Η γελοιογραφία προέρχεται από «Ανθολογία παγκόσμιου χιούμορ» της δεκαετίας του 1960:
Σκοπός της ήταν να γελάσουμε, αλλά κάποιοι την πήραν στα σοβαρά.
Μισό+ αιώνα αργότερα το «νέο πνεύμα» επικράτησε.
Το «δυστοπικό» κολλάζ από το 1988:
«Αγάπη και συμπάθεια» επιστράτευσε χθες στη βουλή ο Χρυσοχοΐδης κατά τη συζήτηση της επίκαιρης ερώτησης του ΚΚΕ για την καταστολή.
Με «αγάπη και συμπάθεια» επιδόθηκε σε αλγεβρικές αποδείξεις ανυπαρξίας της καταστολής και της κλιμάκωσής της:
«Σε 12 μήνες», είπε, «έγιναν 12.000.000 αστυνομικοί έλεγχοι για την πανδημία. Πόσα επεισόδια έγιναν; 10, 15, 20, 50, 100; Εγώ λέω 100 στα 12.000.000. Μοιάζει με καταστολή, κλιμακούμενη κιόλας;»
Σωστά! Στους 12.000.0000 αστυνομικούς ελέγχους θα έπρεπε να έχουν γίνει τουλάχιστον 200.000 «επεισόδια» ώστε να δικαιούμαστε να μιλάμε για καταστολή και από 500.000 και πάνω για να την ονομάσουμε κλιμακούμενη…
Μέχρι να συμπληρωθούν αυτοί οι αριθμοί, το να βγάζει ένα αστυνομικό όργανο το ματσούκι και ν’ αρχίσει να κοπανάει όποιον βρει γύρω του επειδή του είπανε «γιατί μας γράφεις, δεν κάναμε τίποτα», δεν είναι «καταστολή», είναι «γεγονός κατάχρησης» από αυτά που συμβαίνουν «όσο υπάρχει αστυνομία, όσο υπάρχει εξουσία». Προσέξτε: «όσο υπάρχει»! Διότι στο τέρμα του δρόμου που βαδίζουν οι υπουργοί της ΝΔ, αστυνομία και εξουσία μέλλεται να εξαλειφθούν…
Ως παρόμοια «γεγονότα κατάχρησης», λοιπόν, οφειλόμενα στο ότι ακόμα υπάρχει αστυνομία και εξουσία, πρέπει να θεωρηθούν π.χ. οι άγριοι αστυνομικοί ξυλοδαρμοί σε πλατείες (οργανωμένοι με ειδικές μάλιστα μεθοδεύσεις σε ορισμένες περιπτώσεις), το καλοκαίρι, ανάμεσα στον μηδενισμό ουσιαστικά των κρουσμάτων και την έλευση των 4.500.000 τουριστών. Ένα απλό «γεγονός κατάχρησης» είναι π.χ. και το κατοχικού τύπου αστυνομικό μπλόκο σε τρόλεϊ, πριν τρεις μήνες, όπου το τρόλεϊ ακινητοποιήθηκε και οι επιβάτες εξαναγκάστηκαν σε αποβίβαση προκειμένου να ελεγχθούν, ε, αυτά θα συμβαίνουν «όσο υπάρχει εξουσία»…
Το θέμα, όμως, είναι ότι «εξουσία» υπήρχε και πρόπερσι, αλλά τέτοια περιστατικά δεν ήταν και τόσο συνηθισμένα… Αυτό που έλειπε πρόπερσι δεν ήταν η «εξουσία», ήταν η πανδημία και το πρόσφορο έδαφός της σαν πεδίο «ασκήσεων» των κατασταλτικών μηχανισμών του αστικού κράτους σύμφωνα με τους σχεδιασμούς των επιτελείων του.
Αλλά επίσης, ποιος είπε στον κ. Χρυσοχοΐδη ότι καταστολή είναι μόνο το ξύλο κι όχι το πρόστιμο, ότι «δεν γίνεται η κρατική καταστολή με ομάδες με μπλοκάκια που κόβουν πρόστιμα κόβιντ», ακόμα και χωρίς «επεισόδια»; Ναι, κι έτσι «γίνεται η κρατική καταστολή», πόσο μάλλον όταν η κατεύθυνση του υπουργείου του δεν καλλιεργεί την κριτική ικανότητα των αστυνομικών οργάνων στο να εφαρμόζουν τον νόμο, αλλά εξωθεί είτε στον «αυτοματισμό» της εφαρμογής του νόμου ανεξάρτητα από τον υποτιθέμενο σκοπό του είτε και στην τιμωρητική εφαρμογή του για άσχετους λόγους, όπως π.χ. γιατί μια γυναίκα μόνη της πήγε κι άφησε ένα λουλούδι στην πύλη του Πολυτεχνείου στην επέτειο της 17/11.
Για να μην περιοριστούμε στην κρατική καταστολή της καθημερινότητας, την οποία κυρίως αφορούν τα παραπάνω, ας συνεχίσουμε με τις αλγεβρικές εξισώσεις Χρυσοχοΐδη:
«Σε όλη την Ελλάδα σε 50 μέρες έγιναν 632 συναθροίσεις και 25 μόνο είχαν επεισόδια. Οι 189 έγιναν στην Αθήνα. Και μόνο σε 14 είχαμε επεισόδια».
Δεν μπορώ να γνωρίζω τι εννοεί ο κ. Χρυσοχοΐδης με τη λέξη «επεισόδια». Είναι όμως γνωστά τα «επεισόδια» που απρόκλητα προκάλεσε η κυβέρνηση του και η αστυνομική βία της, όχι σε μια, όχι σε δυο, αλλά ίσως και σε 14 ή και σε 25 διαδηλώσεις: Στις 17/11, στις μαθητικές κινητοποιήσεις, σε κινητοποιήσεις υγειονομικών, σε απεργιακές και φοιτητικές κινητοποιήσεις, στις εκδηλώσεις μνήμης του Γρηγορόπουλου, και σε μια σειρά άλλες περιπτώσεις, σε μια κατασταλτική έξαρση λίγων μόνο μηνών. Και βέβαια, δεν είναι μόνο τα «επεισόδια». Είναι και οι διώξεις που – χωρίς «επεισόδια», και αθόρυβα, χωρίς τους προβολείς της δημοσιότητας – έχουν ασκηθεί σε «οργανωτές» εργατικών κινητοποιήσεων, σε υγειονομικούς που απεύθυναν κάλεσμα συμμετοχής σε κινητοποιήσεις, μόλις χθες και σε υγειονομικό επειδή είπε δημόσια ότι πλέον δεν υπάρχουν ελεύθερες ΜΕΘ. Μόλις μερικές δεκάδες διώξεις ανάμεσα σε εκατοντάδες που θα μπορούσαν να ασκηθούν, θα έλεγε – μαντεύω – ο κ. Χρυσοχοΐδης.
Από την άλλη, την προηγούμενη βδομάδα στη Νέα Σμύρνη, είπε ο κ. υπουργός, έπεσαν «500 και παραπάνω μολότοφ». Τις «μετρήσαμε» ξανά τις μολότοφ και έξω από το Εφετείο, θυμάμαι, και δεν μας βγαίναν τα νούμερα… Ωστόσο, αν δοκιμάζαμε για λίγο την αλγεβρική υπουργική λογική, θα μπορούσαμε να πούμε ότι κι αυτός ο αριθμός (500 και παραπάνω) δεν είναι και εκπληκτικός σε έναν πληθυσμό 10.000.000 κατοίκων. Πολύ μικρότερη αναλογία από 25 μόνο «επεισόδια» σε 632 συναθροίσεις. Το πρόβλημα, προφανώς, δεν βρίσκεται στη «διαπίστωση». Βρίσκεται στις αλγεβρικές μεθόδους Χρυσοχοΐδη.
Μπορεί, επίσης, ο κ. Χρυσοχοΐδης να παρέλειψε, εδώ όμως ας μην παραλείψουμε – πέρα από «επεισόδια» και αριθμούς – το κατασταλτικό νομοθετικό έργο της κυβέρνησης το οποίο, από μόνο του, πιστώνεται επίσης στην κλιμακούμενη κρατική καταστολή. Περιορισμοί στο δικαίωμα του λαού να διαδηλώνει, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, έλεγχος εισόδου και «πανεπιστημιακή αστυνομία» στα ΑΕΙ…
Που όμως δεν είναι η αστυνομία. Είναι η… δημοκρατία!
*
Αν πιστεύαμε τον κ. Χρυσοχοΐδη, θα έπρεπε να υποθέσουμε ότι και στη Νέα Σμύρνη, την προηγούμενη βδομάδα, δεν έδρασε η αστυνομία αλλά η δημοκρατία… Ήταν η «δημοκρατία» που την Κυριακή 7/3 άσκησε βία, με μίσος και φανατισμό, ενάντια στους πολίτες. Βία «άσκοπη και καταδικαστέα», βέβαια, από τη στιγμή που έπεσαν στο κενό τα απροσχημάτιστα ψέματα, τα οποία από την άκρη της κυβερνητικής γλώσσας διοχετεύονταν στα μμε και αναμεταδίδονταν από αυτά με βιομηχανική ομοιομορφία.
Πρόκειται για τις χυδαίες ψευδολογίες, από τις οποίες δεν απέμεινε παρά η φράση «ό,τι κι αν προηγήθηκε», την οποία ψέλλισε ο κ. Χρυσοχοΐδης κατά τη χθεσινή κοινοβουλευτική του τοποθέτηση.
Αν πιστεύαμε τον κ. Χρυσοχοΐδη, θα έπρεπε να υποθέσουμε ότι δεν ήταν η αστυνομία αλλά η… δημοκρατία, αυτή που στις 9/3 επιδόθηκε σε μια πολύωρη επιχείρηση κυνηγητού και ξυλοδαρμού διαδηλωτών στους δρόμους της Νέας Σμύρνης και της ευρύτερης περιοχής, μια πολύωρη επιχείρηση τρομοκράτησης των περιοίκων, με το προσφερόμενο πρόσχημα του ξυλοδαρμού ενός αστυνομικού υπό θολές – το λιγότερο που μπορεί να ειπωθεί – συνθήκες, και ακόμα θολότερες με τη διαφαινόμενη μεθοδολογία των συλλήψεων που ακολούθησαν τις επόμενες μέρες…
Αν πιστεύαμε τον κ. Χρυσοχοΐδη, στη Νέα Σμύρνη είχαμε «9 τραυματισμένους αστυνομικούς, κανέναν διαδηλωτή». Οπότε, και στις εικόνες που ακολουθούν, και αποτελούν ένα μόνο παράδειγμα, από αυτά που καταγράφηκαν, ανάμεσα σε τόσα που δεν έτυχε να καταγραφούν, μπορούμε απλώς να πούμε ότι η κοπέλα, που αστυνομικοί απρόκλητα κι αναίτια την πετάνε από τα σκαλιά και την κλοτσάνε στο σώμα με όλη τους τη δύναμη, δεν «τραυματίστηκε».
***
Το φάντασμα του «ευρωπαϊκού μέσου όρου» δεν παύει να πλανιέται πάνω από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Άλλοτε πρόκειται για τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του φορολογικού συντελεστή των επιχειρήσεων, άλλοτε για τον ευρωπαϊκό μέσο όρο θανάτων από την πανδημία ανά εκατομμύριο κατοίκους, τώρα προέκυψε και ο ευρωπαϊκός κατασταλτικός μέσος όρος. Ο κ. Χρυσοχοΐδης βάλθηκε χθες να μας απαριθμεί πόσα ευρωπαϊκά κατασταλτικά μέσα δεν διαθέτει το ελληνικό κρατικό κατασταλτικό οπλοστάσιο. Διαμαρτυρήθηκε για τα λόγια περί «χούντας» που ακούγονται, μη-προβληματιζόμενος για όσα τείνουν να εξομοιώνουν με χούντα τη «δημοκρατία» που υπηρετεί (κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και πανεπιστημιακή αστυνομία είναι σαφώς ένα από αυτά, αλλά όχι μόνο), και στη συνέχεια, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα φυσά το «δροσερό αεράκι της δημοκρατίας» (σύμφωνα με τα πρωθυπουργικά λόγια) σκιαγράφησε μια εικόνα ευρωενωσιακής «χούντας» που επιτίθεται στους λαούς με ελαστικές σφαίρες, άλογα, χειροβομβίδες, αστυνομικούς σκύλους.
