Ο Μητσοτάκης και η απορία της τσουκνίδας

Θυμήθηκα ένα παραμυθάκι που μου έλεγε η μεγάλη μορφή των γραμμάτων Έλλη Αλεξίου, στις ευχάριστες και διδακτικές κουβέντες μας. Το έγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης και το αγάπησε η γυναίκα του Γαλάτεια, αδελφή της Έλλης Αλεξίου.

«… Μια μέρα οι τσουκνίδες ρώτησαν την τριανταφυλλιά: «Κυρά Τριανταφυλλιά, δεν μας μαθαίνεις κι εμάς το μυστικό; Πώς φτιάχνεις το τριαντάφυλλο»; Και η τριανταφυλλιά αποκρίθηκε: «Πολύ απλό είναι το μυστικό μου, αδελφές μου τσουκνίδες, ολάκερο τον χειμώνα δουλεύω με υπομονή, με εμπιστοσύνη, με αγάπη το χώμα, κι ένα μονάχα έχω στο νου μου, το τριαντάφυλλο. Με δέρνουν οι βροχές, με συρομαδούν οι άνεμοι, με πλακώνουν τα χιόνια, μα εγώ έχω ένα μονάχα στο νου μου, το τριαντάφυλλο. Αυτό είναι το μυστικό μου, αδελφές μου τσουκνίδες…».

*

Το θυμήθηκα κι εγώ αυτό το παραμυθάκι, που μας αφηγήθηκε τις προάλλες η Εύα Νικολαΐδου, καθώς πληροφορήθηκα την «απορία» του Μητσοτάκη: «τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο σήμερα να είναι κομμουνιστής  … πώς μπορείς να υπερασπίζεσαι μια ιδεολογία,  η οποία χρεοκόπησε αποδεδειγμένα, η ίδια  η ιστορία τη χρεοκόπησε».

Δεν είναι βέβαια παράξενο στην εποχή της τσουκνίδας να ρωτούν οι τσουκνίδες την τριανταφυλλιά γιατί επιμένει να ’ναι τριανταφυλλιά, παρ’ όλο που τη δέρνουν οι βροχές, τη συρομαδούν οι άνεμοι, την πλακώνουν τα χιόνια.

Οι τσουκνίδες κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Δεν μπορούν να καταλάβουν τις τριανταφυλλιές που επιμένουν ν’ ανθίζουν στην εποχή της τσουκνίδας. Κάθε τριαντάφυλλο που ξεπηδά μέσα στην ομοιομορφία τους  και την ακυρώνει, τους προκαλεί ανησυχαστική απορία. Φαντάζονται την εποχή τους σαν το τέλος της ιστορίας. Ονειρεύονται ότι η εποχή τους, η εποχή της τσουκνίδας θα κρατήσει για πάντα.

*

Κατά τ’ άλλα, ναι, από το προσκήνιο της ιστορίας χάθηκαν όσα είχαν κερδηθεί με το αίμα των προηγούμενων γενεών, όσα οι επόμενες και οι μεθεπόμενες γενιές είχαν πια μάθει να θεωρούν αυτονόητα. Κι αμέσως την ίδια στιγμή η ιστορία ξανάφερε στο προσκήνιο την αναγκαιότητά τους με διπλή και τριπλή ένταση.  

Και στη βάση αυτής της αναγκαιότητας το ζήτημα δεν είναι καν ιδεολογικό. Είναι απλώς ότι οι άνθρωποι που σ’ όλη τους τη ζωή καλλιεργούν τα τριαντάφυλλα, τα χάνουν απ’ τα χέρια τους με αντάλλαγμα ένα μάτσο τσουκνίδες. Οι σφετεριστές του μόχθου τους επιφυλάσσουν για τους εαυτούς τους έναν ιδιωτικό κόσμο από  ρόδα, ανίκανοι συνάμα να αναγνωρίσουν την αξία τους, τα ρόδα χάνουν την οσμή τους στα δικά τους τα χέρια, και πνίγουν τους ανθρώπους του μόχθου στις τσουκνίδες. Δεν είναι ζήτημα ιδεολογίας. Είναι ζήτημα πραγματικότητας.

Με δυο λόγια: η ιστορία δεν τέλειωσε. Η ιστορία ξανάρχισε.

Ο Οδηγητής

Πάνε κάπου 40 χρόνια από τότε που, λίγο με το «θράσος» του αρχάριου και λίγο-πολύ ή εντελώς αβίαστα, «σκάρωσα» – να το πω έτσι – μια μελοποίηση του Οδηγητή, του ποιήματος του Κώστα Βάρναλη από το «Φως που Καίει». Βέβαια κατά πάσα πιθανότητα, μάλλον, εκείνο τον καιρό είχε ήδη κυκλοφορήσει η εξαιρετική μελοποίηση πέντε στροφών του ποιήματος από τον Χρήστο Λεοντή, την οποία ωστόσο αγνοούσα. Και ίσως κατά κάποιο τρόπο καλύτερα, διαφορετικά δεν θα καταπιανόμουν με «κάτι που υπάρχει». Τη μελοποίηση λοιπόν εκείνη, που αφορά ολόκληρο το ποίημα, μπορείτε να την ακούσετε σε μια φρέκια «οικιακή» ηχογράφηση.

