χάντρες, καθρεφτάκια και… λοταρίες για τους «ιθαγενείς»

Όταν θέλησαν ν’ αδειάσουν τις αποταμιεύσεις των μικρομεσαίων, εργαζόμενων κλπ στρωμάτων, τους ρίξανε δόλωμα τον «δείκτη» του χρηματιστήριου. Ήταν τότε που γι’ αυτό τον «δείκτη» τζογάρανε και βουλιάξανε τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και που με αυτόν τον «δείκτη» κάνανε κανονικά προεκλογική εκστρατεία λίγο μετά τη διέλευση των ΝΑΤΟϊκών «χερσαίων» προς Γιουγκοσλαβία και λίγο πριν το κραχ…

Όταν θέλησαν να υποθηκεύσουν την περιουσία και το μέλλον των ίδιων λαϊκών στρωμάτων, ξαμολήσαν τους πλασιέ να μοιράζουν δάνεια (αντί για μισθό και κοινωνικά δικαιώματα).

Τώρα θέλουν να μη βγαίνει δεκάρα από τα τραπεζικά ταμεία, θέλουν ανέξοδα να επενδύουν για ίδιο κέρδος τα ξένα χρήματα, κάθε χρηματικό κοινωνικό απόθεμα, θέλουν να δεσμεύουν κατά βούληση τις όποιες λαϊκές καταθέσεις, θέλουν να επιβάλουν την τελευταία λέξη της τραπεζοκρατίας (βλ. σημείωση). Και για τους σκοπούς τους δεν διστάζουν να ξοδεύουν από το λογαριασμό του Υπουργείου Οικονομικών το όχι ευκαταφρόνητο ετήσιο ποσό των 12 εκατομμυρίων ευρώ, προκειμένου να διοργανώσουν λοταρία (!) σαν δέλεαρ για τις συναλλαγές με «πλαστικό χρήμα». Κατάντια, αλλά το θέμα είναι πότε ο λαϊκός κόσμος θα τους την κάνει χάρισμά τους «στα μούτρα τα δικά τους» και θα πάψει να σκάβει το λάκκο του όλο και πιο βαθειά οικειοποιούμενος σαν δική του την κατατάντια των κυβερνώντων του.

Το κερασάκι στο όλο «αστείο» κατα τα άλλα θέμα, είναι ότι «τα κέρδη από τη λοταρία θα είναι αφορολόγητα και ακατάσχετα», τη στιγμή που τραπεζικοί πιστωτές και κρατικοί φορολήσταρχοι φορολογούν, δεσμεύουν, κατάσχουν και την κάθε δεκάρα που με κόπο και αγωνία βγαίνει για την καθημερινή επιβίωση.

Σημείωση: Ο όρος «τραπεζοκρατία» όχι με την έννοια της μικροαστικής φενάκης ενός καπιταλισμού χωρίς τράπεζες, αλλά με την έννοια που τον χρησιμοποιεί και τον αναλύει ο Μαρξ στο «Κεφάλαιο», δηλαδή σαν αναγκαίο όρο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και σαν τελική της συνέπεια. Και επίσης, με την έννοια την οποία παραπέρα επεξεργάζεται ο Λένιν στον «Ιμπεριαλισμό», όπου από τη σύμφυση βιομηχανικού, εμπορικού, χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου προκύπτει σαν τελική μορφή το χρηματιστικό κεφάλαιο και η κυριαρχία του: «Ο καπιταλισμός που άρχισε την ανάπτυξή του από το μικρό τοκογλυφικό κεφάλαιο, τελειώνει την ανάπτυξή του με το γιγάντιο τοκογλυφικό κεφάλαιο» (σελ. 64, παρεμπιπτόντως). 