Για να δοθεί «δημοκρατική» επίφαση στο ευρωενωσιακό κατασταλτικό οικοδόμημα, δεν παρέλειψε να τοποθετήσει απέναντί του και τον «εσωτερικό εχθρό» που θα προτιμούσε, κατατάσσοντας συλλήβδην όλες τις λαϊκές κινητοποιήσεις που δέχονται την καταστολή των κυβερνήσεων της ΕΕ στην κατηγορία των «ακροδεξιών αρνητών των εμβολίων και της μάσκας»…
Είναι παραπάνω από φανερό ότι το αστικό πολιτικό σύστημα θα ήθελε να έχει απέναντι του «αρνητές της πανδημίας» αντί για τη λαϊκή διεκδίκηση μέτρων ενίσχυσης των Συστημάτων Υγείας (που πεισματικά αρνείται να πάρει η κυβέρνηση του κ. Χρυσοχοΐδη), αντί για τη διεκδίκηση των λαϊκών δικαιωμάτων στη δουλειά και στη ζωή, όπως είναι φανερά και τα αντανακλαστικά στα οποία στοχεύει ο συγκεκριμένος ρητορικός χειρισμός . Αλλά στο σημείο αυτό τίθεται γενικότερα το ζήτημα των ιδεολογικών στοχεύσεων της τοποθέτησης του .
Με «αγάπη και συμπάθεια» απευθύνθηκε προς τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ, διερωτώμενος σχετικά με της κινητοποιήσεις στη Νέα Σμύρνη: «Ποιος σας κατέστειλε; Ποιος χάλασε την εικόνα της δικής σας διαμαρτυρίας;». Πέρα από το ΚΚΕ δεν αναγνώρισε παρά «λούμπεν και βίαιες μειοψηφίες»… Την σωματική κακοποίηση της κοπέλας που στο παραπάνω βίντεο εικονίζεται να ξυλοκοπιέται απρόκλητα και βάναυσα από τους αστυνομικούς (και βεβαίως δεν είναι η μόνη), την διαδέχθηκε χθες και η ηθική της κακοποίηση από το βήμα της βουλής εκ μέρους του υπουργού της αστυνομίας, που ουσιαστικά την αποκάλεσε «λούμπεν», αποσκοπώντας ταυτόχρονα να υποβάλει την εντύπωση ότι εκμαιεύει συναινέσεις πατώντας πάνω στη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο συγκροτημένο λαϊκό κίνημα και τη δράση των «λούμπεν» στοιχείων, όπως υβριστικά χαρακτήρισε τη συγκεκριμένη κοπέλα – ασχέτως που δεν την κατονόμασε – όπως και όλους τους νέους που υπέστησαν στη Νέα Σμύρνη την κρατική κατασταλτική βία.
Με τον ίδιο τρόπο έθεσε στο κατασταλτικό κυβερνητικό στόχαστρο «τα γήπεδα», όχι βέβαια αναγνωρίζοντας το ρόλο των κρατικών προβοκατόρων που δρουν μεταξύ οργανωμένων οπαδών των ομάδων, στον οποίο ρόλο αναφέρθηκε ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, αλλά ψαρεύοντας εντυπώσεις συναίνεσης στα θολά νερά στα οποία νιώθουν σαν το ψάρι τα κρατικά επιτελεία που ως υπουργός εκπροσωπεί ο κ. Χρυσοχοΐδης.
Την εντύπωση της εκμαιευμένης συναίνεσης θέλησε να υποβάλει ο κ. Χρυσοχοΐδης και στην περίπτωση των διαδηλώσεων «για τον Κουφοντίνα», 316 στον αριθμό όπως τις μέτρησε («οι μισές από τις 632»), «ξεχνώντας» ότι κι αυτές (όσες στην πραγματικότητα είναι) αποτελούν το όχι-απρόσμενο προϊόν της πολύμορφης κυβερνητικής αυθαιρεσίας (νομοθετικής και εκτελεστικής) στη μεταχείριση του κρατούμενου. Σε κάθε περίπτωση, οι όποιες κάθετες ηθικές, ιδεολογικές, πολιτικές διαφωνίες με τη δράση του Κουφοντίνα δεν επέτρεψαν και δεν επιτρέπουν στην κυβέρνηση την απόσπαση συναίνεσης για τη «διαχείριση» της θέσης του ως κρατούμενου, ποινικά καταδικασμένου για τις πράξεις του. Η ίδια αυτή «διαχείριση» δεν επιτρέπει στην κυβέρνηση να επικαλείται σαν κάτι «ξένο» από την ίδια και την πολιτική της τις διαδηλώσεις «για τον Κουφοντίνα». Και, τέλος, οι πολιτικές και ποινικές ιδιότητες του Κουφοντίνα δεν «αρκούν» για να αποσπαστεί η κυβερνητική μεταχείρισή του από την συνολική επίδειξη αντιλαϊκής πυγμής και από την κυβερνητική κατασταλτική κλιμάκωση που με τόση ιερή αγανάκτηση, τόση «αγάπη και συμπάθεια», αποποιήθηκε ο κ. Χρυσοχοΐδης στην κοινοβουλευτική του τοποθέτηση.
***
Δυο φορές στην τοποθέτησή του ο κ. Χρυσοχοΐδης, έκανε λόγο για την «διαγενεακή ανισότητα» που συνιστά η πανδημία για τους νέους…
Η προσπάθεια εξοβελισμού της «κλασικής» κοινωνικο-οικονομικής ισότητας από την κοινωνική συνείδηση δεν είναι πολύ πρόσφατη υπόθεση. Μέρος αυτής της προσπάθειας αποτελεί κι η εφεύρεση «ανισοτήτων» αυτού του είδους, ως υποκατάστατων της ανισότητας που συνεπάγεται η κυριαρχία των εκμεταλλευτικών παραγωγικών σχέσεων.
Ποιος θυμάται όμως την «εκλαϊκευση» της «διαγενεακής ανισότητας» από τον πρωθυπουργικό σύμβουλο που διακήρυσσε ότι «σταματάμε να παίρνουμε τα λεφτά των νέων και να τα δίνουμε στους ηλικιωμένους»…
***
Έκανε λόγο ο κ. Χρυσοχοΐδης για «παραμύθια με δράκους αστυνομικούς και καταστολές και βασανιστήρια».
Θα όφειλε, από τη θέση του, να είναι μάλλον θορυβημένος από τις λεπτομερείς καταγγελίες βασανισμών σε βάρος συλληφθέντων στο εσωτερικό της ΓΑΔΑ.
Η ελαφρότητα της σχετικής υπουργικής αποστροφής αποπνέει άρωμα συγκάλυψης όχι μόνο ενδεχόμενων βασανιστηρίων που διαπράχθηκαν, αλλά και του μηχανισμού που τα διέπραξε.
Στη θέση της εξονυχιστικής έρευνας των καταγγελιών, οι υπουργικές αναφορές στη φήμη της χώρας (!) και στην επερχόμενη τουριστική περίοδο (!), μόνο ως χυδαιότητα μπορούν να χαρακτηριστούν.
***
Προτού προχωρήσω στην παράθεση των δυο κειμένων, ξεκαθαρίζω ορισμένα πράγματα:
Σχετικά με την άποψή μου για τη δράση του Δ. Κουφοντίνα, την επονομαζόμενη «ΕΟ17Ν» και την «τρομοκρατία», υπάρχει επαρκής χρόνος να «εξεταστώ» αργότερα. Δεύτερον, η εκ μέρους μου ενασχόληση με την υπόθεση της απεργίας πείνας του Δ. Κουφοντίνα, εδώ όπως κι εκεί, δεν έχει στο κέντρο της την, βεβαίως όχι ασήμαντη, ανθρωπιστική διάσταση του θέματος, αλλά πρώτα από όλα το δίκαιο και το νόμιμο του αιτήματός του, αφενός, και το προκλητικά απαράδεκτο τσαλάκωμα κάθε έννοιας νομιμότητας από την ΓΓ Αντεγκληματικής Πολιτικής ως εκπρόσωπο της κυβέρνησης, αφετέρου. Φυσικά, πέρα από το ζήτημα της νομιμότητας, πέρα και από το επικίνδυνο προηγούμενο που συνιστούν οι εν λόγω προκλητικές (προβοκατόρικες για όσους το προτιμάνε στα ελληνικά) κυβερνητικές μεθοδεύσεις, από αυτές τις ίδιες αναδεικνύεται και το ζήτημα των ευρύτερων πολιτικών κυβερνητικών στόχων που ενσωματώνονται σε αυτές σε μια εποχή που η διαχείριση των λεγόμενων κοινωνικών αυτοματισμών, των κοινωνικο-πολιτικών συμπεριφορών και των αντίστοιχων «εξαρτημένων αντανακλαστικών», ακόμα και των προσχημάτων «εσωτερικής κατανάλωσης», βρίσκεται στον πυρήνα ποικίλων αντιλαϊκών σχεδιασμών. Τρίτον, πέρα από κάθε ιδεολογική ή ιδεολογίζουσα προσέγγιση, σαφώς και από την όλη υπόθεση αναδεικνύεται το ζήτημα του λεγόμενου «κράτους δικαίου»: Δεν πρόκειται για ζήτημα ονομασίας, δεν πρόκειται για το αν είναι δυνατό να υπάρχει «κράτος δικαίου» στο έδαφος μιας άδικης κοινωνίας. Πρόκειται για την χωρίς παραχωρήσεις απλούστατη απαίτηση προς την «διοίκηση», απαίτηση που δεν περιορίζεται στην συγκεκριμένη υπόθεση, να λειτουργεί με τους όρους της «δικής της» έστω νομιμότητας και όχι σαν «σκοτεινό κέντρο».
==============================================================
Πώς η Σοφία Νικολάου οργανώνει τον καφκικό εφιάλτη του Δημήτρη Κουφοντίνα
Στις 3 Μάρτη (σημειώστε την ημερομηνία), η Σοφία Νικολάου έκανε δύο τηλεοπτικές εμφανίσεις. Το πρωί στο ΟΡΕΝ, το βράδυ στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1. Αφήνουμε στην άκρη τα γνωστά εμέσματα ενάντια στον Δημήτρη Κουφοντίνα και στεκόμαστε στο δρόμο της δικαστικής προσφυγής, που υποδείκνυε και που ήταν το τελευταίο καταφύγιο της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε καμιά δήλωση από πλευράς των δικηγόρων του Κουφοντίνα ότι σκοπεύουν να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη. Το αντίθετο: δήλωναν –και είχαν δίκιο- ότι δεν έχουν καμιά νομική δυνατότητα δικαστικής προσφυγής, διότι η αίτηση Κουφοντίνα για μεταγωγή στον Κορυδαλλό εκκρεμούσε ενώπιον της ΚΕΜ (Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών), στην οποία είχε υποβληθεί δυο φορές: μία από τον Κουφοντίνα στη γραμματεία της Φυλακής Δομοκού, στις 28.12.2020, και μία από τη συνήγορό του στις 28.2.2021.
