην ανατροπή αυτής της αντίληψης σχετικά με την ανυπαρξία δυνατοτήτων απαλλαγής από την εξάρτηση, ήταν η εμφάνιση  τα ίδια εκείνα χρόνια των πρώτων θεραπευτικών κοινοτήτων, της «Ιθάκης» πρώτα κι ύστερα των άλλων κοινοτήτων του ΚΕΘΕΑ, του «18 Άνω» στο ΨΝΑ κλπ, που έφεραν μια νέα φιλοσοφία γύρω από το αντικείμενό τους:

Αν η εξάρτηση είναι «ασθένεια» που χρειάζεται θεραπεία, πάντως δεν είναι «ασθένεια» ανίατη. Η εξάλειψη της σωματικής εξάρτησης δεν συνιστά από μόνη της απαλλαγή από την εξάρτηση γενικά, και πρακτικά παραμένει ανολοκλήρωτη εφόσον δεν έχει οικοδομηθεί μια προσωπική στάση οχυρωμένη απέναντι στα κοινωνικά ερεθίσματα ή τους κοινωνικούς παράγοντες που χειραγωγούν την ατομική συμπεριφορά επιβάλλοντάς της τη «μοναδική» επιλογή ανάμεσα σε μια άνευ όρων προσαρμογή, από τη μια, και μια αυτοκαταστροφική ψευδαίσθηση φυγής, από την άλλη.  Έτσι λοιπόν παύει κι η αντιμετώπιση της «ασθένειας» με ιατρικο-φαρμακευτικούς όρους και στη θέση τους την πρώτιστη σημασία αποκτούν όροι κοινωνικοί και προσωπικοί: τόσο σε ό,τι αφορά τους λόγους υποταγής του ατόμου στην εξάρτηση, όσο συνακόλουθα και σε ό,τι αφορά την απαλλαγή του από αυτήν.

Αυτή είναι μια περιγραφή -με δικά μου λόγια βασισμένα στον τρόπο που την κατανοώ- της φιλοσοφίας των θεραπευτικών κοινοτήτων. Και μάλλον δεν είναι παράξενο που η κριτική την οποία δέχονται από διάφορες πλευρές οι θεραπευτικές κοινότητες -άσχεται από το αβάσιμο ή το βάσιμο επιμέρους πλευρών και αιτιάσεων- στοχεύει κατά βάση στον πυρήνα αυτής της φιλοσοφίας. Γιατί εφόσον η εξάρτηση από τα «ναρκωτικά» αντιμετωπίζεται σαν επιβολή του κοινωνικού «αυθορμητισμού», σε μια ορισμένη μορφή του, πάνω στην προσωπικότητα των ατόμων, και εφόσον η θεραπεία ταυτίζεται με την οικοδόμηση προσωπικοτήτων ικανών να ανθίστανται σε αυτόν τον κοινωνικό «αυθορμητισμό», στην εσωτερίκευση των όρων του και στον καθορισμό των συμπεριφορών τους από αυτούς, τότε μέσω της θεραπείας προκύπτει ένα κοινωνικό αποτέλεσμα που συγκρουόμενο με τον κοινωνικό «αυθορμητισμό» θέτει σε διακινδύνευση ή τουλάχστον σε αμφισβήτηση τους γενεσιουργούς του παράγοντες τους οποίους αυτός ο ίδιος «αυθορμητισμός» διασφαλίζει. Και που -ας μου επιτραπεί- δεν είναι άλλοι από τους παράγοντες  που ορίζουν διαχρονικά και διιστορικά την εκμεταλλευτική κοινωνία. Η οποία, εκτός του μηχανισμού των οικονομικών σχέσεων εκμετάλλευσης, διαρθρώνεται σε έναν σχηματισμό που «αγκαλιάζει» (πνίγει) ολόπλευρα το σύστημα των ανθρώπινων σχέσεων ως τις μικρές τους λεπτομέρειες. Σε έναν σχηματισμό εμφανιζόμενο στην ατομική συνείδηση με την οφειλόμενη υποχρέωση υποταγής και προσαρμογής, στην πίσω όψη της οποίας βρίσκεται  η εναλλακτική της «φυγής», της περιθωριοποίησης, της αυτοκαταστροφής.