Δεν είμ’ εγώ σπορά της Τύχης, / ο πλαστουργός της νιας ζωής. / Εγώ ’μαι τέκνο της Ανάγκης / κι ώριμο τέκνο της Οργής.

Δεν κατεβαίνω από τα νέφη, / γιατί δε μ’ έστειλε κανείς / Πατέρας, τάχα παρηγόρια / για σένα, σκλάβε, που πονείς.

Ουράνιες δύναμες, αγγέλοι, / κρίνα, πουλιά και ψαλμουδιές— / τίποτα! Εμένα παραστέκουν / οι θυμωμένες σας καρδιές.

Εγώ του καραβιού γοργόνα / στ’ ορθόπλωρο καράβι μπρος. / Απάνω μου σπάνε φουρτούνες / κι άγριος ενάντια μου καιρός.

Μέσα στο νου και στην καρδιά μου / αιώνων φουντώσανε ντροπές / και την παλάμη μου αρματώνουν / με φλογισμένες αστραπές.

Ένας δεν είμαι, μα χιλιάδες! / Όχι μονάχα οι ζωντανοί— / κι οι πεθαμένοι μ’ ακλουθάνε / σε μιαν αράδα σκοτεινή.

Μα κι όσοι αγέννητοι, χιλιάδες / άπλαστοι ακόμα με βλογούν / κι όλοι ακουμπάνε τα σπαθιά τους / απάνω μου και τα λυγούν.

Δε δίνω λέξες παρηγόρια, / δίνω μαχαίρι σ’ ολουνούς·/ καθώς το μπήγω μες στο χώμα / γίνεται φως, γίνεται νους.

Άκου, πώς παίρνουν οι αγέρες / χιλιάδων χρόνων τη φωνή! / Μέσα στο λόγο το δικό μου / όλ’ η ανθρωπότητα πονεί.

Ω! πώς τον παίρνουν οι αγέρες / και πώς φωνάζουνε μετά / άβυσσοι μαύροι, τάφοι μαύροι, / ποτάμια γαίματα πηχτά!

Όθε περνά, γκρεμίζει κάτου / σαν το βοριά, σαν το νοτιά / όλα τα φονικά ρηγάτα / θεμελιωμένα στην ψευτιά.

Κι ένα στυλώνει κι ανασταίνει, / το ’να βασίλειο της Δουλειάς, / (Ειρήνη! Ειρήνη!) το βασίλειο / της Πανανθρώπινης Φιλιάς.

Καλή ανάσταση με τα όλα της

Τι να πιούμε, αυτή η μάχη κρατά πολύ

Τι να πιούμε γι’ αυτή τη νίκη;

Στην κόκκινη πλατεία στέκει ο Βίκτορ Χάρα

Στην κόκκινη πλατεία στέκει ο Λουίς Κορβαλάν

Για την ίδια υπόθεση μ’ εμάς τσουγκράνε τα ποτήρια

Θα πιούμε για τον Βίκτορ Χάρα και τον Λουίς Κορβαλάν

Κι ύστερα θα μας χρειαστεί η δουλειά ρε φίλε

Η δουλειά που δίνει καρπούς

Απαιτεί δύναμη και μας κάνει δυνατούς

Για την υπόθεσή μας που προχωρά

Για την αλληλεγγύη μας

Έτσι θα πολεμήσουμε για την καινούργια μας νίκη

Θα πολεμήσουμε για τον κόσμο μας

Στις κόκκινες πλατείες ο λαός τραγουδά

Για την υπόθεσή μας που ακολουθεί την τροχιά της

Την επανάσταση κανείς δεν την σταματά

Was wollen wir trinken, dieser Kampf war lang

Was wollen wir trinken auf diesen Sieg?

Was wollen wir trinken, dieser Kampf war lang

Was wollen wir trinken auf diesen Sieg?