Στον «αέρα» του ΟΡΕΝ πληροφορούν τη Νικολάου ότι η Ι. Κούρτοβικ ανακοίνωσε στο πρωινάδικο του ΑΝΤ1, ότι θα κάνει προσφυγή στο δικαστικό συμβούλιο Λαμίας. Η Νικολάου δηλώνει: «Είναι μια καλή εξέλιξη. Αυτό έπρεπε να κάνει εξαρχής. Να προσφύγει στη Δικαιοσύνη κι από εκεί και πέρα η Δικαιοσύνη να αποφασίσει εάν ο Κουφοντίνας πρέπει να επιστρέψει στον Κορυδαλλό ή όχι. Θα έπρεπε να προσφύγει εξαρχής, πριν καν αρχίσει την απεργία πείνας». Δεν παραλείπει, βέβαια, να εκφράσει το διακαή της πόθο: «Ο Κουφοντίνας θα πρέπει να σταματήσει την απεργία πείνας και να αναμένει την απόφαση της Δικαιοσύνης. Φαντάζομαι η Δικαιοσύνη θα είναι πολύ γρήγορη στη διαδικασία της».
Το βράδυ, στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1, ο Χατζηνικολάου θέτει υπόψη της Νικολάου τη δήλωση Κούρτοβικ ότι θα κάνει προσφυγή στο δικαστικό συμβούλιο Λαμίας και η Νικολάου απαντά (με τα λειψά ελληνικά της): «Αυτό έπρεπε να κάνει εξαρχής. Να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, προκειμένου, εφόσον αμφισβητεί τη νομιμότητα των ενεργειών απ’ την πλευρά της γενικής γραμματείας για το ότι βρίσκεται στον Δομοκό ο Κουφοντίνας, αυτό έπρεπε να κάνει απ’ την αρχή. Και χαίρομαι ειλικρινά που το κάνει έστω κι αυτή τη στιγμή». Και κλείνει με τον καημό της: «Απομένει, όμως, να σταματήσει ο Κουφοντίνας την απεργία πείνας».
Κανένας δεν ήξερε εκείνη τη στιγμή ότι αυτή η κυρία εξαπατούσε, όχι μόνο την υπεράσπιση Κουφοντίνα, αλλά και τους δημοσιογράφους συνομιλητές της και δι’ αυτών τον ελληνικό λαό. Γιατί είχε η ίδια φροντίσει, μια βδομάδα πρωτύτερα, να φράξει κάθε δυνατότητα δικαστικής διευθέτησης του ζητήματος!
Αυτό αποκαλύφθηκε όταν η εισαγγελέας Πρωτοδικών Λαμίας κατέθεσε την πρότασή της προς το δικαστικό συμβούλιο. Αναφέρει η εισαγγελέας στην πρότασή της:
«Τέλος, σύμφωνα με το υπ’ αριθμ. 10136-γ’/25-2-2021 έγγραφο της Γενικής Γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής προς την Εισαγγελία Πρωτοδικών Λαμίας, σε απάντηση σχετικού εγγράφου μας για την πορεία εξέτασης της υπόθεσης και του αιτήματος μεταγωγής του κρατουμένου, αναφέρεται ότι “το υποβληθέν αίτημα του κρατουμένου Δημητρίου Κουφοντίνα, έχει τεθεί όπως προβλέπεται (άρθρο 9 Ν. 2776/1999), προς εξέταση υπόψη της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών και βρίσκεται σε εκκρεμότητα. Σε κάθε περίπτωση, σχετική ληφθείσα απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών για την εν λόγω υπόθεση θα σας γνωστοποιηθεί άμεσα“».
Στις 25 Φλεβάρη, λοιπόν, όταν από την πλευρά των δικηγόρων του Κουφοντίνα δεν υπήρχε ούτε καν υπαινιγμός για δικαστική προσφυγή, η Νικολάου, με δική της πρωτοβουλία, έστειλε στην Εισαγγελία Λαμίας ένα έγγραφο (το οποίο φρόντισε να κρατήσει κρυφό), στο οποίο έλεγε, σε ελεύθερη απόδοση: «Προσέξτε: αν κάποια στιγμή σας καταθέσουν προσφυγή οι συνήγοροι του Κουφοντίνα, να ξέρετε ότι ο Κουφοντίνας δεν έχει πάρει απόρριψη από την ΚΕΜ. Η αίτησή του βρίσκεται σε εκκρεμότητα. Επομένως, βάσει του νόμου που επιτρέπει στο συμβούλιο εκτέλεσης ποινών να επιλαμβάνεται, μετά από δύο αρνήσεις, δε δικαιούστε να αποφασίσετε, διότι δεν πληρούνται οι τυπικές προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος»!
Στις 25 Φλεβάρη είχε στείλει προειδοποιητική επιστολή στην εισαγγελέα Λαμίας, φράζοντας το δρόμο σε κάθε δυνατότητα να γίνει δεκτή η προσφυγή της υπεράσπισης Κουφοντίνα, τις επόμενες μέρες έλεγε με αθώο ύφος «να προσφύγει στη Δικαιοσύνη ο Κουφοντίνας» και όταν οι δικηγόροι ανακοίνωσαν ότι θα κάνουν προσφυγή στο δικαστικό συμβούλιο Λαμίας, εξέφραζε υποκριτικά την… ειλικρινή χαρά της που οι δικηγόροι την άκουσαν και έκαναν προσφυγή. Είχε στήσει μια παγίδα και ταυτόχρονα εξαπατούσε τον Χατζηνικολάου, τον Παυλόπουλο και τους άλλους αστούς δημοσιογράφους, λέγοντάς τους ότι το δικαστήριο της Λαμίας «θα αποφασίσει εάν ο Κουφοντίνας πρέπει να επιστρέψει στον Κορυδαλλό ή όχι», ενώ η ίδια είχε φροντίσει από τις 25 Φλεβάρη, με το έγγραφό της, να προειδοποιήσει τους δικαστές της Λαμίας να μην τολμήσουν να μπουν στην ουσία της υπόθεσης, γιατί η αίτηση Κουφοντίνα εκκρεμεί ακόμα στην ΚΕΜ!
Ας σημειωθεί ότι το ίδιο έγγραφο, που στην Εισαγγελέα Λαμίας είχε αποστείλει στις 25 Φλεβάρη, στη συνήγορο του Δ. Κουφοντίνα το έστειλε στις 3 Μάρτη. Μια βδομάδα μετά! Κανονικά η προσφυγή δε θα έπρεπε να κατατεθεί, γιατί δεν είχε προδήλως καμιά τύχη, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι η συμπεριφορά της Νικολάου.
Το δικαστήριο της Λαμίας δεν είχε δεύτερη επιλογή. Η Νικολάου με το έγγραφό της είχε δέσει τα χέρια εισαγγελέα και δικαστών.
Η εισαγγελέας πρότεινε: «Ως εκ τούτου, από τα στοιχεία που προσκομίζει ο προσφεύγων σε συνδυασμό με το ως άνω υπ’ αριθμ. 10136-γ’/25-2-2021 έγγραφο της Γενικής Γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής, που επισυνάπτεται αυτεπαγγέλτως στο φάκελο της υπόθεσης, προκύπτει ότι επί του επικαλούμενου αιτήματος μεταγωγής του κρατουμένου στο Κ.Κ. Κορυδαλλού δεν εξεδόθη μέχρι την κατέθεση της υπό κρίση προσφυγής απορριπτική απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών». Κι αφού δεν εξεδόθη απορριπτική απόφαση της ΚΕΜ, ενώ ο Σωφρονιστικός Κώδικας απαιτεί να έχουν εκδοθεί δύο απορρπτικές αποφάσεις, η προσφυγή δεν μπορεί να γίνει δεκτή.
Με την πρόταση της εισαγγελέα συμφώνησε ομόφωνα και το δικαστήριο, σημειώνοντας: «Ιδίως δε από το με αριθμό πρωτοκόλλου 10136-γ’/25-2-2021 έγγραφο της Γενικής Γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής με θέμα “Υποβολή αιτήματος εξέτασης υπόθεσης του κρατούμενου Κουφοντίνα Δημητρίου“, προκύπτει ότι το υποβληθέν αίτημα του προσφεύγοντος για μεταγωγή του στο Κ.Κ. Κορυδαλλού έχει τεθεί προς εξέταση υπόψη της Κ.Ε.Μ. και βρίσκεται σε εκκρεμότητα. Ως εκ τούτου, δεν εκδόθηκε μέχρι την κατάθεση της προσφυγής απορριπτική απόφαση της Κ.Ε.Μ., και μάλιστα δύο φορές απορριπτική, όπως απαιτεί η διάταξη του άρθρου 9 παρ. 4 Σωφρονιστικού Κώδικα».
Ετσι, η προσφυγή απορρίφθηκε. Απορρίφθηκε με βάση το έγγραφο που είχε φροντίσει να στείλει η Νικολάου, προτού καν υπάρξει «μυρωδιά» προσφυγής.
Απευθυνόμαστε σε όσους και όσες ομνύουν στον «νομικό πολιτισμό», το «κράτος δικαίου», την «ισονομία» και όλα τα ηχηρά παρόμοια και τους ρωτάμε: πώς θα χαρακτηρίζατε ένα κυβερνητικό στέλεχος που στήνει τέτοιου είδους παγίδες; Πώς μπορεί ένας πολίτης (ο Κουφοντίνας είναι πολίτης της Ελληνικής Δημοκρατίας, μην το ξεχνάμε) να βρει το όποιο δίκιο του, όταν η εκτελεστική εξουσία (για να μιλήσουμε με όρους αστικής κοινωνιολογίας) τού συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο; Οταν τον στέλνει στα δικαστήρια, έχοντας φροντίσει να φράξει κάθε δρόμο εξέτασης του αιτήματός του από τα δικαστήρια, ενώ την ίδια στιγμή δεν εξετάζει την αίτηση που αυτός έχει υποβάλει;
Φέρτε στο νου σας όλη τη μεθόδευση από την αρχή. Η εκτελεστική εξουσία φτιάχνει ένα φωτογραφικό νόμο για να τον διώξει από τις αγροτικές φυλακές. Μετά παραβιάζει αυτόν τον νόμο και τον στέλνει στον Δομοκό αντί για τον Κορυδαλλό. Ο κρατούμενος πολίτης καταθέτει αίτηση ζητώντας να εφαρμοστεί ό,τι προβλέπει ο φωτογραφικός νόμος, αλλά η εκτελεστική εξουσία κλειδώνει την αίτηση σ’ ένα συρτάρι και την «ξεχνάει». Ο κρατούμενος πολίτης ζητάει να του δώσουν αντίγραφα των αποφάσεων που τον αφορούν και η εκτελεστική εξουσία αρνείται να του τα δώσει, κοροϊδεύοντάς τον αισχρά. Ο κρατούμενος πολίτης αναγκάζεται να ξεκινήσει απεργία πείνας. Η εκτελεστική εξουσία τον αγνοεί, μέχρι που μπροστά στον απεργό πείνας κρατούμενο πολίτη διαγράφεται το φάσμα του θανάτου. Τότε η εκτελεστική εξουσία του λέει να πάει στα δικαστήρια, έχοντας όμως φροντίσει στα μουλωχτά να πει στα δικαστήρια ότι δε δικαιούνται να βγάλουν απόφαση, γιατί το αίτημα του κρατούμενου βρίσκεται ακόμα στη δικαιοδοσία της εκτελεστικής εξουσίας και τα δικαστήρια δεν έχουν ακόμα δικαιοδοσία.
Αν ζούσε ο Κάφκα, ίσως έγραφε μια δεύτερη εκδοχή της «Δίκης». Ομως εδώ δε βρισκόμαστε στο πεδίο της λογοτεχνίας, βρισκόμαστε στο πεδίο της πολιτικής. Η Σοφία Νικολάου, υπό άλλες συνθήκες, θα είχε πάρει πόδι. Ομως, το γεγονός ότι κάνει αυτά που κάνει ειδικά ενάντια στον Δημήτρη Κουφοντίνα, ένα πρόσωπο που έχουν φροντίσει να το φορτίσουν ιδεολογικά και πολιτικά, έτσι που να χάνει την ιδιότητα του κρατούμενου (πολιτικού κρατούμενου για εμάς) ενός αστικού κοινοβουλευτικού καθεστώτος και να αντιμετωπίζεται ως κρατούμενος μεσαιωνικής μοναρχίας, την προστατεύει.