Από μια άποψη λοιπόν, από την «οριστική» άποψη, πίσω από το «δικαίωμα του ατόμου στην αυτοκαταστροφή» κρύβεται το δικαίωμα της εκμεταλλευτικής κοινωνικής εξουσίας να οδηγεί στην αυτοκαταστροφή του το «απροσάρμοστο», το ανυπότακτο άτομο.

***

Υπάρχουν, βέβαια, άτομα που κατάφεραν να πολεμήσουν και να νικήσουν την εξάρτηση μέσα από φαινομενικά διαφορετικούς δρόμους. Δεν θα επερχόταν όμως αυτό το αποτέλεσμα, πιστεύω, αν η προσωπική τους πάλη δεν είχε την ίδια κατεύθυνση, αν δεν κατευθυνόταν προς την οικοδόμηση μιας προσωπικής στάσης ανθεκτικής απέναντι στις εκφράσεις των κοινωνικών σχέσεων τις προορισμένες είτε με τη μια είτε με την άλλη μορφή να καταρρακώνουν ακατάπαυστα τους ανθρώπινους πόθους. Δεν θα επερχόταν, με άλλα λόγια, αυτό το αποτέλεσμα, όπως πιστεύω,  αν οι ατομικοί τους δρόμοι δεν κινούνταν στην ίδια φιλοσοφική αντίληψη την οποία υπηρετούν με κοινωνικά οργανωμένη μορφή οι θεραπευτικές κοινότητες.

***

Ύστερα από τα παραπάνω, δεν πρέπει νομίζω να παραξενεύει το γεγονός ότι διαχρονικά η κρατική πολιτική τηρεί μια κατεύθυνση που κεντρικό στόχο έχει είτε την παράκαμψη είτε τον παραμερισμό αυτής της θεραπευτικής φιλοσοφίας και αντίληψης. Και εφόσον επί της ουσίας αυτή η φιλοσοφία και αντίληψη είναι η μόνη θεραπευτική, είναι επόμενο ο «κεντρικός στόχος» να συνίσταται στην παράκαμψη είτε τον παραμερισμό κάθε θεραπευτικής αντίληψης και φιλοσοφίας.

Η ίδια η ίδρυση των θεραπευτικών κοινοτήτων δεν υπήρξε προϊόν κρατικής βούλησης ή κυβερνητικής πολιτικής. Ως τότε άλλωστε μοναδικές μορφές εκδήλωσης αυτής της βούλησης και πολιτικής ήταν από τη μια ο «κοινωνικός αυτοματισμός» κι από την άλλη η κατασταλτική καταδίωξη των εξαρτημένων καθορισμένη κι αυτή η τελευταία από τους όρους σχηματισμού και διάρθρωσης του κρατικού μηχανισμού κατά την ιστορική του διαδρομή από τα «βάθη» των δεκαετιών μέχρι και την πιο πρόσφατη περίοδο.  Και τρίτη, βέβαια, μορφή εκδήλωσης η ιδεολογική χρησιμοποίηση του όλου ζητήματος ως μέσου χειραγώγησης κοινωνικών και πολιτικών σχέσεων και θέσεων: Καλός ο «κοινωνικός αυτοματισμός» κι από μόνος του, πόσο μάλλον εφόσον μπορεί να καταστεί και χειραγωγήσιμος.