Am roten Platz steht Corvalan

Auf unsere Sache stößt er mit uns an

Wir trinken auf Luis Corvalan

Am roten Platz steht Corvalan

Auf unsere Sache stößt er mit uns an

Wir trinken auf Luis Corvalan

Dann wieder die Arbeit, braucht uns alle Mann

Dann wieder die Arbeit, die sich lohnt

Dann wieder die Arbeit, braucht uns alle Mann

Dann wieder die Arbeit, die sich lohnt

Sie fordert Kraft, sie macht uns stark,

Für unsere Sache, daß die weitergeht

Für unsere Solidarität

Sie fordert Kraft, sie macht uns stark,

Für unsere Sache, daß die weitergeht

Für unsere Solidarität

So wollen wir kämpfen für den nächsten Sieg

So wollen wir kämpfen für unsere Welt

So wollen wir kämpfen für den nächsten Sieg

So wollen wir kämpfen für unsere Welt

Auf roten Plätzen singt das Volk

Von unserer Sache, die nimmt ihren Lauf

Die Revolution hält keiner auf

Auf roten Plätzen singt das Volk

Von unserer Sache, die nimmt ihren Lauf

Die Revolution hält keiner auf

με λίγα λόγια…

ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

Ούτε καν συζήτηση στην Ολομέλεια για το έγκλημα στα Τέμπη – To ΚΚΕ μετέφερε τη φωνή των διαδηλώσεων

Την ίδια ώρα που ο ελληνικός λαός απαιτεί απαντήσεις και πλήρη απόδοση ευθυνών για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη που στέρησε τη ζωή σε 57 αδικοχαμένους ανθρώπους, είναι ενδεικτικό ότι το Ευρωκοινοβούλιο και οι πολιτικές του ομάδες προκλητικά απέρριψαν τη διεξαγωγή συζήτησης στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο. Με παρέμβασή της η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ μέσω της διαδικασίας ομιλιών ενός λεπτού με θέμα επιλογής των ευρωβουλευτών, η φωνή των διαδηλωτών ακούστηκε στο Κοινοβούλιο της συνένοχης για το έγκλημα ΕΕ.

Στην παρέμβασή του ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Λευτέρης Νικολάου – Αλαβάνος τόνισε τα εξής:

«Στην Ελλάδα ζούμε τη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών, προδιαγεγραμμένο έγκλημα με 57 νεκρούς. Εκατοντάδες χιλιάδες λαού και νεολαίας, με απεργίες και διαδηλώσεις απαιτούν να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα, να τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι.  

Δεν ήταν ούτε «ανθρώπινο λάθος» ούτε «κακιά στιγμή». Ήταν αποτέλεσμα της  ευρωενωσιακής στρατηγικής της απελευθέρωσης των μεταφορών, του τεμαχισμού και της παράδοσής τους σε μονοπωλιακούς ομίλους, με μειωμένο προσωπικό χωρίς ασφάλεια δικτύου. 

Αυτή η ευρωενωσιακή στρατηγική κόστισε 636 θύματα μόνο το 2021, στην ΕΕ όπου μόλις το 13% του κεντρικού δικτύου καλύπτεται από συστήματα τηλεδιοίκησης. Σύμφωνα με έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου, που μόνο το ΚΚΕ καταψήφισε, προκλητικά δικαιολογούνται οι όμιλοι για τη μη εφαρμογή συστημάτων ασφαλείας, εάν αυτό βλάπτει την κερδοφορία τους.

Αυτό είναι το Ευρωκοινοβούλιο που απέρριψε ακόμα και συζήτηση στην Ολομέλεια για τα Τέμπη. Αυτή την ΕΕ θέλουν «πραγματογνώμονα» τα ελληνικά αστικά κόμματα, που κυβερνούν υλοποιώντας την επικίνδυνη στρατηγική της.

Το δίλημμα για την εργατική τάξη και τα παιδιά της είναι: Νέα θύματα και απώλειες για το κέρδος ή οργανωμένη πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας; Η απάντηση δίνεται με νέα απεργία στις 16 Μάρτη, για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα!».

902.gr

τραγούδια

Πάνω δεξιά στο μπλογκ έχει προστεθεί μια νέα σελίδα με τον τίτλο: ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Τραγούδια που προστίθενται και αφαιρούνται, τραγούδια που μπορεί ν’ αλλάζουν μορφή, συγκεντρωμένα εκεί «χωρίς απολογία για την ποιότητα της ηχογράφησης, το επίπεδο της εκτέλεσης και της ερμηνείας και το εν γένει δημιουργικό θράσος που τα χαρακτηρίζει…»

Η μουσική και οι στίχοι είναι δικοί μου, εκτός αν υπάρχει σχετική διευκρίνιση, όπως για παράδειγμα – διευκρινίζεται – στη μοναχική διασκευή που ακολουθεί.

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε, επισκεφθείτε μας.

7μηνη κράτηση «Ινδιάνου»: Αστυνομικό φιάσκο ή επιχείρηση συγκάλυψης;

Το ερώτημα του τίτλου αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα ύστερα και από τη δημοσίευση οπτικού υλικού με άγνωστο «κύριο» (βλέπε εδώ κι εδώ), ο οποίος εμφανίζεται να προκαλεί την επίθεση των ΜΑΤ στους φοιτητές στη χθεσινή κινητοποίηση στο ΑΠΘ, ενώ ο ίδιος απομακρύνεται και κατόπιν κυκλοφορεί τριγύρω άνετος…

Έχουμε και λέμε λοιπόν: Επιτέλους Έπεσε αυλαία στη δικαστική περιπέτεια του 30χρονου αποκαλούμενου «Ινδιάνου», ο οποίος είχε παραμείνει προσωρινά κρατούμενος επί επτά μήνες για την απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος αστυνομικού στις 9 Μαρτίου 2021 στα επεισόδια στην Νέα Σμύρνη.