Ανεξάρτητα, όμως, από τις μαφιόζικου τύπου μεθοδεύσεις της Νικολάου και των εντολοδόχων της, οφείλουν όλοι να αντιληφθούν ότι, μετά και τη σημερινή απόφαση της προέδρου του ΣτΕ, όλη η νομικίστικη θολούρα διαλύθηκε και τα πράγματα είναι πλέον πεντακάθαρα: η αίτηση του Κουφοντίνα για μεταγωγή του στον Κορυδαλλό είναι αποκλειστικά αρμοδιότητας της ΚΕΜ. Κανενός δικαστηρίου, ποινικού ή διοικητικού.
Η ΚΕΜ πρέπει να συγκληθεί άμεσα και να συζητήσει την αίτηση που έχει υποβάλει ο Δ. Κουφοντίνας από τις 28.12.2020 (και την έχει επανυποβάλει η συνήγορός του στις 28.2.2021). Κι επειδή η Νικολάου δε συγκαλεί την ΚΕΜ, όπως έχει υποχρέωση (70 μέρες πέρασαν από την υποβολή της αίτησης, 61 μέρες απεργία πείνας συμπλήρωσε ο Δημήτρης Κουφοντίνας), επειδή ούτε ο κουμπάρος της προτίθεται να κάνει κάτι (αυτό δα έλειπε), οφείλει να πάρει την πρωτοβουλία το τρίτο μέλος της ΚΕΜ, η επόπτρια των φυλακών Κορυδαλλού, αντεισαγγελέας Εφετών Πειραιά Καλλιόπη Νταγιάντα, όπως ήδη την καλούν με δημόσια επιστολή τους δεκάδες δικηγόροι και νομικοί.
*
Επιστολή δικηγόρων προς την Εισαγγελέα της ΚΕΜ: Ζητήστε σήμερα κιόλας σύγκληση της ΚΕΜ για την αίτηση Κουφοντίνα
Δικηγόροι και νομικοί απευθύνουν δημόσια επιστολή προς την αντεισαγγελέα Εφετών Πειραιά και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών κ. Καλλιόπη Νταγιάντα, ζητώντας της να λάβει την πρωτοβουλία άμεσης σύγκλησης της ΚΕΜ, αφού η πρόεδρός της Σοφία Νικολάου ολιγωρεί, για την εξέταση του αιτήματος μεταγωγής Κουφοντίνα στον Κορυδαλλό.
Την επιστολή υπογράφουν 36 δικηγόροι και νομικοί, ενώ η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται.
Ακολουθεί η δημόσια επιστολή των δικηγόρων και νομικών:
Π Ρ Ο Σ
Την κ. Καλλιόπη Νταγιάντα του Χρήστου, Αντιεισαγγελέα Εφετών Πειραιώς, επόπτη του συγκροτήματος – καταστήματος κράτησης Κορυδαλλού, ως τακτικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών
ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Δικηγόρων και Νομικών σχετικά με την υπόθεση Κουφοντίνα.
1. Με την υπ’ αριθμ. πρωτοκόλλου 22575/18-2-2020 Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) του Υπουργού Δικαιοσύνης και του Υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη, που έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο (ΑΔΑ 696546ΝΤΛΒ-Χ11), συγκροτήθηκε η τριμελής Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών του άρθρου 9 νόμου του Σωφρονιστικού Κώδικα (ν. 2776/1999), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με το άρθρο 1 παρ. 1 Ν. 4760/2020 (ΦΕΚ Α 247/11-12-2020) και ορίστηκαν ως τακτικά μέλη αυτής α) η κ. Σοφία Νικολάου, Γενική Γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής ως πρόεδρός της, β) εσείς υπό τις ανωτέρω ιδιότητές σας και γ) ο δικηγόρος κ. Παναγιώτου Θεόδωρος.
2. Όπως είναι πανελληνίως γνωστό, ο κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται σήμερα στην 61η ημέρα απεργίας πείνας, νοσηλευόμενος υπό κράτηση στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας, ζητώντας τη μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού και διαμαρτυρόμενος για την παράνομη μεταγωγή του από τις αγροτικές φυλακές Κασσαβέτειας, όπου εξέτιε την ποινή του τα τελευταία τρία χρόνια, έως τις 21/12/2020, όχι στον Κορυδαλλό, αλλά στις κλειστές φυλακές Δομοκού, κατά παράβαση του άρθρου 3 Ν. 4760/2020, σύμφωνα με το οποίο: «Κρατούμενος ο οποίος από τον χρόνο μετάβασής του σε αγροτικές φυλακές ή στην Κ.Α.Υ.Φ. απωλέσει τις προϋποθέσεις χορήγησης άδειας ή εκλείψει ο λόγος χορήγησής της ή υποπέσει σε πειθαρχικό παράπτωμα ή ασκηθεί σε βάρος του ποινική δίωξη για αξιόποινη πράξη σε βαθμό πλημμελήματος που ενέχει πράξεις βίας ή απειλής βίας κατά προσώπων και πραγμάτων ή κακουργήματος ή διαδικασία εκτέλεσης ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης ή έκδοσης σε τρίτη χώρα, επαναμετάγεται στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθη».
Η παραπάνω μεταγωγή στον Δομικό αποφασίστηκε με την υπ’ αριθμ. 18159 οικ/21-12-20020 απόφαση μεταγωγής της Γενικής Γραμματέως Αντεγκληματικής Πολιτικής, η οποία φέρεται, σύμφωνα με πολύ μεταγενέστερες δηλώσεις της κ. Νικολάου, ότι εγκρίθηκε από την Κ.Ε.Μ. στις 4/1/2021, πλην όμως δεν έχει κοινοποιηθεί μέχρι σήμερα το κείμενο και το σκεπτικό της απόφασης αυτής, παρά μόνο μία σφραγίδα με υπογραφές, η οποία επιβεβαιώνει την λήψη της απόφασης αυτής.
3. Ήδη από τις 28/12/2020 ο Δημήτρης Κουφοντίνας υπέβαλε αυτοπροσώπως στην Γραμματεία του Καταστήματος Κράτησης Δομοκού αίτηση μεταγωγής στον Κορυδαλλό, η οποία, σύμφωνα με δηλώσεις της συνηγόρου του, διαβιβάστηκε στις 11/1/2021 στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Παρότι η αίτηση αυτή απευθύνεται στην Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών, η τελευταία δεν έχει ακόμα επιληφθεί, παρά το γεγονός ότι εξαιτίας της ολιγωρίας αυτής, η συνήγορος του, δύο μήνες μετά (28/2/2021), επανυπέβαλε την αίτηση στην Κ.Ε.Μ.
Όμως η πρόεδρος της Κ.Ε.Μ. και Γενική Γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής κ. Νικολάου, αντί να συγκαλέσει ως όφειλε την Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών το συντομότερο δυνατό από τον χρόνο κατά τον οποίο κατέστη γνωστή η κατάθεση της παραπάνω αίτησης ή να εκδώσει με την διαδικασία κατεπείγοντος του άρθρου 9 παρ. 3 Ν. 2776/1999, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει απόφαση επί αυτής (όπως ακριβώς είχε κάνει επικαλούμενη κατεπείγοντες λόγους στις 21/12/2020), ολιγωρεί και παραλείπει να συγκαλέσει την Κ.Ε.Μ., παρά το γεγονός ότι, όπως προαναφέρθηκε, ο Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 8/1/2021, αρνούμενος ρητά και με επανειλημμένες δηλώσεις του, όπως είναι γνωστό και όπως αποτελεί δικαίωμα του άλλωστε, την αναγκαστική σίτιση και συνεπώς η ζωή του τίθεται σε άμεσο κίνδυνο.
Αντί αυτών, δεκάδες κυβερνητικά στελέχη, προεξαρχούσης της κ. Νικολάου, με καθημερινές δηλώσεις τους στα ΜΜΕ εμφανίζουν τον Κουφοντίνα ως δήθεν αιτούντα προνομιακή μεταχείριση, ως εκβιαστή, πλέον φυσικά των γνωστών διαχρονικών χαρακτηρισμών του.
Επιπλέον, τις τελευταίες δέκα ημέρες προκαλούν δημοσίως τους συνηγόρους υπεράσπισης του Δημήτρη Κουφοντίνα να προσφύγουν στα δικαστήρια, παρά το γεγονός, ότι όπως πολύ καλά γνωρίζουν, αρμόδιοι για να διατάξουν τη μεταγωγή του στον Κορυδαλλό είναι αποκλειστικά και μόνο, όπως προβλέπεται από το άρθρο 9 παρ. 3 ν. 2776/1999 υπό συνθήκες κατεπείγουσας διαδικασίας:
α) Ο Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, στον οποίο έχουν περιέλθει οι σχετικές αρμοδιότητες του Υπουργού Δικαιοσύνης και ενώπιον του οποίου εκκρεμεί ήδη από 2/3/2021 αίτηση της συνηγόρου του Δ. Κουφοντίνα, αλλά δεν έχει επιληφθεί.
β) Η ίδια η Γ.Γ. κ. Νικολάου.
γ) Και βεβαίως η Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών, η οποία και είναι επιφορτισμένη με το καθήκον της απόφασης έγκρισης των παραπάνω πράξεων, αλλά και γενικότερα με την αρμοδιότητα παραγγελίας των μεταγωγών και ρύθμισης κάθε σχετικού με αυτές θέματος (άρθρο 9 παρ. 2 ν. 2776/1999)..
4. Η υποστηριζόμενη δυστυχώς από τα Μ.Μ.Ε. προσπάθεια της κ. Νικολάου και άλλων κυβερνητικών στελεχών να μεταθέσουν τις ευθύνες στους συνηγόρους του Κουφοντίνα και στα δικαστήρια, ενώ γνωρίζουν ότι όλα αυτά είναι αναρμόδια, έχει ως σκοπό την αποποίηση των πολιτικών ευθυνών της Κυβέρνησης, η οποία και επέλεξε να αυθαιρετήσει σε βάρος του Δημήτρη Κουφοντίνα παραβιάζοντας τον νόμο, που εκείνη είχε ψηφίσει, ενώ παράλληλα επιφορτίζει τους συνηγόρους του Κουφοντίνα με το ηθικό βάρος ένδικων μέσων και βοηθημάτων, εν γνώσει τους πολλές φορές ότι αυτά θα απορριφθούν ως απαράδεκτα, όπως και καθημερινά τις τελευταίες ημέρες συμβαίνει.
Η υπεράσπιση του Δημήτρη Κουφοντίνα μετέρχεται αναγκαστικά όλα τα παραπάνω, για να αποσείσει τη μομφή αυτή και να αφαιρέσει τα προσχήματα. Και τελικά αποδεικνύεται ότι η θέση την οποία εξαρχής είχε διατυπώσει, ότι αρμόδια για την μεταγωγή του Δημήτρη Κουφοντίνα είναι η Κ.Ε.Μ. και η κ. Σοφία Νικολάου, είναι ορθή.
Αυτό τουλάχιστον επιβεβαιώνεται καθημερινά από όλες τις αποφάσεις των δικαστηρίων, οι οποίες βεβαίως δεν απορρίπτουν το αίτημα κατ’ ουσίαν, όπως μερίδα των ΜΜΕ σκόπιμα και με σκοπό διαστρέβλωσης προβάλλει, αλλά ως απαράδεκτο ελλείψει αρμοδιότητας.