Advertisements

Μια ταινία: Η γλώσσα της πεταλούδας

χλωρίδα και πανίδα της εργασιακής ζούγκλας

εργασία με μεροκάματο και εργασία κατ’ αποκοπή – αμοιβή με μισθό και αμοιβή με «μπλοκάκι» – εργαζόμενοι κάτω των 25 ετών και εργαζόμενοι άνω των 25 ετών – εργαζόμενοι ιδιωτικού τομέα και εργαζόμενοι δημόσιου τομέα – μόνιμοι εργαζόμενοι και εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου – εργαζόμενοι και άνεργοι – εργαζόμενοι στην επιχείρηση και εργαζόμενοι σε εργολαβίες –  ενοικιαζόμενοι – μαθητευόμενοι – οδηγία μπολκενστάιν – συλλογικές συμβάσεις και ατομικές συμβάσεις – εκ περιτροπής εργασία – τετραωρίτες πενταωρίτες κλπ – «διευθέτηση» εργάσιμου χρόνου – ενεργός και ανενεργός χρόνος εργασίας – «εθελοντική» εργασία – εργαζόμενοι με «βάουτσερ» – απασχόληση ανέργων με επιδοτήσεις  στην εργοδοσία – καταρτιζόμενοι – παλιοί και νεοπροσλαμβανόμενοι – τηλεεργασία και 24ωρη διαθεσιμότητα – ανειδίκευτοι σε ειδικευμένες εργασίες και ειδικευμένοι σε καθεστώς ανειδίκευτου – εναλλαγή θέσεων εργασίας – δουλεμπορικά «μόνο για έλληνες» – «μίνι τζομπς» και «συμβόλαια μιας ώρας» –  ανασφάλιστη και «δοκιμαστική» εργασία – εργαζόμενοι απλήρωτοι για μήνες –

στο άκρο της τροφικής αλυσίδας: τα κέρδη, η ανταγωνιστικότητα, η ανάπτυξη του κεφαλαίου

Εξόρυξη υδρογονανθράκων κι όποιον πάρει ο χάρος;

Από τον Ριζοσπάστη της περασμένης Κυριακής αντιγράφω το ακόλουθο απόσπασμα της παρέμβασης του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στο 2ο Διεθνές Συνέδριο για τα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ελλάδα:

«… Δεν αποτελεί μυστικό ότι ο στόχος για αύξηση του ποσοστού κέρδους των ενεργειακών ομίλων συμβαδίζει με την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων, το υψηλό επίπεδο επαγγελματικού κινδύνου και τις αντικειμενικά μειωμένες εγγυήσεις προστασίας του περιβάλλοντος.

Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε αναλυτικά τα γνωστά στοιχεία για τις εθελούσιες απολύσεις, τις μειώσεις μισθών, το καθεστώς απασχόλησης στους εργολάβους, τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα στους ομίλους. Υπογραμμίζουμε, όμως, την ανησυχία μας σχετικά με την πληρότητα των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων και των σχεδίων περιβαλλοντικής παρακολούθησης, πρόληψης και περιορισμού των συνεπειών πιθανών ατυχημάτων με βάση και την πρόσφατη πείρα απ’ τη συζήτηση στην Περιφέρεια του Ιονίου (μια περιοχή υψηλής σεισμικότητας, με σημαντική τουριστική και αλιευτική δραστηριότητα, υδατοκαλλιέργειες, ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά και προστατευόμενες φυσικές περιοχές). Στην πρόσφατη σχετική Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων δεν υπήρχαν αναφορές ακόμα και για γνωστά ζητήματα, που αφορούν τη διαρροή τοξικών απόβλητων, καθώς και την ύπαρξη βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου, απ’ την εποχή των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών εναντίον της Γιουγκοσλαβίας. Δεν υπήρξε επίσης δέσμευση ότι θα υπάρξει λεπτομερής καταγραφή και αποτύπωση μικροζωνικών μελετών για τις περιοχές που πρόκειται να εμπλακούν πριν αρχίσουν οι εξορύξεις. Ο περιορισμένος χρόνος δεν επιτρέπει φυσικά μια αναλυτική κριτική της κυβερνητικής πολιτικής. Αυτό που θέλουμε να υπογραμμίσουμε είναι ότι αυτές οι επιλογές δεν αποτελούν μονόδρομο …»