Το παραπάνω γεγονός, ωστόσο, δεν αναιρεί ορισμένα ερωτήματα που υπήρχαν ήδη από τη στιγμή της σύλληψής του και στη διάρκεια της «κατά λάθος» 7μηνης κράτησής του.

Έτσι για παράδειγμα, κι ένα «γυμνό μάτι» θα μπορούσε αμέσως να ξεχωρίσει ότι ο «Ινδιάνος» διαφέρει ακόμα και σωματικά από τον τύπο που, όπως εμφανίζεται σε βίντεο που κυκλοφορεί, άρπαξε τον αστυνομικό από το μηχανάκι, πυροδοτώντας τα επεισόδια και την κατοπινή αστυνομική κραυγή «πάμε να τους σκοτώσουμε» (τους διαδηλωτές)…

Κι ας πούμε ότι αυτό έχει να κάνει με κάποια επιδίωξη της αστυνομίας να «ξεπλύνει τη ντροπή» εμφανίζοντας κάποιον «ένοχο», ακόμα κι αν αυτός είναι αθώος, και κρατώντας τον 7 μήνες στο κελί…

Κοιτώντας όμως λίγο πιο προσεκτικά το βίντεο του περιστατικού, το ζήτημα αποκτά μια ακόμα διάσταση.

Βλέπουμε λοιπόν 10 μηχανάκια της αστυνομίας να μπαίνουν στην πλατεία, να σκάνε οι κρότου-λάμψης στη μεριά της πλατείας, και μετά την δεύτερη λάμψη καθώς οι καπνοί αραιώνουν και το πλήθος απομακρύνεται από το σημείο, διακρίνεται ένας τύπος που παραμένει εκεί ατάραχος και παίρνει ήδη φόρα, ενώ το πρώτο μηχανάκι δεν έχει καλά-καλά σταματήσει στη γωνία και τα υπόλοιπα 9 μηχανάκια είναι ακόμα εν κινήσει…

Γράφτηκε κάπου, εκείνες τις μέρες, ότι μάλλον θα ήταν «κάποιος θαρραλέος». Και σίγουρα δεν πρόκειται για αμφισβήτηση του θάρρους του, απλά η ετοιμότητα και η «εκτέλεση» της όλης δράσης προδίδουν περισσότερο προετοιμασία παρά θάρρος και μάλλον «ραντεβού στη γωνία» παρά αυθόρμητη ενέργεια.

Η παραπάνω περιγραφή, ενός ανθρώπου που κατευθύνεται στο στόχο του προτού ακόμα ο στόχος φτάσει στο «σημείο συνάντησης», είναι πιο καθαρή μετά το πρώτο λεπτό του βίντεο όπου το περιστατικό φαίνεται σε αργή κίνηση. Φυσικά, αν τα πράγματα έχουν έτσι όπως φαίνονται, τότε το όλο περιστατικό μόνο με κάποια «ενδοσυνεννόηση» μεταξύ των δυο «πλευρών» μπορεί να εξηγηθεί.

Μήπως λοιπόν η άδικη και «εν ψυχρώ» 7μηνη κράτηση του «Ινδιάνου» υποκρύπτει κάτι παραπάνω από ένα απλό «φιάσκο»; Μήπως υποκρύπτει και μια απόπειρα συγκάλυψης μεθοδεύσεων της ίδιας κατηγορίας με το επίκαιρο οπτικό υλικό για το οποίο γίνεται λόγος στην αρχή της ανάρτησης;

ΥΓ Για το αλατοπίπερο της υπόθεσης, μπορεί κανείς να προσέξει και την ενδυματολογική ομοιότητα του ατόμου που κατευθύνεται βιαστικά προς τη δουλειά του στο 13΄΄, προσπερνώντας τους δικυκλιστές αστυνομικούς την ώρα που στις γραμμές τους σημαίνει συναγερμός. Άραγε πρόκειται για το κοινό ραντεβού στη γωνία της πλατείας; Σε κάθε περίπτωση πάντως, το ζήτημα δεν βρίσκεται καν στο συγκεκριμένο άτομο σε τελική ανάλυση. Το ζήτημα βρίσκεται στο ερώτημα των ευθυνών για όλα αυτά.

Όμορφο βίντεο Μπάιντεν για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας. Bonus video: Δάκρυα Μπάιντεν για την ειρήνη.