Έτσι, όπως γνωρίζετε, έχουν απορριφθεί ήδη, χωρίς να εξεταστεί η ουσία τους, τα αιτήματα:
α) Διακοπής ποινής του Κουφοντίνα από το Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λαμίας (Κ.Ποιν.Δ 557),
β) Μεταγωγής του Κουφοντίνα από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λαμίας (δικαστήριο εκτέλεσης ποινών, βούλευμα 32/2021)
Οχι βεβαίως ως ουσία αβάσιμο, αλλά με το ορθό σκεπτικό ότι η αίτηση είναι απαράδεκτη, δεδομένου ότι δεν έχουν προηγηθεί, όπως απαιτείται από το άρθρο 9 παρ. 4 ν. 2776/1999 όπως προστέθηκε με το άρθρο 1 παρ. 2 ν. 4274/2014, δύο συνεχόμενες απορριπτικές αποφάσεις της ΚΕΜ.
Πώς όμως θα ήταν δυνατόν να έχουν προηγηθεί δύο συνεχόμενες απορριπτικές αποφάσεις της Κ.Ε.Μ., όταν σε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των δύο μηνών δεν έχει εξεταστεί ούτε η μία;
Αλλωστε από το ίδιο βούλευμα 32/2021 του Δικαστηρίου Εκτέλεσης ποινών αποκαλύπτεται ότι την ώρα που η κ. Νικολάου προέτρεπε δημόσια τους συνηγόρους του Κουφοντίνα να τρέχουν στα δικαστήρια, ενημέρωνε «εσωτερικά» την Εισαγγελία Πρωτοδικών Λαμίας ότι η υπόθεση εκκρεμεί στην ΚΕΜ (έγγραφο 10136-γ/25.2.2021), συμβάλλοντας στην ανάδειξη ότι στερούνται ακόμα αρμοδιότητας να κρίνουν. Και δεν μένει πιά καμμία αμφιβολία για το ενσυνείδητο της προσπάθειάς της να εξωθήσει τους συνηγόρους του σε ένδικα βοηθήματα που ήξερε ότι θα απορριφθούν για τυπικούς λόγους με σκοπό την απαλλαγή της κυβέρνησης από τις ευθύνες της.
γ) Προσωρινής διαταγής αναστολής της υπ’ αριθμ. 18159 οικ/21-12-20020 απόφασης μεταγωγής της Γενικής Γραμματέως Αντεγκληματικής Πολιτικής στο Συμβούλιο της Επικρατείας, του οποίου επελήφθη η ίδια η πρόεδρος του, λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας, καθόσον ο έλεγχος της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων που σχετίζονται με ζητήματα σωφρονιστικού δικαίου διέπεται από τον Σωφρονιστικό Κώδικα και ασκείται από τα εκεί προβλεπόμενα διοικητικά όργανα και δικαστήρια.
5. Απομένει λοιπόν ως μόνη διέξοδος η εξέταση του αιτήματος του Δημήτρη Κουφοντίνα από την ΚΕΜ, τη σύγκληση της οποίας η πρόεδρός της ολιγωρεί και παραλείπει.
Όπως σας είναι γνωστό, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (ν. 2690/1999), που διέπουν τον τρόπο λειτουργίας όλων των συλλογικών διοικητικών οργάνων και ιδίως το άρθρο 14 παρ. 7 αυτού, η σύγκληση του συλλογικού οργάνου προς συνεδρίαση είναι υποχρεωτική εάν το 1/3 τουλάχιστον του συνόλου των τακτικών μελών του το ζητήσει εγγράφως από τον πρόεδρο, προσδιορίζοντας και το προς συζήτηση θέμα.
Συνεπώς, τα συλλογικά διοικητικά όργανα δεν συγκαλούνται μόνο από τον πρόεδρο, αλλά και από το 1/3 των μελών τους, όταν τούτο ζητηθεί εγγράφως.
Η Κ.Ε.Μ. αποτελεί τριμελές Συλλογικό Διοικητικό Όργανο και συνεπώς έχετε την αρμοδιότητα και το δικαίωμα να ζητήσετε εγγράφως την σύγκλησή του, αφού είστε ένα από τα τρία μέλη και συνεπώς πληροίτε την προϋπόθεση του 1/3.
Και έχουμε την απαίτηση να το πράξετε και την επίγνωση ότι δεν σας ζητάμε τίποτα έξω και πάνω από τα όρια των νομίμων αρμοδιοτήτων σας.
Όχι διότι προσβλέπουμε σε οποιαδήποτε εύνοια προς τον κρατούμενο από την απόφαση της ΚΕΜ. Είναι γνωστό, ότι τα δύο λοιπά μέλη της συνδέονται με σχέση οιονεί συγγένειας μεταξύ τους, δεδομένου ότι έχει γραφτεί δημόσια, χωρίς να διαψευστεί, ότι ο κ. Παναγιώτου είναι κουμπάρος της κ. Νικολάου και την έχει παντρέψει, ενώ η κ. Νικολάου, όπως προαναφέρθηκε και είναι γνωστό, καθημερινά επιδίδεται σε δηλώσεις και χαρακτηρισμούς δυσμενείς για τον Κουφοντίνα στα ΜΜΕ, πράγμα το οποίο έρχεται σεπλήρη αντίθεση με την αρχή της αμεροληψίας των διοικητικών οργάνων (άρθρου 7 Ν. 2690/1999) και θα ήταν το ελάχιστο που θα αξιώναμε, όταν συγκληθεί η ΚΕΜ, η ίδια να απόσχει από την συμμετοχή και την ψηφοφορία για τη λήψη απόφασης, ως ελάχιστη ένδειξη ευαισθησίας και τήρησης των νόμων.
Εσείς όμως, που η ιδιότητα υπό την οποία κατέστητε μέλος της Κ.Ε.Μ. αποτελεί θεσμική εγγύηση, λόγω της εμπεριστατωμένης ενασχόλησής σας με το αντικείμενο του Σωφρονιστικού Δικαίου και την εποπτεία του μεγαλύτερου καταστήματος κράτησης της χώρας, έχετε την υποχρέωση να δράσετε άμεσα, αποκαθιστώντας τουλάχιστον την διοικητική αυθαιρεσία της παράλειψης οφειλόμενης ενέργειας (σύγκλησης της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών) και να το ζητήσετε σήμερα κιόλας, προκειμένου να εξεταστεί η αίτηση μεταγωγής του Δημήτρη Κουφοντίνα, να αποκατασταθεί η κυβερνητική αυθαιρεσία σε βάρος του και να σωθεί η ζωή του.
Ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του, παρακαλούμε αναλάβετε και εσείς τις δικές σας.
Αθήνα, 9/3/2021
Δικηγόροι και νομικοί
Σαν σήμερα πέρυσι, στις 20-2-2020, έφυγε από κοντά μας ο πατέρας μου Κώστας Μαραγκουδάκης και σχεδόν τέσσερις μήνες αργότερα, στις 9-6-2020, η μάνα μου Κούλα Μαραγκουδάκη το γένος Αγησίλαου Παπέλη.
Στη μνήμη τους παραθέτω λίγα μικρά αποσπάσματα από τις σύντομες ημερολογιακές σημειώσεις του Κώστα Μαραγκουδάκη στο Παρθένι Λέρου όπου ήταν εξόριστος μεταξύ 1967-1971.
Τα τραγούδια ανάμεσα στις παραγράφους, αφιερωμένα στη μνήμη της μάνας μου, είναι αυτά που τη θυμάμαι να τραγουδάει η ίδια μες στις φροντίδες του σπιτιού εκείνα τα χρόνια.
***
Παρασκευή 3-10-1969
Αριστούργημα: Άκουσα 8½ – 9½ μ.μ. στο «Αναγνωστικό μας θέατρο» τον «ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΔΕΣΜΩΤΗ» του Αισχύλου. Προμηθέας ο Μιχάλης Σεπετίδης. Τους άλλους ρόλους: Γιάννης Μπανιάς, Λευτέρης Χαλβατζής, Γιάννης Ξυνοτρούλιας. Ο Γιάννης Ξυνοτρούλιας έκανε και την εισαγωγή. Πρώτη φορά μπόρεσα να κρατήσω τόσο στενή επαφή απ’ την πρώτη ως την τελευταία λέξη με την αρχαία τραγωδία. Τι δύναμη, τι επικαιρότητα, τι αψηφισιά μαρτυρίων για το καλό του ανθρώπου. Μέχρι που σκέφτηκα να πάρω το βιβλίο και να το προσφέρω δώρο στον πρόεδρο της «εξ εφετών επιτροπής» κρίσεως των εκτοπισμένων.
Τετάρτη 21-1-1970
Τα «γενέθλιά μου». 45 χρονώ. Απ’ αυτά τα 9 στις φυλακές, τα στρατόπεδα και τις εξορίες (περίπου 5 στις φυλακές, ένα στο Μακρόνησο φαντάρος, τρία στην εξορία, κυρίως στα στρατόπεδα!)
Πέμπτη 5-2-1970
Πέρασα απ’ την «εκ δικαστών επιτροπή»
[Ε]: Πόσα παιδιά έχετε;
[Κ]: Δύο.
[Ε]: Πόσω χρονώ;
[Κ]: Ένας 8χρονος κι ένας 5χρονος.
[Ε]: Έχετε να μας πήτε τίποτα;
[Κ]: Έχω τόση συσσωρευμένη καταπίεση που δεν με φτάνουν πολλές ώρες. Τα πλαίσια της εργασίας σας δεν μου δίνουν τέτοια δυνατότητα.
[Ε]: Πήτε ό,τι νομίζετε.
[Κ]: Κύριοι εφέται, εκφράζω τη λύπη, την διαμαρτυρία και την έντονη αγανάκτησή μου για την επί μία τριετία συνεχιζόμενη άδικη και παράνομη κράτηση εμού και των συγκρατουμένων μου, στο στενώτερο σύρμα με το οποίο τύλιξε η δικτατορία τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, για μόνη της αντίθεσή μας στο δικτατορικό καθεστώς. Εντούτοις γνωρίζετε ότι όλος ο λαός αν και βρίσκεται στο ευρύτερο συρματόπλεγμα της Ελλάδας αντιτίθεται επίσης στη δικτατορία σαν λαός που αγαπά τη λευτεριά του. Θέλω τώρα ν’ αναφερθώ με αδρές πινελιές στη ζωή μου με μιά σύντομη αναδρομή. Κύριοι, κάνοντας την αναδρομή αυτή καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πρέπει νάμαι υπερήφανος για την όλη πορεία μου αφότου άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο, ακόμα κρίνοντας τη ζωή μου με τα γενικά κριτήρια που χρησιμοποιεί η κοινωνία μας. Οι γονείς μου με βοήθησαν πολύ σ’ αυτό με το παράδειγμα και το ενδιαφέρον τους, ο πατέρας μου υπήρξε καθηγητής της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας και η μητέρα μου επί 35 χρόνια δασκάλα. Μορφώθηκα, πήρα το πτυχίο μου, εργάστηκα έντονα στον λογιστικό κλάδο, έφτιαξα οικογένεια, παιδιά σπίτι, υπάρχουν όμως δυό τομείς για τους οποίους αισθάνομαι ιδιαίτερη υπερηφάνεια. Πρόκειται για δυό τομείς που μόνο θυσίες απαιτούν: για τη συμμετοχή μου στην Εθνική Αντίσταση και την επί μία 9ετία συνεπή συνδικαλιστική δραστηριότητά μου. Στην Εθνική Αντίσταση είχα την τιμή να πάρω μέρος από 16 χρονώ. Στο Συνδικαλιστικό κίνημα οι συνάδελφοί μου με ανέδειξαν στην διοίκηση της Ένωσης Λογιστών Πρωτευούσης και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Λογιστών, υπερασπίστηκα τα συμφέροντά τους με συνέπεια και εντιμότητα και μαζί τους συνέβαλα στην κοινωνική πρόοδο με την υπογραφή της συλλογικής σύμβασης του κλάδου μου και με την, για πρώτη φορά, εξομοίωση σε συλλογική σύμβαση των μισθών ανδρών και γυναικών. Την εκλογή μου στην ηγεσία της Λογιστικής οικογένειας επεκύρωσε επανειλημμένα η υπογραφή και τα συγχαρητήρια συναδέλφων σας, ποτέ δε δεν επεζήτησα να λύσω ατομικά ζητήματα στο σωματείο μου εργαζόμενος συνεχώς επαγγελματικά το πρωί ως διαχειριστής επιχειρήσεως ΕΠΕ με 40 εργαζόμενους και το απόγευμα στο περιοδικό «μόδα» του συγκροτήματος Λαμπράκη.