Το ότι λοιπόν, εν μέσω κρατικής «απουσίας» από το ζήτημα της απεξάρτησης και κάτω από ορισμένες σχετικά πρόσκαιρες και σχετικά ευνοϊκές πολιτικές συνθήκες, και κάτω επίσης από το βάρος των πρώτων θετικών αποτελεσμάτων της λειτουργίας τους, το αστικό κράτος αναγκάστηκε να αποδεχθεί και να θεσμοθετήσει ορισμένες μορφές στήριξης εκ μέρους του των θεραπευτικών κοινοτήτων, εν τούτοις δεν το εμπόδισε και δεν το εμποδίζει ως και σήμερα να προωθεί μέτρα οικονομικής και «θεσμικής» υποβάθμισης των κοινοτήτων, του ρόλου τους και, ίσως το κυριότερο, της θεραπευτικής τους αντίληψης. Δεν το εμποδίζει να προωθεί μέτρα «αποκοινωνικοποίησης» και ιατρικοποίησης στην αντιμετώπιση του ζητήματος της εξάρτησης, δεν το εμποδίζει να προωθεί μέτρα ενταγμένα στο δόγμα της εξάρτησης ως «χρόνιας» (και υπονοείται: ανίατης) «νόσου» που χαρακτηρίζεται μάλιστα και «αυτοπροκαλούμενη» προκειμένου να απομονωθεί το άτομο και οι επιλογές του από τις κοινωνικές συνθήκες που τα ορίζουν. Δεν το εμποδίζει να επαγγέλλεται αντί της θεραπείας την συντήρηση της εξάρτησης, να καταδικάζει «δια βίου» σε αυτήν τους εξαρτημένους και ταυτόχρονα εκματαλλευόμενο την δεινή θέση τους να «νομιμοποιεί» την -ουσιαστικά αποσυνδεμένη από κάθε πολιτική και και από κάθε προοπτική απεξάρτησης και θεραπείας- τακτική χορήγηση υποκατάστατων που είναι ισχυρά εξαρτησιογόνα από μόνα τους, και τέλος σήμερα να εξαγγέλει υπό τον τύπο της «διαβούλευσης» τη δημιουργία «εποπτευόμενων σταθμών» χρήσης των ουσιών, που κυκλοφορούν στην πιάτσα, από τους «πιστοποιημένους» τοξικομανείς για την προστασία δήθεν της υγείας τους και στην πραγματικότητα για την θεσμοθέτηση και επιβολή υπό όρους «τάξης και ασφάλειας», υπό όρους «εποπτείας», μιας μόνιμης κοινωνικής συνθήκης όπως αυτή που περιγράφει ο -μόνο φαινομενικά υπερβολικός- τίτλος της ανάρτησης.

Άλλωστε πολιτικοί και οικονομικοί στόχοι συμπίπτουν: Από τη μια μεριά, η επιβολή συνθηκών συνεχούς ελέγχου, εγκλωβισμού, ψυχικού αποπροσανατολισμού και εξουθένωσης των δυνητικά «επικίνδυνων» . Κι από την άλλη μεριά, η εξασφάλιση μιας μόνιμης πολυάριθμης και ισόβιας πελατείας είτε στις  «νόμιμες» μονοπωλιακές επιχειρήσεις που εμπορεύονται τα φαρμακευτικά τους υποκατάστατα είτε στις «παράνομες» που εμπορεύονται τα ναρκωτικά τους στις πιάτσες των εξαρτημένων και των «εποπτευόμενων σταθμών».

Οι όροι της θεραπείας στη γενικότητά τους είναι για το αστικό κράτος όροι διακινδύνευσης των κοινωνικών σχέσεων που είναι ταγμένο να διασφαλίζει. Για τα κάθε λογής μονοπώλια της φαρμακοβιομηχανίας η θεραπεία  (από οποιαδήποτε νόσο) σημαίνει τέλος της κερδοφορίας τους, ενώ η αναγόρευση της κάθε νόσου σε ανίατη σημαίνει συσσωρευόμενο και ανασυσσωρευόμενο κεφάλαιο, «αειφόρο ανάπτυξη».

(Τα παραπάνω αποτελούν σκέψεις με αφορμή το ειδησεογραφικό ρεπορτάζ του Ριζοσπάστη. Κλικ στο λινκ).

 

«Δημοκρατική Συσπείρωση»: Να κλείσουν τώρα η Αμυγδαλέζα και όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών!

Για την πολύμηνη φυλάκιση χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, μέσα σε κυριολεκτικά άθλιες συνθήκες, χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα, για το μόνο λόγο ότι δεν διαθέτουν νομιμοποιητικά έγγραφα, καταγγέλλει για μιαν ακόμη φορά την κυβέρνηση η «Δημοκρατική Συσπείρωση».