Πραγματική εμπειρία να βλέπεις πώς συζητάνε μεταξύ τους «αυτοί». Εν προκειμένω ο πρόεδρος των ΗΠΑ τα λέει με τα φιλαράκια του στο κλαμπ με τον τίτλο «Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων». Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία πυροδοτήθηκε και στο όνομα του «δικαιώματος» της «ανεξάρτητης» Ουκρανίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. (Τι κι αν στην πραγματικότητα βέβαια το ζήτημα δεν αφορά το «δικαίωμα της Ουκρανίας», αλλά το δικαίωμα του ΝΑΤΟ να επεκταθεί κι άλλο ή όχι προς τα ανατολικά, και την πολιτική του επιλογή να διατηρεί το ζήτημα ανοιχτό).

US respected Ukraine sovereignty pic.twitter.com/yBP5gEuqyb

— Carl Zha (@CarlZha) March 19, 2022

Ωστόσο θα ήμασταν άδικοι αν δεν προσθέταμε και την ακόλουθη απόδειξη της βαθιάς προσήλωσης του Μπάιντεν (βλ. των ΗΠΑ) στην υπόθεση της ειρήνης, της ελευθερίας και γενικώς της «σωστής πλευράς της Ιστορίας».

Biden’s idea of “freedom.” pic.twitter.com/kbdCcjYlSm

— redfish (@redfishstream) March 17, 2022

Η δική τους και η δική μας πλευρά

Αυτοί που 30 χρόνια τώρα αιματοκυλούν τους λαούς, αυτοί που από τον 1^ο «πόλεμο του Κόλπου» υποδαυλίζουν πολέμους και επιβάλλουν το «δίκαιο» των βομβαρδιστικών και των κανονιοφόρων τους, αυτοί που με τόνους βομβών διαμέλισαν τη Γιουγκοσλαβία για ν’ αλλάξουν τα σύνορα στα Βαλκάνια και την Ευρώπη, αυτοί που επί 20 χρόνια βομβάρδιζαν αμάχους στο Αφγανιστάν, αυτοί που πέρασαν το λαό του Ιράκ από τη φωτιά και το σίδερο, αυτοί που κατέστρεψαν τη Λιβύη, αυτοί που ευθύνονται για τις εκατόμβες των θυμάτων στη Συρία, αυτοί που οργάνωσαν το αιματηρό πραξικόπημα στην Ουκρανία κι έφτασαν να καίνε ζωντανούς τους ανθρώπους στην Οδησσό, τώρα αυτοπαινεύονται ότι είναι στη «σωστή πλευρά της ιστορίας».

Τη δική τους «πλευρά της ιστορίας» την έχουν γράψει όλες αυτές τις δεκαετίες που ανεμπόδιστα ισοπεδώνουν και καταστρέφουν κράτη, χώρες και λαούς έχοντας μετατρέψει ολόκληρο τον πλανήτη Γη σε πεδίο βολής, σε κατοικία τρομοκρατημένων ανθρώπων, τις θάλασσες σε υγρό τάφο δεκάδων χιλιάδων προσφύγων από τα εκατομμύρια των ξεριζωμένων που τρέχουν από τόπο σε τόπο με μια τσάντα στο χέρι για να γλυτώσουν από τους πολέμους τους και την οικονομική καταλήστευση των χωρών τους.

Τη δική τους πλευρά της ιστορίας την γράφουν όλες αυτές τις δεκαετίες που ποδοπατούν τους λαούς των χωρών τους, που συνθλίβουν τους εργαζόμενους στη μέγγενη της καπιταλιστικής τους ανάπτυξης και των καπιταλιστικών τους κρίσεων, που οδηγούν όλο και μεγαλύτερες μάζες λαού στα όρια και κάτω από τα όρια της φτώχειας, της πείνας, της παγωνιάς, για να ξεχειλίζουν με εκατομμύρια και δισεκατομμύρια ευρώ, λίρες, δολάρια τα ταμεία των δικών τους «ολιγαρχών».

Τώρα που, όπως όλα δείχνουν, η εποχή που μοίραζαν μόνοι τους τον κόσμο τελείωσε, τώρα που η εποχή των αιματοβαμμένων ιμπεριαλιστικών τους περιπάτων πέρασε ανεπιστρεπτί, τώρα που η εποχή αυτή δίνει τη θέση της σε μια εποχή σύγκρουσης ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων, τώρα που οι «ολιγάρχες» των «άλλων» διεκδικούν τα «δικά τους» μερίδια στη μοιρασιά των οικοπέδων, τώρα τούτοι εδώ κάνουν λόγο για τη δική τους «πλευρά της ιστορίας» και μας προστάζουν να ταχτούμε  κι εμείς με το μέρος τους.