Η εκτίμηση των συναδέλφων μου και του περίγυρού μου οδήγησε στο να περιληφθώ δυο φορές στον κατάλογο υποψηφίων βουλευτών της ΕΔΑ στη Β΄ περιφέρεια Αθηνών.
Κύριοι, αναρωτιέμαι: αν μπορεί ν’ απορριφθή το ελάχιστο από μιά τέτοια ζωή! Και καταλήγω πως πρέπει να υπάρχει πραγματική διαστροφή για να γράφουν τα έντυπα της δικτατορίας κατά καιρούς ότι εδώ κρατούνται «εγκληματίες».
*
Κύριοι εφέται
Τα βάσανα των κομμουνιστών και των προοδευτικών ανθρώπων δεν τα μετρούν. Στους περιβόητους «γύρους» 1ο, 2ο, 3ο, δεν υπολογίζουν την δικτατορία της 4ης Αυγούστου με τις διώξεις, το ρετσινόλαδο, τον πάγο και την παράδοση με Πρωτόκολλο στους Γερμανούς για εκτέλεση των Ελλήνων κομμουνιστών! Το σημειώνω αυτό γιατί δεν μετρούν ούτε τα σημερινά βάσανά μας επί μία 3ετία, των οποίων, εκτός από μας, αψευδείς μάρτυρες είναι αι σύζυγοι και τα μικρά μας τέκνα που φτάνουν και έξω από την πόρτα σας για να ζητήσουν την απελευθέρωσή μας.
Αν δεν είχαμε τέτοιο απόθεμα κοινωνικότητας δεν ξέρω τι μίσος θα έβραζε μέσα μας. Κι όμως ενδιαφέρει αυτό την κοινωνία και τους αντιπάλους μας ακόμα, γιατί κάποτε θα βγούμε απ’ εδώ αν δεν μας εξοντώση η δικτατορία.
Τώρα το μόνο που μπορούμε να ρωτήσουμε τους διώκτες μας είναι: Δεν κορέσατε το μίσος σας εναντίον των θυμάτων σας και των οικογενειών τους, θυμάτων σας κι αυτών;
Κύριοι σας ζητώ να εναντιωθείτε σ’ αυτή την τακτική. Να κάνετε το χρέος σας σαν πατριωτών και δικαστικών λειτουργών. Και κάτι ακόμα. Ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος κληροδότησε με τη Νυρεμβέργη διεθνή νομολογία για την έννοια στρατόπεδο συγκέντρωσης: Δεν ευθύνονται γι’ αυτά δύο μόνο κατηγορίες ανθρώπων: Εκείνοι που κρατούνται σ’ αυτά κι εκείνοι που ζητούν την κατάργησή τους. Έλαχε σ’ εμάς ο πρώτος ρόλος. Σας παρακαλώ, μαζί με τον Ελληνικό λαό και τη Διεθνή κοινή γνώμη να προστεθείτε κι εσείς, τα μέλη της εκ δικαστών επιτροπής στην άλλη αυτή κατηγορία. Τέλειωσα.
[Ε]: Κύριε Μαραγκουδάκη έχετε εδώ μιά καταδίκη 1,5 χρόνου με Γ΄ ψήφισμα.
[Κ]: Κύριοι, παραμερίσατε αυτόν τον χαλκευμένο φάκελλο, που δεν είναι δυνατό να γίνη στα χέρια σας πιο αποτελεσματικός απ’ ό,τι έγινε στην δευτεροβάθμια επιτροπή Ασφαλείας που με απέλυσε όταν επεχειρήθη η εκτόπισή μου το 1959 λόγω υποψηφιότητάς μου ως δημοτικού συμβούλου. Άλλωστε δεν κρατούμεθα λόγω ποινών αλλά λόγω αντιθέσεως στη δικτατορία. Εν πάσει όμως περιπτώσει ο 1,5 αυτός χρόνος αποφασίστηκε για να καλύψη απλώς την επί 1,5 χρόνο υποδικία μου! Άλλωστε έχω και προηγούμενη καταδίκη 4 ετών για παράβαση τύπου που ήδη παρεγράφη (Ν. 2058).
[Ε]: Τι παράβαση τύπου; Δελτίο πληροφοριών των Ραδιοφωνικών Σταθμών;
[Κ]: Δεν έχω δεχθεί την κατηγορία αυτή, αλλά βάσει αυτής δικάστηκα. Αλλά ασφαλώς ο φάκελλος δεν θα αναφέρει ότι παρά το αντιδημοκρατικό κλίμα της περιόδου 1954-1967 δηλ. επί 13 χρόνια και παρά την κοινωνική μου δραστηριότητα δεν έχω καμμιά δίωξη.
Κύριοι ζητώ να τερματίσετε το εις βάρος μου και εις βάρος της οικογένειάς μου βασανιστήριο της εκτόπισής μου, να συμβάλετε στη διάλυση των στρατοπέδων με τις αποφάσεις σας.
Παρασκευή 10-4-1970
Σήμερα πήρα το μακάβριο χαρτί για τον 4ο χρόνο εκτόπισης.
***
Το τελευταίο τραγούδι δεν το ξέρω από τη μάνα μου. Είναι όμως εκείνης της ίδιας χρονιάς (1970), σαν βγαλμένο μέσα από τα συναισθήματά της.
Πριν 2.452 χρόνια, το 431 π.Χ., ο Περικλής συμπεριλάμβανε στις ενδείξεις πολιτιστικής ακμής της αθηναϊκής κοινωνίας το ότι: «φιλοκαλούμεν τε μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας». (Θουκυδίδης 2, 40, 1).
Σχεδόν 1.900 χρόνια αργότερα, γύρω στα 1443-1446 μ.Χ. ο λόγιος Βησσαρίων, στο Υπόμνημά του προς τον ηγεμόνα της Πελοποννήσου Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, απέδιδε τη βυζαντινή παρακμή, μεταξύ άλλων στην: «κρατήσασα του γένους μαλακία τε και βλακεία». (Γιάνης Κορδάτος, Ακμή και παρακμή του Βυζαντίου, σελ. 517, εκδ. Μπουκουμάνη, Ε΄ Έκδοση).
Προ ημερών, εν έτει 2021 μ.Χ., ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, από το βήμα της βουλής, τόνισε ότι: «Δημοκρατία σημαίνει κράτος του δήμου… Και δεν υπάρχει, νομίζω, πιο εμβληματικός δημόσιος χώρος από αυτόν του δημόσιου πανεπιστημίου… Αντιστρέφω λοιπόν τα επιχειρήματα των επικριτών του νομοσχεδίου λέγοντας, ότι στις σχολές δεν μπαίνει η αστυνομία, μπαίνει η δημοκρατία!!!… Η δροσερή πνοή της ελευθερίας που ως τώρα αφήνουν έξω οι καπνοί των μολότοφ».
Η παραπάνω πρωθυπουργική ρήση, εκφράζοντας το ποιόν (και το πύον) της κρατούσας φιλοσοφίας, δημιουργεί γενικότερους δυσάρεστους συνειρμούς για το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Δυστυχώς στις μέρες μας η μαλακία πάει σύννεφο.
ΥΓ Το κράτος έχει συνέχεια: Πριν μερικές δεκαετίες, όπως αφηγείται το γνωστό τραγουδάκι, «ο στρατός μας που πήγε στην Κορέα», «έπνιξε τους κίτρινους στο αίμα» διδάσκοντάς τους «τι θα πει ελευθεριά». Σε ανάλογο μοτίβο σήμερα, η «αστυνομία μας» καλείται να διδάξει στα πανεπιστήμια την «δημοκρατία». Ένα τραγουδάκι και για αυτό το νέο έπος θα αποτελούσε πραγματική πρόκληση για την κρατούσα φιλοκαλία, μετά από τα τόσα καταγεγραμμένα δείγματα της σαφούς (πλην όμως νεοελληνικής) «ευτελείας» της.
η εικόνα απαλλοτριωμένη από εδώ.
«Αν βάζαμε οριζόντια 72ωρο τεστ για είσοδο το καλοκαίρι, θα έμπαιναν στην Ελλάδα μόλις 100.000 τουρίστες αντί για 4,4 εκατομμύρια», είπε ο Υπουργός Τουρισμού Χ. Θεοχάρης στις 10-11-2020 σε συζήτηση στη Βουλή.
Δεν «βάλαμε», λοιπόν, ελέγχους αποτροπής της διάδοσης του ιού, και υποδεχτήκαμε χαλαρά τέσσερα εκατομμύρια τετρακόσιες χιλιάδες τουρίστες.
Την άλλη μέρα, 11-11-2020, μίλησε στο «open tv» και ο Ανάπτυξης Α. Γεωργιάδης: «Πέσαμε τελείως έξω κι εμείς ως προς τη σφοδρότητα του δεύτερου κύματος. Το σενάριο που είχαμε πιστέψει [σσ. !], κι εγώ αυτό είχα πιστέψει για να είμαι ειλικρινής, ήταν πως όταν ανοίγαμε τον Ιούνιο, λόγω υψηλών θερμοκρασιών [σσ. !!], οι επόμενοι μήνες μέχρι τον Οκτώβριο θα είναι σχετικά ήρεμοι, με έναν αδύναμο ιό. Άρα η κεντρική μας φιλοσοφία ήταν πώς θα ανοίξουμε τον τουρισμό και την οικονομία, σκεπτόμενοι ότι έχουμε 5 μήνες να διορθώσουμε την οικονομική ζημία του Μαρτίου και του Απριλίου. Δεν είδαμε τόσο γρήγορα ότι ο ιός μεταλλάχθηκε [σσ. !!!] και τελικά εξαπλώθηκε με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από ό,τι αναμέναμε. Αυτο όμως ήταν πρωτόγνωρο [σσ. !!!!] που έκανε τη διαφορά. Πιθανόν [!!!!!] αν το γνωρίζαμε, να είχαμε κινηθεί λίγο διαφορετικά»
Πραγματικό περιβόλι: «Αν το γνωρίζανε» (που ακόμα και παιδιά του δημοτικού μπορούσαν να το «γνωρίζουνε»), τότε, όχι σίγουρα αλλά «πιθανόν» να είχανε κινηθεί, όχι πολύ ή έστω αρκετά αλλά «λίγο» διαφορετικά. Και δεν το «γνωρίζανε», γιατί είχανε «πιστέψει» άλλο σενάριο, και… η πίστη σώζει. Και τι είχαν «πιστέψει»; Ό,τι κυκλοφορούσε στη διαδικτυακή αρβύλα, πως «λόγω υψηλών θερμοκρασιών» θα είχαμε έναν «αδύναμο ιό», εκδοχή που ήδη είχε διαψευστεί από την διεθνή εξέλιξη της πανδημίας, πράγμα γνωστό και στον τελευταίο καφενόβιο της χώρας. Αλλά παρόλη την κυβερνητική «πίστη» στον «αδύναμο ιό», αυτός (είπε σοβαρά-σοβαρά ο υπουργός) «μεταλλάχθηκε» και, προφανώς, έμαθε να αντέχει στις «υψηλές θερμοκρασίες», πράγμα το οποίο του υπουργού του φάνηκε «πρωτόγνωρο».
(Κι αυτό είναι υπουργός που διαχειρίζεται την «ανάπτυξη» της χώρας σε μια κυβέρνηση που διαχειρίζεται το σύνολο των θεμάτων της, και εν προκειμένω την υγεία και τη ζωή του λαού! Κίνδυνος – Θάνατος!).