Ο πρόσφατος θάνατος του νεαρού κρατούμενου μετανάστη Μοχάμεντ Ασφάκ στο στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας, που έχει προκαλέσει τη δικαιολογημένη οργή και την απεργία πείνας των συγκρατουμένων του, ήταν το αναμενόμενο τραγικό αποτέλεσμα των ελεεινών συνθηκών διαβίωσης και της άγριας κακομεταχείρισης των μεταναστών που επικρατούν σε αυτό, όπως και στα άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης, της απουσίας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της πλήρους αδιαφορίας για την ανθρώπινη ζωή. Πρόκειται για ένα ακόμη έγκλημα στο βωμό της αντιμεταναστευτικής πολιτικής κυβέρνησης και ΕΕ.

Η «Δημοκρατική Συσπείρωση» απαιτεί:
Να κλείσουν τώρα όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών στη χώρα μας.
Να δημιουργηθούν ανοικτά κέντρα φιλοξενίας μεταναστών και προσφύγων, με αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, με πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και νομική αρωγή, με σεβασμό όλων των δικαιωμάτων τους.
Να χορηγηθεί άσυλο ή επικουρική διεθνής προστασία στους πρόσφυγες που διώκονται από αντιδραστικά καθεστώτα, στα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων.
Να νομιμοποιηθούν όσοι μετανάστες ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, πρωτίστως αυτοί που έχουν αναπτύξει ιδιαίτερους βιοτικούς δεσμούς με τη χώρα.
Να χορηγηθούν ταξιδιωτικά έγγραφα σε όσους επιθυμούν να μεταβούν σε άλλες χώρες της ΕΕ, με μη εφαρμογή και κατάργηση του Κανονισμού του Δουβλίνου και της Συνθήκης Σένγκεν.

πηγή

Από την βιομηχανία ποινικοποίησης των εργατικών αγώνων

Καταδίκες σε φυλάκιση αγωνιστών της εργατικής τάξης, απεργών, στελεχών του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, 2013-2014:

1. Πέτρος Πουντίδης, 5 μήνες φυλακή με αναστολή
2. Παύλος Πουντίδης, 5 μήνες φυλακή με αναστολή
3. Σωτήρης Ζαριανόπουλος, 6 μήνες φυλακή με αναστολή
4. Άννα Ανανιάδου, 6 μήνες φυλακή με αναστολή
5. Γιώργος Σιφωνιός, 23 μήνες φυλακή με αναστολή
6. Νάσος Παυλάκης, 23 μήνες φυλακή με αναστολή
7. Νίκος Χαροκόπος, 23 μήνες φυλακή με αναστολή
8. 22 ακόμα χαλυβουργοί, 21 μήνες φυλακή με αναστολή
9. Άκης Αντωνίου, 12 μήνες φυλακή με αναστολή
10. Πέτρος Πουντίδης, 12 μήνες φυλακή με αναστολή (δεύτερη ποινή φυλάκισης)
11. Σοφία Καλαντίδου, 5 μήνες φυλακή με αναστολή
12. Βαγγέλης Δεληολάνης, 5 μήνες φυλακή με αναστολή

Μπάμπης Αγγουράκης, 1951-2014. Χτυπημένος από τα ΜΑΤ σε πορεία του ΠΑΜΕ, 5 Μάη 2014

πηγή: LeninReloaded

Μενίδι: Η ΔΕΗ έκοψε το ρεύμα σε κοντέινερ στο στρατόπεδο Καποτά

Ο καταυλισμός των σεισμοπαθών στο στρατόπεδο Καποτά

Με τη συνοδεία τριών διμοιριών των ΜΑΤ, συνεργεία της ΔΕΗ, έκοψαν το ρεύμα στα κοντέινερ των σεισμοπαθών στο στρατόπεδο Καποτά, με το πρόσχημα των ληξιπρόθεσμων οφειλών, σε μια ακόμη κίνηση που στοχεύει στην απομάκρυνση όσοι είναι αναγκασμένοι να μένουν στα κοντέινερ στο στρατόπεδο.