Καθώς σε (σεισμογενείς) περιοχές, όπως λ.χ. το Κατάκολο Ηλείας, που έχουν «κληρωθεί» σε κάποιο καπιταλιστικό μονοπώλιο για εξόρυξη υδρογονανθράκων,  έχει ήδη δοθεί μια κάποια δημοσιότητα στο πρόβλημα των ελλιπών περιβαλλοντικών, εδαφολογικών κλπ  μελετών,  αυτονόητα τίθεται το εξής ζήτημα:

Η κυβέρνηση έχει την πολιτική ευθύνη και οφείλει, όχι βέβαια να καθησυχάσει τα αυτιά και να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, αλλά να επιβάλει πριν αρχίσουν οι εξορύξεις την πραγματοποίηση όλων των αναγκαίων μελετών  και την παρουσίασή τους σε όλους τους επιστημονικούς φορείς, τα κόμματα, τους φορείς της τοπικής διοίκησης,  ώστε με τον πιο δημόσιο και διάφανο τρόπο να είναι δυνατή η άσκηση κάθε ελέγχου των περιβαλλοντικών όρων της εξορυκτικής δραστηριότητας.

Και δεν απαλλάσσει την κυβέρνηση από αυτή την ευθύνη καμιά επιχειρηματική «βιασύνη» και «απληστία», καμιά πολιτική πρεμούρα περί «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» στο μάτι του κυκλώνα των μονοπωλιακών ανταγωνισμών.

Προφανώς και δεν τίθεται θέμα κυβερνητικής «ευαισθησίας», αλλά θέμα λαϊκής διεκδίκησης που αφορά το παρόν και το μέλλον του τόπου. Ακριβώς γιατί «αυτές οι επιλογές δεν αποτελούν μονόδρομο», ακρίβως γιατί, όπως καταλήγει και η παρέμβαση του εκπροσώπου του ΚΚΕ στο Συνέδριο των υδρογονανθράκων:

«… Τα ελληνικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων μπορούν να αξιοποιηθούν προς όφελος της λαϊκής ευημερίας, αν ακολουθήσουμε ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος. Αυτός ο δρόμος προϋποθέτει κοινωνική κρατική ιδιοκτησία στον τομέα της Ενέργειας και συνολικά στα μέσα παραγωγής, ώστε να μπορεί να εφαρμοστεί επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός, που θα υπηρετεί ένα σύνολο συνδυασμένων στόχων: Τη μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, την εξοικονόμηση Ενέργειας, την εξασφάλιση επαρκούς και φθηνής λαϊκής κατανάλωσης, την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο της εργατικής εξουσίας, των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής μπορεί να διασφαλιστεί διακρατική, αμοιβαία επωφελής συνεργασία για τη συστηματική έρευνα και αξιοποίηση των εγχώριων ενεργειακών πηγών, καθώς και για τη μεταφορά σχετικής τεχνογνωσίας. Μπορεί, επίσης, να αξιοποιηθεί σημαντικό μέρος του εγχώριου επιστημονικού δυναμικού και να θωρακιστούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Ο δρόμος που προτείνουμε είναι ασφαλώς δύσκολος, αλλά είναι ο μόνος ρεαλιστικός για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών».

 

Μακρινή της αγάπης ώρα…

Τι έχει ο καθένας να επενδύσει, όχι σε λεφτά αλλά από τον εαυτό του τον ίδιο, σ’ αυτή την ώρα τη «μακρινή»;

Το χειρότερο θα ήταν: τίποτα. Το χειρότερο θα ήταν να μην καταλαβαίνει ούτε καν περί τίνος πρόκειται…

Ώρα μακρινή, που τίποτα δεν «παραπέμπει στη δευτέρα παρουσία», τα απαιτεί όλα και τώρα και εδώ.

Γνώση, ανθρωπιά, θάρρος…

Μια δοκιμή: Ακούστε το δυνατά.