Τρεις μήνες πριν, στις 18-8-2020, ο Υφυπουργος Πολιτικής Προστασίας Ν. Χαρδαλιάς, θέλοντας να υπεραμυνθεί των κυβερνητικών μέτρων για τον τουρισμό, παρουσίασε έναν απολογισμό σύμφωνα με τον οποίο, «τα καταγεγραμμένα εισαγόμενα θετικά κρούσματα είναι 615 σε 319.379 ελέγχους που έχουν διεξαχθεί στις πύλες εισόδου από 1η Ιουλίου, από τις οποίες έχουν εισέλθει συνολικά 2.592.853 άτομα».
Μόνο που, σύμφωνα με αυτούς τους αριθμούς, από όσους μπήκαν στη χώρα μεταξύ 1 Ιουλίου έως 18 Αυγούστου, έλεγχοι έγιναν στον έναν από τους οκτώ. Επομένως, κατά την κοινή λογική, για τα 615 θετικά κρούσματα που καταγράφτηκαν υπήρξαν επταπλάσια που δεν καταγράφτηκαν. Το οποίο σημαίνει 4.305 «κρούσματα» που ήρθαν στη χώρα για διακοπές κι όχι για απομόνωση στα δωμάτια των ξενοδοχείων, κι αυτός ο αριθμός όταν ακόμα είχαν έρθει λίγο περισσότεροι από 2,5 εκατομμύρια τουρίστες κι όχι οι 4,4 εκατομμύρια που ήρθαν συνολικά.
Το οποίον σημαίνει 4.305 μη καταγεγραμμένα κρούσματα κορωνοτουρισμού μεταξύ 1-7-2020 και 18-8-2020, όταν μέχρι εκείνη τη μέρα, απ’ την αρχή της πανδημίας, είχαν καταγραφτεί συνολικά 7.472 κρούσματα, όταν ως τις 1-7-20 είχαν καταγραφτεί συνολικά 3.432 κρούσματα, κι όταν μετά από 2-3 μήνες γενικευμένης καραντίνας τα καθημερινά κρούσματα τείνανε προς το μηδέν….
…Και όταν, επίσης, κι αυτά τα 615 καταγραμμένα θετικά κρούσματα ειδοποιήθηκαν για το αποτέλεσμα, αφού πρώτα είχαν περάσει 1, 2, 3 μέρες στον τόπο των διακοπών τους.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών γίνεται ανάγλυφο σε περιστατικό της 25-8-2020, όταν σε πτήση από τη Ζάκυνθο στο Κάρντιφ, από τους 193 επιβάτες οι 16 βρέθηκαν θετικοί. Πρόκειται για ποσοστό 8% και παραπάνω…
Τι σημασία έχει όμως αυτή η πραγματικότητα, μπροστά σε ρεπορτάζ των πρώτων ημερών του «τουριστικού ανοίγματος», τα οποία και βρίσκουν «ενθαρρυντικό το στοιχείο πως το 90% και παραπάνω των μοριακών τεστ που έγιναν σε επιβάτες αεροπορικών πτήσεων την ημέρα της πρεμιέρας, ήταν αρνητικό …». Η αντιστροφή και διαστροφή κάθε λογικής είναι επαναλαμβανόμενη: Είδαμε πριν τον Υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας να χρησιμοποιεί σαν απόδειξη ασφαλών συνθηκών το γεγονός ότι μόνον ένας στους 8 εισερχόμενους έκανε διαγνωστικό τεστ. Ενώ εδώ, το ρεπορτάζ βρίσκει «ενθαρρυντικό», το ότι σχεδόν το 10% «των μοριακών τεστ που έγιναν σε επιβάτες αεροπορικών πτήσεων την ημέρα της πρεμιέρας» , ήταν… θετικό.
*
Κι ενώ στην Ελλάδα εξακολουθεί η «συζήτηση» για το αν «90% και παραπάνω αρνητικό» είναι το ίδιο με «λίγο παρακάτω από 10% θετικό», και για το αν οι εφτά στους 8 που δεν τους έγινε τεστ είναι μηδέν έναντι του ενός στους οκτώ που του έγινε, έξω μας είχαν πάρει χαμπάρι από την πρώτη μέρα.
Αφού πρώτα, σύμφωνα με τον γερμανικό τύπο, τα μονοπώλια του τουρισμού «απείλησαν ανοιχτά με ακύρωση όλων των κρατήσεων» και πέτυχαν «την τελευταία στιγμή», να τριγυρνάνε για 2-3 μέρες στον τόπο προορισμού τους οι «θετικοί» τουρίστες μέχρι να ενημερωθούν τηλεφωνικά ότι ήδη έχουν διασπείρει τον κορωνοϊό σε άγνωστό αριθμό ατόμων, λίγες μέρες μετά οι γερμανικές εφημερίδες άρχισαν να εκφράζουν σκεπτικισμό για την κατάσταση της πανδημίας στην Ελλάδα:
Την 10η ήδη μέρα, δηλαδή στις 10-7-2020, είχαν κιόλας «πληθύνει οι αναφορές στα γερμανικά μέσα ενημέρωσης για την αύξηση των κρουσμάτων στην Ελλάδα μετά το άνοιγμα του τουρισμού».
«Μέχρι πρότινος», γράφανε, «η Ελλάδα είχε τον κορωνοϊό υπό έλεγχο. Τώρα όμως οι τουρίστες φέρνουν τον ιό στη χώρα. …».
«Από τη στιγμή που η Ελλάδα άνοιξε μετά από το τρίμηνο αναγκαστικό διάλειμμα αεροδρόμια και λιμάνια αλλά και τα σύνορα προς Βουλγαρία για τους τουρίστες, ο αριθμός των νέων κρουσμάτων έχει αυξηθεί σημαντικά. Ενώ πριν το άνοιγμα καταγράφονταν πολλές μέρες λιγότερα από 10 νέες περιπτώσεις, μεταξύ 1ης και 8ης Ιουλίου οι αρχές μέτρησαν 510 νέα κρούσματα. Τα 360 εξ αυτών αφορούσαν ταξιδιώτες από το εξωτερικό. Την περασμένη Τετάρτη υπήρξαν 33 νέες περιπτώσεις, μεταξύ αυτών 21 τουρίστες». … «Τα νεότερα στοιχεία επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις των περισσότερων ειδικών: οι παραθεριστές […] φέρνουν και μεταδίδουν τον ιό στη χώρα».
Αυτά έλεγαν από τότε στη Γερμανία. Και μόνο εδώ η κυβέρνηση των «αρίστων» εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να αντιμετωπίζει το «λαό της» ως «αυτόχθονες» κατάλληλους μόνο για κουτόχορτο και για ξύλο.
Οι «άριστοι» επικαλούνται βέβαια την κοινοβουλευτική τους «νομιμοποίηση». Μόνο που το αν ένα κι ένα κάνει δυο ή κάτι άλλο, δεν είναι θέμα κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, πάνω σε αυτό το ερώτημα δεν «ψηφίζουμε», η συγκεκριμένη αριθμητική πράξη δεν είναι δεκτική δημοψηφίσματος ή ψηφοφορίας, είναι κόκκινη γραμμή…
*
Η πιο πάνω τελευταία στη σειρά γερμανική πηγή καταγράφει (στις 10-7-2020) και την κυβερνητική ανησυχία για τα πανηγύρια. Το έφεραν έτσι τα πράγματα, που η κυβερνητική «ανησυχία» αποδείχτηκε πραγματικά όνομα και πράγμα: ανησυχία «για τα πανηγύρια».
Όμως και στο συγκεκριμένο ζήτημα τα γεγονότα είναι διδακτικά για την πραγματική κατάσταση της επιδημίας πριν και την τροπή της μετά το άνοιγμα του τουρισμού.
Το ρεπορτάζ της 10 Ιουλίου εστιάζει στην ανησυχία που προκάλεσε «ο συνωστισμός εκατοντάδων κατοίκων σε πανηγύρι στην Αλίαρτο. Οι άνθρωποι χόρευαν και έπιναν μέχρι το πρωί στην κεντρική πλατεία του χωριού ο ένας πάνω στον άλλο».
Μάλιστα, το συγκεκριμένο πανηγύρι στην Αλίαρτο Βοιωτίας, που έγινε στις 4 Ιουλίου, «έφερε» και τις «σκέψεις» για την γενική απαγόρευση των πανηγυριών, που ακολούθησε.
Και είναι αλήθεια, ότι αν υπήρχε περίπτωση σ’ ένα πανηγύρι να διαδοθεί μαζικά ο κορωνοϊός, σε αυτό το πανηγύρι – όπως τουλάχιστον μαρτυρούν οι εικόνες – θα είχε διαδοθεί. Όμως, αντ’ αυτού, αποδείχτηκε ότι στην πραγματικότητα δεν υπήρχε αυτή η περίπτωση…
Ασχολούμαστε με το συγκεκριμένο, όχι επειδη υποστηρίζουμε την άποψη ότι «γενικώς» στα πανηγύρια «δεν κολλάει». Αλλά επειδή, καθώς η Αλίαρτος δεν αποτελεί «τουριστικό προορισμό», και καθώς στο εσωτερικό τα κρούσματα είχαν σχεδόν μηδενιστεί μετά το πρώτο γενικό lockdown, έχει ένα ενδιαφέρον μια μικρή έρευνα – νηφάλια πλέον (εδώ γελάνε) – για τους δείκτες των κρουσμάτων στην περιοχή της Αλιάρτου μετά από αυτό το πανηγύρι, έτσι για να δούμε τι και πόσο «έφταιξε» με την καλοκαιρινή «χαλαρότητα». Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
Το πανηγύρι στην Αλίαρτο έγινε στις 4-7-20. Παρ’ όλα αυτά το πρώτο κρούσμα στην Αλίαρτο εντοπίζεται πάνω από 3,5 μήνες μετά, στις 23-10-2020:
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020
Koροναϊός – Αλίαρτος :Το πρώτο κρούσμα στην Αλίαρτο – Προληπτικά τεστ για τον κορονοϊό στο προσωπικό του Δήμου Αλιάρτου – Θεσπιέων(ΦΩΤΟ)
Με πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής διεξάγονται σήμερα, προληπτικές διαγνωστικές εξετάσεις για τον κορονοϊό, στους εργαζόμενους του Δήμου, από συνεργείο του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ).
Σε δύο φάσεις θα ολοκληρωθεί ο δειγματοληπτικός και προληπτικός έλεγχος ανίχνευσης κορονοιού στο προσωπικό του δήμου Αλιάρτου Θεσπιών.
Κλιμάκιο του ΕΟΔΥ πραγματοποίησε 40 περίπου γρήγορα τεστ σε εργαζόμενους και αιρετούς του δήμου.
Επίσημα από τον ΕΟΔΥ ανακοινώθηκε ότι ένας 73χρονος από την Αλίαρτο είναι το πρώτο κρούσμα στην περιοχή.
Το αποτέλεσμα είναι ενδεικτικό της κατάστασης που υπήρχε στη χώρα πριν την επαφή με τον τουρισμό και των συνεπειών του «τουριστικού ανοίγματος» χωρίς τήρηση των αναγκαίων μέτρων αποτροπής της «τουριστικής» μετάδοσης του κορωνοϊού.
Αυτά λοιπόν με τα «πανηγύρια» και με την καλοκαιρινή «χαλαρότητα». Η οποία αποδεικνύεται όχι «χαλαρότητα», αλλά ωμή εξυπηρέτηση της συσσώρευσης κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων του τουρισμού.
*
Εν πάση περιπτώσει, θα πουν κάποιοι: έστω ότι αυτά γίνανε, τώρα όμως δεν διορθώνονται, οπότε το θέμα είναι τώρα τι κάνουμε πες μας.
Βέβαια όταν το «τώρα» αφορούσε στο «τότε», και οι «προτάσεις» ήταν επίκαιρες, ήταν εύκολη η αγνόηση και παράκαμψή τους με τον ξύλινο λόγο περί «αντοχών της οικονομίας» (όμως δεν είναι «οικονομία» αυτή) και άλλων παρόμοιων. Κι όταν οι συνέπειες της αγνόησης και της παράκαμψης υλοποιούνται, τότε παίρνει μπρος το τροπάριο: «τώρα τι κάνουμε πες μας».