Μας προστάζουν και μας καλούν να θυσιάσουμε τις ζωές μας και τα όνειρά μας, τις  ζωές και τα όνειρα των παιδιών μας, μας καλούν να επιστρατεύσουμε το παρόν και το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας και των αγέννητων ακόμα  παιδιών στο μεγάλο τους «όραμα» της επικράτησης των δικών τους «ολιγαρχών» ενάντια  στους «ολιγάρχες» των άλλων, μας προστάζουν και μας καλούν να στρατευτούμε με το μέρος τους και με τη δική τους «πλευρά της ιστορίας» στους νέους «ολιγαρχικούς» πολέμους που σχεδιάζουν και υλοποιούν για να πνίξουν την εργαζόμενη ανθρωπότητα, για να τροφοδοτούν με τη ζωή της και με το θάνατό της τις μηχανές της κερδοφορίας τους.

Την δική τους «πλευρά της ιστορίας» την ξέρουμε κι από την «ειρήνη» τους. Δεν περιμένουμε τον πόλεμό τους για να τη μάθουμε.

Η δική μας πλευρά της ιστορίας είναι αντιμέτωπη με τη δική τους πλευρά, είναι αντιμέτωπη με τους πολέμους των «ολιγαρχών», αντιμέτωπη με τους ιμπεριαλιστικούς τους πολέμους, αντιμέτωπη με την εξουσία των μονοπωλίων, συμμαχικών ή εμπόλεμων, αντιμέτωπη με τον Προκρούστη της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

556.060 τεστ για να πούνε… διπλή μάσκα; Άντε, και του χρόνου τριπλή!

Υπάρχει κάποια πραγματική, ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στην ανακοίνωση 9.284 κρουσμάτων μετά από 95.147 τεστ τη Δευτέρα και στην ανακοίνωση 21.657 κρουσμάτων μετά από 556.060 τεστ την Τρίτη;

Σχεδόν εξαπλάσια τεστ έδωσαν έναν υπερδιπλάσιο αριθμό κρουσμάτων, και το μόνο «δίδαγμα» θα μπορούσε να είναι η αξία των διαγνωστικών ελέγχων, αν τα τεστ δεν ήταν εργαλείο για την ανακοίνωση «αριθμών», αλλά εργαλείο περιορισμού της εξάπλωσης της πανδημίας.

Το ερώτημα είναι, όμως, για ποιο λόγο η κυβέρνηση αξιοποιεί τον αυξημένο αριθμό τεστ, άρα και διαπιστωμένων κρουσμάτων, όχι σαν μέσο που θα επιτρέψει σε περισσότερους ανθρώπους να προφυλάξουν τους γύρω τους από τη μετάδοση του κορωνοϊού, αλλά σαν επικοινωνιακό εργαλείο πρόκλησης πανικού…

Για ποιο λόγο ο Πλεύρης, από τη θέση του υπουργού υγείας, να… προαναγγέλει «πάνω από 15.000 κρούσματα σήμερα», για ποιο λόγο να συναντά κανείς το μεσημέρι ανθρώπους ανάστατους από τις υπουργικές προαναγγελίες του αριθμού των κρουσμάτων, τη στιγμή που η προαναγγελθείσα «έκρηξη κρουσμάτων» δεν είναι παρά η εκ των προτέρων γνωστή συνέπεια μιας «έκρηξης εργαστηριακών τεστ», η μαθηματικά βέβαιη συνέπεια του εξαπλασιασμού των τεστ μεταξύ Δευτέρας και Τρίτης…

Τα 95.147 τεστ της Κυριακής προς Δευτέρα είχαν ποσοστό θετικότητας 9,76% και τα 556.060 τεστ της Δευτέρας προς Τρίτη είχαν ποσοστό θετικότητας 3,89%… Αν υποθέσουμε ότι στο σύνολο των περίπου 10.000.000 του πληθυσμού υπάρχει ένα ποσοστό θετικότητας 2% (λέω εγώ αυθαίρετα, ενώ οι αρμόδιοι επιστήμονες σίγουρα είναι σε θέση να προσεγγίσουν με αρκετή ακρίβεια αυτό το ποσοστό), τότε αυτή τη στιγμή στο σύνολο του πληθυσμού τα κρούσματα δεν είναι ούτε τα 9.284 της Δευτέρας ούτε τα 21.657 της Τρίτης, αλλά είναι ούτε λίγο ούτε πολύ 200.000.

Το κυριότερο πρόβλημα δεν είναι ότι δεν ξέρουμε τον «αριθμό». Αυτός στην πραγματικότητα είναι γνωστός έστω και κατά προσέγγιση και τέλος πάντων σίγουρα μπορεί να προκύψει από μια ανάλυση του ποσοστού θετικότητας των διαγνωστικών τεστ. Το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρουμε ατομικά το καθένα, ότι δεν υπάρχει η υποδομή για να το ξέρουμε, και ότι – κι αν το ξέραμε – δεν υπάρχει στοιχειώδης υποδομή στήριξης των ανθρώπων που πρέπει να απομονωθούν 10 μέρες αφήνοντας σύξυλες τις δουλειές τους και τις υποχρεώσεις τους.