Στις αντιδράσεις των κατοίκων, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι άνεργοι, οι δυνάμεις των ΜΑΤ, απάντησαν με επίθεση με χημικά, ενώ προχώρησαν και σε αρκετές προσαγωγές.

Ήδη τα συνεργεία της ΔΕΗ, έκοψαν το ρεύμα σε 200 κοντέινερ, ενώ την Πέμπτη, θα επανέλθουν για να συνεχίσουν.

Αυτή την στιγμή 3.500 άτομα, μένουν στα κοντέινερ. Πρόκειται κυρίως για σεισμοπαθείς που είδαν τα σπίτια τους να κρίνονται ακατάλληλα, στο σεισμό του 1999. Παράλληλα, στον καταυλισμό κατέφυγαν και οικογένειες που βρέθηκαν στο δρόμο.

Όπως καταγγέλλει η Λαϊκή Επιτροπή Μενιδίου, τα συνεργεία της ΔΕΗ, έκοψαν αδιακρίτως το ρεύμα σε κοντέινερ που στοιβάζονται πολύτεκνες οικογένειες, αλλά και σε ασθενείς που έχουν ανάγκη μηχανικής υποστήριξης.

Παράλληλα, η Λαϊκή Επιτροπή Μενιδίου, το Παράρτημα Μενιδίου του Συνδικάτου Οικοδόμων και οι κομμουνιστές δημοτικοί σύμβουλοι του Μενιδίου εκλεγμένοι με τη Λαϊκή Συσπείρωση, πραγματοποιούν παράσταση διαμαρτυρίας στον Δήμαρχο, ζητώντας την σύγκληση έκτακτου Δημοτικού Συμβουλίου για το ζήτημα.

902

Ένα ντοκιμαντέρ για το ιστορικό του ζητήματος μπορείτε να δείτε εδώ

Δεν είναι τυχαίο ή μεμονωμένο περιστατικό

Πηγή: Σωματείο Σερβιτόρων-Μαγείρων

Τα αφεντικά μαζί με τους μπράβους τους εκβιάζουν, τρομοκρατούν, μέχρι και δολοφονούν στα κάτεργα του επισιτισμού!

Με αφορμή την δολοφονία του 28 χρονου, που συνόδευε φίλη του που διεκδικούσε δεδουλευμένα από την επιχείρηση, από το αφεντικό και τον μπράβο του εστιατόριου της οδού Γερανίου 44, αποφασίσαμε να συγκεντρωθούμε χτες το βράδυ στην συμβολή των οδών Αγ. Κωνσταντίνου και Γερανίου. Με την στήριξη και αρκετών αλληλέγγυων απλώσαμε πανό, πετάξαμε τρικάκια και φωνάχτηκαν αρκετά συνθήματα σαν μια πρώτη αντίδραση απέναντι στο γεγονός.

via βαθύ κόκκινο

Να σταματήσει αμέσως η απέλαση των 4 εργατών Γής της Ν.Μανωλάδας που πυροβολήθηκαν από τους μπράβους της Βαγγελάτος ΑΕ

Εργάτης γης στη Μανωλάδα, τραυματισμένος από τις
σφαίρες των μπράβων της εργοδοσίας