Το ίδιο συμβαίνει σε όλα τα «μεγάλα» (και όχι μόνο) θέματα: οικονομία, εξωτερική πολιτική κλπ.
Στην τελική, μας οδηγεί ο «πιλότος» σ’ έναν υποχρεωτικά κοινό δρόμο, του λες «δεν πάει καλά από εδώ», σε αγνοεί αν δε σου κάνει και «μαθήματα», κάποια στιγμή ο δρόμος τελειώνει και ενώ πια βρισκόμαστε σε ελεύθερη πτώση, ο «πιλότος» γυρνάει και σου λέει: άσε τι έλεγες, αυτά γίνανε πια, τώρα πες μας τι κάνουμε. Το βέβαιο είναι ότι λίγο πριν την πρόσκρουση στο έδαφος, ο «πιλότος» σκοπεύει να ανοίξει το ατομικό του αλεξίπτωτο και να μας χαιρετήσει: αντίο κορόιδα, και προσοχή στην προσγείωση, προπαντός όχι με το κεφάλι.
*
Για την ώρα ο «πιλότος», που δεν είναι άλλος από την κυβέρνηση, αφού έριξε όσο ξύλο έριξε σε διάφορες πλατείες και κινητοποιήσεις («ηρώων» υγειονομικών!) για να εμπεδωθεί το ποιόν της νέας της «κανονικότητας», αφού ξεφτιλίστηκε με τα σκόιλ ελικικού και τις μάσκες-τεντόπανα στα σχολεία, αφού άνοιξε τα σχολεία αυξάνοντας τον «νόμιμο» αριθμό μαθητών ανά τάξη στους 27, αφού ξανάκλεισε τα σχολεία, αφού πάστωσε και συνεχίζει να παστώνει τους εργαζόμενους στα μέσα μεταφοράς, αφού απαγόρευσε τη νυχτερινή κυκλοφορία ως την κατεξοχήν «υπεύθυνη» για την επιδημία, αφού ξαναπαγόρευσε τον ελεύθερο χρόνο εκτός σπιτιού, για να μας βγάλει για ψώνια τα χριστούγεννα κι έπειτα να μας ξανακαθαρίσει για το επόμενο τουριστικό «άνοιγμα», αφού φέρνει και ψηφίζει νόμους απαγόρευσης των διαδηλώσεων και της συνδικαλιστικής οργάνωσης, αφού φέρνει και ψηφίζει δεκάωρη εργασία και μισθούς 200 ευρώ, αφού φέρνει και ψηφίζει την «πτώχευση» των εργαζομένων και την αρπαγή της περιουσίας τους, αφού σχεδιάζει πώς θα περάσει πραγματικές και ψηφιακές αλυσίδες στους αγώνες και την καθημερινή ζωή του λαού, αφού καταχράστηκε και συνεχίζει να καταχράται τόσο τις νομοθετικές της αρμοδιότητες όσο και την εφαρμογή των νόμων που ψηφίζει, αφού…, αφού…., αφού…, τώρα, παραμονή της επετειακής κινητοποίησης του Πολυτεχνείου, αποφασίζει και διατάσσει ότι από τη λήξη της χθεσινής νυχτερινής απαγόρευσης έως και την έναρξη της άλλης νυχτερινής απαγόρευσης μετά από 3 μέρες, απαγορεύονται καθ’ άπασα την επικράτεια οι συναθροίσεις άνω των τριών ατόμων.
«Αποφασίζει και διατάσσει» μια κυβέρνηση ασυνείδητων έναν ευσυνείδητο λαό που κοντεύει να γονατίσει από την «ατομική ευθύνη», μια κυβέρνηση εκπροσώπων και πολιτικών υπαλλήλων της πλουτοκρατίας με μόνο της μέλημα τη χρησιμοποίηση της αρρώστιας και του θανάτου σαν μηχανή για την εκμετάλλευση και την καταπίεση του λαού.
*
Δεν ξέρω αν τάγραψα καλά αλλά, στην τελική, κι όλα τα παραπάνω δεν αποσκοπούν στην «πειθώ».
Στην πειθώ ας αποσκοπούν καλύτερα όσοι ενδιαφέρονται να πειστούν για κάτι ενόσω διαβιούν χωρίς τίποτα απ’ όσα πιστεύουνε να τους πείθει ή πειθόμενοι στο πρώτο τυχόν που βρίσκουνε εύκαιρο.
«Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΦΥΛΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ» γράφει το πανώ της κυρίας δεξιά στη φωτογραφία. Με υπογραφή: «οι τρελλές αγελάδες».
Δεν θα διαφωνήσουμε στο «συγκεκριμένο».
Θα προτείνουμε όμως και μερικές ακόμα υπογραφές κάτω από την ίδια έκκληση προς τον Θεό:
«Η φυματίωση»
«Η λέπρα»
«Η ευλογιά»
«Ο τέτανος»
«η ελονοσία»
Η λίστα των υπογραφών είναι ανοιχτή, μπορούν να προστεθούν υπογραφές κι από άλλα έργα του Θεού που γυρεύουν από Αυτόν τη σωτηρία τους, ωστόσο το καλύτερο θα ήταν «ο Θεός να μας φυλάει» από το καπιταλιστικό κέρδος και την υποταγή της επιστήμης σε αυτό.
Μάλλον όμως δεν θα μας «φυλάει ο Θεός», για όσο καιρό το καπιταλιστικό κέρδος θα νιώθει ασφαλές πίσω από «αναθέματα» στην επιστήμη, για όσο καιρό θα είναι ικανό να αποπροσανατολίζει συνειδήσεις προς κάθε άλλη κατεύθυνση εκτός από αυτήν που οδηγεί σε αυτό το ίδιο το καπιταλιστικό κέρδος και την ανατροπή της εξουσίας του.
[προσθήκη 21-5-2020: Αλλά και το διπλανό πλακάτ δεν είναι και τέλειο… Τα συνθήματα του Πολυτεχνείου «Ψωμί Παιδεία Ελευθερία, Έξω οι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ», έχουν μετατραπεί σε «Ψωμί Παιδεία Ελευθερία και Θεία Κοινωνία»! Κι από πάνω κουνά και το δάχτυλο σ’ όσους «παραχαράζουν την ιστορία»…]
Παρόλη την αξεπέραστη δυσκολία να διαχωριστούν οι πράξεις από τις προθέσεις, ιδίως όταν πρόκειται για επιχειρηματικούς κολοσσούς με επικοινωνιακά κλπ επιτελεία, ο σχολιασμός που ακολουθεί δεν έχει την αφετηρία του στις προθέσεις αλλά στο «προϊόν».
Ας υποθέσουμε ότι έχουν και οι επιχειρηματικοί κολοσσοί τον αυθορμητισμό τους.
Από μια άποψη, άλλωστε, είναι ίσως χρησιμότερη η επισήμανση των όρων διαμόρφωσης της κοινωνικής συνείδησης ως «αυθόρμητων»: Ως όρων που πηγάζουν από το απρόσωπο «σύστημα», από τις «αυθόρμητες» σχέσεις των πραγμάτων και από τον τρόπο που η συνείδηση – ως «πράγμα» κι αυτή – εντάσσεται στις σχέσεις αυτές. Χρησιμότερη, με την έννοια της ικανότητας για αναγνώριση και αντιπαρέλευση αυτών των όρων άσχετα αν πραγματώνουν προθέσεις ή όχι.
Σε τελική ανάλυση, και σαν «τελικός στόχος», το κέρδισμα των συνειδήσεων δεν σημαίνει παρά: να κερδίσουμε τις συνειδήσεις μας.
Πράγμα που προϋποθέτει, εκτός των άλλων, μια ορισμένη μετάβαση από τη συγκυριακή ατομική κοινωνική εμπειρία σε μια επίγνωση των γενικότερων κοινωνικών σχέσεων και, κατά συνέπεια, έναν ορισμένο επανακαθορισμό της προσωπικής οπτικής γωνίας απέναντι στον κοινωνικό κόσμο: παύουμε τότε, συνειδησιακά, να αποτελούμε την μια ή άλλη ατομική προσωποποίηση της κοινωνικο-ιστορικής τυχαιότητας και παίρνουμε θέση υποκειμένου του ιστορικού γίγνεσθαι.
*
Αφορμή των παραπάνω ανολοκλήρωτων εισαγωγικών γενικολογιών και «παράδειγμα» του σχολίου που ακολουθεί, είναι τα πρόσφατα doodles («μουτζούρες») της google με γενικό θέμα: «Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους μάχονται κατά του κορωνοϊού»:
«Σε όλους τους εργαζομένους σε καταστήματα ειδών τροφής, σας ευχαριστούμε»…
«Ευχαριστούμε όλους τους εργαζόμενους στα μέσα μαζικής μεταφοράς»…
«Ευχαριστούμε όλους τους εργαζόμενους σε συσκευασίες, μεταφορές, διανομή»…
Βέβαια, με την πρώτη ματιά, όχι απλώς δεν υπάρχει πρόβλημα στις παραπάνω ευγενικές χειρονομίες, αλλά και η κριτική τους θα μπορούσε να ταξινομηθεί στη σφαίρα του «ανίερου».
Ωστόσο αυτές οι μουτζούρες («doodles»), οι προορισμένες να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη μιας «κοινής γνώμης», ταυτόχρονα, με τον τρόπο αυτό, «από μόνες τους», χαράσσουν τα όρια της περιοχής εντός της οποίας εδρεύει η «κοινή γνώμη», αναγορεύουν σε «κοινή» την «γνώμη» και τη «φωνή» αυτής της κοινωνικής περιοχής, υποβάλλουν ως συνειδησιακή θέση όλων τη θέση τους εντός της καθορισμένης περιοχής και της καθορισμένης «κοινότητας» που «ευχαριστεί», θέτουν εκτός «κοινής γνώμης» όσους βρίσκονται εκτός αυτής της περιοχής, αφαιρούν τη «γνώμη» και τη «φωνή» από όσους ακριβώς έχουμε την καλοσύνη να τους «ευχαριστούμε».
Οι ευγενείς μουτζούρες της google αναγορεύουν σε φωνή της κοινής γνώμης τη φωνή όσων δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι στον τομέα της υγείας και ερευνητές της επιστημονικής κοινότητας, εργαζόμενοι σε καταστήματα τροφίμων, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στις συσκευασίες, τις εμπορικές μεταφορές, τη διανομή…
Ευγενικότατα βεβαίως, η δική τους φωνή, επί της ουσίας και με δυο λέξεις: η φωνή της εργατικής τάξης, τίθεται «εκτός».
Και τίθεται «εκτός», με τέσσερις «μουτζούρες» του επιχειρηματικού κολοσσού που, σημειωτέον, ανήκει «σε όλους όσους μάχονται κατά του κορονοϊού», στον τομέα της επικοινωνίας εν προκειμένω, αλλά που ένιωσε την ανάγκη να τοποθετηθεί στην πλευρά των «άλλων», προκειμένου ολόκληρη η κοινωνική συνείδηση (και το πλήθος των ατομικών συνειδήσεων που την «αθροίζουν») να τοποθετηθεί με τη σειρά της στην πλευρά όχι αυτών που μάχονται αλλά αυτών που «ευχαριστούν».
Όσο για τους ίδιους τους εργαζόμενους, «όλους όσους μάχονται», αν καταφέρουν να μην ταυτιστούν ακόμα κι οι ίδιοι συνειδησιακά με την πλευρά των «άλλων», το περιθώριο «γνώμης» και «φωνής» που αυτό το σχήμα «κοινής γνώμης» τους επιτρέπει, είναι πολύ στενό:
«Your welcome, παρακαλούμε, δεν κάνει τίποτα».