Η κυβερνητική αξιοποίηση του αυξημένου αριθμού των τεστ σαν εργαλείο πρόκλησης πανικού είναι μια ακόμη όψη της ίδια πολιτικής, που άλλοτε εκφράζεται με τον απατηλό εφησυχασμό για το «τελευταίο μίλι προς την ελευθερία», άλλοτε με τους υψωμένους τόνους (!!) για τη δήθεν «έλλειψη ενδείξεων» σχετικά με την αυξημένη θνησιμότητα της διασωλήνωσης εκτός ΜΕΘ, άλλοτε με τον ευτελισμό του εμβολιασμού σε μέσο διαχωρισμού, και πάντοτε με στόχο την ενίσχυση των κερδών και της εξουσίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου κι όχι τον περιορισμό και την εξάλειψη της πανδημίας.

Τις προάλλες ο Μητσοτάκης έβαζε τις φωνές για την «έλλειψη ενδείξεων» σχετικά με την εκτός ΜΕΘ διασωλήνωση, προκειμένου να μη διαταραχτεί η μακαριότητα των κερδοσκόπων του «πολέμου κατά της πανδημίας».

Σήμερα ο Πλεύρης βγήκε να προαναγγείλει «πάνω από 15.000 κρούσματα», μήπως και πειστούμε πως για όσα ζούμε σχεδόν δυο χρόνια τώρα, δεν φταίει η στρατηγική του κεφαλαίου με την οποία εγκληματικά ευθυγραμμίζεται η κυβέρνηση, αλλά πως φταίει που τόσον καιρό φοράμε μονή μάσκα κι όχι διπλή.-

ΕΕΣ: ΑΠO ΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚEΣ ΛΑΘΡΟΧΕΙΡIΕΣ ΣΤΗ ΝΟΣΗΡH ΡΥΠΑΡOΤΗΤΑ

Στους μαζικούς φορείς, όπως η Εταιρία Ελλήνων Σκηνοθετών, είναι αυτονόητη η εμφάνιση διαφορετικών απόψεων, αντιπαραθέσεων που σε τελική ανάλυση έχουν πολιτικό περιεχόμενο, ακόμα και κάθετων διαφωνιών σε μικρά ή μεγάλα ζητήματα.

Τέτοια κάθετη διαφωνία είναι και αυτή που έχει ανακύψει με τις ευτελείς μεθοδεύσεις του Προέδρου και της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΕΕΣ, προκειμένου να εντάξουν (να «χώσουν» είναι ίσως πιο κατάλληλη λέξη στο πλαίσιο τέτοιων μεθοδεύσεων ) την ΕΕΣ στην ΠΟΘΑ, αλλοιώνοντας τον χαρακτήρα και τους στόχους τόσο της ΠΟΘΑ ως εργατικού συνδικάτου όσο και της ΕΕΣ ως επαγγελματικού φορέα ανεξαρτήτως εργασιακών σχέσεων, όπως έχει ήδη καταγγείλει η παράταξη της Δημοκρατικής Ενότητας Σκηνοθετών: Μια ομόφωνη απόφαση ΓΣ της ΕΕΣ του 2019 για συμμαχία με άλλους φορείς πλαστογραφείται σε επιστολή προς της ΠΟΘΑ στις 29-10-2021 εμφανιζόμενη, με πλήρη περιφρόνηση προς την ουσία της ομοφωνίας, ως δήθεν απόφαση ένταξης της ΕΕΣ σε αυτήν… Κατόπιν τα μέλη της ΕΕΣ καλούνται σε έκτακτη ΓΣ στις 21/11/2021 προκειμένου να εγκρίνουν ή να απορρίψουν πρόταση ένταξης στην ΠΟΘΑ… Στη ΓΣ το θέμα της ημερήσιας διάταξης μετατρέπεται αυθαίρετα σε «επικύρωση» της ανύπαρκτης απόφασης του 2019… Τέλος, η ΓΣ – ενώ έχουν αποχωρήσει μια σειρά μελών προκειμένου να μη νομιμοποιήσουν τη λαθροχειρία – «επικυρώνει» με μια ανυπόστατη απόφαση του 2021 την ανύπαρκτη απόφαση του 2019…

Κι αν ως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε παρά με τη «συνήθη» αντιπαράθεση ανάμεσα σε ιδιοτελείς προσωπικές επιδιώξεις και πρακτικές κλίκας από τη μια, και σε θέσεις αρχών από την άλλη, στη συνέχεια το ζήτημα αποκτά διαστάσεις αναβαθμισμένης νοσηρότητας:

Ένας αριθμός μελών της ΕΕΣ προσέφυγαν, «χωρίς αυταπάτες», στη δικαιοσύνη προκειμένου να μπει φραγμός στις παραπάνω μεθοδεύσεις.