Είναι συγκλονιστική η καταγγελία της Κίνησης «ενωμένοι ενάντια στον Ρατσισμό και τη Φασιστική απειλή». Μας λέει ότι μετανάστες της Ν. Μανωλάδας που παραλίγο να βρεθούν νεκροί πυροβολημένοι από μπράβους των αφεντικών τους, τώρα αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να απελαθούν.
Παραθέτουμε την καταγγελία
Να σταματήσει αμέσως η απέλαση των 4 εργατών Γής της Ν.Μανωλάδας που πυροβολήθηκαν από τους μπράβους της Βαγγελάτος ΑΕ.
Τέσσερις εργάτες Γής που πυροβολήθηκαν από τους μπράβους της Βαγγελάτος ΑΕ το περασμένο Απρίλη όταν ζήτησαν να πάρουν τα μεροκάματα που τους χρωστούσαν βρίσκονται σε διαδικασία απέλασης!
Πρόκειται για τους Σουδάν Ρόε στο Α.Τ. Καρδίτσας, Αγκούρ Μία στο ΑΤ Παγκρατίου, Πόλας Μπεφάρι και Μίτου Μπούϊα στο ΑΤ Σκάλας Λακωνίας. Συνελήφθησαν σε ελέγχους της Αστυνομίας όπου διαπιστώθηκε ότι δεν είχαν χαρτιά!
Τα θύματα της πρωτοφανούς ρατσιστικής εργοδοτικής δολοφονικής επίθεσης χωρίστηκαν σε δύο κατηγορίες. Η πρώτη , όσοι κυριολεκτικά βρέθηκαν τραυματισμένοι από σκάγια μετά την επίθεση. Η δεύτερη, όσοι ήταν παρόντες αλλά τυχεροί για να μην φάνε τα σκάγια. Η πρώτη κατηγορία των τριανταπέντε εργατών πήρε βεβαίωση αίτησης άδειας παραμονής για λόγου δημοσίου συμφέροντος και η δεύτερη των εκατό δεκαεννέα τίποτα απολύτως!
Απαιτούμε να σταματήσει άμεσα η απέλαση των τεσσάρων και να δοθούν άδειες παραμονής σε όλους τους εργάτες Γης εδώ και τώρα.
Ζητάμε την άμεση τοποθέτηση του υπουργού Δημόσιας Τάξης Ν.Δένδια.

Πηγή: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ via οικοδόμος

Ηλεία: Συνέλαβαν κατοίκους γιατί δεν θέλουν σκουπιδότοπο στα χωριά τους

Στη σύλληψη τριών κατοίκων των Μακρισίων προχώρησαν οι αστυνομικές αρχές οι οποίοι και κρατούνται στην Αστυνομική Διεύθυνση Ηλείας ύστερα από μήνυση που κατέθεσε ο Δήμαρχος Πύργου. Οι συλληφθέντες μαζί με άλλους κατοίκους των χωριών Μακρισίας και Αλφειούσας εμπόδισαν συνεργείο να εισέλθει στο χώρο, που ο Δήμος Πύργου προορίζει για σκουπιδότοπο στην περιοχή Λίμνες, προκειμένου να πραγματοποιήσουν εργασίες τοποθέτησης δερματοποιητή. Εδώ και ένα μήνα οι κάτοικοι βρίσκονται σε επιφυλακή για να μην επιτρέψουν σε κανένα απορριμματοφόρο να εναποθέσει σκουπίδια, αλλά και να αποτρέψουν την μεταφορά του δερματοποιητή.

Η Τομεακή Επιτροπή Ηλείας του ΚΚΕ καταγγέλλει την επιχείρηση τρομοκράτησης των κατοίκων των Μακρισίων και συνολικά του Ηλειακού λαού και τονίζει:

«Εδώ και χρόνια έχει προειδοποιήσει το ΚΚΕ, ότι τα αντιλαϊκά μέτρα και η βάρβαρη πολιτική θα πηγαίνουν χέρι χέρι με την αντίδραση του κράτους, την τρομοκρατία, τον περιορισμό δικαιωμάτων και ελευθεριών, έστω και αυτά που έχουν κατακτηθεί με αγώνες στα περιορισμένα πλαίσια του αστικού συστήματος.

Καταγγέλλουμε κάθε προσπάθεια χτυπήματος και ποινικοποίησης των αγώνων του λαϊκού κινήματος.

Καλούμε τους κατοίκους της περιοχής και το λαό του νομού μας να βγάλουν συμπεράσματα και από αυτή την απαράδεκτη ενέργεια. Να ξεπεράσουν αυταπάτες ότι υπάρχει ελπίδα να βρεθούν εύκολες λύσεις απέναντι σε ένα αντίπαλο που, αν του αφήσουμε περιθώρια, προετοιμάζεται με κάθε τρόπο, ακόμη και με ακραίες εκφράσεις καταστολής να χτυπήσει το κίνημα».

902