παγωμένα σπίτια αλλά… ρεκόρ κερδών στα πετρέλαια

Την υψηλότερη επίδοση στην ιστορία του,  ιστορικό ρεκόρ κερδοφορίας, ρεκόρ καθαρών κερδών πέτυχε ο όμιλος ΕΛΠΕ…

Πότε; Το έτος 2016, μια χρονιά δηλαδή που ο κόσμος ξεπάγιαζε στα παγωμένα σπίτια γιατί δεν είχε λεφτά να βάλει πετρέλαιο.

Η προσφορά και η ζήτηση λοιπόν έχουν πολλά ποδάρια, πλοκάμια, κεφάλια  (δίκην λερναίας ύδρας), και το ότι οι εργαζόμενοι υποφέρουν από την καπιταλιστική κρίση δεν σημαίνει καθόλου το ίδιο και για τους καπιταλιστικούς ομίλους.

Ρεκόρ κερδών από την πάλαι ποτέ κρατική επιχείρηση, που ο ΣΥΡΙΖΑ προγραμματίζει να ολοκληρώσει το ξεπούλημά της εκχωρώντας και το τελευταίο 35% των μετοχών που κατέχει ακόμα το δημόσιο (μαζί με το 17% της ΔΕΗ και το 65% της ΔΕΠΑ).

Και, φυσικά, το ζήτημα δεν είναι απλώς να είναι κρατικά τα ΕΛΠΕ (και συνολικά ο κλάδος της ενέργειας), αλλά  και να τεθεί η λειτουργία τους στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.

Μια διεκδίκηση 100% σημερινή, όσο 100% σημερινές είναι και οι λαϊκές ανάγκες για θέρμανση, όσο κι αν η οριστική της ικανοποίηση προϋποθέτει τη λαϊκή εξουσία και το σοσιαλισμό.

Άλλλωστε και η λαϊκή εξουσία κι ο σοσιαλισμός προϋποθέτούν εξίσου την διεκδικητική πάλη για την ικανοποίηση των σημερινών λαϊκών αναγκών. Καμία αντίφαση εδώ…

 

18η μέρα: Απεργία πείνας πάνω από 1500 Παλαιστίνιων πολιτικών κρατούμενων στις φυλακές του Ισραήλ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

Το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας εκφράζει την συμπαράσταση των οικοδόμων και των εργαζομένων στις κατασκευές στους πάνω από 1500 Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους στις φυλακές του Ισραήλ που έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας από τις 17 Απρίλη, ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης τους, διεκδικώντας την επαναφορά δικαιωμάτων, που τους τα έχουν στερήσει, όπως πρόσβαση σε γιατρούς και φάρμακα, συχνότερες επαφές με τους δικηγόρους και τις οικογένειές τους, την κατάργηση της φυλάκισης χωρίς δίκη και την κατάργηση του πειθαρχικού μέτρου της απομόνωσης.

Απαιτούμε όχι απλά την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, αλλά την άμεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων στις ισραηλινές φυλακές.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού να πάρει τις τύχες του στα χέρια του, κατά της ισραηλινής κατοχής που διαρκεί για δεκαετίες, με ευθύνη και των ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ.

Ιδιαίτερες ευθύνες έχει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που συνεχίζει και επιδιώκει να αναβαθμίσει την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική συνεργασία με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, που κλιμακώνει την επιθετικότητά του απέναντι στον πολύπαθο λαό της Παλαιστίνης.

Είμαστε δίπλα σε κάθε λαό που αγωνίζεται για τα συμφέροντά του. Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις, ώστε να απαλλαγούμε από αυτό το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννά μόνο βάσανα, φτώχεια και δυστυχία για τους εργαζόμενους, για να θησαυρίζουν μια χούφτα παράσιτα.

Όπως έλεγε και το σύνθημα της φετινής Εργατικής Πρωτομαγιάς: «Παλεύουμε με τους εργαζόμενους όλων των χωρών για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά».

(πηγή)

Δείτε ΕΔΩ: «Γιατί κάνουμε Απεργία Πείνας στις ισραηλινές φυλακές»