Στις 1-12-2021, κατά τη συζήτηση του αιτήματος προσωρινής διαταγής ενώπιον του δικαστηρίου, ο Πρόεδρος ως εκπρόσωπος της ΕΕΣ προέβη δια των πληρεξουσίων δικηγόρων του σε χαρακτηρισμούς «άλλων εποχών» αποκαλώντας τα μέλη της ΕΕΣ που προσέφυγαν στη δικαιοσύνη «εξτρεμιστές», «ταραχοποιά στοιχεία», «κομμουνιστάς», μη παραλείποντας λεκτική επίθεση ακόμη και κατά του δικηγόρου των αιτούντων με νύξεις για την «ταραχοποιό δραστηριότητα» του… πατέρα του, γυρίζοντας μας στην εποχή των «φακέλων» που διατηρούσαν και χρησιμοποιούσαν οι διάφορες κρατικές υπηρεσίες και μηχανισμοί.

Ο (με αποκλειστική ευθύνη του Προέδρου της ΕΕΣ ως εκπροσώπου της ενώπιον των δικαστικών αρχών) ξεπεσμός στη ρυπαρότητα που σηματοδοτείται με αυτού του είδους την ορολογία, νοοτροπία και πρακτική, δεν αποτελεί παρά τον καρπό μιας κατάστασης που σιωπηρά βιώνει τα τελευταία χρόνια η ΕΕΣ, καθώς ο Πρόεδρός της (με τη συναίνεση προφανώς της πλειοψηφίας του ΔΣ) έχει επιλέξει τη στελέχωση του νομικού του συμβουλίου με τον κ. Θοδωρή Δραβίλλα, διοικητή της ΕΥΠ από τις 19-7-2012 ως τις 30-1-2015, αλλά και νυν Πρόεδρο ΔΣ του «Κέντρου Μελετών Ασφαλείας» (ΚΕΜΕΑ) που λειτουργεί υπό την εποπτεία του Υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ.

Ήδη, άλλωστε, στις 21-11-2021 η έκτακτη ΓΣ της ΕΕΣ ανέχτηκε τον πρώην διοικητή της ΕΥΠ και νυν Πρόεδρο ΔΣ του ΚΕΜΕΑ να παραδίδει «συνδικαλιστικά μαθήματα» στο πλαίσιο τής κατά παραγγελία του Προέδρου νομικής του γνωμάτευσης σχετικά με την ένταξη της ΕΕΣ στην ΠΟΘΑ.

Εν προκειμένω, οι στόχοι της δραστηριότητας του πρώην διοικητή της ΕΥΠ (και νυν Προέδρου ΔΣ ΚΕΜΕΑ) θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «δική του υπόθεση» που καταρχήν δεν μας αφορά. Αυτό όμως που μας αφορά, είναι η ασυγχώρητη επιλογή του Προέδρου της ΕΕΣ κ. Χάρη Παπαδόπουλου και της πλειοψηφίας του ΔΣ, να έχει τοποθετήσει ως νομικό σύμβουλο του συλλογικού μας οργάνου ένα πρόσωπο με τη συγκεκριμένη «ανεξίτηλη» ιδιότητα, η επιλογή του να διευκολύνει την άμεση ανάμιξη ενός προσώπου με αυτήν την ιδιότητα σε διαδικασίες μαζικών φορέων όπως η ΕΕΣ και κατ’ επέκταση στο ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων, αφού – ακόμη και με ανύπαρκτες και ανυπόστατες αποφάσεις – η ΕΕΣ προχωρά προς το παρόν στην ένταξή της στην ΠΟΘΑ…

Απέναντι σε αυτή την ασυγχώρητη επιλογή του Προέδρου της ΕΕΣ θα ήταν ασυγχώρητη η διατήρηση της οποιασδήποτε ανοχής.

Αποτελεί ευθύνη όλων των μελών της ΕΕΣ να μην επιτρέψουν σε αυτόν τον ξεπεσμό να καταστεί χαρακτηριστικό του ιστορικού φορέα των Ελλήνων σκηνοθετών και έμπρακτα να τον ακυρώσουν μαζί με όλες τις μεθοδεύσεις και εκβιαστικές πρακτικές του Προέδρου και της πλειοψηφίας του ΔΣ που μετατρέπουν την ΕΕΣ σε «τσιφλίκι» ιδιοτελών επιδιώξεων ενός προσώπου και των συν αυτώ.

Αντωνοπούλου Θαλασσιά

Βάκκας Κώστας

Βαρδαρός Λεωνίδας

Γερασιμίδου Ελένη

Γραμματικού Θεοδοσία

Διδυμιώτης Γιώργος

Κομηνέας Τζανέτος

Κουάντας Αλέξης

Κούνης Στέφανος

Μαραγκουδάκης Αγης

Μονδέλος Στέφανος

Σήφης Στάμου

Σπυρόπουλος Θανάσης

Σταματόπουλος Κώστας

Φιλιούσης Κοσμάς

Φιλιούσης Κώστας

πηγή: https://www.facebook.com/DemocraticUnityDirectors/